Τα
"Ημερολόγια" του Χίτλερ
Το 1983 ένα γερμανικό περιοδικό πλήρωσε 6 εκατομμύρια δολάρια για να
αποκτήσει έγγραφα, που θεωρούνταν μέρος των ημερολογίων του Αδόλφου Χίτλερ. Στις
6 Μαΐου του 1983, εμπειρογνώμονες αποκαλύπτουν την πλαστότητα των Ημερολογίων
του Χίτλερ. Ο δημιουργός των ψεύτικων ημερολογίων Konrad Kujau, καταδικάστηκε
σε 42 μήνες φυλάκιση για την απάτη του.
Ο Κόνραντ Κούτζαου, ο
«εγκέφαλος» της απάτης με τα πλαστά ημερολόγια του Χίτλερ
Τα Ημερολόγια του Χίτλερ (Hitler-Tagebücher) ήταν μια σειρά περιοδικών αποτελούμενη από 60 τεύχη, γραμμένα – υποτίθεται – από τον Αδόλφο Χίτλερ. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για μια ιστορία απάτης, δημιούργημα του ανατολικογερμανού Konrad Kujau, ο οποίος από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 ξεκίνησε να πουλά διάφορα ναζιστικά αναμνηστικά που είχε λαθραία στην κατοχή του από την Ανατολική Γερμανία, με σκοπό τον πλουτισμό.
Στο πέρασμα του χρόνου, καθώς διαπίστωνε ότι το εμπόριο ναζιστικών
μικροαντικειμένων ήταν κερδοφόρο, ο Kujau επεκτάθηκε σε έργα ζωγραφικής,
ποιήματα, επιστολές και σημειώσεις, που έφεραν πλαστά την υπογραφή του Χίτλερ.
Ο Kujau ανέπτυξε την ιστορία ότι ο Χίτλερ, κατά τις τελευταίες μέρες του
Τρίτου Ράιχ, είχε φροντίσει ώστε δέκα τενεκεδένια μπαούλα που περιείχαν
πολύτιμο υλικό αρχείου να μεταφερθούν αεροπορικώς από το Βερολίνο σε ασφαλές
μέρος στα νότια. Τα Γιούνκερ 352, όμως, που τα μετέφεραν, κατέπεσαν στα δάση
του Χάιντελχοζ κοντά στα τσέχικα σύνορα. Το πλήρωμα σκοτώθηκε και καταστράφηκε
το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου στην πυρκαγιά που ακολούθησε τη συντριβή.
Ισχυρίστηκε ότι είχε καταφέρει να έχει στη διάθεσή του το υλικό του
ημερολογίου, αλλά, εξαιτίας της ευαίσθητης φύσης των πηγών του, οι οποίες
βρίσκονταν πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, αρνήθηκε να αποκαλύψει την
προέλευση των ημερολογίων. Στην πραγματικότητα, τα κατασκεύαζε επιμελώς, τον έναν
τόμο μετά τον άλλο, για 50.000 γερμανικά μάρκα τον τόμο.... Στα τέλη της
δεκαετίας του ’70, είχε ήδη ολοκληρώσει και το πρώτο από τα Ημερολόγια του
ηγέτη των Ναζί.
Gerd
Heidemann
Έτσι το 1983, ο δυτικογερμανός δημοσιογράφος του περιοδικού Stern, Gerd
Heidemann, ανακάλυψε τα Ημερολόγια και συνέβαλε στην απόφαση του περιοδικού να
αγοράσει τα δικαιώματα της σειράς. Τα Ημερολόγια αγοράστηκαν από το Stern
έναντι 9,3 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων εκ των οποίων ο Heidemann έκλεψε
μεγάλο πόσο για τον εαυτό του..
Πιο συγκεκριμένα ο Heidemann είχε λάβει ένα σημαντικό ποσό για κάθε τόμο,
ενώ λάμβανε επιπλέον σημαντικές πληρωμές, κρατώντας για τον ίδιο τη διαφορά. Οι
δυο τους, Heidemann και Kujau, κράτησαν
μυστική την όλη επιχείρηση και δεν ανέφεραν τίποτα στη διεύθυνση του
περιοδικού. Αυτή η εξαπάτηση συνεχίστηκε έως το 1983, στην πεντηκοστή επέτειο
της αναρίχησης στην εξουσία του Χίτλερ.
Έως το 1983, είχαν ήδη γραφτεί τουλάχιστον 58 τόμοι του ημερολογίου από
τον Kujau, οι οποίοι αγοράστηκαν από τον Heidemann. Λίγα άτομα όμως εξέτασαν
αυτούς τους τόμους και από αυτά τα άτομα ακόμη λιγότερα τους διάβασαν, αφού
ήταν γραμμένοι με την παλαιά γερμανική γραφή, η οποία δεν χρησιμοποιούνταν
πλέον....
Οι τόμοι ήταν μεγάλου μεγέθους τετράδια εργασίας με σκληρό μαύρο
εξώφυλλο. Ορισμένα από τα τετράδια έφεραν επάνω τους σφραγίδες από κόκκινο κερί
με το σχήμα του γερμανικού αετού και άλλα ήταν διακοσμημένα με τα αρχικά «AH»
στο εξώφυλλο. Τα περισσότερα είχαν δακτυλογραφημένες ετικέτες, τις οποίες
υπέγραφε ο Μάρτιν Μπόρμαν, που δήλωνε ότι τα τετράδια ήταν ιδιοκτησία του
Φύρερ. Περιείχαν ένα μικρό αριθμό εκπληκτικών αποκαλύψεων, όπως ότι ο Χίτλερ
ήξερε για την αποστολής ειρήνης του Ες στη Βρετανία τον Μάιο του 1941, αλλά το
αρνήθηκε, αφού απέτυχε η αποστολή. Μερικές από τις λεπτομέρειες που είχε
κατασκευάσει ο Kujau, όπως η εκμυστήρευση ότι ο Χίτλερ θαύμαζε τον Τσάμπερλεν
για τον ψυχρό επαγγελματισμό του, ήταν σχεδόν για γέλια. Στο μεγαλύτερο μέρος
τους τα ημερολόγια ήταν βαρετά και τετριμμένα, με τον μεγαλύτερο όγκο τους να
έχει εξαχθεί, μερικές φορές λέξη προς λέξη, από την έκδοση δύο τόμων των
«Ομιλιών και Διαγγελμάτων 1932-45″ του Χίτλερ, που εκδόθηκε από τον γερμανό
ιστορικό Μαξ Ντομάρους....
Στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε για να ανακοινωθεί η εύρεση των
Ημερολογίων, αρκετοί ιστορικοί, συμπεριλαμβανομένων και δύο που είχαν
προγενέστερα επικυρώσει την ιστορικότητα των κειμένων, έθεσαν ερωτήματα ως προς
την πιστότητά τους. Πριν από εκείνη τη συνέντευξη Τύπου δεν είχε
πραγματοποιηθεί καμία επίσημη έρευνα, που να επιβεβαίωνε την εγκυρότητα της
προέλευσης.
Η αποκάλυψη της απάτης ήλθε όταν στις αρχές του 1983, το Stern ήρθε σε
επαφή με την παγκόσμια ειδησεογραφία για τη σειριοποίηση των κειμένων.
Ο Ρούμπερτ Μέρντοκ, ιδιοκτήτης των «Times» και των «Sunday Times», ενεπλάκη
σε μια μάχη με το αμερικανικό περιοδικό «Newsweek» προκειμένου να εξασφαλίσει
τα δικαιώματα, αλλά αυτές οι διαπραγματεύσεις κατέρρευσαν όταν οι ιδιοκτήτες
του «Stern» ανέβασαν την τιμή στα 5 εκατομμύρια δολάρια. Εξάλλου, ακόμη δεν
είχε γίνει σωστή πιστοποίηση και κανείς δεν φαινόταν να αγωνιά να ελέγξει την
αυθεντικότητα των ημερολογίων. Κανένας επαγγελματίας αρχειοφύλακας και καμία
εξειδικευμένη εξέταση δεν έγινε μέχρι τη στιγμή που ήταν πλέον αργά.
Όταν η εφημερίδα The Sunday Times επρόκειτο
τελικά να αποκτήση τα δικαιώματα δημοσίευσης ζήτησε από τον ιστορικό Hugh Trevor-Roper, ένα ανεξάρτητο μέλος, να
επικυρώσει τη γνησιότητα των ημερολογίων, βάσει της οποίας και ξεκίνησε
επισήμως την έκδοσή τους. Ο διαπρεπής Βρετανός ιστορικός με μια πρώτη ματιά
είχε πει ότι τα ημερολόγια ήταν αυθεντικά, πεπεισμένος από τον τεράστιο όγκο
της πλαστογραφίας παρά από το περιεχόμενό της, το οποίο ούτε να το διαβάσει,
ούτε να το καταλάβει μπορούσε. Άλλωστε η δημοσίευση είχε ήδη αρχίσει από το
«Stern» πριν να αποκαλυφθεί η απάτη....
Πολύ σύντομα όμως, η επισταμένη έρευνα απέδειξε ότι τα ημερολόγια ήταν
πλαστά. Τα πειστήρια που ξεσκέπασαν την απάτη ήταν αρκετά. Εκτός από τα λάθη
του κειμένου, τα οποία ήταν άπειρα κι ορισμένα από αυτά οφείλονταν στην
απρόσεχτη αντιγραφή του Kujau, υπήρχαν πολλές ανακολουθίες στο υλικό που
χρησιμοποιούσε ως πηγή και τα οποία μετέφερε στα ημερολόγια. Η ηλικιωμένη
γραμματέας του Χίτλερ, Κρίστα Σρέντερ, επιβεβαίωσε ότι ο Χίτλερ ποτέ δεν είχε
γράψει το οτιδήποτε. Ο υπασπιστής του, Βον Μπέλοου, επιβεβαίωσε ότι ο Χίτλερ
έτρωγε συχνά στις τέσσερις το πρωί πριν πάει για ύπνο, και ότι δεν είχε καθόλου
χρόνο να συντάξει ένα ημερολόγιο κατά τις πρώτες πρωινές ώρες. Τα ημερολόγια
έδειχναν ακόμη ότι είχε καταγράψει το γεγονός της βομβιστικής επίθεσης εναντίον
του ένα βράδυ του Ιουλίου του 1944, αν και αυτό ήταν μάλλον αδύνατο, αφού το
δεξί του χέρι είχε τραυματιστεί κατά την έκρηξη και οι φωτογραφίες που είχαν
τραβηχτεί τότε τον έδειχναν με το χέρι του σε νάρθηκα.
Ο γραφικός χαρακτήρας
του Κούτζαου που πέρασε σαν τον τρόπο γραφής του Χίτλερ...
Όμως υπήρχαν ακόμη πειστήρια που ήταν πιο καταδικαστικά. Ο γραφικός χαρακτήρας του Kujau που πέρασε σαν τον τρόπο γραφής του Χίτλερ. Το χαρτί στο οποίο υποτίθεται ότι γράφηκαν τα ημερολόγια ήταν χαμηλότερης ποιότητας και περιείχε ένα χημικό λευκαντικό το οποίο δεν είχε εφευρεθεί μέχρι το 1955. Το δέσιμο στη ράχη, των τόμων η κόλα και η κλωστή ήταν επίσης μεταπολεμικής κατασκευής. Οι κόκκινες κλωστές στα εξώφυλλα που συγκρατούσαν τις σφραγίδες περιείχαν πολυεστέρα και τα αρχικά που είχαν επισυναφθεί ήταν από πλαστικό. Οι ετικέτες είχαν δαχτυλογραφηθεί σε παλαιά μηχανή της περιόδου 1924-1937. Η χημική ανάλυση του μελανιού έδειξε ότι τα βιβλία είχαν γραφτεί πρόσφατα, όχι την εποχή που υποτίθεται ότι είχαν γραφτεί....
Με όλα αυτά τα συντριπτικά στοιχεία ο Kujau και ο Heidemann δικάστηκαν
και φυλακίστηκαν για απάτη και πολλοί εκδότες έχασαν τις δουλειές τους. Το
σκάνδαλο έλαβε τεράστιες διαστάσεις. Η υπόθεση γυρίστηκε σε ταινία δύο φορές,
μία για τις τηλεοπτικές οθόνες με τον τίτλο Selling Hitler και μία για τον
γερμανικό κινηματογράφο, με τον τίτλο Schtonk!
Πηγές:
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου