ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ : Στοχαστικές προσεγγίσεις

ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ

Της ΣΟΦΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Να ξυπνάς με το χαμόγελο του ήλιου πού ανατέλλει και μέχρι τη δύση του να σε διακατέχει η σκέψη και η αναζήτηση της αγάπης που κρύβεται πίσω από τη διάχυτη ομορφιά πού σαν δροσερή αύρα τυλίγει την ύπαρξη σου, είναι μια ευλογημένη ψυχική κατάσταση, μια ποιητική και στοχαστική εμπειρία, η οποία καταξιώνει τη ζωή και χαρίζει την αληθινή ευδαιμονία.

Η ψυχική αυτή ευφορία είναι το πιο εύθραυστο λουλούδι. Το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να βιώνει στιγμές αιωνιότητας δοκιμάζεται βάναυσα στις μέρες μας. Πέπλος μουντός επικαλύπτει την απαστράπτουσα ομορφιά πού μας περιβάλλει. Η χαμένη μας αθωότητα εμποδίζει τη μέθεξη, αφαίρεσε σε μεγάλο βαθμό, τα σκιρτήματα της ψυχής σε άλλους ορίζοντες.

Μιλάμε για το κακό πού περίσσεψε στη ζωή, για τη δυστυχία, για τη φθορά και τις καταστροφές πού μαστίζουν τον πλανήτη ολόκληρο. Έξυπνες βόμβες και εξαΰλωση αθώων ανθρώπων πού δοκιμάστηκαν κατά τον πλέον βάρβαρο τρόπο στο κατώφλι του 21ου αιώνα, συμπληρώνουν το σκηνικό της φρίκης.

Είναι γιατί οι αισθήσεις μας έχουν κορεστεί από την καταναλωτική μανία πού χαρακτηρίζει την εποχή μας και δεν είναι δεκτικές σε λεπτούς κραδασμούς, οι οποίοι θα συντονίσουν την ψυχή μας στον παλμό της αγάπης.

Τα συναισθήματα πού πηγάζουν από τον σεβασμό στην ίδια μας τη ζωή και τον πλησίον, τη δημιουργία, τον έρωτα για το ωραίο και γενικά κάθε αναλαμπή ελπίδας πού φωλιάζει στην ψυχή μας, διαρκώς υποχωρούν. Οι αποχρώσεις της αγάπης, όπως στοργή, φιλία, ενότητα, συμπάθεια, αφοσίωση, κλπ. ξεθωριάζουν επικίνδυνα.

Η ζωή ξεκίνησε από τα βάθη του χρόνου σε λανθάνουσα κατάσταση, για να φθάσει στην έκρηξη της διάνοιας και των συναισθημάτων. Για να προκύψουν οι κορυφαίες αυτές ιδιότητες μέσα από το χάος, ωκεανοί ενέργειας θα πρέπει να ξοδεύτηκαν. Μέσα από τα κάθε λογής αγκάθια πού φυτρώνουν στο διάβα των αιώνων, ξεκαρπίζει ο άνθος τους. Τα άνθη αυτά της ψυχής και του νου και αν ακόμα υποθέσουμε ότι είναι μικρότερα από το κακό, όμως αστείρευτο σκορπά το άρωμα τους και δίνει ελπίδα στη ζωή.

Αποτελούν κορυφαία έκφραση του Συμπαντικού γίγνεσθαι και επομένως είναι απόρροια άπειρων διεργασιών και μετεξέλιξης των δυνάμεων πού υφαίνουν τη ζωή.

Η δημιουργική πνοή της φύσης, η αγαπώσα φύση, λειτουργεί με τόση ορμή, πού στο ξεχείλισμα της μορφοποιεί τη δύναμη της, δίνοντας ζωή στα ποικιλόμορφα δημιουργήματα της, αντισταθμίζοντας το ακαταδάμαστο πού την χαρακτηρίζει, με τη ζωντανή φανέρωση των όντων.

Αν συνειδητά συντονιστούμε στον παλμό της, θα τη σεβαστούμε πρόθυμα σαν το άλλο μας μισό από το όποιο εξαρτάται η ύπαρξη μας. Η επικοινωνία αυτή της ψυχής μας με το είναι, είναι ερωτική και χαρίζει την αληθινή ευδαιμονία. Μας σπρώχνει στην αναζήτηση της αλήθειας και του ίδιου του Δημιουργού.

Όταν στοχαζόμαστε, όταν ένας καινούργιος συλλογισμός ή εικόνα έρθει στο μυαλό μας, ένα κύμα πρωτόγνωρης συγκίνησης μας διαπερνά λυτρωτικά και οδηγεί την ψυχή μας προς ανώτερες σφαίρες.

Όσο πιο έντονη είναι η σιωπηλή αυτή επικοινωνία, τόσο πιο δυνατή η πηγαία έμπνευση, τόσο και περισσότερα μυστικά του μας αποκαλύπτει ο Δημιουργός.

Στην κατάσταση της περισυλλογής και σιωπής, απελευθερώνονται οι λανθάνουσες δυνάμεις πού διαθέτουμε, το είναι μας ολόκληρο ενεργοποιείται, δονείται ο πλακούντας της αδράνειας και των αρνητικών επικαλύψεων πού μας καθηλώνει και η ψυχή μας ερωτοτροπεί με το θείον.

Όσο η ψυχή μας αναρωτιέται και εμβαθύνει σε απρόσιτα πεδία, τόσο ενισχύεται και αυξάνεται η πίστη μας. Η αληθινή γνώση και η αληθινή πίστη συμπίπτουν, μάς λέγει ο Χέλντερλιν.

Όμως για να είμαστε δεκτικοί στη μαγεία του στοχασμού, θα πρέπει να παραμένουμε ταπεινοί.

Ας νοιώσουμε ταπεινό του κόσμου χαμολούλουδο στην απλωσιά της Γης, ας αφεθούμε στη μαγεία της φύσης, έτσι άπλα και θα αισθανθούμε τη μοσκοβολιά του μυρωμένου χώματος να αγιάζει την ανάσα μας με ευγνωμοσύνη ας δεχτούμε τις νεροστάλες του ουρανού τη δίψα μας να σβήνουν απαλά.

Ο κομπασμός θολώνει τα πετάγματα του νου και η αλαζονεία στερεύει τους χυμούς της ψυχής και οδηγεί σε πράξεις πέρα από κάθε έλεγχο.

Για να απαλλαγούμε από το σύνδρομο αυτό, ας κλείνουμε έστω για λίγες στιγμές, τ' αυτιά στις σειρήνες της καθημερινότητας, για να αφουγκραστούμε την καθαρή φωνή της συνείδησης μας, η όποια εναγώνια ζητά διέξοδο. Ας διδαχτούμε και πάλι από τη σοφία της φύσης. Οι άπειρες δυνάμεις, φανερές και κρυφές πού διαθέτει, σιωπηλά κ’ υπάκουα ακολουθούν τους απαράγραπτους νόμους σε ένα ενιαίο σύνολο, συνθέτοντας έτσι το θαυμαστό κόσμο πού μάς περιβάλλει. Αντίθετα εμείς, ως ένα βαθμό, έχουμε αποδυθεί σε πράξεις πού οδηγούν στην αποσύνθεση του κόσμου πού η φύση επί εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια συνθέτει.

Η νοημοσύνη πού μάς χάρισε ο θεός στοχεύει ίσως, έκτος των άλλων, στη συμπλήρωση και αποτελεσματικότερη λειτουργία του φυσικού γίγνεσθαι και στην αναζήτηση της αλήθειας. Είναι το πολυτιμότερο δώρο το όποιο κινδυνεύει να μετατρέψουμε σε κατάρα. Η ευθύνη μας είναι μεγάλη.

Για να κερδίσεις την κάθε αλήθεια, χρειάζεται να καταβάλεις πολύ κόπο. Είναι σαν το κουκούτσι. Για να φθάσεις στην καρδιά, την ψύχα, πρέπει να πετάς, να πετάς διαρκώς τσόφλια (επικαλύψεις κατεστημένων και σκοπιμοτήτων).

Η προσπάθεια αυτή απαιτεί ακόμα διαρκή εγρήγορση για να μπορέσουμε να γευτούμε το άρωμα της κάθε αλήθειας και να φωτιστούμε από τη λάμψη της. Είναι λάθος, επηρεασμένοι από τα φαινόμενα (τσόφλια) να απορρίπτουμε την ύπαρξη της. Ο δρόμος προς την αλήθεια είναι τραχύς, ανηφορικός, γιατί όσο παραμερίζουμε τις επικαλύψεις, πετάμε τα τσόφλια, δημιουργούνται νέα.

ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ