Επιχείρηση παραπλανήσεως για το Κυπριακό

Επιχείρηση παραπλανήσεως για το Κυπριακό στη Λευκωσία και την Αθήνα

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβυς ε.τ.

Η υπογραφή, από τον Κύπριο Πρόεδρο, του Κοινού Ανακοινωθέντος με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Έρογλου για την επανέναρξη των διακοινοτικών συνομιλιών, δρομολόγησε μια νέα καταστροφική πορεία στο Κυπριακό.  H προοπτική που διανοίγει δεν είναι για «λύση» του Κυπριακού αλλά για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και παράδοση ολόκληρης της Κύπρου στον γεωπολιτικό έλεγχο της Άγκυρας και των Βρετανών συμμάχων της. Με απλά λόγια, το Κοινό Ανακοινωθέν δίνει λόγια του αέρα στην ελληνική πλευρά και τον έλεγχο της Κύπρου και του φυσικού της αερίου στην Τουρκική πλευρά και σε άλλα ξένα συμφέροντα.

Ήδη, ο αμερικανικός παράγων εντάσσει το φυσικό αέριο της Κύπρου στο δικό του μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι που επιδιώκει ταυτοχρόνως τρεις στόχους:

• να καταστήσει την Άγκυρα λεόντειο μέτοχο στα ενεργειακά αποθέματα της ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου ώστε να απεξαρτηθεί από μεγάλο μέρος του φυσικού αερίου, που εισάγει από τη Ρωσία,

• να περιορίσει τις εξαγωγές Ρωσικής ενέργειας προς την Ευρώπη, που συμβάλλουν καθοριστικά στα έσοδα και στην ισχύ της Ρωσικής οικονομίας,

• να αξιοποιήσει τα ενεργειακά αποθέματα της Κύπρου και γενικότερα της Ανατολικής Μεσογείου για να υποκαταστήσουν στην Ευρώπη σημαντικό μέρος των Ρωσικών ενεργειακών εξαγωγών.

Η Αμερικανική πολιτική υποκρύπτει τα δικά της στρατηγικά σχέδια πίσω από το «ενδιαφέρον» της για τη «λύση» του Κυπριακού. Την ίδια μάλιστα ώρα που απεργάζεται την εισαγωγή της Τουρκίας στο φυσικό αέριο της Κύπρου, με πρόσχημα τους Τουρκοκυπρίους και τη «λύση» του Κυπριακού, υπόσχεται «προστασία» στην Κυπριακή κυβέρνηση από τις παραβιάσεις της Κυπριακής ΑΟΖ από Τουρκικά πολεμικά σκάφη και από την παράνομη διεξαγωγή ερευνών από Τουρκικά σεισμογραφικά σκάφη!

Το πόσο αξίζει η «προστασία» αυτή φαίνεται από τη νέα παραβίαση της Κυπριακής ΑΟΖ και τη διεξαγωγή ερευνών από το Τουρκικό σεισμογραφικό σκάφος «Barbaros», συνοδευόμενο από Τουρκικά πολεμικά στη θαλάσσια περιοχή δυτικά της Πάφου.

Στην πραγματικότητα, υπάρχει συμπαιγνία ώστε η καλά υπολογισμένη και σε κατάλληλη δόση στρατιωτική απειλή να χρησιμοποιείται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την υποχώρηση της Ελληνικής πλευράς.

Το πιο ανησυχητικό είναι η στάση της Ελληνικής πλευράς στη Λευκωσία και την Αθήνα. Ο Κύπριος Πρόεδρος έσπευσε να υπογράψει, υπό την παραπλανητική μορφή ενός Κοινού Ανακοινωθέντος, ένα πραγματικό προσύμφωνο «λύσεως», υποχωρώντας σε όλα τα σημαντικά θέματα που ήταν προηγουμένως κόκκινες γραμμές για την Ελληνική πλευρά. Προσπαθεί, όμως, να παραπλανήσει και ν' αποκοιμίσει την κοινή γνώμη ότι δεν έγινε δήθεν κάτι καθοριστικό και ότι δήθεν όλα εξαρτώνται από τις διακοινοτικές συνομιλίες που άρχισαν. Υπενθυμίζει, άλλωστε, ότι στο Ανακοινωθέν υπάρχει η γνωστή ρήτρα ότι τίποτε δεν είναι συμφωνημένο, εάν δεν συμφωνηθούν όλα.

Πράγματι, η ρήτρα υπάρχει, όπως υπήρχε και πριν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει σημασία η συμφωνία πάνω σε αρχές και παραμέτρους που προσδιορίζουν καθοριστικά τη μορφή της λύσεως. Πολύ χειρότερα όμως ακόμη ενώ, υποτίθεται, ότι τα σημαντικότερα συζητούνται στις συνομιλίες, ο Κύπριος Πρόεδρος έδωσε, με συνεντεύξεις του, ένα δείγμα των σκέψεών του για το φυσικό αέριο της Κύπρου και για τη στρατηγική σχέση που ανέπτυξε η Κύπρος με το γειτονικό Ισραήλ, με άξονα τα ενεργειακά αποθέματα.

Μιλώντας στο Associated Press, ο Νίκος Αναστασιάδης έκανε λόγο για τον εφοδιασμό της Τουρκίας με φυσικό αέριο από την Κύπρο και άφησε ανοικτό το θέμα της εξαγωγής του Κυπριακού φυσικού αερίου με αγωγό μέσω Τουρκίας! Συμβούλευσε μάλιστα την Τουρκία να συνεργασθεί για τη «λύση» του Κυπριακού γιατί αυτό θα βοηθήσει και στην αποκατάσταση των σχέσεών της με το Ισραήλ!

Τα ίδια επανέλαβε σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» που όταν ερωτήθηκε για το σχέδιο ενεργειακού αγωγού προς την Ελλάδα και τον σχεδιαζόμενο σταθμό υγροποιήσεως φυσικού αερίου, παρέπεμψε στο κόστος και σε τεχνοκρατικά κριτήρια. Έτσι αντιλαμβάνεται ο Νίκος Αναστασιάδης τα στρατηγικά συμφέροντα της Κύπρου και της Ελλάδας. Σπεύδει επίσης να υπονομεύσει, εκ των προτέρων, στρατηγικές συμμαχίες και στρατηγικά ερείσματα της Κύπρου για να εξασφαλίσει δήθεν τη «συνεργασία» της Τουρκίας σε «λύση» του Κυπριακού.

Ποια είναι όμως η στάση της Τουρκικής πλευράς; Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ντερβίς Έρογλου ερμήνευσε, βεβαίως, το Κοινό Ανακοινωθέν, από την πλευρά του ότι αναγνωρίζει δύο κράτη, τα οποία έχουν ίση και χωριστή κυριαρχία, αφήνοντας να νοηθεί ότι η δήθεν ενιαία κυριαρχία είναι ένα κέλυφος κενό που ικανοποιεί φραστικά την Ελληνική πλευρά. Είναι επίσης το ελάχιστο απαραίτητο για να συντελεσθεί ο συνομοσπονδιακός συνεταιρισμός που επιδιώκει η Τουρκική πλευρά για όλα τα προφανή πλεονεκτήματα (συγκυριαρχία 50% με 50% πάνω σ' ολόκληρη την Κύπρο, συμμετοχή στο φυσικό αέριο, συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση).

Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης δήλωσε επίσης, με τη γνωστή ωμότητα που τον διακρίνει, ότι δεν τίθεται θέμα να φύγουν οι έποικοι από την Κύπρο ή να μη συνεχισθούν οι εγγυήσεις εκ μέρους της Τουρκίας και η παραμονή Τουρκικών στρατευμάτων. «Οι Ελληνοκύπριοι ονειρεύονται», είπε, «όταν πιστεύουν ότι θα φύγουν από την Κύπρο τα Τουρκικά στρατεύματα».

Δεν είναι όμως μόνο οι δηλώσεις του Τουρκοκυπρίου ηγέτη, που διαψεύδει όσα επιτηδείως και αναληθώς υποστηρίζονται ότι θα περιέχονται στη συζητούμενη «λύση». Η Άγκυρα επανέλαβε, με το σεισμογραφικό σκάφος «Barbaros», τις προκλητικές έρευνές της στην Κυπριακή ΑΟΖ. Ο Κύπριος Πρόεδρος είχε απειλήσει, στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή», ότι θα διακοπούν οι διακοινοτικές συνομιλίες, εάν επαναληφθούν τέτοιου είδους προκλήσεις εκ μέρους της Τουρκίας. Το ίδιο δήλωσε στην Αθήνα και ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως και υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος.

Αντιθέτως, όμως, οι προκλήσεις μένουν αναπάντητες και ο υπουργός Εξωτερικών δεν επέφερε καμιά αλλαγή στο πρόγραμμα της επισκέψεως στην Αθήνα του Τουρκοκυπρίου διαπραγματευτή. Εμμονή, δηλαδή, στην ίδια καταστροφική πολιτική και καμιά αντίσταση στα σχέδια του ξένου παράγοντα, που ασκεί υψηλή στρατηγική αναλώμασι της Κύπρου και της Ελλάδος. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση και αποτελεί πρόσθετη ύβρι η προσφυγή σε παραπλανητική προπαγάνδα για τη συγκάλυψή της. 

Η αυτοϋπονόμευση της Λευκωσίας...

Υπονομεύοντας τη διαπραγματευτική ισχύ της Κύπρου και ανοίγοντας από την αρχή όλα τα χαρτιά του στο τραπέζι, ο Πρόεδρος της Νίκος Αναστασιάδης τη βάζει σε έναν μονόδρομο από τον οποίο δεν θα υπάρξει πια ανέξοδη διέξοδος σωτηρίας.Με την προσδοκία, προφανώς, ότι εάν προσφέρει τα πάντα από την αρχή, η Τουρκία θα συγκινηθεί και θα ανταποκριθεί θετικά, αποδεχόμενη μια λύση που όμως ήδη προδιαγράφεται καλή για τα τουρκικά συμφέροντα, ο κ. Αναστασιάδης διαπράττει ένα τραγικό λάθος, το οποίο και ο τελευταίος μελετητής της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής γνωρίζει καλά: Η Τουρκία ποτέ δεν αρκείται στην κάλυψη του αρχικού της στόχου, καθώς αμέσως μετά θέτει νέες μαξιμαλιστικές επιδιώξεις. Ο κ. Αναστασιάδης, δέσμιος των εμμονών του για το Κυπριακό, επέβαλλε τις χιαστί συναντήσεις των διαπραγματευτών των δύο κοινοτήτων στις δύο εγγυήτριες δυνάμεις.

Ο Α. Μαυρογιάννης είχε πράγματι πολλά ζητήματα να θέσει στην τουρκική πλευρά, αλλά το πρόβλημα και πάλι μεταφέρθηκε στην Αθήνα όπου ο Κ. Οζερσάι, όσο κι αν προσπάθησε το ελληνικό ΥΠΕΞ, σχεδόν να «εξαφανίσει» τη συνάντηση του με τον γενικό γραμματέα του ΥΠΕΞ Αν. Μητσιάλη, έθεσε μία σειρά ζητημάτων. Κυρίως, όμως, με τις δημόσιες δηλώσεις του και τοποθετήσεις του πρόβαλλε την εικόνα ότι μέρος της διαπραγμάτευσης είναι και η Ελλάδα, όπως ακριβώς και η Τουρκία, μία επιλογή που επιδιώκει ουσιαστικά την ταύτιση της Ελλάδας με την κατοχική δύναμη. Το ερώτημα πλέον είναι τι ρυθμό θα θελήσει να δώσει η τουρκική πλευρά στη διαδικασία για το Κυπριακό, κάτι που θα φανεί περισσότερο όταν ο κ. Νταβούτογλου θα μεταβεί στα Κατεχόμενα.

Το Κοινό Ανακοινωθέν αποτελεί ένα από τα χειρότερα κείμενα που έχουν εγκριθεί στο πλαίσιο των συμφωνιών κορυφής από το 1974 και μετά, καθώς θέτει τις βάσεις για μία χαλαρότατη ομοσπονδία, αποδέχεται διπλή υπόσταση της υποτιθεμένης ενιαίας κυριαρχίας (η κυριαρχία θα εκπηγάζει «ισότιμα από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους»), οι αρμοδιότητες των συνιστώντων κρατιδίων αυξάνονται δραματικά, καθώς εγκαταλείπεται στα συνιστώντα κρατίδια το «κατάλοιπο εξουσίας» (όλες δηλαδή οι αρμοδιότητες και εξουσίες που απονέμονται ρητά στο ομόσπονδο κράτος, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο ), υιοθετείται μια ασαφής αναφορά για το τι θεωρείται ήδη συμφωνημένο και με τον τρόπο αυτό εντάσσει η τουρκική πλευρά, ως βάση συζήτησης, όλες τις μονομερείς παραχωρήσεις του Δ. Χριστόφια. Η αναφορά σε ενιαία διεθνή προσωπικότητα υπονομεύεται από τις άλλες αναφορές του Κοινού Ανακοινωθέντος, καθώς δεν αποκλείεται ρητά η ανεξάρτητη διεθνής δραστηριότητα των συνιστώντων κρατιδίων, προβλέπεται εκτός της ενιαίας ιθαγένειας και η ύπαρξη διαφορετικών ιθαγενειών του τουρκοκυπριακού και του ελληνοκυπριακού συνιστώντος κρατιδίου, δεν υπάρχει καμία αναφορά στο θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων και απουσιάζει παντελώς η οποιαδήποτε αναφορά στην Κυπριακή Δημοκρατία, θέτοντας έτσι σοβαρά ερωτήματα για το πώς θα διασφαλισθεί η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στο νέο ενιαίο κράτος. Κάθε ιδέα για δημιουργία του ενιαίου κράτους από «παρθενογένεση» θα είναι καταστροφική για την Κύπρο, καθώς σε οποιαδήποτε μελλοντική εμπλοκή που θα καταλήξει σε διαζύγιο δεν θα οδηγεί πίσω στην Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά σε δύο κρατίδια, ελληνοκυπριακό και τουρκοκυπριακό. Δυστυχώς, όλα αυτά έχουν ήδη μπει ως βάσεις των συνομιλιών με τη συμφωνία του κ. Αναστασιάδη, ο οποίος με μια κίνηση -που με χαρτοπαικτικούς όρους θα χαρακτηρίζαμε ότι παίζει τα ρέστα του- έσπευσε με παράλογο τρόπο να βάλει από την πρώτη στιγμή στο τραπέζι και το θέμα του φυσικού αερίου.

Το φυσικό αέριο αποτελεί το μεγάλο διαπραγματευτικό όπλο που διαθέτει η Λευκωσία, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει για να αποσπάσει μια στοιχειωδώς αποδεκτή λύση που θα προβλέπει ενισχυμένη Ομοσπονδία και όχι ένα μόρφωμα που θα διαπνέεται από τη διζωνικότητα, όπως θέλουν να επιβάλλουν οι Τούρκοι για να αποκτήσουν έτσι έλεγχο όχι μόνο στο τουρκοκυπριακό συνιστών κρατίδιο αλλά και στο ελληνοκυπριακό, μέσω της χαλαρής Ομοσπονδίας και του υποχείριου τουρκοκυπριακού μορφώματος. Το φυσικό αέριο προφανώς και αποτελεί κίνητρο για την Τουρκία, ίσως πλέον αποτελείτο μοναδικό κίνητρο για να ασχοληθεί με το Κυπριακό (εκτός ίσως και από την ελπίδα να απαλλαγεί από τη μεγάλη οικονομική βοήθεια που αναγκάζεται να καταβάλλει κατ' έτος για τη συντήρηση του ψευδοκράτους, ποσά τα οποία θα πρέπει να αναλάβουν πλέον οι... Ελληνοκύπριοι).

Όμως και μόνον οι γενναιόδωρες δηλώσεις του Ν. Αναστασιάδη και του κυβερνητικού εκπροσώπου Χ. Στυλιανίδη για το φυσικό αέριο άνοιξαν αμέσως την όρεξη των εταιρειών που θα καλόβλεπαν μια φθηνή επένδυση με την κατασκευή αγωγού από την Κύπρο προς την Τουρκία για να διαθέσουν μέρος της παραγωγής στην τουρκική αγορά. Αυτό, εκ των πραγμάτων, υποχρεώνει και το Ισραήλ να μπει σε αυτή τη διαδικασία και να εξετάσει τέτοιες εναλλακτικές και έτσι διαμορφώνεται μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα η οποία μεταφέρει όλη την πίεση στους Ελληνοκύπριους ώστε να αποδεχτούν εσπευσμένα μια λύση προκειμένου να προχωρήσουν αυτά τα σενάρια εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου.

Με το Κοινό Ανακοινωθέν, όμως, έχουν προσφερθεί στην Τουρκία σημαντικά επιχειρήματα για να προωθήσει την αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Ήδη τέτοιες προσπάθειες γίνονται στις Βρυξέλλες, όπου με πρόθυμο σύμμαχο τον επίτροπο Στέφεν Φούλε οι Τουρκοκύπριοι, με επιχείρημα ότι θα αποτελούν το ένα από τα δύο συνιστώντα κρατίδια στην Κύπρο, ζητούν προγράμματα προετοιμασίας για την ενσωμάτωση του κοινοτικού κεκτημένου, τα οποία όμως οδηγούν σε μια άτυπη αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Πήραν αμέσως την απάντηση...

Όσο για τις προειδοποιήσεις Αναστασιάδη, που έσπευσε να υιοθετήσει και ο Β. Βενιζέλος, ότι αν επαναληφθεί η παράνομη δραστηριότητα των Τούρκων εντός της Κυπριακής ΑΟΖ θα αποχωρήσει από τις συνομιλίες, η απάντηση δόθηκε από την ίδια την Τουρκία, που δύο ημέρες μετά έστειλε δυτικά του Ακάμα, σε απόσταση μόλις 55 μιλίων, εντός της Κυπριακής ΑΟΖ, το ερευνητικό σκάφος Barbaros συνοδευόμενο μάλιστα και από ένα πολεμικό σκάφος.

Κωνσταντίνος Τσάκαλος

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"