Για τον Γρηγόρη Αυξεντίου

'Ένας λαός ορκίστηκε αγόρι μου σε σένα"... Που είναι;

Γράφει ο ΚΩΣΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ

Ντρέπομαι. Ντρέπομαι κάθε χρόνο πιο πολύ. Ντρέπομαι τόσο που δεν βρίσκω τις λέξεις να το αποτυπώσω. Φτωχό, το πιο πλούσιο λεξιλόγιο στον κόσμο μπροστά σου και εγώ πολύ μικρός για να σου απευθύνω τον Λόγο. Ντρέπομαι.

Θα ξεσπάσεις πάνω μου και θα έχεις το δίκαιο όλου του κόσμου με το μέρος σου. Ντρέπομαι. Μόνο άνθρωποι αντάξιοι σου θα έπρεπε να σου απευθύνουν τον λόγο. Και δεν υπάρχουν σήμερα. Έγινες λαμπάδα να μας φωτίσεις και εμείς σου γυρίσαμε την πλάτη. Γιατί στις 3 του Μάρτη, πολλοί σε θυμούνται, πολλοί σε μνημονεύουν, μα 58 χρόνια μετά την θυσία σου, λίγοι είναι αυτοί που σέβονται πραγματικά το καρβουνιασμένο σου σώμα και αποτίνουν τον απαιτούμενο φόρο τιμής που του αξίζει.

Λόγια να περιγράψουν τον ηρωισμό σου και την αντρειοσύνη σου σήμερα δεν υπάρχουν. Δεν μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να συλλάβει το μεγαλείο σου. Δεν μπορεί η επιστήμη του 21ου αιώνα να αναλύσει την ιδιοσυγκρασία και τον τρόπο σκέψης σου. Αυτό θα το κάνουν οι επόμενες γενεές, εκατοντάδες χρόνια μετά, όταν στα σχολεία του μέλλοντος στο νοτιοανατολικότερο άκρο της Ελλάδος, οι μαθητές θα μαθαίνουν για τον Λεωνίδα που το 480 π.Χ. με τους 300 σπαρτιάτες είπε το «Μολών Λαβε» στους χιλιάδες Πέρσες, για να το επαναλάβει ο ένας-μοναχός του-, Γρηγόρης Αυξεντίου, απέναντι σε μια παγκόσμια αυτοκρατορία το 1957 μ.Χ.. Είμαστε λοιπόν πολύ μικροί εμείς για να μπορέσουμε να συγχωρήσουμε το πραγματικό μέγεθος της ασύλληπτης ανδρείας και του ηρωισμού σου.

«Χαλάλιν της Πατρίδος μου». Έτσι σε χαιρέτησε η μάνα σου. Η Ηρωίδα, η Ελληνίδα Μάνα σου. Η Αντωνού. Που έδωσε ότι πολυτιμότερο είχε για να έχει πρότυπο η Κύπρος και ο Ελληνισμός, αλλά και η παγκόσμια ιστορία. Για να έχουν οι επόμενες γενιές σημείο αναφοράς για τους αγώνες τους Ελληνισμού της Κύπρου για Ελευθερία και Ένωση. Γιατί για να γεννηθούν τέτοιοι ήρωες, χρειάζονται ηρωίδες μάνες. Και εσύ την είχες. Και δυστυχώς οι ηρωίδες μάνες δύσκολα συναντιούνται στις μέρες μας. Πάνε μαζί τους και οι ήρωες στην εποχή μας.

Έγραψαν πολλοί για σένα. Σου αφιέρωσαν τόμους ολόκληρους. Από τον «Αποχαιρετισμό» του Γιάννη Ρίτσου, μέχρι το «Τραγούδι για τον Μεγάλο μας αδερφό» του Κώστα Μόντη. «Ένας λαός ορκίζεται αγόρι μου σε σένα» έγραψε ο Μάριος Τόκας, μα δυστυχώς αδυνατώ να τον αναγνωρίσω σήμερα αυτόν τον λαό, που ορκίστηκε σε σένα. Ένας όρκος στις στάχτες σου θα έπρεπε να είναι ότι πιο πολύτιμο και ιερό για την πατρίδα μας, μα όμως δεν είναι. Φοβάμαι να βγω στο δρόμο και να ρωτήσω 10 περαστικούς-νέους ποιος είναι ο Γρηγόρης Αυξεντίου και τι έκανε. Φοβάμαι την απάντηση τους. Γιατί είμαι σίγουρος ότι πολλοί από αυτούς δεν θα ξέρουν καν σε ποια εποχή έζησε και πότε αγωνίστηκε. Ποιους πολέμησε και για ποιο σκοπό πέθανε. Φοβάμαι ότι αυτά που θα μου πούνε δεν θα σου αρέσουν.

Μα πιο πολύ φοβάμαι, ότι από εκεί που βρίσκεσαι μαζί με τους άλλους, βλέπεις το χάλι της κοινωνίας μας, το χάλι της Κύπρου μας και διερωτάσαι πως γίνεται αυτοί οι άθλιοι άνθρωποι να είναι συμπατριώτες σου. Που πήγανε, θα διερωτάσαι, οι αξίες και τα ιδανικά με τα οποία μεγάλωναν οι συμπατριώτες σου τα 29 χρόνια που πρόλαβες να ζήσεις. Πως γίνεται μισό αιώνα μετά, το θρυλικό Έπος που έγραψες μαζί με τους άλλους να μοιάζει περισσότερο με παραμύθι αντί με παρακαταθήκη.

Δεν θέλω να ξέρω πως νιώθεις εκεί πάνω με τους άλλους, βλέποντας το χωριό σου, την Λύση, το σπίτι σου, σκλαβωμένο μαζί με την μισή μας Κύπρο και ο ανάξιος-άβουλος λαός να αποδέχεται συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, όταν εσύ δεν συμβιβάστηκες ποτέ και θυσιάστηκες για αυτούς. Δεν θέλω να ξέρω πως νιώθεις εκεί πάνω με τους άλλους, βλέποντας την περήφανεια σου για την Ελλάδα και τους αγώνες που δώσατε για την Ελληνικότητα του νησιού να καταπατάται και να εξευτελίζεται με την προσπάθεια δημιουργίας «κυπριακής» εθνικής συνείδησης από αυτούς που με πρόσχημα την «εθνικοφροσύνη» τους ανεμίζουν την ιερή γαλανόλευκη που κυμάτιζε περήφανα μέχρι πριν από λίγα χρόνια πάνω από τον τάφο σου στα φυλακισμένα μνήματα. (Η Ελληνική σημαία, όπως φαίνεται στην φωτογραφία, έχει αφαιρεθεί εδώ και μερικά χρόνια χωρίς λόγο και αιτία).

Δεν θέλω να ξέρω πως νιώθεις εκεί πάνω με τους άλλους. Ντρέπομαι.

freepen.gr

Aς θυμηθούμε

τα έργα και τις ημέρες των Βρετανών στην Κύπρο

κατά τον απελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων.

Να θυμίσουμε ακόμα και ότι ο ίδιος ο Ούίνστον Τσόρτσιλ είχε υποσχεθεί την ένωση της Ελλάδας με την Κύπρο κατά τον Β'Π.Π. γοα να πάρει πίσω την υπόσχεσή του αμέσως μετά.

Ας δούμε το δραματοποιημενο ντοκιμαντέρ "Ο σταυραετός του Μάχαιρα" με τον τραγικό θάνατο του αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού Γρηγόρη Αυξεντίου, περικυκλωμένου από Βρετανούς σε μια τρύπα και την μάχη που έδωσε παίρνοντας μαζί του πολλούς αποικιοκράτες. Έτσι για να θυμούνται οι νέοι και να μην ξεχνούν οι παλαιότεροι ότι ένα κομμάτι ελληνικού χώματος ήταν αποικία των Βρετανών και πως συμπεριφερόντουσαν οι Βρετανοί στους "εθνικιστές" Έλληνες της Κύπρου.

Το πρώτο βίντεο είναι παραγωγή του 7ου Επιτελικού Γραφείου του ΓΕΣ. To δεύτερο είναι η αφήγηση όλης της μάχης και του αγώνα με σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό από τα βρετανικά αρχεία.

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ,Ο ΗΜΙΘΕΟΣ ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 Ήταν 3 Μαρτίου 1957. Στα βουνά του Μαχαιρά, ο Αυξεντίου έδινε μαθήματα ηρωϊσμού, σ' όλη την οικουμένη. Μέσα στο κρησφύγετο του έλεγε: "Αρκετή υπηρεσία πρόσφερα διδάσκοντας πως κρατάνε το όπλο και πολεμούν. Πρέπει όμως να τελειώσω διδάσκοντας τους και πως να πεθαίνουν".

Επέλεξε με την θυσία του να γίνει φάρος αγωνιστικότητας και πατριωτισμού, για να καθοδηγήσει τους Έλληνες της Κύπρου. Προτίμησε τον ηρωικό θάνατο από την παράδοση στους αποικιοκράτες. Έγινε ολοκαύτωμα για να μεταδώσει το μήνυμα της λευτεριάς. Έδειξε σε όλο τον κόσμο πως πολεμούν και πως πεθαίνουν οι Έλληνες.

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου (1928-1957) ήταν αγωνιστής της ΕΟΚΑ, κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα του 1955-59 εναντίον της Αγγλικής κατοχής. Ήταν δεύτερος στην ιεραρχία της οργάνωσης και σκοτώθηκε από τους Άγγλους σε μάχη που δόθηκε κοντά στο Μοναστήρι Μαχαιρά.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα ήταν κυρίως γνωστός με το ψευδώνυμο Ζήδρος, ενώ εκ των υστέρων ονομάστηκε «Σταυραετός του Μαχαιρά».

Στις 3 Μαρτίου 1957 οι Άγγλοι, ύστερα από προδοσία πληροφορήθηκαν το κρησφύγετό του κοντά στο Μαχαιρά. Το περικύκλωσαν με αυτοκίνητα και ελικόπτερα, μετά από πολύωρη μάχη και αρκετούς νεκρούς Άγγλους έριξαν βενζίνη στο κρησφύγετο και τον έκαψαν ζωντανό.

Το καμένο σώμα του θάφτηκε στις 4 Μαρτίου στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, στο χώρο που είναι γνωστός σήμερα ως «τα φυλακισμένα μνήματα» από τους Άγγλους στρατιώτες.

«Στην εσχάτην ανάγκην θα αγωνιστώ και θα πεθάνω σαν Έλληνας, αλλά ζωντανόν δεν θα με πιάσουν».ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

"Μια μάνα τέθκιον ήρωαν εν προσβολή να κλάψει

Χαλάλιν της πατρίδας μου το φως μου, η ζωή μου

Τζι αφού ένε παραδόθηκεν ας έσιη την ευτζιή μου"

(Λόγια της μητέρας του Γρηγόρη Αυξεντίου στην κηδεία του)

"μια μανα τετοιο ηρωα ειναι προσβολη να κλαψει

Χαλάλιν της πατρίδας μου το φως μου, η ζωή μου

και αφου δεν παραδοθηκε ας εχει την ευχη μου"

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ.

Ο ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΣ ΤΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ
  

 Ολόκληρη η ταινία ντοκιμαντέρ για τον Γρηγόριος Αυξεντίου, το σταυραετό του μαχαιρά με τίτλο '' Ένας Ήρωας με μνημοσκόπιο '' . Παρουσιάζει τη ζωή και τον αγώνα του Ήρωα, Μάρτυρα της κυπριακής αντίστασης, στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κατά του αγγλικού ζυγού. Η ταινία τιμήθηκε με δύο βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1973 καλύτερης παραγωγής και μουσικής.