Σχολικές
επιδείξεις στο Καλλιμάρμαρο 1965
Ήταν στις κερκίδες του Παναθηναϊκού Σταδίου.
Θα μας παρακολουθούσε.
Ήταν ο Γυμναστής μας. Ο Παναγιώτης Λάλας
Τον αγαπούσαμε και τον τρέμαμε συγχρόνως.
Θα επιτηρούσε την ακριβή εκτέλεση των ασκήσεων·
Αυτών που με τις συνεχείς προπονήσεις στην εντέλεια
εκτελούσαμε.
Οι ασκήσεις περιελάμβαναν κατακόρυφους, πυραμίδες, τούμπες
στον αέρα
και άλλες εντυπωσιακές και εν μέρει επικίνδυνες
κινήσεις.
Αυτές όμως προκαλούσαν και τα χειροκροτήματα των θεατών
και κυρίως τον
θαυμασμό τους….
Γι αυτό τις εκτελούσαμε και εμείς.
Το Στάδιο ήταν γεμάτο…
Ημέρα γυμναστικών επιδείξεων..
Το ΟΓΔΟΟ Γυμνάσιο μπροστά στους επισήμους..
Ήταν μια τιμητική διάκριση για το Γυμνάσιο μας.
Μας έκανε υπερήφανους, αλλά και περισσότερο υπεύθυνους…
Αν δικαιολογείτο κάποιο λάθος κατά την εκτέλεση των
ασκήσεων, για το ΟΓΔΟΟ ήταν
κάτι το αδιανόητο.
Γι αυτό μπορούσε να διακρίνει κανείς την αγωνία μας πριν
απ' την εκτέλεση των
επικινδύνων ασκήσεων στα βλέμματά μας.
Έπρεπε να τις εκτελέσουμε με την πρώτη.
Περιθώρια αποτυχίας δεν υπήρχαν.
Ήταν και εκείνη
η κατακόρυφος .
Με στενοχώρησε. Μου έφερε θλίψη.
Βεβαίως την εκτέλεσα άψογα. Κανένα λάθος
Συγχρονισμός τέλειος. Α λ λ ά……
Καθώς έφερνε το κορμί μου με την αναστροφή τα πάνω
κάτω, το δεκαρικάκι πούχα στην τσέπη μου υπακούοντας στους Νόμους της βαρύτητας κύλησε
στο χώμα.
Όλη μου η
περιουσία ήταν αυτό το δεκάρικο.
Αν το έχανα πως θα γύριζα σπίτι;;;;;;
Το έβλεπα εκεί μπροστά μου πάνω στο στίβο.
Να σκύψω να το πιάσω αδύνατον.
Τόσα μάτια με παρακολουθούσαν…..
Δεν θα χάλαγα την πειθαρχία του συνόλου.
Η επόμενη άσκηση είχε πάλι κατακόρυφο.
Αν και τα είχα δώσει όλα στην προηγούμενη, ακόμη και το
δεκάρικό μου,
αποφάσισα να δώσω το κάτι παραπάνω
Έτσι βρέθηκα στον αέρα.
Ακούμπησα τα δύο χέρια στο έδαφος και μετά....
Και μετά ισορροπώντας στο ένα μου χέρι ….
εισέπραξα δέκα δραχμές με το άλλο που γράπωνε το
δεκάρικο.
-Ήσουν ο μόνος που έκανες κατακόρυφο στηριζόμενος στο
ένα χέρι είπε με θαυμασμό ο Γυμναστής μου
αργότερα. Μπράβο παιδί μου
Εισέπραξα το μπράβο. Εισέπραξα και το δεκάρικο
Μα το σπουδαιότερο;;;
Εκείνη την μέρα στο σπίτι.....δεν γύρισα με τα
πόδια........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου