Τάκης Κατσιμάρδος : Eνας νέος «ανένδοτος»

ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΤΣΙΟΛΑΚΗ

Eνας νέος «ανένδοτος»

 

Mέχρι το τέλος Νοεμβρίου η χώρα θα έχει ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμφωνία. Πριν τελειώσει ο Δεκέμβρης θα γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Υστερα ξεκινά η διαδικασία για τη διευθέτηση του (μη βιώσιμου) δημόσιου χρέους. Αυτή είναι σε απλουστευμένη αποτύπωση η τελευταία έκδοση του «οδικού χάρτη» της κυβέρνησης.

Επειδή, όμως, όποιος... έχει καεί στον χυλό φυσάει και το γιαούρτι, προβάλλει ένα κρίσιμο ερώτημα: Αν, για πάσης φύσεως λόγους, που δεν εξαρτώνται από την ίδια την κυβέρνηση ή ακόμη εξαιτίας της είτε αναγκαστικώς, ακυρωθεί αυτή η προδιαγεγραμμένη πορεία, τότε ποια είναι η εναλλακτική διαδρομή; Ακόμη παραπέρα: Αν η συμφωνία αποδειχθεί στην πράξη σύμφωνο παράδοσης και διάλυσης της κοινωνικής συνοχής; Αν το κουαρτέτο αναδειχθεί σε αδίστακτη κοινωνικά ρωμαϊκή τετραρχία, τι τέξεται η επιούσα;

Το ερώτημα δεν κινείται στη σφαίρα του θεωρητικού, ούτε της πρωιμότητας. Μιλάμε, βεβαίως, για τους επόμενους δυο - τρεις μήνες. Επομένως, αν δεν υπάρχει κάποια συγκροτημένη απάντηση (έστω σε πολύ γενικές γραμμές και τροχιοδεικτικά), υπερεπείγει να ανοίξει, τουλάχιστον, η συζήτηση. Δεν εννοούνται εδώ κάποια πλάνα B' επί χάρτου στο παρασκήνιο. Αλλά συζήτηση στο προσκήνιο με την κοινωνία... Κυβερνη­τικές απαντήσεις του τύπου «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα» ουδεμία αξία έχουν.

Η αντιπολίτευση, μέσω του Ευ. Βενιζέλου, δίνει ήδη στο ερώτημα μια απάντηση: Οικουμενική κυβέρνηση. Προφανώς την προσυπογράφουν η ΝΔ, το Ποτάμι κ.ά. Την περιγράφει και πιο παραστατικά ο ίδιος: Κοινοβουλευτικά, δεν χρειάζεται να είναι υπουργοί παλιά πολιτικά στελέχη. Μια κυβέρνηση στην οποία να επιστρατευτούν άνθρωποι από την κοινωνία, με μεγάλες ικανότητες κλπ... Δεν ξέρουμε αν το δεύτερο σκέλος έχει την προσυπογραφή των άλλων, αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία.

Αυτό που μετράει είναι η νεκρανάσταση της προεκλογικής πρότασης για κυβέρνηση συνεργασίας με όλες τις «ευρωπαϊκές δυνάμεις». Αυτός είναι και ο στόχος του ακήρυχτου (ακόμη) «ανένδοτου αγώνα». Με άλλα λόγια ό,τι δεν έγινε κατορθωτό με τις εκλογές, να επιτευχθεί μετεκλογικά.

Το εξωφρενικό στην υπόθεση είναι ότι οι ίδιες δυνάμεις που έχουν κηρύξει «πόλεμο» κατά της σημερινής κυβέρνησης, τη θέλουν για εταίρο σ΄ ένα άλλο μελλούμενο κυβερνητικό σχήμα. Εκείνο που θα κληθεί να εφαρμόσει τη μνημονιακή συμφωνία, την οποία υλοποιούν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και εξαιτίας αυτού ακριβώς εξισώνεται από σύμπαντες τους αντιπολιτευόμενους (για διαφορετικούς λόγους νεοφιλελεύθερα εκ δεξιών και επαναστατικά εξ αριστερών) με τον Αρμαγεδδώ­να. Πέραν αυτών, όμως, εκκρεμεί μια συζήτηση για το αρχικό υπαρξιακό ερώτημα...

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=28326&subid=2&pubid=64276344