Οι 4 «εχθροί» του διαβήτη

Οι 4 «εχθροί» του διαβήτη

Ποια είναι η αποτελεσματικότερη εξέταση που πρέπει να κάνει ο ασθενής και τα μυστικά για την αντιμετώπιση του

Από τον DR ΣΤΕΦΑΝΟ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΑΟ

Ο διαβήτης τύπου 2 παρουσιάζεται συχνά σε παχύσαρκους μεσήλικες με κληρονομική προδιάθεση. Αποτελεί έναν πολύ ύπουλο και σοβαρό εχθρό, επειδή φθείρει τον οργανισμό επί χρόνια, χωρίς να δίνει εμφανή συμπτώματα. Ενώ οι βλάβες που προκαλεί στα αγγεία, στην καρδιά, στα νεφρά και τα μάτια δύσκολα επανορθώνονται. Ωστόσο, ο διαβήτης είναι «διαχειρίσιμη» πάθηση. Επηρεάζεται και «αναδρομολογείται» καθιστάμενος σχεδόν ακίνδυνος, αν ο ασθενής ακολουθήσει ένα σωστό πρόγραμμα ζωής, που στηρίζεται σε 4 πυλώνες: Διατροφή, άσκηση, φάρμακα (αντιδιαβητικά) και πρόληψη.

Η εξέταση της γλυκοζυλιώμένης αιμοσφαιρίνης (A-ic) είναι το πιο αποτελεσματικό τεστ, που δείχνει τον βαθμό που ελέγχεται το σάκχαρο, μακροπρόθεσμα. Η κλασική πλέον εξέταση σακχάρου που κάναμε το πρωί, νηστικοί, θεωρείται «παραπειστική» καθώς «φωτογραφίζει» το ύψος του ζαχάρου μια μόνο στιγμή, και πόσο προσεκτικό ήταν το άτομο, έστω κάποιες ημέρες ή προηγουμένως. Ενώ τα κύτταρα αυτού του ατόμου ήταν «εκτεθειμένα» σε υψηλά τοξικά Επίπεδα σακχάρου για μήνες πιο μπροστά.   

Αυτή τη σκοτεινή περίοδο επιχειρεί να «φωτίσει» η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (Hg Α ι c) για τους τελευταίους 2-3 μήνες. Οι πρωινές εξετάσεις είναι πολύτιμες αν λαμβάνονται συχνά για σειρά ημερών. Ενώ αν μετράται μεμονωμένα, ένα πρωινό κάθε 2-3 μήνες, μας οδηγεί σε λανθασμένες εκτιμήσεις.

Το σάκχαρο του αίματος αυξομειώνεται δραματικά ύστερα από κάθε γεύμα και αυτές τις διακυμάνσεις αποκαλύπτει η Hg Αιc, ενώ ο τυπικός πρωινός έλεγχος σχεδόν τις αγνοεί. Φυσιολογικά, ένα μικρό ποσοστό αιμοσφαιρίνης περιέχει σάκχαρο. Αν κάποιος έχει διαβήτη, αυτό το ποσοστό, στα ερυθρά του αιμοσφαίρια, είναι υψηλό, αν ο διαβήτης είναι αρρύθμιστος, ενώ κατέρχεται στα φυσιολογικά κάτω του 5 ή 6%, όταν το σάκχαρο διατηρείται στα κανονικά όρια.

Προσοχή, οι τιμές της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης διαφέρουν από εργαστήριο σε εργαστήριο. Άρα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη αυτές οι διαφορές ή να κάνουμε την εξέταση πάντα στο ίδιο εργαστήριο. Αν οι διαφορές μας εντυπωσιάζουν να ρωτάμε και τον μικροβιολόγο και τον παθολόγο μας για την ασυμφωνία των αποτελεσμάτων.

Αν ο ασθενής παρουσιάζει τον συχνό διαβήτη τύπου 2, αυτόν που στοχεύει σε μεσήλικες παχύσαρκους που μισούν το περπάτημα και αγαπούν τις γευστικές ηδονές, η εξέταση πρέπει να γίνεται κάθε 6 μήνες. Αντίθετα αν κάποιος πάσχει από ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη, τότε η εξέταση είναι απαραίτητη 3 ή 4 φορές το έτος.

Η ακριβής γνώση των τιμών της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (Hb Αι c) χρησιμοποιείται από τον γιατρό και τον ασθενή για να βρούμε αν αυτός πρέπει να αλλάξει τη διατροφή του ή να αυξήσει τις ώρες άσκησης. Μετά από 2 μήνες μετράμε μια γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (Hg Aic). Αν αυτή δείξει ικανοποιητικά αποτελέσματα, τότε ο ασθενής αποφεύγει την αύξηση των αντιδιαβητικών. Πάντως, και εδώ πρέπει να επαναληφθεί ο κανόνας ότι ρύθμιση σακχάρου χωρίς αρκετές ώρες άσκησης εβδομαδιαίως, δεν υπάρχει ιατρικά, καθώς κάθε θεραπεία του στηρίζεται στους τέσσερις πυλώνες. ·

TV ΕΘΝΟΣ