Τον τίτλο αυτής της ανάρτησης διαμόρφωσε η δημοσίευση δύο σημερινών άρθρων της Σοφίας Βούλτεψη στο γνωστό ιστότοπο http://www.elzoni.gr σχετικά με τα κατορθώματα των πράσινων "σωτήρων" μας και ποιός μπορεί να στηρίξει αυτή την χώρα.
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Θολώνουν τα ήδη θολά νερά
Όσο «έσωζαν» τη χώρα μπορούσαν μόνοι τους.
Στη χρεοκοπία θέλουν… παρέα!
Την ώρα που μέχρι την τελευταία στιγμή οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνεχίζουν να κινούνται πάνω σε κινούμενη άμμο, σκορπίζοντας την αβεβαιότητα και εξάγοντας διαφωνίες, αφήνοντας μάλιστα να διαρρεύσουν ακόμη και σενάρια περί νέας συνάντησής τους την προσεχή Κυριακή, στην Ελλάδα η κυβέρνηση συνεχίζει να θολώνει τα νερά και να μην αποκαλύπτει το διαπραγματευτικό της σχέδιο – αν υπάρχει τέτοιο.
Σύμφωνα με τον κ. Παπανδρέου, που (ξανα)συναντήθηκε χθες με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ο οποίος πρέπει να είναι πια ο πλέον ενημερωμένος άνθρωπος στον πλανήτη), γίνονται σκληρές διαπραγματεύσεις και διευθετούνται «τεχνικά θέματα», κάτι που απαιτεί, όπως είπε, νηφαλιότητα και ενότητα.
Όσον αφορά στην διαπραγματευτική γραμμή, σύμφωνα με όσα τεχνηέντως αφέθηκαν να διαρρεύσουν, η Ελλάδα εμφανίζεται απλώς να ζητά τα πάντα:
Και ένα γερό κούρεμα του χρέους, «για να ελαφρύνουν τα βάρη του ελληνικού λαού» και αυτό να μην θεωρηθεί χρεοκοπία και να υπάρξει μόνιμη λύση και να υπάρξει ρευστότητα στην αγορά και να εφαρμοστεί το «Σχέδιο Μάρσαλ» και, προφανώς να… έλθουν να τους κάνουν αέρα, διότι αυτοί θα… κααααάθονται, υποδυόμενοι τους κυβερνήτες της χώρας.
Επιπλέον, για να συμβούν όλα αυτά, η κυβέρνηση χρειάζεται και κάτι ακόμη: Να συμφωνήσουν όλοι μαζί της και να περάσει η νέα δανειακή σύμβαση με 180 βουλευτές – ενώ όλες οι προηγούμενες δεν ήταν τόσο σημαντικές ώστε να τεθούν στην κρίση του πλανηθέντος προεκλογικά λαού.
Εν ολίγοις, για όσο διάστημα (δύο ολόκληρα χρόνια) η κυβέρνηση παρίστανε ότι σώζει την χώρα – και απλώς πήγαινε από δόση σε δόση και από θριαμβολογία σε θριαμβολογία χωρίς να κάνει απολύτως τίποτε – μπορούσε να το κάνει μόνη της.
Τώρα, που η χώρα οδεύει προς χρεοκοπία, χρειάζεται βοηθούς!
Για να εκβιάσει μάλιστα μια θετική ψήφο στη Βουλή και να αποκτήσει επιτέλους συνενόχους, ζήτησε, δια του κ. Βενιζέλου, να… αποδειχθεί η «αυξημένη πολιτική ευθύνη», την οποία θυμήθηκαν κατόπιν «κουρέματος».
Για να φέρει, όμως, η κυβέρνηση την δανειακή σύμβαση προς ψήφιση με 180 βουλευτές, θα πρέπει να δεχθεί ότι απειλείται η εθνική κυριαρχία.
Και επομένως, δεν την φέρνει, αλλά ζητά εκ των προτέρων συμφωνία – αποδοχή της παράδοξης αυτής διαδικασίας, που αποτελεί άλλη μία εκτροπή από την δημοκρατική νομιμότητα.
Σε διαφορετική περίπτωση, σε περίπτωση δηλαδή μη συμφωνίας που πλέον είναι βέβαιη, καθώς η πρόταση απορρίφθηκε από τη Νέα Δημοκρατία, η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές και το ΠΑΣΟΚ θα ισχυρίζεται μετά πως δεν το άφησαν να ολοκληρώσει την (καταστροφική) θητεία του και την… θριαμβευτική πορεία του προς την σωτηρία της χώρας.
Φυσικά, όλα αυτά τα μαγειρέματα προκάλεσαν αντιδράσεις. Με αποτέλεσμα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλίας Μόσιαλος, το πρωί να λέει (στον Real FM) ότι είναι δυνατόν η κυβέρνηση να ζητήσει πλειοψηφία 180 ψήφων και το βράδυ, μιλώντας στην κρατική τηλεόραση, να διερμηνεύει τη βούληση του ελληνικού λαού, λέγοντας πως «δεν θέλει εκλογές, αλλά μια πιο υπεύθυνη στάση των πολιτικών δυνάμεων απέναντι στα προβλήματα της χώρας»!
Και όλα αυτά, την ώρα που χθες, η Ελλάδα χαρακτηριζόταν αφερέγγυα από τον επικεφαλής για τις αξιολογήσεις του αξιόχρεου χωρών του διεθνούς οίκου Fitch, Τόνι Στρίνγκερ, εκτιμώντας πως είναι αναπόφευκτη η χρεοκοπία της.
Και την ώρα επίσης που μέσα στην ευρωβουλή, ο επικεφαλής της Ομάδας των Φιλελευθέρων Γκι Φέρχοφσταντ, αποκάλυπτε έγγραφο που, όπως είπε, κυκλοφορεί στους διαδρόμους της γερμανικής Βουλής, σύμφωνα με το οποίο το ύψος του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους θα ανέρχεται στο 60%.
Δυστυχώς, το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να καταρρεύσει παίρνοντας μαζί του και τη χώρα…
Σύμφωνα με τον κ. Παπανδρέου, που (ξανα)συναντήθηκε χθες με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ο οποίος πρέπει να είναι πια ο πλέον ενημερωμένος άνθρωπος στον πλανήτη), γίνονται σκληρές διαπραγματεύσεις και διευθετούνται «τεχνικά θέματα», κάτι που απαιτεί, όπως είπε, νηφαλιότητα και ενότητα.
Όσον αφορά στην διαπραγματευτική γραμμή, σύμφωνα με όσα τεχνηέντως αφέθηκαν να διαρρεύσουν, η Ελλάδα εμφανίζεται απλώς να ζητά τα πάντα:
Και ένα γερό κούρεμα του χρέους, «για να ελαφρύνουν τα βάρη του ελληνικού λαού» και αυτό να μην θεωρηθεί χρεοκοπία και να υπάρξει μόνιμη λύση και να υπάρξει ρευστότητα στην αγορά και να εφαρμοστεί το «Σχέδιο Μάρσαλ» και, προφανώς να… έλθουν να τους κάνουν αέρα, διότι αυτοί θα… κααααάθονται, υποδυόμενοι τους κυβερνήτες της χώρας.
Επιπλέον, για να συμβούν όλα αυτά, η κυβέρνηση χρειάζεται και κάτι ακόμη: Να συμφωνήσουν όλοι μαζί της και να περάσει η νέα δανειακή σύμβαση με 180 βουλευτές – ενώ όλες οι προηγούμενες δεν ήταν τόσο σημαντικές ώστε να τεθούν στην κρίση του πλανηθέντος προεκλογικά λαού.
Εν ολίγοις, για όσο διάστημα (δύο ολόκληρα χρόνια) η κυβέρνηση παρίστανε ότι σώζει την χώρα – και απλώς πήγαινε από δόση σε δόση και από θριαμβολογία σε θριαμβολογία χωρίς να κάνει απολύτως τίποτε – μπορούσε να το κάνει μόνη της.
Τώρα, που η χώρα οδεύει προς χρεοκοπία, χρειάζεται βοηθούς!
Για να εκβιάσει μάλιστα μια θετική ψήφο στη Βουλή και να αποκτήσει επιτέλους συνενόχους, ζήτησε, δια του κ. Βενιζέλου, να… αποδειχθεί η «αυξημένη πολιτική ευθύνη», την οποία θυμήθηκαν κατόπιν «κουρέματος».
Για να φέρει, όμως, η κυβέρνηση την δανειακή σύμβαση προς ψήφιση με 180 βουλευτές, θα πρέπει να δεχθεί ότι απειλείται η εθνική κυριαρχία.
Και επομένως, δεν την φέρνει, αλλά ζητά εκ των προτέρων συμφωνία – αποδοχή της παράδοξης αυτής διαδικασίας, που αποτελεί άλλη μία εκτροπή από την δημοκρατική νομιμότητα.
Σε διαφορετική περίπτωση, σε περίπτωση δηλαδή μη συμφωνίας που πλέον είναι βέβαιη, καθώς η πρόταση απορρίφθηκε από τη Νέα Δημοκρατία, η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές και το ΠΑΣΟΚ θα ισχυρίζεται μετά πως δεν το άφησαν να ολοκληρώσει την (καταστροφική) θητεία του και την… θριαμβευτική πορεία του προς την σωτηρία της χώρας.
Φυσικά, όλα αυτά τα μαγειρέματα προκάλεσαν αντιδράσεις. Με αποτέλεσμα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλίας Μόσιαλος, το πρωί να λέει (στον Real FM) ότι είναι δυνατόν η κυβέρνηση να ζητήσει πλειοψηφία 180 ψήφων και το βράδυ, μιλώντας στην κρατική τηλεόραση, να διερμηνεύει τη βούληση του ελληνικού λαού, λέγοντας πως «δεν θέλει εκλογές, αλλά μια πιο υπεύθυνη στάση των πολιτικών δυνάμεων απέναντι στα προβλήματα της χώρας»!
Και όλα αυτά, την ώρα που χθες, η Ελλάδα χαρακτηριζόταν αφερέγγυα από τον επικεφαλής για τις αξιολογήσεις του αξιόχρεου χωρών του διεθνούς οίκου Fitch, Τόνι Στρίνγκερ, εκτιμώντας πως είναι αναπόφευκτη η χρεοκοπία της.
Και την ώρα επίσης που μέσα στην ευρωβουλή, ο επικεφαλής της Ομάδας των Φιλελευθέρων Γκι Φέρχοφσταντ, αποκάλυπτε έγγραφο που, όπως είπε, κυκλοφορεί στους διαδρόμους της γερμανικής Βουλής, σύμφωνα με το οποίο το ύψος του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους θα ανέρχεται στο 60%.
Δυστυχώς, το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να καταρρεύσει παίρνοντας μαζί του και τη χώρα…
Η τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα
Η αξιοθρήνητη εικόνα που εμφάνισε ο πρωθυπουργός χθες κατά την επίσκεψή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το περιδεές ύφος του, η εμφανής άγνοια περί τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη, αποτελεί την απόδειξη της απόλυτης αποτυχίας του ίδιου και της εντελώς ανίκανης κυβέρνησης στην οποία ανέθεσε (δια της ψήφου του ελληνικού λαού) να βγάλει τη χώρα από την περιπέτεια.
Ακόμη και θέατρο αν έπαιζε ο κ. Παπανδρέου – πράγμα πολύ πιθανό – η ομολογία της αποτυχίας είναι δεδομένη.
Ο ίδιος, οι υπουργοί του και οι βουλευτές του κάθονται ακίνητοι επί δύο ολόκληρα χρόνια.
Δεν έκαναν τίποτε για να περιορίσουν τον δημόσιο τομέα – εκτός από βεβιασμένες κινήσεις που απλώς επιβαρύνουν την ανεργία και βαθαίνουν την ύφεση.
Δεν ξεφορτώθηκαν ούτε έναν από τους οργανισμούς στους οποίους επί δεκαετίες στηρίχθηκε το άθλιο πελατειακό σύστημα της χώρας.
Δεν έφεραν ούτε μία επένδυση στη χώρα, ούτε ένα ευρώ – αν εξαιρέσουμε τον τομέα του τουρισμού, τον οποίο επίσης ο κ. Παπανδρέου είχε αφήσει αρχικά στη μοίρα του, έως ότου τον αναθέσει στον κ. Νικητιάδη.
Δεν κατέβαλαν την παραμικρή προσπάθεια για να επιτύχουν την τόσο αναγκαία για τη χώρα εθνική ενότητα.
Αντίθετα, για να καλύψει ο κ. Παπανδρέου τα προεκλογικά του ψέματα, συκοφάντησε διεθνώς τη χώρα και έστησε σειρά εξεταστικών επιτροπών που κατέληξαν σε περαιτέρω γελοιοποίηση.
Ακόμη και χθες, κατά την συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μίλησε για χρέος «που κληρονομήσαμε».
Είπε δηλαδή για άλλη μια φορά ψέματα, κόντρα στην πραγματικότητα των αριθμών, που δείχνει ποιοι είναι οι κυρίως υπεύθυνοι γι’ αυτό το προδοτικό χρέος – από την εποχή του «Τσοβόλα δώστα όλα» μέχρι τα ύστερα χρόνια του εκσυγχρονισμού.
Επί δύο χρόνια οι κύριοι αυτοί, (που ξαφνικά δεν μπορούν να σηκώσουν μόνοι τους το βάρος της ευθύνης τους – την οποία ανέλαβαν χωρίς να τους το ζητήσει κανείς και χωρίς να έχουν σχετική λαϊκή εντολή – και θέλουν «συνευθύνη», κάποιους δηλαδή που θα λάβουν μέρος στο κουκούλωμα των εγκληματικών λαθών τους), ζουν με τη σκέψη τους κολλημένη στην επόμενη δόση.
Καμιά προσπάθεια για ανάπτυξη της χώρας, για έσοδα, για οικονομική ανεξαρτησία που αποτελεί την προϋπόθεση για την εθνική ανεξαρτησία.
Το ίδιο βιολί, δυο χρόνια τώρα. Τα ίδια που έλεγαν και προεκλογικά – η Ευρώπη εγγυάται τα δάνειά μας, θέλουν απλώς ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα περικοπών και μεταρρυθμίσεων, οι κουτόφραγκοι θα μας δίνουν πάντα χρήματα για να συνεχίσουν οι ανίκανοι και οι παρέες τους να κυβερνούν τη χώρα.
Οδήγησαν έτσι τη χώρα στην χρεοκοπία, χωρίς καν να προβάλουν στο εξωτερικό τις υγιείς πλευρές της.
Χωρίς να εξηγήσουν καν για ποιο λόγο οφείλουν οι Ευρωπαίοι (μέρες που είναι και με το γνωστό ανεξόφλητο υλικό και ηθικό χρέος προς την Ελλάδα) να σώσουν την Ελλάδα για τελευταία φορά – πραγματικά «τελευταία φορά», όχι σαν αυτή της κ. Παπανδρέου.
Από σήμερα, η Ελλάδα θα πρέπει να ζήσει με αυτά που παράγει ως έσοδα η ίδια. Τέρμα οι «επόμενες δόσεις» και τα δανεικά κι’ αγύριστα και οι αλόγιστες δαπάνες.
Αυτό σημαίνει ότι έχει ανάγκη από πραγματικά ανιδιοτελείς και άξιους πολιτικούς, που θα δουλέψουν για τη χώρα, θα θέσουν σε λειτουργία το μυαλό τους, θα θέσουν τις ικανότητές τους στην υπηρεσία της πατρίδας τους.
Χρειαζόμαστε δηλαδή «κανονικούς πολιτικούς», κάτι που ουδέποτε είχε στη διάθεσή της η χώρα.
Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, υπάρχει ανάγκη οι Έλληνες, στις εκλογές που έχουν δρομολογηθεί, να επιλέξουν μέσα από τα κόμματά τους εκείνους τους ανθρώπους που έχουν κάτι να επιδείξουν στην πορεία της ζωής τους – από επαγγελματικής και ηθικής πλευράς.
Να ψηφίσουν με βάση το βιογραφικό, το οικογενειακό παρελθόν, το προσωπικό παρελθόν.
Να ψηφίσουν, επιτέλους, με βάση την αλήθεια και το συμφέρον της χώρας.
Δηλαδή το δικό τους συμφέρον.
Διότι, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω εδώ και πολλά χρόνια, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ.
Το ατομικό συμφέρον εξυπηρετείται μέσω του δημοσίου συμφέροντος.
Και το δημόσιο συμφέρον απαιτεί επιλογές με βάση το συμφέρον της χώρας.
Διαφορετικά, είναι αδύνατον να εξυπηρετηθούν τα ατομικά συμφέροντα πάνω σε σωρούς ερειπίων.
Αποδείχθηκε αυτό με τον πιο καταστροφικό τρόπο.
Η καταστροφή μπορεί να αποτελέσει για την πατρίδα μας μια καινούργια αρχή.
Αυτό που χρειάζεται δεν είναι «συνευθύνη» σε επίπεδο κοινοβουλίου. Αλλά συνευθύνη σε επίπεδο λαού, που οφείλει, με την ψήφο του, να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα…
Ακόμη και θέατρο αν έπαιζε ο κ. Παπανδρέου – πράγμα πολύ πιθανό – η ομολογία της αποτυχίας είναι δεδομένη.
Ο ίδιος, οι υπουργοί του και οι βουλευτές του κάθονται ακίνητοι επί δύο ολόκληρα χρόνια.
Δεν έκαναν τίποτε για να περιορίσουν τον δημόσιο τομέα – εκτός από βεβιασμένες κινήσεις που απλώς επιβαρύνουν την ανεργία και βαθαίνουν την ύφεση.
Δεν ξεφορτώθηκαν ούτε έναν από τους οργανισμούς στους οποίους επί δεκαετίες στηρίχθηκε το άθλιο πελατειακό σύστημα της χώρας.
Δεν έφεραν ούτε μία επένδυση στη χώρα, ούτε ένα ευρώ – αν εξαιρέσουμε τον τομέα του τουρισμού, τον οποίο επίσης ο κ. Παπανδρέου είχε αφήσει αρχικά στη μοίρα του, έως ότου τον αναθέσει στον κ. Νικητιάδη.
Δεν κατέβαλαν την παραμικρή προσπάθεια για να επιτύχουν την τόσο αναγκαία για τη χώρα εθνική ενότητα.
Αντίθετα, για να καλύψει ο κ. Παπανδρέου τα προεκλογικά του ψέματα, συκοφάντησε διεθνώς τη χώρα και έστησε σειρά εξεταστικών επιτροπών που κατέληξαν σε περαιτέρω γελοιοποίηση.
Ακόμη και χθες, κατά την συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μίλησε για χρέος «που κληρονομήσαμε».
Είπε δηλαδή για άλλη μια φορά ψέματα, κόντρα στην πραγματικότητα των αριθμών, που δείχνει ποιοι είναι οι κυρίως υπεύθυνοι γι’ αυτό το προδοτικό χρέος – από την εποχή του «Τσοβόλα δώστα όλα» μέχρι τα ύστερα χρόνια του εκσυγχρονισμού.
Επί δύο χρόνια οι κύριοι αυτοί, (που ξαφνικά δεν μπορούν να σηκώσουν μόνοι τους το βάρος της ευθύνης τους – την οποία ανέλαβαν χωρίς να τους το ζητήσει κανείς και χωρίς να έχουν σχετική λαϊκή εντολή – και θέλουν «συνευθύνη», κάποιους δηλαδή που θα λάβουν μέρος στο κουκούλωμα των εγκληματικών λαθών τους), ζουν με τη σκέψη τους κολλημένη στην επόμενη δόση.
Καμιά προσπάθεια για ανάπτυξη της χώρας, για έσοδα, για οικονομική ανεξαρτησία που αποτελεί την προϋπόθεση για την εθνική ανεξαρτησία.
Το ίδιο βιολί, δυο χρόνια τώρα. Τα ίδια που έλεγαν και προεκλογικά – η Ευρώπη εγγυάται τα δάνειά μας, θέλουν απλώς ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα περικοπών και μεταρρυθμίσεων, οι κουτόφραγκοι θα μας δίνουν πάντα χρήματα για να συνεχίσουν οι ανίκανοι και οι παρέες τους να κυβερνούν τη χώρα.
Οδήγησαν έτσι τη χώρα στην χρεοκοπία, χωρίς καν να προβάλουν στο εξωτερικό τις υγιείς πλευρές της.
Χωρίς να εξηγήσουν καν για ποιο λόγο οφείλουν οι Ευρωπαίοι (μέρες που είναι και με το γνωστό ανεξόφλητο υλικό και ηθικό χρέος προς την Ελλάδα) να σώσουν την Ελλάδα για τελευταία φορά – πραγματικά «τελευταία φορά», όχι σαν αυτή της κ. Παπανδρέου.
Από σήμερα, η Ελλάδα θα πρέπει να ζήσει με αυτά που παράγει ως έσοδα η ίδια. Τέρμα οι «επόμενες δόσεις» και τα δανεικά κι’ αγύριστα και οι αλόγιστες δαπάνες.
Αυτό σημαίνει ότι έχει ανάγκη από πραγματικά ανιδιοτελείς και άξιους πολιτικούς, που θα δουλέψουν για τη χώρα, θα θέσουν σε λειτουργία το μυαλό τους, θα θέσουν τις ικανότητές τους στην υπηρεσία της πατρίδας τους.
Χρειαζόμαστε δηλαδή «κανονικούς πολιτικούς», κάτι που ουδέποτε είχε στη διάθεσή της η χώρα.
Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, υπάρχει ανάγκη οι Έλληνες, στις εκλογές που έχουν δρομολογηθεί, να επιλέξουν μέσα από τα κόμματά τους εκείνους τους ανθρώπους που έχουν κάτι να επιδείξουν στην πορεία της ζωής τους – από επαγγελματικής και ηθικής πλευράς.
Να ψηφίσουν με βάση το βιογραφικό, το οικογενειακό παρελθόν, το προσωπικό παρελθόν.
Να ψηφίσουν, επιτέλους, με βάση την αλήθεια και το συμφέρον της χώρας.
Δηλαδή το δικό τους συμφέρον.
Διότι, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω εδώ και πολλά χρόνια, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ.
Το ατομικό συμφέρον εξυπηρετείται μέσω του δημοσίου συμφέροντος.
Και το δημόσιο συμφέρον απαιτεί επιλογές με βάση το συμφέρον της χώρας.
Διαφορετικά, είναι αδύνατον να εξυπηρετηθούν τα ατομικά συμφέροντα πάνω σε σωρούς ερειπίων.
Αποδείχθηκε αυτό με τον πιο καταστροφικό τρόπο.
Η καταστροφή μπορεί να αποτελέσει για την πατρίδα μας μια καινούργια αρχή.
Αυτό που χρειάζεται δεν είναι «συνευθύνη» σε επίπεδο κοινοβουλίου. Αλλά συνευθύνη σε επίπεδο λαού, που οφείλει, με την ψήφο του, να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου