ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ
ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΘΕΕ!!!
Της ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ
Σε μια εποχή, όπου βασιλεύει η τέλεια απογύμνωση από ανθρώπινες Αξίες, ξεριζωμένες από τον ίδιο τον άνθρωπο για την ύπαρξή του, θα ήταν ουτοπία να αναρωτηθεί κανείς με την απομάκρυνση την νέας γενιάς κυρίως, από την θεική πίστη.
Όχι από τον Θεό που βρίσκεται στα σύννεφα
και τις κατάμεστες απ΄τα κεριά μας εκκλησιές,
τους πολυελαίους, τα λιβάνια και τα πετραχήλια.
Ούτε από αυτήν την άγνωστη, την ασυγκίνητη Μορφή, απέναντι στην Αδικία, τον Πόνο και την Πείνα , που κάνει την ψυχή να τρομάζει και να δυσπιστεί.
Μα με την απομάκρυνση από την Συνείδησή μας, προς κάθε αρετή και δικαιοσύνη για όλους τους λαούς, σε όποια φυλή κι αν ανήκουν!
Να λοιπόν τι θα πει θεός!!!
Αυτή η εσωτερική ομορφιά που περνάει από το πνεύμα, που φιλτράρεται απ΄την ψυχή και θεραπεύει τη Συνείδηση! Τη συνείδηση αυτή, που με την πωρωμένη συνθηκολόγησή της, είναι ικανή να συντρίψει της πίστης του τα ιερά , μα με την ‘’θεία’’ εξιλέωσή της, μπορεί να αναστήσει από την ''ζωή εν τάφω''... Ανθρωπιά!
Αλήθεια, πού βρίσκεται το ‘’αγαπάτε αλλήλους;’’
Στους πυραύλους που κατασκεύασε για να γνωρίσει τα αστέρια, όταν ‘’εις ένδειξη διαμαρτυρίας προς τον άνθρωπο που τα ποδοπάτησε’’, κανένα αστέρι πια δεν φωτίζει τα ιδανικά του;
Στις μετάνοιες και τα τάματα στις εκκλησιές, όταν στα σχολεία λιποθυμούν παιδιά, για μια μπουκιά ψωμί;
Στην βολεψιά των σπιτικών μας, όταν μένουμε αμέτοχοι στους ξεσπιτωμένους που κοιμούνται στα παγκάκια;
Στον τρόμο, την αθλιότητα, την απληστία και τους αλληλοσκοτωμούς αδελφού προς συγγενή;
Ξέρω, τι θα πεις!
Το κράτος, η κοινωνία, οι αρχηγοί.
Και γιατί…κράτος εν κράτει, να μην γίνουμε Εμείς στην τραγωδία του διπλανού μας και της ζήσης του τη ‘’φυλακή’’;
Μήπως, αυτό θα πει θεός ;
Αγάπη, Τύψεις, Ενοχή;
Αρετές, που δεν θα γράφονται μονάχα στων ποιητών τους στίχους,
στα ευαγγέλια και των ναών τις προσευχές.
Μα της Καρδιάς μας Αρετές,
που με την ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ στεφανωμένες,
τον παλμό του κόσμου θα αφουγκράζονται,
τη ΣΥΜΠΟΝΙΑ θα μεταλαμπαδεύουν
και την ΑΓΑΠΗ θα γεννούν!!!
Όμως!!!
ΕΣΥ, πού βρίσκεσαι Θεέ;
Σε μια Ελλάδα που αιμορραγεί,
σε έναν κόσμο που με απόγνωση πεθαίνει,
ΕΣΥ!!! Ακόμα το ΑΔΙΚΟ ευλογείς;
Ρίξε το Βλέμμα στο παιδί,
στον άπορο, τον ασθενή.
ΕΛΕΟΣ, ‘’Πατέρα’’, ΕΛΕΟΣ!
ΑΜΗΝ!!!
Από το Λογοτεχνικό Σαλόνι,
Φιλί Αγάπης,
στον κάθε ΕΝΑΝ σας ξεχωριστά παιδιά!
Καλή μας χρονιά!!! Μάριον
Σε μια εποχή, όπου βασιλεύει η τέλεια απογύμνωση από ανθρώπινες Αξίες, ξεριζωμένες από τον ίδιο τον άνθρωπο για την ύπαρξή του, θα ήταν ουτοπία να αναρωτηθεί κανείς με την απομάκρυνση την νέας γενιάς κυρίως, από την θεική πίστη.
Όχι από τον Θεό που βρίσκεται στα σύννεφα
και τις κατάμεστες απ΄τα κεριά μας εκκλησιές,
τους πολυελαίους, τα λιβάνια και τα πετραχήλια.
Ούτε από αυτήν την άγνωστη, την ασυγκίνητη Μορφή, απέναντι στην Αδικία, τον Πόνο και την Πείνα , που κάνει την ψυχή να τρομάζει και να δυσπιστεί.
Μα με την απομάκρυνση από την Συνείδησή μας, προς κάθε αρετή και δικαιοσύνη για όλους τους λαούς, σε όποια φυλή κι αν ανήκουν!
Να λοιπόν τι θα πει θεός!!!
Αυτή η εσωτερική ομορφιά που περνάει από το πνεύμα, που φιλτράρεται απ΄την ψυχή και θεραπεύει τη Συνείδηση! Τη συνείδηση αυτή, που με την πωρωμένη συνθηκολόγησή της, είναι ικανή να συντρίψει της πίστης του τα ιερά , μα με την ‘’θεία’’ εξιλέωσή της, μπορεί να αναστήσει από την ''ζωή εν τάφω''... Ανθρωπιά!
Αλήθεια, πού βρίσκεται το ‘’αγαπάτε αλλήλους;’’
Στους πυραύλους που κατασκεύασε για να γνωρίσει τα αστέρια, όταν ‘’εις ένδειξη διαμαρτυρίας προς τον άνθρωπο που τα ποδοπάτησε’’, κανένα αστέρι πια δεν φωτίζει τα ιδανικά του;
Στις μετάνοιες και τα τάματα στις εκκλησιές, όταν στα σχολεία λιποθυμούν παιδιά, για μια μπουκιά ψωμί;
Στην βολεψιά των σπιτικών μας, όταν μένουμε αμέτοχοι στους ξεσπιτωμένους που κοιμούνται στα παγκάκια;
Στον τρόμο, την αθλιότητα, την απληστία και τους αλληλοσκοτωμούς αδελφού προς συγγενή;
Ξέρω, τι θα πεις!
Το κράτος, η κοινωνία, οι αρχηγοί.
Και γιατί…κράτος εν κράτει, να μην γίνουμε Εμείς στην τραγωδία του διπλανού μας και της ζήσης του τη ‘’φυλακή’’;
Μήπως, αυτό θα πει θεός ;
Αγάπη, Τύψεις, Ενοχή;
Αρετές, που δεν θα γράφονται μονάχα στων ποιητών τους στίχους,
στα ευαγγέλια και των ναών τις προσευχές.
Μα της Καρδιάς μας Αρετές,
που με την ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ στεφανωμένες,
τον παλμό του κόσμου θα αφουγκράζονται,
τη ΣΥΜΠΟΝΙΑ θα μεταλαμπαδεύουν
και την ΑΓΑΠΗ θα γεννούν!!!
Όμως!!!
ΕΣΥ, πού βρίσκεσαι Θεέ;
Σε μια Ελλάδα που αιμορραγεί,
σε έναν κόσμο που με απόγνωση πεθαίνει,
ΕΣΥ!!! Ακόμα το ΑΔΙΚΟ ευλογείς;
Ρίξε το Βλέμμα στο παιδί,
στον άπορο, τον ασθενή.
ΕΛΕΟΣ, ‘’Πατέρα’’, ΕΛΕΟΣ!
ΑΜΗΝ!!!
Από το Λογοτεχνικό Σαλόνι,
Φιλί Αγάπης,
στον κάθε ΕΝΑΝ σας ξεχωριστά παιδιά!
Καλή μας χρονιά!!! Μάριον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου