Τ. Κατσιμάρδος : Μεγαλοβδόμαδο χωρίς ευαγγέλια

Για να κρατάμε ανοιχτά τα μάτια μας: - Τo 2010 οι πολίτες κλήθηκαν να πανηγυρίσουν τη σύναψη του μεγαλύτερου εξωτερικού δανείου στην Ιστορία! Οποιος δεν συμμεριζόταν την αισιοδοξία της κυβέρνησης και της χρηματοπιστωτικής ελίτ ανήκε στους «εσωτερικούς» εχθρούς. Το πρώτο μνημόνιο, που αν δεν μας το επέβαλλαν, έπρεπε να το επινοήσουμε μόνοι μας, ήταν κάτι σαν νέα μεγάλη ιδέα του έθνους. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά...

• Δύο χρόνια μετά κι αφού προηγήθηκε η χρεοκοπία της χώρας, ήχησαν πάλι χαρμόσυνα εμβατήρια για το νεο εθνοσωτήριο PSI και το ακόμη μεγαλύτερο δάνειο. Οι ελληνικές τράπεζες αναγορεύτηκαν ως οι πιο ισχυρές της Ευρώπης. Οποιος διαφωνούσε ανήκε στις «μοιρολογίστρες», στο «λόμπι» της δραχμής, και ήθελε μια Ελλάδα χωρίς καύσιμα, φάρμακα, με άδειες αυτόματες ταμειακές μηχανές και «μάχες» έξω από τα τραπεζικά καταστήματα. Ισως και εμφυλίους πολέμους....

• Μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012 και εν μέσω κοινωνικών ερειπίων η χώρα «γύριζε σελίδα», «έβγαινε από την κρίση» και άφηνε πίσω της το δεύτερο μνημόνιο. Στα τέλη του «ιστορικού» Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς ο πρωθυπουργός καλούσε τους πολίτες να πάρουν μέρος στην επιθεώρηση «Η Ελλάδα τώρα ξεκινάει» (το βιντεάκι με πρωταγωνιστή τον Α. Σαμαρά είναι αναρτημένο ακόμη στο Youtube).

Στο μεταξύ η χώρα, ως αποικία χρέους, κινούνταν στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης για το ένα τρίτο των κατοίκων της και υπό διαρκή κηδεμονία, αν όχι επικυριαρχία στο πλαίσιο της γερμανικής Ευρωζώνης. Οικονομική και πολιτική...

Υστερα από όλα αυτά καλούμαστε τώρα να προϋπαντήσουμε με χορούς και τραγούδια την «έξοδο στις αγορές». Ακούγεται από την ίδια χορωδία με τα ίδια όργανα ξανά η ωδή της χαράς. Σε συνθήκες τρισχειρότερες από οικονομική και κοινωνική άποψη. Αφού πρώτα τα μνημόνια και οι πολιτικές λιτότητας έγιναν καθεστώς για το προβλεπτό (και δρομολογημένο) μέλλον.

Ο καθένας έχει δικαίωμα στην ελπίδα και στην αυταπάτη. Οχι όμως να εξαπατά για προεκλογικές και επικοινωνιακές ανάγκες με αστεία επιχειρήματα ότι «οι αγορές ψηφίζουν Ελλάδα».

Επειδή περί απάτης πρόκειται ότι «τελείωσε το μνημόνιο» και «βγαίνουμε από την κρίση». Μόλις τον περασμένο μήνα ανανεώθηκαν τα δεσμά για ακόμη δύο χρόνια. Μετέωρο παραμένει μόνο αν θα επιβληθεί και πώς ακόμη ένα μνημόνιο. Επιπλέον των θεσμοθετημένων ελέγχων και της πρόσθετης ασφυκτικής επιτήρησης που θα έχουμε, έτσι κι αλλιώς, έως την αποπληρωμή του 75% του (μη βιώσιμου) χρέους. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=28326&subid=2&pubid=63991963