29 Μαΐου: Εάλω η Πόλις!

29 Μαΐου 1453: Πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα’ ναι !

29 Μαΐου: Εάλω η Πόλις! Μία από τις πιο δύσκολες ημέρες στην ιστορία του ελληνικού λαού…

Τον Ιανουάριο του 1453, οι Τούρκοι  μεταφέρουν κανόνια από την Ανδριανούπολη στην Κωνσταντινούπολη για να την  εκπορθήσουν. Ανάμεσα τους και το τεράστιο για την εποχή κανόνι πολιορκίας, που κατασκεύασε Σάξονας τεχνίτης και προκαλούσε δέος.

Στις αρχές Απριλίου ο σουλτάνος Μωάμεθ συγκέντρωσε έξω από τα τείχη στρατό 150.000 ανδρών, οργανωμένο  και καλά εξοπλισμένο, που συνοδευόταν από πλήθος δερβίσηδων, και μωαμεθανών ιερωμένων για να τονώσουν το ηθικό του με κηρύγματα. Και πίσω, ατέλειωτα πλήθη Τούρκων ατάκτων έτοιμοι για λεηλασίες.

Ο σουλτάνος στήνει τη σκηνή του έξω από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, ενώ φτάνει και ο στόλος του με 300 πλοία που αγκυροβόλησε στο Βόσπορο. Μέσα στα τείχη, 5.000  βυζαντινοί στρατιώτες  και 2.000 Γενουάτες και Βενετοί με λίγα πλοία στον Κεράτιο, τον οποίο είχε ασφαλίσει ο Κωνσταντίνος με μεγάλη ανθεκτική αλυσίδα, την οποία οι τούρκοι πολλές φορές επεχείρησαν να σπάσουν αλλά απέτυχαν.

Επί ένα δίμηνο πολιορκούσαν τα τείχη χωρίς αποτέλεσμα. Ο αγώνας άνισος. Μια μικρή νίκη  στο Βόσπορο, του Φλαντανελλά που εμβόλισε τον τουρκικό στόλο, για να φέρει εφόδια, ενθουσίασε τους Βυζαντινούς και εξόργισε τον σουλτάνο που επέπληξε τον βουλγαρικής καταγωγής ναύαρχο του.
Διαπιστώνοντας, ότι χωρίς τη διάσπαση του εμποδίου  της αλυσίδας είναι αδύνατη η κατάληψη της Πόλης, ο Σουλτάνος σοφίζεται ένα παράτολμο σχέδιο. Σύρει πάνω από την παρακαμπτήριο δίολκο που κατασκεύασε 70 πλοία που έφτασαν κρυφά στον Κεράτιο κόλπο. Η εμφάνιση τους έριξε το ηθικό των πολιορκημένων. Από τη μέρα εκείνη (21-4-1453) και για 40 μέρες βομβαρδίζουν τα τείχη και στις 28 Μαΐου μεταφέρουν σκάλες να αναρριχηθούν.

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος κάλεσε εμψυχώνοντας τους άνδρες του, να αγωνιστούν για πίστη, πατρίδα, οικογένεια και βασιλέα. Το βράδυ παρακολουθούν όλοι κατανυκτική, τελευταία λειτουργία στην Αγία Σοφία, με δάκρυα και λυγμούς! Μετά μεταλαμβάνουν των Αχράντων Μυστηρίων και  τρέχουν στα χαρακώματα για να πεθάνουν αγωνιζόμενοι.

Τα ξημερώματα της  «Μαύρης Τρίτης  29ης Μαίου», με αλλεπάλληλες  εφόδους οι Τούρκοι  κάμπτουν την αντίσταση και εισέρχονται  από την κατεστραμμένη Πύλη του Αγίου Ρωμανού στην Πόλη, και η χιλιόχρονη Βυζαντινή Αυτοκρατορία καταλύεται! Ο Κωνσταντίνος μάχεται  με γυμνό το σπαθί του και την ύστατη ώρα, μόνος, αφού οι μαχητές του, διέφυγαν ή κείτονταν  νεκροί, αναφωνεί: « Δεν υπάρχει ένας Χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;»

Οι Τούρκοι ανενόχλητοι σφάζουν ή σέρνουν δεμένους άνδρες και γυναίκες για τα σκλαβοπάζαρα.  Λίγοι Έλληνες πρόλαβαν να φύγουν στη Δύση με πλοία Γενουατών, ανενόχλητοι, γιατί τα πληρώματα των τουρκικών, είχαν πέσει στο πλιάτσικο. Αυτοί  μετέφεραν  το κακό μαντάτο: «Εάλω η Πόλις!».

Σε λίγες ώρες λεηλατήθηκαν ανάκτορα, αρχοντόσπιτα, ιδρύματα, εκκλησιές, σκορπούσαν λείψανα αγίων στους δρόμους, ενώ η Αγία Σοφία λεηλατήθηκε, χειρόγραφα σπάνια και εικόνες κατεστράφησαν. Η αξία τους ήταν τεράστια και η καταστροφή τους μέγα έγκλημα, διότι στερούμαστε σήμερα των θησαυρών του βυζαντινού πολιτισμού που οι δημιουργοί του διέφυγαν στη Δύση  για να γίνουν  οι εργάτες  της Αναγέννησης  στις τέχνες και κυρίως στη ζωγραφική, αφού το προπύργιο του ευρωπαϊκού πολιτισμού στην Ανατολή είχε καταστραφεί.

Το βράδυ της ίδιας μέρας, ο Μωάμεθ μπήκε θριαμβευτής με το άλογο του μέσα στην Αγία Σοφία και ένας χότζας ανέβηκε πάνω στην Αγία Τράπεζα για να προσευχηθούν και να ευχαριστήσουν τον Αλλάχ!

Στις 21-5-1453, ο Μωάμεθ ζητεί την παράδοση της Πόλης με τον όρο να επιτρέψει στο βασιλιά και σε όσους ήθελαν να φύγουν όπου θέλουν με τα υπάρχοντα τους. Και το έκανε για να αποφευχθεί η λεηλασία της πόλης, γιατί αν την κυρίευε με έφοδο ο Στρατός, θα καταστρεφόταν. Η απάντηση του Κωνσταντίνου ήταν γεμάτη λεβεντιά,  «Μολών λαβέ»: « Το δε την πόλιν σοι δούναι, ούτ’ εμόν έστιν ούτ’ άλλου των κατοικούνταν  εν ταύτη, κοινή γαρ γνώμη  πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ού φεισόμεθα της ζωής ημών».

Πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα’ ναι! Το φοβούνται ακόμα και οι Τούρκοι…

http://www.prionokordela.gr/ellada/29-maiou-1453-pali-me-xronous-me-kairous-pali-dika-mas-tha-nai/

SABAH: Αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά μας… Ήταν ελληνικά!

Παραδοχή από Τούρκο (σκεπτόμενο) δημοσιογράφο για την πραγματική «κυριότητα» των Μικρασιατικών εδαφών είχαμε σε δημοσίευση άρθρου στην εφημερίδα Sabah.

Το άρθρο αναρτήθηκε στο orthodoxia-ellhnismos.

Μην ξεχνάμε ότι το άρθρο αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την επίσημη σχολική τουρκική ιστορία, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ, περιγράφονται οι Τούρκοι ως αυτόχθονες και εμείς σαν παραστρατημένοι απόγονοί τους.

Μήπως όντως οι Τούρκοι φοβούνται ό, τι θα χάσουν αυτά που με τη βία άρπαξαν από εμάς;

Το άρθρο είναι συγκλονιστικό. Διαβάστε το:

«Τοῦρκοι συμπατριῶτες, σταματῆστε πιὰ τὶς φανφάρες καὶ τὶς γιορτὲς γιὰ τὴν Ἅλωση, ἀρκετὴ βία ἔχουμε δώσει στὴν Ἀνατολὴ µἐ…. τὶς πράξεις µἄς…

«ΑΝ ὀργανωνόταν στὴν Ἀθήνα συνέδριο µἐ θέμα :  «Θὰ πάρουμε πίσω τὴν Πόλη»… ΑΝ ἐφτίαχναν μακέτα µἐ τὰ τείχη τῆς πόλης καί τους στρατιῶτες µἐ τὶς πανοπλίες τους νὰ ἐπιτίθενται στὴν Πόλη…  (ὅπως ἐμεῖς στὴν Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο !) ... ΑΝ ἕνας τύπος ντυμένος ὅπως ὁ περίφημος Ἕλληνας νικηφόρος καὶ σχεδὸν μυθικὸς Διγενὴς Ἀκρίτας ἐπίανε τὸν δικὸ µας Ulubatlι Hasan καὶ τὸν γκρέμιζε κάτω… ΑΝ ξαφνικὰ ἔμπαινε στὴν πόλη κάποιος ντυμένος Αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος πάνω σὲ ἕνα λευκὸ ἄλογο καὶ δίπλα του ἄλλος ὡς Λουκᾶς Νοταρᾶς, ὡς Γεώργιος Φραντζὴς κι ἔμπαιναν ὡς ἀντιπρόσωποι τῆς πόλης… ( ὅπως ἐμεῖς στὴν Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο !).... ΑΝ ἐφτίαχναν µια χάρτινη Ἁγία Σοφία ποὺ δὲν εἶχε μιναρέδες ἀλλὰ Σταυρό… ΑΝ ἔκαιγαν λιβάνι καὶ ἔλεγαν ὕμνους, θὰ µἂς ἄρεσε ; Δὲν θὰ µἂς ἄρεσε, θὰ ξεσηκώναμε τὸν κόσμο, μέχρι ποὺ θὰ καλούσαμε πίσω τὸν πρέσβη µἂς ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Τότε, γιατί τὸ κάνετε ἐσεῖς αὐτό, κάθε χρόνο ;

Πέρασαν 556 χρόνια καὶ γιορτάζετε (τὴν Ἅλωση) σὰν νὰ ἦταν χθὲς; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια ἐποχή, µ΄ αὐτὲς τὶς γιορτὲς ποῦ κάνετε, διακηρύσσετε σὲ ὅλο τὸν κόσµο ὅτι: «αὐτὰ τὰ μέρη δὲν ἦταν δικὰ µἄς, ἤρθαµε ἐκ τῶν ὑστέρων καὶ τὰ πήραμε µἐ τὴ βία». Γιὰ ποιὸ λόγο ἄραγε φέρνετε στὴ µνήµη µἴα ὑπόθεση έξι αιώνων; Μήπως στὸ ὑποσυνείδητό σας ὑπάρχει ὁ φόβος ὅτι ἡ Πόλη κάποια µέρα θὰ δοθεῖ πίσω; Μὴν φοβάστε, δὲν ὑπάρχει αὐτὸ ποὺ λένε µἐρικοὶ ἠλίθιοί της Ἐργκενεκὸν περὶ ὅρων τοῦ 1919. Μὴ φοβάστε, τὰ 9 ἑκατοµµύρια Ἑλλήνων δὲν μποροῦν νὰ πάρουν τὴν πόλη τῶν 12 ἑκατοµµυρίων, καὶ ἂν ἀκόμα τὴν πάρουν δὲν μποροῦν νὰ τὴν κατοικήσουν. Κι οἱ δικοὶ µἂς ποὺ γιορτάζουν τὴν Ἅλωση εἶναι µἴα χούφτα φανατικοὶ µὄνο ποὺ ἡ φωνὴ τοὺς ἀκούγεται δύσκολα. Ρὲ σεῖς, ἂν µἂς ποῦνε ὅτι λεηλατούσαμε τὴν Πόλη τρεῖς µέρες καὶ τρεῖς νύχτες συνεχῶς τί θὰ ἀπαντήσουμε ; Θὰ ὑπερασπιστοῦμε τὸν ἑαυτὸ µἂς στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἢ θὰ ἀφήσουμε τὸ θέμα στοὺς ἱστορικοὺς ; Ἀντὶ νὰ περηφανευόμαστε µἐ τὶς πόλεις ποὺ κατακτήσαμε, ἂς περηφανευτοῦμε µἐ αὐτὲς ποὺ ἱδρύσαμε, ἂν ὑπάρχουν. Ἀλλὰ δὲν ὑπάρχουν. Ὅλη ἡ Ἀνατολὴ εἶναι περιοχὴ µἒ τὴν βία κατακτημένη… Ἀκόμα καὶ τὸ ὄνομα τῆς Ἀνατολίας δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ πιστεύουν (ana=µἀνά, dolu=γεµάτη) ἀλλὰ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ λέξη ἡ Ἀνατολή. Ἀκόμα καὶ ἡ ὀνομασία τῆς Ἰσταµποὺλ δὲν εἶναι ὅπως µἂς λέει ὁ Ebliya Celebi «ἐκεῖ ὅπου ὑπερτερεῖ τὸ Ἰσλὰµ» τράβώντας τὴ λέξη ἀπὸ τὰ μαλλιά, ἀλλὰ προέρχεται ἀπὸ τὸ «εἰς τὴν Πόλιν». Ἐντάξει λοιπόν, ἀποκτήσαµε µὄνιµη ἐγκατάσταση, τέλος ἡ νοµαδικὴ ζωὴ καὶ γι’ αὐτὸ ὁ λαὸς ἀγοράζει πέντε – πέντε τὰ διαµερίσµατα. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ µἂς κουνήσει, ἠρεμῆστε πιά… Οἱ χωριάτες µἂς ας ἀρκεστοῦν στὸ νὰ δολοφονοῦν τὴν Κωνσταντινούπολη χωρὶς ὅμως πολλὲς φανφάρες….».

Δείτε το άρθρο του Τούρκου δημοσιογράφου εδώ.

http://www.prionokordela.gr/ellada/sabah-afta-ta-meri-den-itan-dika-mas-itan-ellinika/