Εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα επί εθνικών ερειπίων!

Εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα επί εθνικών ερειπίων!

Κραυγαλέα η αναγκαιότητα ενός ιστορικού συμβιβασμού

ΟΤΙ αίφνης όλοι εμφανίζονται αντιμνημονιακοί -μετά την οργίλη λαϊκή ετυμηγορία- ουδένα ξενίζει. Ξενίζει απλώς η ευχέρεια των οβιδιακών μεταμορφώσεων, η οποία και αναζητεί δικαιολογίες των αδικαιολογήτων.  Κι αυτό βεβαίως δεν είναι το χειρότερο. Το χειρότερο (και αυτοδήλως τραγικό) είναι ότι, δυστυχώς, τίποτα ουσιαστικά δεν αλλάζει. Ούτε για τους Έλληνες όσον αφορά την πτωχευτική κατολίσθηση, ούτε για τους τρίτους (εταίρους και δανειστές) ως προς την αδυσώπητη στάση και συμπεριφορά τους. Και όχι μόνον, αλλά και κάποιοι από αυτούς προεξοφλούν κατηγορηματικά ότι εάν δεν τηρηθούν οι όροι που είχαν συνομολογηθεί, τότε η χώρα θα πληρώσει επιπλέον βαρύτατο τίμημα! Που θα μεταφρασθεί έως και σε αποπομπή από την Ευρωζώνη, με διαδικασίες «εθελουσίας εξόδου»! Δηλαδή με καταναγκασμό εκουσίας αποχωρήσεως, καθώς δεν υπάρχουν τρόποι εκπαραθυρώσεως!

Να μην αυτοεμπαιζόμεθα όμως. Να δούμε δηλαδή και να πούμε την αλήθεια: Κάποιοι έχουν από πολλού προαποφασίσει τα επόμενα βήματα και τις συνακόλουθες φάσεις του ελληνικού σωφρονισμού. Με την έννοια ότι εάν η Ελλάδα (που διασύρεται σε βαθμό βαναύσου ευτελισμού) δεν συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις και δεν ανταποκριθεί στις καταθλιπτικές υποχρεώσεις της υποθηκεύσεώς της ως χώρας (και ως λαού), θα υποστεί προδιαγεγραμμένες συνέπειες. Οι οποίες θα διαλαμβάνουν έως κι εκποιητικές πρακτικές. Με ό,τι αυτό σημαίνει. Και σημαίνει ακρωτηριασμό εθνικής κυριαρχίας και κρεούργηση προοπτικών. Η άλλη πικρή αλήθεια, που συνάπτεται προς ό,τι αποκαλείται «βρετανικό δίκαιο»! Κάτι που κατεβλήθη κάθε προσπάθεια ν' αποκρυβεί και να μην επεξηγηθεί στους πολίτες.

Ούτε κινδυνολογούμε ούτε και κασσανδρολογούμε. Τα πράγματα μιλούν από μόνα τους. Και σε όσα βιώνει ο ελληνικός λαός (εντός κατά κύριο λόγο, αλλά κι εκτός επικράτειας) και σε όσα επαπειλούνται για να στηρίξουν τις εκβιαστικές πρακτικές από εκείνους που ασκούν εν πολλοίς κηδεμονευτική επιστασία. Υπαγορεύοντας διά πληρεξουσίων πολιτικές κι ελέγχοντας πολιτειακές λειτουργίες σε όλους πλέον τους ζωτικούς τομείς του ελληνικού γίγνεσθαι. Δυστυχώς. Και να μην κλείνουμε τα μάτια σε όσα συμβαίνουν. Κυρίως όμως σε όσα με βεβαιότητα συνέπονται ως αποτέλεσμα της πτωχευτικής διολισθήσεως. Συντεταγμένης προς το παρόν. Κι ευτυχώς.

Ευτυχώς, δηλαδή, με το μέτρο του μη χείρονος. Που είναι η ακατάσχετη κι εκτός ελέγχου χρεοκοπία. Το απευκταίον. Μεταξύ δηλαδή δύο κακών. Κι αυτό ακριβώς πρέπει ν' αποτελεί τον άξονα της προσοχής και των προβληματισμών μας. Κι ενώ υπάρχουν οπωσδήποτε υπαίτιοι γι' αυτήν την εθνική καταστροφή και ταπείνωση των Ελλήνων, εντούτοις: Προέχει περισσότερο αυτήν τη στιγμή όχι ασφαλώς η ευθυνολογική αντιμαχία, όσο η ανάσχεση της κατιούσας και η αποτροπή μη αναστρέψιμων υποτροπών που διαφαίνονται. Και οι οποίες κατ' ακρίβειαν εφάπτονται ήδη του καθημαγμένου ελληνικού γίγνεσθαι. Γιατί εάν δεν υπάρξουν, όχι απλώς οι επιβαλλόμενες αποφάσεις, αλλά και η ανάλογη στήριξή τους από τους θεσμικούς και τους πολιτικούς γενικότερα διαχειριστές της χώρας, τότε μοιραία θα είναι η μετεξέλιξη των πραγμάτων και ολέθρια τα παράγωγα που θα εισπραχθούν! Οπόταν και ασήκωτες οι ευθύνες και αυτών που εκακόπραξαν κι εκείνων που δεν συνέπραξαν σε σωστικές ενέργειες. Και των αυτουργών δηλαδή της εθνικής παθογένειας και όσων δεν αυτούργησαν μεν, δεν ελειτούργησαν όμως αποτρεπτικά όταν επεβάλλετο να το πράξουν.

Δηλαδή τώρα. Γιατί τώρα είναι η ώρα των αντιστάσεων έναντι της αποσυνθετικής φοράς που έχει ενεργοποιηθεί κι εξελίσσεται σε βάρος της Ελλάδος. Στις επόμενες εβδομάδες δεν έπρεπε κανονικά να υπάρχουν οι μεν και οι δε. Οι ένοχοι και οι μη. Αλλά εκείνοι (δηλαδή όλοι) που παραμερίζοντας αντιθέσεις και αποσοβώντας αντιπαραθέσεις, θα συνέκλιναν -με τη δυναμική των αναγκαίων ιστορικών συμβιβασμών- χάριν της πατρίδος σε κοινές θέσεις και κοινές ενέργειες. Τώρα. Γιατί μετά θα είναι αργά.

Και απλώς θα θρηνήσουμε όλοι επί των ερειπίων... 

 

του Α. ΛΥΚΑΥΓΗ

από "ΤΟ ΠΑΡΟΝ"