ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Η... «αξία της σκοπιμότητας»

 

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Η... «αξία της σκοπιμότητας»

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Η κυβέρνηση των Μνημονίων και των πλειστηριασμών Σαμαρά - Βενιζέλου έπεσε με πάταγο μέσα στη Βουλή. Η άκρατη κινδυνολογία, που επεστράτευσε μέσα στην αγωνία της για τις «δεσμεύσεις» που έχει αναλάβει απέναντι στη ληστοκρατία των ξένων πατρώνων, κανένα δεν επηρέασε. Ο λαός πήρε μιαν ανάσα και με αισιοδοξία, μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα πατριωτικής εξάρσεως, βαδίζει για τις κάλπες που θα στηθούν στις 25 Ιανουαρίου.

Μέχρι και την τελευταία στιγμή, Σαμαράς και Βενιζέλος ολοφύρονται για την «ανάγκη» να υλοποιηθούν οι «μεταρρυθμίσεις» που απαιτεί η «τρόικα». Πρόκειται για τα απάνθρωπα φορολογικά μέρα και τη νέα φορολογική λαίλαπα που ζητούν οι Βρυξέλλες, ώστε να εξαθλιώσουν πλήρως τον ελληνικό λαό. Κομπάζουν για όσα «επέτυχαν» μέσα σε δύο χρόνια οι δύο κυβερνητικοί συνεταίροι. Αυτό που κατόρθωσαν ήταν να σπάσουν τη σπονδυλική στήλη του έθνους, να αφανίσουν τη μεσαία τάξη. Αυτό το έγκλημα που ξεκίνησε με τον ολετήρα Σημίτη και συνεχίσθηκε με τους διαδόχους του, δεν πρόκειται να βρει ποτέ εξιλέωση. Οι άνθρωποι αυτοί ενσυνείδητα μαχαίρωσαν την ελληνική κοινωνία χάριν της μαφίας της Ευρωζώνης και των τραπεζιτών. Και κάποτε θα λογοδοτήσουν για τις πολιτικές ασχημίες τους. Όλα τα αθέμιτα μέσα που μεταχειρίσθηκαν, προκειμένου η μνημονιακή Κίρκη να δελεάσει βουλευτές για την εξασφάλιση του μαγικού αριθμού των 180, απέτυχαν. Και για να μην πάρουν δημοσιότητα αυτές οι μεθοδεύσεις, οι υποθέσεις που τόσο συζητήθηκαν το τελευταίο διάστημα, μπήκαν στο αρχείον, προς δόξαν των αχρείων… Ο Αντώνης Σαμαράς μετέβαλε την εκλογή Προέδρου, σε μέσον για τη συνέχιση της επιβολής λιτότητας και φοροαρπαγής. Κι έπεσε μέσα στον λάκκο που ο ίδιος άνοιξε για τους αντιπάλους του. Ακόμα και μετά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της Δευτέρας, ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας δεν σταμάτησε τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κατά των δύο αντιμνημονιακών πολιτικών αρχηγών, δηλαδή κατά του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου. Και τώρα που βαδίζουμε προς τις κάλπες συνεχίζει την τρομοκρατική τακτική του με τα περί «εθνικών κινδύνων».

Εξακολούθησε, δηλαδή, να ταυτίζει τον εαυτό του και την συγκυβέρνηση με το έθνος, να ταυτίζει τη γερμανόδουλη πολιτική του με το «συμφέρον του έθνους». Κατά την «λογική» των Σαμαρά - Βενιζέλου, παν ό,τι αντιτίθεται στη συγκυβέρνηση είναι… «αντεθνικόν» κι επομένως «εθνικό» είναι να εγκρίνουμε τη συνέχιση των Μνημονίων και των «προαπαιτουμένων μεταρρυθμίσεων» που αξιώνουν Βερολίνο και Βρυξέλλες, χάριν της Ευρωζώνης. Η Γερμανία ήταν πάντα -και εξακολουθεί να είναι- εχθρός μας. Μας μισεί επειδή επιμένουμε να διεκδικούμε τις κατοχικές αποζημιώσεις για τις συμφορές που μας προκάλεσαν οι ναζί και δεν εννοούμε να υποταχθούμε και να δεχθούμε τον τρόπο ζωής (στην πραγματικότητα τον τρόπο θανάτου) που έχουν επιλέξει για εμάς. Πάντα κυνικοί και ψυχροί, οι αυθέντες της καγκελαρίας, αδιαφορούν ακόμα και για την εκλεκτή τους συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ. Μέσα στο πέρασμα του χρόνου οι Γερμανοί έκαναν εγκλήματα εν ονόματι της ιδικής των πατρίδος. Αλλά εκείνους τους οποίους θεωρούν ότι υπήρξαν υπάλληλοί των τους περιφρονούν κατά βάθος, διότι ακριβώς υπήρξαν «υπάλληλοι». 

Την «πολιτική αβεβαιότητα» επισείει ως φόβητρον ο πρωθυπουργός. Πρόκειται για ένα παλιό «σλόγκαν» που και παλαιότερα είχε χρησιμοποιηθεί στους πολιτικούς ανταγωνισμούς. Και πάντα το «κατεστημένο» συνέδεε τη «διασάλευση της πολιτικής ομαλότητας» με τον «κίνδυνο» να ναυαγήσει η «ανασυγκρότηση της χώρας». Φυσικά, «πολιτική ομαλότητα» έλεγαν ότι θα υπήρχε μόνον εάν βρισκόταν στην εξουσία η Δεξιά. Από το 1950, όταν μεταπολεμικά εμφανίσθηκε η Αριστερά στην πολιτική σκακιέρα, με τη Δημοκρατική Παράταξη (Σοφιανόπουλος, Σβώλος, Τσιριμώκος, Ν. Γρηγοριάδης, Στ. Χατζήμπεης) τονίσθηκε στο πρόγραμμά της η ανάγκη «ανασυγκρότησης της χώρας προς όφελος του λαού και όχι των εκμεταλλευτών του…». Το αίτημα αυτό, που πρώτη το έθεσε η Δημοκρατική Παράταξη το 1950, υιοθέτησαν όλα τα σχήματα της Αριστεράς στα χρόνια που κύλισαν. Σήμερα ο κ. Σαμαράς και τα φερέφωνά του διατυμπανίζουν την ανάγκη ανασυγκρότησης της χώρας, παραλείπουν όμως να αναφέρουν ότι η συγκυβέρνηση έχει δεχθεί να γίνει αυτή η «ανασυγκρότηση» προς όφελος των εκμεταλλευτών μας και εις βάρος του λαού. Πρόκειται για σχήμα οξύμωρο διότι, εάν δεν ωφελείται ο λαός από την ανασυγκρότηση, τότε είναι καθαρή απάτη σε βάρος του, καθώς οι διάφοροι απολογητές της μνημονικής πολιτικής προσπαθούν -ιδιαίτερα τώρα- να πείσουν για την «ανάγκη» τήρησης των εθνοκτόνων «προαπαιτουμένων» που ζητά το Βερολίνο. 

Οι άνθρωποι αυτοί εργάζονται για την τήρηση των «κανόνων» των κατακτητών και δεν θεωρούν την πολιτική τους επιλήψιμη. Θυμίζουν τον παλιό υπουργό Αμύνης της ΕΡΕ ο οποίος, κατά την Κατοχή, είχε ως νομάρχης εργασθεί στην υπηρεσία των Γερμανών. Κι όταν το 1960, σε μια θυελλώδη συνεδρίαση της Βουλής, βρέθηκε στην ανάγκη να απολογηθεί, εδήλωσε κυνικά: «Το να έχει εργασθεί κανείς σε υπηρεσία των κατακτητών για πολλούς είναι επιλήψιμον, για άλλους δεν είναι…»! Σήμερα πολλοί είναι εκείνοι που δεν θεωρούν επιλήψιμη την υποταγή μας στην δολοφονική «τρόικα». Και ζητούν… «συναίνεση» στην υποταγή! Κι αυτό διότι με μια τέτοια «συναίνεση», οι ένοχοι θα εξασφαλίσουν άφεση αμαρτιών. Αλλά κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει. Αυτήν τη στιγμή η σφηκοφωλιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθοδηγείται από συντηρητικές κυβερνήσεις χωρών ή δήθεν «σοσιαλδημοκρατικές» (ψευδεπίγραφη ταμπέλα) που αποτελούν την άλλη όψη του νεοφιλελεύθερου νομίσματος. Το λένε καθαρά: Τρέμουν την αριστερή ανατροπή που θα μπορούσε να σηματοδοτήσει ο κ. Τσίπρας (με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία) ακριβώς μέσα στον πυρήνα του άντρου του καπιταλισμού. 

Η άνοδος του κ. Τσίπρα στην πρωθυπουργία θα αποτελέσει το άνοιγμα ενός μικρού παραθύρου για να εισέλθει ο καθαρός αέρας της αναμνήσεως της ΕΑΜικής εποχής. Σαμαράς και Βενιζέλος (αρχηγός του… μισού ΠΑΣΟΚ) τρέμουν τώρα τις κάλπες, διότι -πέραν όλων των άλλων- έχει αποκαλυφθεί το τεράστιο αισχρό ψεύδος που χρησιμοποίησαν, ότι… «βγαίνουμε από τα Μνημόνια»! Όχι μόνο δεν βγαίνουμε, αλλά οι δύο αρχηγοί της υποτέλειας, κρατούν -όσο μπορούν- μυστική την τρομερή φορολογική λαίλαπα που τους διέταξαν οι ξένοι πάτρωνες να επιβάλλουν στον λαό μας. Με Νέα Δημοκρατία - ΠΑΣΟΚ δεν θα έμενε τίποτε όρθιο σ' αυτόν τον τόπο. Οι επιχειρήσεις τρομοκρατίας και αποστασίας έπεσαν στο κενό. Και οι «προβληματιζόμενοι» -κυρίως ανεξάρτητοι- βουλευτές που «δυσκολεύονταν» να πάρουν αποφάσεις για την ψηφοφορία Προέδρου και «έκριναν κατά συνείδησιν» έχουν διακωμωδηθεί, διότι κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ενεπλάκησαν στο «χρηματιστήριο των συνειδήσεων». Κι αυτό δεν αφορά μόνο βουλευτές, αλλά και τηλεοπτικούς «αστέρες» που επεδόθησαν σε τέτοιες ακροβατικές «κωλοτούμπες» που μας άφησαν όλους άφωνους… 

Αδίστακτη είναι η συγκυβέρνηση στην επιλογή και στη χρήση των μέσων που «αγιάζουν» τον σκοπό της. Και σκοπός της είναι η προάσπιση των μεγάλων ευρωπαϊκών συμφερόντων σε βάρος του λαού. Τα οργανωμένα ευρωπαϊκά συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου στηρίζουν τον Σαμαρά κι εκείνος τους προσφέρει το προσωπείο που διαβουκολεί τους αφελείς και τους πείθει πως το εθνικό συμφέρον ταυτίζεται με τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής οικονομικής ολιγαρχίας. Αυτής που ίσα ίσα, παντού και πάντα, αδιαφορεί ολότελα και για έθνη και για άτομα. Σαμαράς - Βενιζέλος αποχωρούν διότι η λαθραία διατήρηση της εξουσίας από μέρους των αποτέλεσαν μια πολιτική ασχημία που είναι ταυτοχρόνως και ηθική. Η συγκυβέρνηση των δύο αρχηγών δεν ήταν συγκυβέρνηση, αλλά κίνδυνος, εφόσον εξυπηρετούσε αποκλειστικά τα συμφέροντα και την πολιτική της γερμανοευρωπαϊκής μαφίας και διακηρύσσει πάντα την «αξία της σκοπιμότητας»… 

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"