Κουκουβάγιες και παπαγάλοι

 

Κουκουβάγιες και παπαγάλοι

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ

 

ΑΠΟ το πολυτονικό στο μονοτονικό. Από την καθαρεύουσα στη δημοτική. Από τα πολλά αρχαία ελληνικά, στα λίγα, και από τα λίγα στα πολλά. Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα, όπως και το φορολογικό, αλλάζει κάθε λίγο και λιγάκι ρότα, χωρίς να κοιτά τη λαμπρή ουσία, αλλά το σκοτεινό τυπικό. 

Το αποτέλεσμα είναι η κάθε γενιά μαθητών να τα βρίσκει μπαστούνια με την προηγούμενη και την επόμενη. Να μην αλληλοκαταλαβαίνονται, να ζούνε στην ίδια χώρα και να μιλάνε μια άλλη γλώσσα.

Πώς θα διαβάσουν οι μονοτονικές γενιές τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη; Τον Ανδρέα Κάλβο; Τον Ανδρέα Εμπειρίκο; Τον Νίκο Εγγονόπουλο; Οι σημαίνοντες ποιητές και πεζογράφοι έγραψαν στη μικτή γλώσσα, γιατί η μουσική τού στίχου και της πρότασης δεν βγαίνει από την πολιτική απόφαση του υπουργείου Παιδείας, το οποίο αποφάσισε να «πλύνει» και να «σιδερώσει» τη γλώσσα. 

Οπωσδήποτε και τα αρχαία ελληνικά δεν είναι ομιλούσα γλώσσα, αφού κανένας Ελληνας ή Ελληνίδα δεν μεγάλωσε σκεπτόμενος με τη γραμματική και το συντακτικό τής αρχαίας γλώσσας. Ομως είναι παρόντα, όπως τα εκθέματα του οποιουδήποτε ελληνικού μουσείου, όπως μία αρχαιοελληνική επιγραφή στο Επιγραφικό Μουσείο ή όπως τα ερείπια μιας χριστιανικής βασιλικής. 

Η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες στον κόσμο που τον πολιτισμό της τον βρίσκεις καθημερινά μέσα στα πόδια σου, σκοντάφτεις πάνω του, συνυπάρχεις μαζί του. Ενας αρχαιολογικός περίπατος στην Αττική, από τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως έως το ναό του Ποσειδώνος στο Σούνιο, σε πείθει γι' αυτό. 

Η γνώση δεν περνάει κατ' ανάγκην από το σχολείο και το πανεπιστήμιο. Κι ας μου συγχωρεθεί η όποια απόχρωση λαϊκισμού συνάγεται από αυτόν το διαπιστωτικό συλλογισμό. Η αγραμματοσύνη καλά κρατεί στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, γιατί διαφορετικά ο κάθε παπαγάλος θα ομοίαζε με σοφή κουκουβάγια. 

Μας αρέσει-δεν μας αρέσει, οι ελληνικοί θεοί κρύβονται κάτω από κάθε πέτρα. Και δεν χρειάζεται να φοράς χλαμύδες και πέδιλα για να τονίσεις την καταγωγή σου. Σ' αυτή την περίπτωση, το πολύ πολύ να γίνεις γραφικός, δωδεκαθεϊστής και οτιδήποτε ξεφεύγει από το «κανονικό», ευκόλως εκπίπτει έως το φανατικό και δεν ξεφεύγει από το γραφικό. 

Οι βεβαιότητες με ξαφνιάζουν, τα εύκολα συμπεράσματα, η διαγραφή του αυτονόητου με επικοινωνιακά κόλπα. Εκτός κι αν το σύνδρομο εστετισμού, το οποίο αποστρέφεται τις φωνές, τις ιαχές και τις κραυγές των γηπέδων, γιατί δεν συνάδουν με τον καθωσπρεπισμό μιας δράκας αποτιμητών δημοσιολογούντων προσώπων, οδηγήσει σε συνειδησιακά χειρουργεία. Ενας νέος «αντιδογματικός» δογματισμός θα αντικαταστήσει τον καθεστηκώτα δογματισμό. Και αλίμονό μας. 

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=387074