Διαγωνισμοί β' εξαμήνου κάποτε..

Διαγωνισμοί β' εξαμήνου κάποτε..

γράφει ο Θεοφάνης Γραικιώτης

Παράπονο.
Ναι είχα μεγάλο παράπονο
Όταν ήμουν μαθητούδι
Δεκατριών, δεκατεσσάρων ετών
Δηλαδή άλλες μέρες δεν υπήρχαν;;;;;
Όχι σας ρωτώ;;;; Δεν υπήρχαν;;;;;;
Ήταν ανάγκη σώνει και καλά
οι βρωμοεξετάσεις να πέφτουν μεσ' στις απόκριες;;;;;;;
Δεν ξέρω αν και σεις είχατε το ίδιο παράπονο,
Εγώ όμως το είχα.
Πως θα καταλάβαινα απόκριες;;;;;;;
Με το βιβλίο στο χέρι;;;;;
Αντί να κρατώ σερπαντίνες και κομφετί να κρατάω τον Ξενοφώντα;;;;;
Δεν είμαστε καλά· Τρελαθήκαμε εντελώς.
Ήταν και 'κείνη η μάνα μου
-Στρώσου παιδί μου στην καρέκλα· Να σου τελειώσω την υπαγόρευση
Πως θα γράψεις Αρχαία;;; Κάτσε να κάνουμε την ορθογραφία,
Το χέρι κρατούσε το μολύβι.
Το μολύβι χαράκωνε το χαρτί
Μα το αυτί μου επαναστατούσε,
Να ακούσει το κείμενο απ το στόμα της μητέρας απ τη μια
και τα τύμπανα των μασκαράδων απ την άλλη,
Επικρατούσαν τα τύμπανα
τα τύμπανα που αναστάτωναν την Αγαθουπόλεως
Ναι Ναι. Τα τύμπανα των μασκαράδων που 'παίζαν ρυθμό
για να χορεύει το αποκριάτικο αλογάκι,
Ναι το αλογάκι που απ την τρύπα του σαμαριού ξεπρόβαλε
ο μασκαράς καβαλάρης που χόρευε αυτός
χόρευε και τ' άλογο.
Πετούσα το μολύβι. Έσπρωχνα το χαρτί·
Πύραυλος γινόμουνα·
Πρώτος και καλλίτερος για το μπαλκόνι.
Άνοιγα την μπαλκονόπορτα και αφ' υψηλού
το αποκριάτικο θέαμα απολαύανε εκεί στην Αγαθουπόλεως,
Την ήσυχη Αγαθουπόλεως με τα' ανύπαρκτα αυτοκίνητα,
Τότε ήμουνα χαρούμενος
Γινόμουνα ένα με τους μασκαράδες.
Έστω κι απ το μπαλκόνι,
Οι κτύποι του ταμπούρλου μύριζαν αποκριά·
Ήμουν ευτυχισμένος μέχρι,,,,
Μέχρι το χέρι της μητέρας να μ' αρπάξει,
Να με γυρίσει στην πραγματικότητα,
Να με κάτσει πάλι στην καρέκλα
[αλήθεια σε τι διέφερε απ την ηλεκτρική;;]
Και να το μολύβι, και να το χαρτί·
Και να η φωνή της μητέρας στην υπαγόρευση
-Γράφε. "Οτε δε Αρταξέρξης ήρξατο................."

facebook/ Theofanis Graikiotis