Χρήστου Θ Μπότζιου : Χρήσιμα διδάγματα από τις σχέσεις με τους δανειστές

Χρήσιμα διδάγματα από τις σχέσεις με τους δανειστές, πριν και μετά το δημοψήφισμα

Του Χρήστου Θ Μπότζιου, Πρέσβη ε.τ.

Διάχυτη είναι η εντύπωση ότι οι σχέσεις Ελλάδας-Δανειστών, έχουν φθάσει στο απροχώρητο. Η ελληνική κυβέρνηση στο τελεσίγραφο των θεσμικών οργάνων της Ε. Ένωσης και του ΔΝΤ, απάντησε με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος το οποίο προκάλεσε ανεξήγητες αντιδράσεις μέσα και έξω από την Ελλάδα.

Γιατί όμως σημειώθηκαν τέτοιες αντιδράσεις με απευθείας μάλιστα παρεμβάσεις υπέρ του ΝΑΙ και κατά του ΌΧΙ που σε αρκετές περιπτώσεις συνοδευόταν και από άμεσες η έμμεσες απειλές; Η απλούστερη απάντηση είναι ο φόβος ότι το ΌΧΙ θα δικαίωνε όσους υποστηρίζουν ότι το πρόγραμμα λιτότητας πού έχει επιβληθεί από τους θεσμούς στην Ελλάδα είναι λανθασμένο και απορρίπτεται από τον ελληνικό λαό.

Οι παρεμβάσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων θα μπορούσαν να είναι, μέχρι ενός σημείου, κατανοητές και αποδεκτές από τη στιγμή που, τουλάχιστον στη θεωρία, είμαστε μία ευρωπαϊκή οικογένεια. Όμως οι έξωθεν παρεμβάσεις έβαιναν πέραν των θεμιτών ορίων. Επεκτείνονταν και σε υποδείξεις για τις μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος πολιτικές εξελίξεις γεγονός που συνιστούσε ωμή επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις μίας χώρας μέλος της Ένωσης και εκφοβισμό των πολιτών της.

Το ηχηρό ΌΧΙ της μεγίστης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, φαίνεται να λειτούργησε θεραπευτικά στις παρορμητικές τάσεις ορισμένων Ευρωπαίων αξιωματούχων και σκεπτόμενων προσώπων στους κύκλους της Ε. Ένωσης.

Ευκταίο η σύνεση, που φαίνεται να επιστρέφει δειλά στις συμπεριφορές των υπευθύνων και από τις δυο πλευρές, να οδηγήσει σε μία έντιμη συμφωνία με τους δανειστές οι οποίοι πρέπει να παύσουν να λειτουργούν μόνο ως δανειστές.

Ωστόσο, χρήσιμο είναι να γίνουν ορισμένες επισημάνσεις για τη συμπεριφορά της ελληνικής πλευράς σε όλο το διάστημα των ατέρμονων διαπραγματεύσεων με τους δανειστές που πρέπει να εμπεδωθεί από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, ότι στις σχέσεις μεταξύ των κρατών δεν χωρούν συναισθηματισμοί και φιλίες αλλά συμφέροντα τα οποία είναι ευμετάβλητα.

Δεύτερος χρυσός κανόνας είναι να αποφεύγεται η απομόνωση γεγονός που η κυβέρνηση δεν το κατόρθωσε. Ασφαλώς και υπήρχαν βίαιες προκαταλήψεις έναντι της αριστερής ελληνικής κυβέρνησης για ιδεολογικούς λόγους που δύσκολα θα ξεπερασθούν. Η εικόνα που κυριαρχούσε στα διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ, ήταν ότι η Ελλάδα ήταν μόνη εναντίον όλων η όλοι εναντίον της Ελλάδας.

Είμαστε άραγε μοναδικοί, μοναχικοί η το σωστότερο προχειρολόγοι; Πολλούς εξέπληξε η << ανθελληνική >> στάση των σλαβόφωνων χωρών της ανατολικής Ευρώπης με προεξάρχοντα τον Πολωνό Πρόεδρο του ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ.Στούκς που ορισμένοι την απέδωσαν στην παραδοσιακή μη φιλική στάση έναντι της Ελλάδας επειδή συνδέουν τη χώρα μας με την Ορθόδοξη Ρωσία.

Η ερμηνεία αυτή είναι αβάσιμη. Απλά οι βαλτικές και πολλές σλαβόφωνες χώρες, όλες πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, συντάσσοντα με το Βερολίνο από το οποίο εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό οικονομικά και εν μέρει και πολιτικά.

Η ελληνική κυβέρνηση συνομιλούσε βασικά με τους αξιωματούχους των θεσμών και με το άτυπο Διευθυντήριο Γερμανία-Γαλλία. Δεν προλάβαινε να στραφεί και προς άλλες κατευθύνσεις σε τακτικότερη βάση. Αληθεύει ότι ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός των Εξωτερικών πραγματοποίησαν πολλές επισκέψεις σε τρίτες χώρες και είχαν χρήσιμες επαφές με τους ομολόγους τους. Ιδιαίτερα ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, κατόρθωσε να προβάλλει το γεωπολιτικό στοιχείο της Ελλάδας και τις συνέπειες που θα είχε μία αποσταθεροποίηση της για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια ασφάλεια.

Την αντίληψη αυτή είχε ασπασθεί και η Ουάσινγκτον που όμως δεν άσκησε, για πολλούς και διαφόρους λόγους, την ίδια σταθερή πίεση προς τους ευρωπαίους εταίρους. Και μία τελευταία επισήμανση. Στις διεθνείς και διακρατικές σχέσεις ο καλλίτερος σύμβουλος είναι ο πολιτικός ρεαλισμός και όχι οι ιδεολογίες. Δεν πρέπει να συγχέεται η εσωτερική με τη εξωτερική πολιτική.

http://pratto.gr/2015/07/09/χρήσιμα-διδάγματα-από-τις-σχέσεις-με-τ/