ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Τι είδους συμφωνία;

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Τι είδους συμφωνία;

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Το ερώτημα είναι μέγα και καίριο: Εάν ο πρωθυπουργός υπογράψει μια συμφωνία, τι είδους θα είναι; Θα είναι νόμιμη; Διότι αυτές που μέχρι τώρα έχουν υπογραφεί είναι παράνομες. 

Όσες δανειακές συμβάσεις υπέγραψαν ελληνικές κυβερνήσεις με τις δεκαπέντε χώρες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ μεταξύ 3 και 10 Μαΐου του 2010 περιέχουν πρωτοφανείς στην ιστορία του οικονομικού διεθνούς δικαίου δεσμεύσεις της εθνικής κυριαρχίας και της εθνικής περιουσίας της Ελλάδας απέναντι στους δανειστές της και πρωτοφανείς παραβιάσεις του συνταγματικού και του ευρωπαϊκού διεθνούς δικαίου. Μια νέα συμφωνία θα πρέπει να στηρίζεται στις αρχές που επιβάλλει για τις διεθνείς σχέσεις το Σύνταγμα. Δεν θα πρέπει να παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως ορίζει και η Συμφωνία της Βιέννης του 1969. Οι προηγούμενες συμβάσεις δανεισμού της χώρας μας είναι παράνομες και πρέπει να καταργηθούν. 

Εάν ψηφισθεί μια νέα συμφωνία στη Βουλή μετά θα πρέπει να κυρωθεί και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εάν η νέα σύμβαση παραβιάζει τα δικαιώματα του πολίτη θα την υπογράψει ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος; Θα σημάνει η ώρα της ευθύνης του ανωτάτου πολιτειακού παράγοντα. Θα δεχθεί να υπογράψει συμφωνία που θα καταργεί τα δικαιώματα του λαού; Στην ουσία, το θέμα είναι αν θα υπογράψουμε το τελεσίγραφο της καγκελαρίας του Βερολίνου. Ο γάλλος ιστορικός George Lestien έλεγε ότι «για τη Γερμανία ισχύει πάντοτε το δόγμα ότι ο πόλεμος αποτελεί την εθνική της βιομηχανία». Το ίδιο δόγμα εφαρμόζει και τώρα στον Γ' Παγκόσμιο Οικονομικό Πόλεμο. Και στα πλαίσια της προσπάθειας για υποδούλωση και εξαθλίωση του ελληνικού λαού, οι εταίροι θέλουν να ανατρέψουν τον Τσίπρα και να φέρουν στην εξουσία όργανό τους τύπου Παπαδήμου, με τον Αλέκο Παπαδόπουλο και άλλους τεχνοκράτες. 

Στο μεταξύ, τα μνημονιακά κόμματα ανασκουμπώνονται. Το ΠΑΣΟΚ νόμιζε ότι με την αλλαγή αρχηγού θα ξεκολλήσει από τον πάτο του σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Μέγιστη πλάνη. Ο «ποταμίσιος» Θεοδωράκης πήγε στο πολιτικό γραφείο σαν πλανόδιος πραματευτής, με το σακίδιο στην πλάτη, για να διαβεβαιώσει την ευρωλαγνεία του. Και η Ντόρα Μπακογιάννη, που ζήλεψε την αρχηγία της Φώφης, παρέκαμψε τον Σαμαρά και πήγε στο πολιτικό γραφείο προκειμένου να υπενθυμίσει τους παλαιούς της δεσμούς με τη Γερμανία. Εμμέσως έδωσε και το μήνυμα ότι τον Σαμαρά θα τον… «τελειώσει» διότι είναι «καμένο χαρτί». Τελευταίος στη σειρά ο Θεοχαρόπουλος, νέο παιδί, που διαδέχθηκε τον Κουβέλη. Θέλει τη ΔΗΜΑΡ να ανήκει στην Αριστερά, αλλά δεν καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχουν αριστεροί ψηφοφόροι οι οποίοι θα παραπλανηθούν από την Κίρκη των Βρυξελλών, που μεταβάλλει ευρωπαίους πολιτικούς σε χοίρους. Αυτά τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι πρόθυμα να προσφέρουν γη και ύδωρ στους εταίρους κατακτητές και πολιτεύονται όπως οι κατοχικές κυβερνήσεις της περιόδου 1941-1944. Τότε, στο πρακτικό για ανάληψη περιορισμένης εξουσίας από τους κατοχικούς υπουργούς αναφέρονταν και τα εξής: «Η νέα κυβέρνηση θα ασκεί την πολιτική της σε στενότατη επαφή με τις δυνάμεις του Άξονα. Υποχρεώνεται να καταργήσει το μέχρι τώρα ισχύον Σύνταγμα και να συντάξει νέο, σε τρόπο που να εξασφαλίζει τους προβλεπόμενους στο παρόν όρους. Θα συνεργασθεί πιστά για την εφαρμογή της νέας τάξης πραγμάτων στην Ευρώπη, που έχουν προγραμματίσει οι δυνάμεις του Άξονα…». 

Τις ίδιες ακριβώς αξιώσεις θέτει και σήμερα η Γερμανία. Απλώς οι δυνάμεις του Άξονα ονομάζονται στις μέρες μας εταίροι. Και οι εκβιασμοί που εφαρμόζονται από τις Βρυξέλλες στοχεύουν στη χαλάρωση των εσωτερικών αντιδράσεων, ώστε να κάνουν τον λαό να υποκύψει. Αυτόν τον λαό που διερωτάται: «Πότε θα κάνει ξαστεριά». Η έννοια της «ξαστεριάς» στη σημερινή περίσταση είναι η απαλλαγή της χώρας από τη γερμανοευρωπαϊκή κηδεμονία. Και αυτή η απαλλαγή δεν μπορεί να επιτευχθεί εάν δεν επανακτήσουμε εθνικό νόμισμα, το οποίο θα διαχειρίζεται ελληνική τράπεζα και όχι οι ξένοι. Μας το επεσήμανε και ο Σεργκέι Γκλάζιεφ, κορυφαίος σύμβουλος του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση κατήργησε όλα τα εργασιακά δικαιώματα που είχαν κατακτηθεί μέσα στους αιώνες με αίμα και αγώνες. Στην ουσία κουρελιάζει το ίδιο το Σύνταγμα. Το ελληνικό Σύνταγμα περιέχει μια σειρά από διατάξεις που προστατεύουν τα λεγόμενα ατομικά δικαιώματα. Και όλες αυτές οι διατάξεις δεν είναι απλές διακηρύξεις, αλλά θετικοί υποχρεωτικοί κανόνες δικαίου. Αποτελούν φραγμό της νομοθετικής εξουσίας, η οποία δεν έχει δικαίωμα να ψηφίζει νόμους αντιθέτους προς το Σύνταγμα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έρχεται τώρα να αχρηστεύσει το ίδιο το Σύνταγμα. Υπεράνω των νόμων τίθενται οι «ευρωπαϊκοί κανόνες», που στοχεύουν στην εξαθλίωση των μαζών. Είναι τόσο κυνικοί οι εταίροι ώστε η ελληνική κυβέρνηση άφησε τις διπλωματικές «αβροφροσύνες» και μιλάει ανοιχτά. Ο Τσίπρας τόνισε ότι: Από πού θα παίρνουμε φόρους θα το κανονίζουμε εμείς και όχι οι ξένοι. Και η πάντα μαχητική και ουσιαστική Ζωή Κωνσταντοπούλου κατήγγειλε τον ρόλο του Στουρνάρα και του Γιούνκερ. 

Την ταπείνωση του λαού μας θέλουν οι εταίροι προκειμένου να τον τιμωρήσουν για την «απειθαρχία» του στις γερμανικές αξιώσεις. Μας κοροϊδεύουν με τα λεγόμενα περί δήθεν «ευρωπαϊκής προοπτικής». Το μεγάλο μήνυμα και το μεγάλο κίνητρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού ήταν κάποτε το δικαίωμα για τον άνθρωπο να αναζητεί την ευτυχία επί της γης. Και το δεύτερο σκέλος ήταν η ανάπτυξη των ιδεών της ελευθερίας και της ισότητας. Και τα δύο αυτά «σκέλη» ακρωτηριάσθηκαν, γι' αυτό και η Ευρώπη έγινε ανάπηρη σαν τον Σόιμπλε. Ο Saint Just είχε πει ότι «η ευτυχία είναι μια ιδέα καινούργια στην Ευρώπη». Τώρα διαπιστώνουμε ότι η δυστυχία είναι μια ιδέα καινούργια στην Ευρώπη, εξαιτίας της γερμανικής ηγεμονίας. Γι' αυτό δεν έχει πλέον νόημα να παραμένουμε μέσα σ' αυτό το ευρωπαϊκό τσίρκο. Στόχος όλων των λαών που υποφέρουν πρέπει να είναι το γκρέμισμα της Ευρωζώνης και η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα. Μόνο δι' αυτού του τρόπου θα θαφτεί κάτω από τα ερείπια της καγκελαρίας το Δ' Ράιχ. 

Θα πρέπει να αναβιώσει σύντομα η Διεθνής Ένωση των Δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτου, που τα παλιά χρόνια είχε αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα στην υπεράσπιση των καταπιεζομένων και υπόδουλων. Στην Ελλάδα αυτή η Ένωση ιδρύθηκε το 1936 (ελληνικό τμήμα της Διεθνούς) με πρωτοβουλία ομάδος επιστημόνων, ανθρώπων των γραμμάτων και πολιτευτών, με επικεφαλής τον Αλέξανδρο Σβώλο. Έχει σημασία η αναβίωση αυτής της Ενώσεως, επειδή τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτου έχουν καταπατηθεί βάναυσα από τη δικτατορία των εταίρων. Οι Γερμανοί και οι «συνεταίροι» τους θέλουν η απάνθρωπη λιτότητα να γίνει κανόνας γενικής αγωγής, γενικής πειθαρχίας στις δικές τους νεοναζιστικές αντιλήψεις. Λοιπόν, τέρμα η ευρωπαϊκή κοροϊδία και καταπίεση. Να σηκωθούμε όλοι όρθιοι και να φωνάξουμε στο Σύνταγμα: «Έξω από την Ευρωζώνη», «έξω από το γκέτο»! 

Ιδού πρωτοβουλία την οποία θα μπορούσε να αναλάβει ο μηχανισμός του ΚΚΕ, χωρίς στενά κομματικά σύνορα. Να δείξει, τέλος πάντων, το ΚΚΕ ότι μπορεί να πρωτοστατεί σε ουσιαστικές κινήσεις με πανδημοκρατικό χαρακτήρα, όπως κάποτε και δεν έχει μείνει θλιβερή μειοψηφία. Να διαδηλώσουμε μπροστά στη γερμανική πρεσβεία και να δώσουμε ψήφισμα διαμαρτυρίας. Να δείξει επιτέλους το ΚΚΕ ότι δεν έχει περιοριστεί στα «μέτρα» που ανέχεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, με μοναχικές «πορείες» του ΠΑΜΕ στην πλατεία Ομονοίας. Ότι δεν μετεβλήθη το ΚΚΕ σε καρικατούρα κομμουνιστικού κόμματος. Στην άγονη μοιρολατρεία του λαού στοχεύουν οι μνημονιακοί. Θέλουν να πιστέψουν οι πολίτες ότι «δεν γίνεται τίποτα» έξω από το ευρώ. Δυστυχώς γι' αυτούς, οι δύο νεοδημοκρατικές συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, τις οποίες παρουσίασαν ως «επιθυμία» των πολιτών για παραμονή στην ευρωκατοχή, κανέναν δεν έπεισαν. Η επίσκεψη του Τσίπρα στην Αγία Πετρούπολη έδειξε τη σωστή πορεία πλεύσεως. Αλλά η συμμετοχή μας στην ευρασιατική οικονομική ολοκλήρωση απαιτεί επαναστατικές αποφάσεις, όπως μας υπέδειξε ο Γκλάζιεφ. Θα τολμήσουμε; 

ΤΟ ΠΑΡΟΝ