Τ. Κατσιμάρδος : Το βασικό ερώτημα

Το βασικό ερώτημα

Oταν κοπάσει η τρέχουσα καταιγίδα και σ' έναν μελλοντικό χρόνο, η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα πάρει το τελικό της πρόσημο. Μέχρι τότε και στη μεταβατική φάση που διανύει η χώρα, ο καθένας οφείλει να την αξιολογεί με βάση την πραγματική ταυτότητά της. Οχι την ιδέα και τη φαντασίωση που έχει γι΄ αυτή είτε εκείνη που κατασκευάζουν για την ίδια οι αντίπαλοί της.

Πολλοί ξεχνούν ότι σχηματίστηκε με κορμό έναν ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος διακηρυκτικά (πρόγραμ­μα Θεσσαλονίκης) παρασάγγας απείχε από ένα κλασικό σοσιαλδημοκρατικό υπόδειγμα. Το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς αναδεί­χτηκε πρώτο σε δύναμη, χωρίς κοινοβουλευ­τική πλειοψηφία, με το σχετικά ισχνό 36% του εκλογικού σώματος. Ετσι προέκυψε μια λίγο-πολύ παράδοξη, με παραδοσιακούς κομματικούς όρους, συγκυβέρνηση. Για πρώτη φορά ένα σχήμα με προδιάθεση και δυναμική προς τ΄ αριστερά. Τίποτα περισσότερο...

Κάτω από τις γνωστές πολεμικές συνθήκες, συγκροτήθηκε μια κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας». Ετσι, αυτοπροσδιορίστηκε η ίδια με αυτογνωσία, προτάσσοντας την αντιμετώ­πιση της ανθρωπιστικής κρίσης, μαζί με την ανάκτη­ση της λαϊκής κυριαρχίας και την ισότιμη συμμετοχή στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο ως κύριους στόχους. Στις προγραμμα­τικές δηλώ­σεις της έκανε αισθητά βήματα πίσω και από τις προεκλογικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αδιάφορο, εδώ, αν αυτό ήταν αναπόφευκτο, ρεαλιστικό και άλλα συναφή. Ανεξαρτήτως πώς άσκησε την κυβερνητική εξουσία το διάστημα που μεσο­λάβησε από τότε, εξακολούθησε να παραμένει ένα σχήμα «σωτηρίας». Εκτακτων αναγκών και διαχείρισης της καλπάζουσας κρίσης. Μόνο σε αυτή την πολιτική και ιδεο­λογική βάση μπορεί να κριθεί ακριβοδίκαια.

Με την κλασική σημασία «κυβέρνηση της Αριστεράς», τουλάχιστον, σε επίπεδο προγραμματικών κυβερνητικών θέσεων και πολιτικής πρακτικής στους κρίσιμους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας δεν υπήρξε. Μόνο συνεκδοχικά, ως σχήμα λόγου και κυρίως σε αντιδιαστολή με τις «δεξιές» κυβερνήσεις του παρελθόντος, είναι ακριβές να γίνεται χρήση του όρου. Τα περί αντιθέτου κινούνται σε κόσμους όπου το επιθυμητό εκλαμβάνεται ως πραγματικό.

Με δεδομένο τον αυτοπροσδιορισμό και την εξάμηνη πρακτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, το κρίσιμο ερώτημα είναι αν το νέο σκληρό νεοφιλελεύθερο μνημόνιο που επιβάλλουν οι εταίροι - δανειστές είναι συμβατό ή ασύμβατο με την «κοινωνική σωτηρία». Αν η συμφωνία, που βρίσκεται ακόμη υπό διαμόρφωση και δεν έχει οριστικοποιηθεί, είναι συνέχεια και προέκταση των προηγούμενων μνημονιακών καθεστώτων. Επιπλέον, αν στην περίπτωση αυτή είναι προδιαγεγραμμένη η αποτυχία, ανεξαρτήτως των φορέων οι οποίοι αναλαμβάνουν να τη διαχειριστούν. Τα υπόλοιπα έπονται. Με πρώτο, αν θα την καταβροχθίσει κι αυτή, όπως τα προγενέστερα σχήματα και κόμματα, το σαρκοφάγο νέο μνημόνιο.

ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ