Ο Ικαρος εξυψώθηκε με την πτώση του

Πίνακας Ζωγραφικής-Δαίδαλος & Ίκαρος (Jacob Peter Gowy)

Ο Ικαρος εξυψώθηκε με την πτώση του

γράφει ο Λουδοβικος των Ανωγείων

Ο Μίνωας, ο μυθικός βασιλιάς της Κνωσού, απαγόρευσε τη φυγή στον μεγάλο αρχιτέκτονα Δαίδαλο, γιατί δεν ήθελε κανείς άλλος βασιλιάς να αποκτήσει ανάκτορα ισάξια με εκείνα που του έχτισε με τον περίφημο λαβύρινθο. Ο Δαίδαλος, όμως, αποφάσισε να φύγει, αλλά είχε μόνο μία επιλογή: Να πετάξει όπως ένας αετός. Σε μια προσευχή του παραπονέθηκε στον Δία. «Μεγάλε πατέρα, γιατί δεν μου έβαλες φτερά στους ώμους να μπορώ να φεύγω;»... Ο Δίας απάντησε: Έπρεπε να αποφασίσω ανάμεσα στην ψυχή και στο σώμα και διάλεξα την ψυχή, Δαίδαλε! Όμως να ξέρεις πως την πτήση μπορείς να την κάνεις και χωρίς φτερά.

Ο καθένας από μόνος του φτιάχνει τα φτερά του, Δαίδαλε, ακούστηκε συμβουλευτική η φωνή του θεού μέσα από τον βράχο... Ο Δαίδαλος άρχισε να σχεδιάζει παρατηρώντας τους αετούς και τους γλάρους και σιγά σιγά έκανε τις πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις (πάντοτε νύχτα)...

Κάποτε κατάφερε να φτιάξει τα τέλεια φτερά τα δικά του και του Ικάρου. Στην πρώτη και ανεπανάληπτη μυθική πτήση του Δαίδαλου με τον γιο του τον Ίκαρο είχαμε και την πρώτη καταγεγραμμένη εναέρια διαφωνία γιου με πατέρα (δεν γνωρίζουμε κανένα τραγούδι να υμνεί τη σχέση πατέρα και γιου, το «μήλον της Έριδος», θα πουν οι ειδικοί, είναι η μάνα, μια γυναίκα ανάμεσα). Ο Δαίδαλος, κάνοντας την αγάπη του φόβο για τον άπειρο Ίκαρο, άρχισε τις συμβουλές και τις παρατηρήσεις: Όχι από εκεί, πιο κάτω τώρα, πιο αριστερά...

Ο Ίκαρος αγανακτισμένος του φωνάζει: Πατέ-ραααα το πιο σπουδαίο που έκανες για μένα είναι που μου έβαλες φτερά στους ώμους! Αλλά η πτήση είναι δική μου, είναι δική μου! Ακολούθησε με, εγώ θα τολμήσω το «πιο ψηλά» και εσύ κατάγραφε με την πένα σου την εμπειρία μου. Άκουσε με, παρακαλεί ο πατέρας, θα λιώσουν τα φτερά σου, γιε μου, και θα πέσεις! Μα, κι αν ακόμα πέσω, η ιστορία που ξέρει να τιμά πάντοτε την τόλμη θα με δικαιώσει...

Χωρίς την τόλμη ποια γνώση θα είχαμε. Ο πατέρας με δάκρυα στα μάτια τον είδε να χάνεται στα σύννεφα και μετά από λίγο να πέφτει... Πράγματι, όμως, η ιστορία τον δικαίωσε... Έγραψε τ' όνομα του παντού, κάνοντας τον σύμβολο της τόλμης Ικαρία, Ικάριο Πέλαγος, Σχολές Ικάρων. Η πτώση, λοιπόν, δεν είναι κατ’ ανάγκη προς τα κάτω. Στον Δαίδαλο η ιστορία χάρισε έναν μικρό εμπορικό δρόμο στο Ηράκλειο Κρήτης, αδικώντας τον.

«Ο Ίκαρος»

Ένα φεγγάρι τύμπανο απόψε με καλεί

να βγάλω την παλιά στολή

να την πετάξω

ν' αφήσω πίσω τους καημούς, τα γράμματα, τους

αριθμούς και να φωνάξω:

Σκαρφάλωσε στην τρέλα μου

και πιάσε ουρανό

κάτω απ' τα πόδια το κενό

μα μη φοβάσαι

αυτοί που κάθονται στη γη

και δεν τολμούνε τη φυγή να τους λυπάσαι.

Κι αν έλιωσαν του Ίκαρου τα κέρινα φτερά

δεν χάθηκε στα πέλαγα

έμεινε 'κεί ψηλά...

Από το άλμπουμ «To βλέμμα θέλει δύο μι»

.

ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ