Τι
συμβαίνει με τον Καραμανλή;
Το
σχέδιο δολοφονίας με το οποίο δεν ασχολείται κανείς σοβαρά
Από τη Βάσω Κόλλια
Ήταν βράδυ της 6ης Ιουνίου
1933, όταν έγινε η απόπειρα δολοφονίας κατά του τότε πρωθυπουργού Ελευθερίου
Βενιζέλου. Αυτή ήταν και η τελευταία απόπειρα δολοφονίας κατά πρωθυπουργού στη
νεότερη Ελλάδα.
Ήταν όμως πράγματι η
τελευταία; Μάλλον όχι.
Τελευταία, όλο πιο συχνά
έρχονται στο φως δημοσιεύματα και ολόκληρα ρεπορτάζ για σχέδιο δολοφονίας
πρωθυπουργού της χώρας: του Κώστα Καραμανλή.
Δεν θα σταθώ στο πρόσωπο
του πρώην πρωθυπουργού και ούτε αν αυτός ενόχλησε πολλά και ισχυρά συμφέροντα
γιατί πίστευε ότι δημοκρατία με κηδεμόνες δεν νοείται και ήθελε να οικοδομήσει
μια ισχυρή Ελλάδα. Θα σταθώ στο γεγονός και μόνο της αποκάλυψης σχεδίου
δολοφονίας του. Σε μία ευρωπαϊκή, δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα υπάρχει ένα
τέτοιο σχέδιο και μάλλον δεν ασχολείται κανείς στα σοβαρά με αυτό.
Μήπως αρνούμαστε να ασχοληθούμε
με ένα τέτοιο σοβαρό γεγονός γιατί τελικά ερχόμαστε αντιμέτωποι με το ίδιο το
πραγματικό ελληνικό πρόβλημα που πολλούς συμφέρει να μη λυθεί ποτέ;
Ο Κώστας Καραμανλής ήταν
ίσως από τους λίγους Έλληνες πολιτικούς που είχαν πλήρως κατανοήσει το πραγματικό
ελληνικό πρόβλημα. Είχε συγκεκριμένο όραμα και σχέδιο, ανεξάρτητα αν τελικά δεν
κατάφερε η τότε κυβέρνησή του να το υλοποιήσει.
Το αφήγημά του -όπως
αρεσκόμαστε να λέμε σήμερα την πολιτική πρόταση και το πολιτικό πρόγραμμα- ήταν
σαφές και αναφερόταν σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς του
κράτους.
Το τι έκανε ή τι δεν έκανε
ο Κώστας Καραμανλής κατά τη διάρκεια της τότε διακυβέρνησής του θα κριθεί από
την Ιστορία. Το ότι όμως ένας εν ενεργεία πρωθυπουργός ήταν στόχος δολοφονίας,
αυτό πρέπει να μας αφορά όλους: πολίτες, κοινωνία, κυβέρνηση και όλο το
πολιτικό σύστημα. Αλλά και ακόμη περισσότερο το κόμμα του, τη Νέα Δημοκρατία.
Όσα αναφέρει το βούλευμα της ελληνικής Δικαιοσύνης θα έπρεπε να τρομάζουν τους
πάντες γιατί μας γυρνούν πίσω, πολύ πίσω. Σε εποχές σκοτεινές.
Άραγε μπορούμε να
αντιληφθούμε τι κατάσταση θα δημιουργείτο αν αυτό το σχέδιο είχε καταφέρει τον
στόχο του. Σε τι κατάσταση θα βρίσκονταν η χώρα και η ελληνική κοινωνία;
Δεν είναι δυνατόν να μην
απαιτούμε να μάθουμε τι συνέβη τότε και να ανεχόμαστε τέτοιες ενέργειες και
πρακτικές σε μια σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία του 21ου αιώνα σαν να
είμαστε μια τριτοκοσμική χώρα. Δεν μπορούμε να σφυρίζουμε αδιάφορα σαν να μην έγινε
τίποτα. Δεν δικαιούμαστε να κρύβουμε την υπόθεση κάτω από το χαλί, γιατί θα μας
«εκδικηθεί» σε ανύποπτο χρόνο και τότε οι συνέπειες θα είναι ακόμη πιο
δυσβάσταχτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου