Ναι, είμαι αγανακτισμένος πολίτης

Ναι, είμαι αγανακτισμένος πολίτης

Τις τελευταίες αυτές ημέρες οι πλατείες των μεγάλων ελληνικών πόλεων γέμισαν από αγανακτισμένους πολίτες. Απόλυτα δικαιολογημένη η λαϊκή αγανά­κτηση και οργή. Και αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα η διαμαρτυρία εναντί­ον εκείνων που δεν σέβονται τα δικαιώ­ματα των κοινωνικά και οικονομικά αδύ­νατων πολιτών.

Χαρακτηριστικό του κινήματος των «Αγανακτισμένων» είναι ότι τα βέλη έχουν στραφεί εναντίον του παρηκμασμένου πλέον μεταπολιτευτικού πολι­τικού μας συστήματος, που από δημο­κρατικό έχει εσχάτως μεταλλαχθεί σε ο­λιγαρχικό. Και για τον λόγο αυτό τα λίγα επεισόδια βίαιης αποδοκιμασίας ορισμέ­νων φορέων του πολιτικού συστήματος είναι δικαιολογημένα, χωρίς φυσικά να επιδοκιμάζονται. Πάντως η άποψη πολ­λών ότι κάθε λαός έχει το πολιτικό σύστημα που του ταιριάζει, αφού ο ίδιος ο λαός εκλέγει με την ψήφο του τους διαμορφωτές του πολιτικού του συστήματος, φαίνεται να έχει κάποια βασιμότητα. Χωρίς βέβαια να διεκδικεί το αλάθητο.

Είναι πάντως γεγονός ότι ο μεταπολιτευτικός 'Έλληνας από το 1975 και μετά, και κυρίως τα νεαράς ηλικίας άτομα, θέλουν να αντιγράψουν σε όλα τον δυτικό τρόπο ζωής. Εξευρωπαϊσμός. Έτσι δημιουργή­θηκε η μπασταρδεμένη γενιά Νεοελλή­νων, που έπαυσαν να είναι πλέον γνήσιοι 'Έλληνες χωρίς να καταφέρουν να γίνουν Ευρωπαίοι!  Χώθηκαν μέσα στα μπαρά­κια, ντύθηκαν ευρωπαϊκά, στολίστηκαν με κοσμήματα και τατουάζ, ξέχασαν την ελληνική γλώσσα και γραφή και προπά­ντων λησμόνησαν τη λεβέντικη καθαρό­τητα της ελληνικής συμπεριφοράς. Κακέ­κτυπο ευρωπαίου πολίτη, με αντιγραφή μειονεκτημάτων και όχι αρετών.

Πριν α­πό περίπου 200 χρόνια οι σκλαβωμένοι 'Έλληνες, φορώντας τη φουστανέλα και το τσαρούχι, άρχισαν τον αιματηρό αγώ­να της δημιουργίας αυτής της πατρίδας. Ήταν η εποχή που η σκλαβωμένη στους Τούρκους ελληνική νεολαία, αγανακτι­σμένη από το σκοτάδι της πικρής σκλαβιάς, βροντοφώναζε: «Μάνα, σου λέω δεν μπορώ τους Τούρκους να δουλεύω, δεν ειμπορώ, δεν δύναμαι, εμάλλιασε η καρδιά μου. θα πάρω το ντουφέκι μου να πάω να γίνω κλέφτης». Λόγια σταρά­τα από αγανακτισμένο Ελληνόπουλο της γενιάς του '21. Δικαιολογημένα λοιπόν ο ποιητής ζητάει «να 'τανε το '21 να ’θρει μια βραδιά»!

Τι βλέπουμε σήμερα; Βλέπουμε τον νεο­έλληνα πολιτικό από το 1991 να πουλάει κομμάτι κομμάτι αυτήν την πατρίδα. Εύ­κολα πουλάω κάτι για τη δημιουργία του οποίου δεν αγωνίστηκες. Και μάλιστα το πουλάω σε εξευτελιστική τιμή. Πουλιέται η περιουσία του κράτους, δηλαδή του κοινωνικού συνόλου, που δημιουργήθη­κε με τις προσπάθειες και τις στερήσεις των προηγούμενων γενεών. Πουλιέται το δίκτυο επικοινωνιών, η ηλεκτροδότη­ση, η ύδρευση, το οδικό δίκτυο, οι συγκοινωνίες, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα δημόσια κτίρια και όλη σχεδόν η ακί­νητη περιουσία του κράτους. Οι Νεοέλληνες παραδίδουν αυτήν την πατρίδα, αυτό το κράτος, στις διεθνείς μαφίες των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων για να λυμαίνονται τον πλούτο τους. Θα στε­ρηθούμε και ίσως πεινάσουμε, αφού άλ­λοι θα απολαμβάνουν τον πλούτο της χώρας μας. Όμως έτσι μόνον θα μετρη­θεί η δυναμική της αντίδρασης. Και ο ελληνισμός θα ανανεωθεί και θα φουντώ­σει. Αν δεν δείξουμε αντίσταση και δεν εξοπλιστούμε με ελληνικότητα, τότε σί­γουρα θα πνιγούμε στα λασπόνερα της ερμαφρόδιτης ευρωπαϊκής μας νοοτροπίας και της τυφλής αφοσίωσης των α­στικών κομμάτων της χώρας μας στο ευ­ρωπαϊκό κεκτημένο.

Ναι, είμαι ένας αγανακτισμένος, καθώς βλέπω αυτήν την ωραία πατρίδα μας να σιγοσβήνει και τους ντόπιους και ξένους κερδοσκόπους να τραβάνε τη θηλιά για να την πνίξουν.

Ναι, είμαι αγανακτισμένος, γιατί διαπιστώνω ότι η πατρίδα μας, που στο παρελθόν δημιουργούσε πολιτι­σμό, τώρα παράγει μόνον δανεισμό και λοιδορείται από αιμοβόρα, αχόρταγα «κοράκια».

Ναι, είμαι αγανακτισμένος, ε­πειδή οι δημοκρατικοί μας θεσμοί έχουν κατρακυλήσει σε μια μη αναστρέψιμη α­ναξιοπρέπεια και διαφθορά και είναι ανί­κανοι πλέον να δώσουν στήριγμα, ελπίδα και όραμα στον χειμαζόμενο λαό της Ελλάδος.

Ναι, είμαι αγανακτισμένος με τους πολιτικούς που απαρτίζουν τη σημε­ρινή κυβέρνηση και εκμεταλλευόμενοι την άβουλη και φοβισμένη κυβερνητική πλειοψηφία κατάφεραν τα βάρη από τις δικές τους ανόητες επιλογές και τις παράνομες ή επιπόλαιες πράξεις ή παρα­λείψει να τα φορτώσουν στον ανυπερά­σπιστο και πάντα προδομένο λαό, που με μύρια όσα ψέματα κατάφεραν να τον πα­ραπλανήσουν και να τον βιάσουν. Ας ελπίσουμε σύντομα ο λαός να στείλει τον λογαριασμό σε κάθε φταίχτη.

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΔΙΖΕΛΟΥ

Από το ΠΑΡΟΝ 19.6.2011