Του μικρού Βορρά (Πίσω μου σ’ έχω Σαδανά!)
Ψήφος καμικάζι
12-05-2012
Στον φρεσκοβαμμένο τοίχο ζωγραφιές μικρών μαθητών και από κάτω οι φωτογραφίες τους. Το ηλιόλουστο πρωινό φωτίζει τα βλέμματά τους, που στολίζουν τους τοίχους της σχολικής αίθουσας. Απέναντι από τα χαμόγελα των παιδιών, δύο μπλε παραβάν και πλάι τους η ουρά των ψηφοφόρων. Οι καμπάνες που ηχούν από την παρακείμενη εκκλησία στη Δελφών μοιάζουν με σινιάλο. Το πλήθος καταφθάνει. Μια ώριμη κυρία προπορεύεται στην ουρά αγκαλιάζοντας μια τσάντα από γυαλιστερό λουστρίνι. Κομψή στην όψη, σχεδόν ανέκφραστη, κατευθύνεται προς το παραβάν. Δυο νεαροί, με λιγότερα από 25 χρόνια πάνω τους, παρακολουθούν τις εξελίξεις στα κινητά τους τηλέφωνα. «Ο Γιώργος πήγε, το ανέβασε στο Facebook» διαπιστώνει ο ένας. «Αργεί η γιαγιά…» του απαντά ο φίλος του. Η κυρία ρίχνει το φάκελο στην κάλπη και παραδίδει τη σκυτάλη στον επόμενο. Σχεδόν ταυτόχρονα οι φιγούρες των δυο νεαρών γεμίζουν το κενό των παραβάν. Με κινήσεις γρήγορες, σχεδόν μηχανικές, καρφώνουν τους λευκούς φακέλους στη σχισμή της κάλπης. Απλώνουν τα χέρια τους μπροστά στον εκπρόσωπο της Δικαιοσύνης και παίρνουν πίσω τις ταυτότητες. Από τις τσέπες τους ανασύρουν τα κινητά τους τηλέφωνα. «Ανέβασέ το. Τελειώσαμε. Πάμε για καφέ τώρα!». Κατεβαίνουν με ορμή τα σκαλιά και ξεχύνονται στην αυλή του σχολείου. Μια κοπέλα με αψεγάδιαστο χαμόγελο φρενάρει τον ενθουσιασμό τους. Τους καλεί να απαντήσουν στο exit poll, να δώσουν το στίγμα της νεανικής τους σκέψης σε αναλυτές και δημοσκόπους. «Το βράδυ θα δείτε!» της φωνάζουν οι νεαροί καθώς απομακρύνονται από το χώρο.
Τι είδαν οι δημοσκόποι, οι αναλυτές και οι Έλληνες τηλεθεατές το βράδυ της 6ης Μαΐου κανείς δεν κατάφερε με σαφήνεια να αποκωδικοποιήσει. Τα φαβορί, κόμματα και πρόσωπα, ηττήθηκαν κατά κράτος. Τα αουτσάιντερ κατέκτησαν την πρωτιά με διψήφια ποσοστά. Τα άκρα βρέθηκαν στο μέσο της πολιτικής σκηνής, η περιφέρεια συγχρονίστηκε με τα αστικά κέντρα. Οι παλιοί το ξανασκέφτηκαν, οι νέοι πήγαν. Οι θέσεις άλλαξαν, σαν να σταμάτησε απότομα η μουσική στις «μουσικές καρέκλες». Τις «καρέκλες» καταλαμβάνουν στο εξής στην πλειοψηφία τους νέα πρόσωπα. Τα τηλεοπτικά παράθυρα άνοιξαν δρόμους σε νέες πολιτικές δυνάμεις. Το κοινωνικό περιθώριο εκδικήθηκε το πολιτικό προσκήνιο. Η ανεργία, η μετανάστευση, η φτώχεια, η αγανάκτηση, πλημμύρισαν τα ψηφοδέλτια. Οι διαχωριστικές γραμμές του χθες ξεπεράστηκαν από το μνημόνιο, τους θιασώτες του, τους πολέμιούς του. Η κοινωνία έφερε στην επιφάνεια τα «θέλω» της, οι συντεχνίες βρήκαν έναν ώμο να ακουμπήσουν, η λογική δοκίμασε τα όρια του θυμού. Ένας πολιτικός τυφώνας χτύπησε την Ελλάδα, ένας «θεϊκός άνεμος», ένας καμικάζι. Όμοιος με εκείνον που βούλιαξε μεμιάς τα καράβια των Kινέζων εισβολέων το Μεσαίωνα. Προσωπικές στρατηγικές καταποντίστηκαν, ιδεολογίες μπερδεύτηκαν, κόμματα χάθηκαν και άλλα αναδύθηκαν. Στην τρικυμισμένη θάλασσα, η «Ελλάς» προς στιγμήν επιπλέει. Σάπιο το σκαρί, με λυμένα πανιά, αποκαμωμένους ναύτες και χωρίς καπετάνιο.
http://www.citypress.gr/freesunday/index.html?action=article&article=3405
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου