Translate -TRANSLATE -

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Η "νύχτα των μεγάλων μαχαιριών"





Ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Χέρμαν Γκέρινγκ, ο Γιόζεφ Γκέμπελς και ο Ρούντολφ Ες



 Ερνστ Ρεμ επικεφαλής των SA



Η "νύχτα των μεγάλων μαχαιριών"

 

Αιματηρό ξεκαθάρισμα λογαριασμών στους κόλπους του Ναζιστικού Κόμματος έλαβε χώρα το Σαββατοκύριακο της 30ης Ιουνίου και της 1ης Ιουλίου 1934 σ' ένα τουριστικό θέρετρο στα περίχωρα του Μονάχου. Πρωταγωνιστές, από τη μία πλευρά ο Αδόλφος Χίτλερ και οι άμεσοι συνεργάτες του Γκέρινγκ, Χίμλερ, Γκέμπελς και Χέιντριχ και από την άλλη τα ηγετικά στελέχη της παραστρατιωτικής οργάνωσης SA (Sturmabteilung), που είχε επικεφαλής τον φίλο και συναγωνιστή του Χίτλερ, Ερνστ Ρεμ. Η έκφραση «Η Νύχτα των μεγάλων μαχαιριών», όπως έμεινε στην ιστορία το περιστατικό, αναφέρεται σε ένα επεισόδιο από τους θρύλους του Βασιλιά Αρθούρου.

Η SA ήταν μια μαζική οργάνωση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας (Ναζιστικού), που βοήθησε τα μέγιστα στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, με τις τρομοκρατικές μεθόδους, που εφάρμοσε. Το καλοκαίρι του 1933 οι επικρίσεις στις τάξεις της είχαν κορυφωθεί για την πορεία που ακολουθούσε το κόμμα. Πολλά από τα μέλη των «Φαιοχιτώνων», όπως είναι γνωστή στη χώρα μας η SA, είχαν πάρει πολύ σοβαρά το δεύτερο συνθετικό του τίτλου και κατηγορούσαν τον Χίτλερ ότι απεμπόλησε τις αρχές του Σοσιαλισμού από το πρόγραμμα του κόμματος.

Η εξέλιξη αυτή σχετίζεται με το μεγάλο κραχ του 1929 στη Γουόλ Στριτ και την επακολουθήσασα οικονομική κρίση στη Γερμανία, που προκάλεσε εκτεταμένη ανεργία. Για τους άνεργους γερμανούς το όνειρο για μια καλύτερη ζωή περνούσε μέσα από τις τάξεις των Φαιοχιτώνων. Το 85% των μελών τους ανήκε στην εργατική τάξη. Έτσι, ανέπτυξαν μια σοσιαλιστική συνείδηση, η οποία γρήγορα τους αποξένωσε από τις επιλογές της ηγετικής ομάδας του Ναζιστικού Κόμματος, που προέτασσε το εθνικιστικό στοιχείο. Επιπλέον, ζητούσαν η SA να γίνει ο πυρήνας του νέου γερμανικού στρατού.

Ο Χίτλερ, παρόλο που κυριαρχούσε στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας από τη θέση του καγκελάριου, πάντα είχε στο μυαλό του την περίπτωση ανατροπής του. Η πανίσχυρη SA με αρχηγό τον φίλο και συνοδοιπόρο του Ερνστ Ρεμ ήταν μια απειλή, όχι μόνο για τον Χίτλερ, αλλά για το στρατό και τους επιχειρηματίες που δεν καλόβλεπαν τις εξισωτικές τους θεωρίες. Όλοι τον πίεζαν να λάβει μέτρα. Η δύναμη του Ρεμ προκαλούσε το φθόνο και των εσωκομματικών του αντιπάλων Γκέριγκ, Χίμλερ, Γκέμπελς και Χέιντριχ. Οι τέσσερις αυτοί επιφανείς ναζιστές, με κατασκευασμένα στοιχεία, έπεισαν τον Χίτλερ ότι ο Ρεμ ετοίμαζε πραξικόπημα για την ανατροπή του.

Ο Χίτλερ αποφάσισε να ξεκαθαρίσει αμέσως την κατάσταση. Κάλεσε σε μια επείγουσα σύσκεψη τα ηγετικά στελέχη των Φαιοχιτώνων στο ξενοδοχείο «Χανσελμπάουερ» στο θέρετρο Μπαντ Βίσε, κοντά στο Μόναχο. Απώτερος στόχος του ήταν να τους εξαφανίσει από προσώπου γης. Ο Χίτλερ εισέβαλε ο ίδιος στο δωμάτιο του Ρεμ και τον συνέλαβε επ' αυτοφώρω στο κρεβάτι με δύο νεαρούς. Ο Ρεμ ήταν γνωστός για τη σεξουαλική του ιδιαιτερότητα, η οποία προκαλούσε πονοκεφάλους στα ηγετικά κλιμάκια του Ναζιστικού Κόμματος. Μόλις αντίκρισε το θέαμα, ο Χίτλερ φέρεται να του είπε: «Να, ποιοι θέλουν να κυβερνήσουν την Γερμανία!» και αμέσως έδωσε εντολή να τον συλλάβουν. Μάλιστα, λέγεται ότι ο ίδιος ο Χίτλερ τον σκότωσε. Τις επόμενες ώρες, πολλά στελέχη των Φαιοχιτώνων συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Στις 13 Ιουλίου 1934 ο Χίτλερ ανακοίνωσε στο γερμανικό λαό ότι 61 άτομα εκτελέστηκαν για την εναντίον του συνωμοσία, 13 σκοτώθηκαν, ενώ προσπαθούσαν να αποφύγουν τη σύλληψη και 3 αυτοκτόνησαν. Σύνολο 77. Ορισμένοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό των εκτελεσθέντων σε 400. Ο Χίτλερ, με αρκετή δόση αλαζονείας, δικαιολόγησε την πράξη του: «Αν κάποιος με ρωτήσει γιατί δεν έστειλα τους συνωμότες στη δικαιοσύνη, ένα έχω να τους πω: Είμαι υπεύθυνος για τη μοίρα του γερμανικού λαού και γι' αυτό έγινα ο υπέρτατος κριτής»

Με τις αιματηρές εκκαθαρίσεις τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, το ναζιστικό κόμμα επέβαλε τον απόλυτο έλεγχό του στο κράτος, ο Χίτλερ έγινε ο αναμφισβήτητος κυρίαρχος του κόμματος και κέρδισε την εμπιστοσύνη του στρατού. Τα SS ανεξαρτητοποιήθηκαν από την SA, που υποβαθμίστηκε στη ναζιστική κρατική και κομματική δομή. Κράτος και Κόμμα στη Γερμανία ήταν πλήρως προετοιμασμένα για να χρησιμοποιήσουν την ωμή και κτηνώδη βία τους, προκειμένου να εκπληρώσουν τους πολιτικούς τους στόχους.


Συμπληρωματικά στοιχεία 

από την WIKIPEDIA



Παρέλαση των SA στο Σπάνταου, 1932



Ως Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών (γερμ. Nacht der langen Messer) νοείται το τριήμερο μαζικών δολοφονιών από τις 30 Ιουνίου έως τις 2 Ιουλίου 1934 στη Γερμανία, όταν εκκαθαρίστηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ ολόκληρη η ηγεσία της παραστρατιωτικής οργάνωσης Sturmabteilung. Με την ευκαιρία θανατώθηκαν επίσης άλλοι δεξιοί πολιτικοί που δεν είχαν σχέση με τα SA, αλλά και διάφοροι αντίπαλοι του Χίτλερ.

Η επίσημη εκδοχή της ναζιστικής προπαγάνδας περιέγραψε αυτές τις ενέργειες ως προληπτικό μέτρο κατά ενός πραξικοπήματος δήθεν προγραμματισμένου από τον Ερνστ Ρεμ, αρχηγό των SA και παλαιό φίλο του Χίτλερ. Για το λόγο αυτό χρησιμοποίησε τον όρο Röhmputsch, στα ελληνικά «πραξικόπημα του Ρεμ».

Ιστορικό περιβάλλον

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα διέθετε δύο ένοπλα σώματα που λειτουργούσαν ως παραστρατιωτικές οργανώσεις: τα SA (SturmΑbteilung, τμήμα εφόδου) και τα SS (SchutzStaffel, τάγμα προστασίας). Μαζικότερα ήταν τα SA που εκείνη την περίοδο ξεπερνούσαν σε μέλη τα τρία εκατομμύρια και ήταν επιφορτισμένα να συγκρούονται στους ταραγμένους δρόμους των γερμανικών πόλεων με κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, συνδικαλιστές κλπ. Τα SS, των οποίων ρόλος ήταν η προστασία των υψηλόβαθμων κομματικών στελεχών, τυπικά θεωρούνταν επίλεκτη μονάδα των SA και δεν ξεπερνούσαν τους 30.000 άνδρες στην περίοδο που αναφερόμαστε.

Η διαφορά ανάμεσα στα δύο σώματα δεν ήταν μόνο ποσοτική αλλά και κοινωνική-πολιτική. Τα SA στελεχώνονταν κυρίως από τις μάζες και προσδοκούσαν ότι μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, θα ετίθεντο σε εφαρμογή οι αντικαπιταλιστικές εξαγγελίες του εθνικοσοσιαλιστικού προγράμματος. Αντίθετα τα SS αποτελούνταν κυρίως από την ελίτ των κομματικών μελών και ελέγχονταν πλήρως από την ηγεσία.

Με την συμμετοχή του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην κυβέρνηση δεξιού συνασπισμού το 1933, τα SA έγιναν πρακτικά ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα να μπουν στο στόχαστρο των συντηρητικών κομμάτων που στήριζαν τον καγκελάριο Χίτλερ και των κοινωνικών τάξεων που αυτά εκπροσωπούσαν. Οι στρατιωτικοί ήξεραν πως ο Ρεμ πίεζε το φίλο και ομοϊδεάτη του να καταργηθεί ο στρατός και να αντικατασταθεί από την SA, οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες ενοχλούνταν από την αντικαπιταλιστική (εκ δεξιών) ρητορική τους, οι αριστοκράτες φοβούνταν ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως μέσον για να απαλλοτριωθεί η γη τους, η μεσαία τάξη τρόμαζε από τις τραμπούκικες μεθόδους τους.

Ο Χίτλερ έβλεπε μεν την SA ως εμπόδιο για την ομαλή συνεργασία του με τους παραπάνω, καθώς και ως εν δυνάμει πηγή αμφισβήτησης της μονοκρατορίας του εκ των έσω, δίσταζε όμως να λάβει μέτρα αφού οι άνδρες της SA έκαναν όλη τη βρώμικη δουλειά για το κόμμα του. Αποφάσισε να δράσει μόνο την άνοιξη του 1934, όταν σύσσωμος ο παλαιός συντηρητικός πολιτικός κόσμος τον απείλησε ότι θα άρει την κοινοβουλευτική υποστήριξή του στην κυβέρνηση, εάν δεν περιορίσει τις αυθαιρεσίες των ανδρών του Ρεμ.

Υλοποίηση

Η επιχείρηση, η οποία έλαβε την ονομασία «Κολιμπρί», ξεκίνησε με την κατασκευή ενός πλαστού κατηγορητηρίου από τον Χάινριχ Χίμλερ, πως ο Ρεμ είχε λάβει 12.000.000 μάρκα από την Γαλλία για να ανατρέψει τον Χίτλερ. Το κατηγορητήριο ήταν απαραίτητο, ώστε ο Χίτλερ στις 24 Ιουνίου να πείσει τα στελέχη της SS να αναλάβουν την επιχείρηση χωρίς συναισθηματικούς δισταγμούς. Στον φάκελο γινόταν, επίσης, αναφορά στις ομοφυλοφιλικές τάσεις του Ρεμ, πράγμα ανήκουστο για την εποχή εκείνη, και δη για αξιωματούχο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος. Τρεις μέρες αργότερα συμφώνησε με τον στρατό για την επιχείρηση, κάτι μάλλον εύκολο, αφού το στράτευμα ελεγχόταν ακόμα από τους συντηρητικούς αστούς.

O Ερνστ Ρεμ, ο Βασιλιάς των πολυβόλων της Βαυαρίας, ήταν ο αρχηγός των SA. Είχε τέτοια δύναμη, που ήταν ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που μιλούσε με τον Χίτλερ στον ενικό

Το πρωί της 30ής Ιουνίου ο Χίτλερ συγκέντρωσε τους ηγέτες των βαυαρικών SA στο Μόναχο και τους άσκησε δριμύτατη κριτική, επειδή δήθεν αδυνατούσαν να επιβάλουν τη ναζιστική τάξη στους δρόμους της πόλης. Αυτή ήταν η αρχή του διωγμού, ο οποίος υλοποιήθηκε με μαζικές συλλήψεις και δεκάδες εκτελέσεις στελεχών των SA από τους άνδρες των SS χωρίς καν δίκη. Μέσα στην αναταραχή, ο Χίτλερ βρήκε την ευκαιρία να εξοντώσει και διάφορους άλλους πολιτικούς αντιπάλους του που δεν είχαν σχέση με την οργάνωση, όπως ο Γκρέγκορ Στράσερ, ο στρατηγός Φέρντιναντ φον Μπρέντοβ, ο πρώην καγκελάριος Κουρτ φον Σλάιχερ[1] και ο πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας Γκούσταβ Ρίτερ φον Καρ.
Ο Ρεμ συνελήφθη στο εξοχικό του και οδηγήθηκε στη φυλακή Στάντελχαϊμ του Μονάχου, χωρίς ακριβώς να αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί. Ο επικεφαλής των δεσμοφυλάκων Τέοντορ Άικε άφησε στο κελί ένα πιστόλι με μια σφαίρα και αποχώρησε, προσδοκώντας ότι ο Ρεμ θα αυτοκτονούσε. Κάτι τέτοιο δε συνέβη και τελικά ο αρχηγός της SA εκτελέσθηκε στις 2 Ιουλίου.

Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων δεν δημοσιεύθηκε. Ο νέος αρχηγός των SA, Βίκτορ Λούτσε, είπε αργότερα ότι εκτελέσθηκαν 81 άτομα. Σήμερα υπολογίζεται ότι στις τρεις ημέρες δολοφονήθηκαν περίπου 200 άνθρωποι, κυρίως από την SS με βοήθεια από τη μυστική αστυνομία (Γκεστάπο) και τον Στρατό.

Συνέπειες

Στα μέσα ενημέρωσης ο Χίτλερ παρουσιάσθηκε ως θύμα συνωμοσίας του Ρεμ. Στις 3 Ιουλίου η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών νομιμοποιήθηκε εκ των υστέρων ως αυτοάμυνα του κράτους βάσει του Εξουσιοδοτικού Νόμου (Ermächtigungsgesetz), ενός νόμου του συντάγματος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που, τυπικά, ήταν ακόμα εν ισχύϊ.

Μετά τα γεγονότα έγινε πλέον φανερό ότι η Γερμανία είχε μεταμορφωθεί σε κράτος όπου κυβερνούσε η αυθαιρεσία. Ο καγκελάριος Χίτλερ διέταξε την εκτέλεση ανθρώπων (έστω και τραμπούκων) δίχως δικαστική απόφαση, πράγμα που φανερώνει ότι ακόμα και το σύστημα δικαίου της χώρας είχε πλέον πέσει θύμα του Συγχρονισμού (Gleichschaltung). To Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα εδραίωσε απόλυτη κυριαρχία σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και οικονομίας της χώρας.
Σε εσωκομματικό επίπεδο, η εξόντωση του Ρεμ απάλλαξε τον Χίτλερ από τα «πολιτικά βαρίδια» της περιόδου που βρισκόταν στην αντιπολίτευση και διευκόλυνε τη συνεννόησή του με το πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό κατεστημένο. Μετά το λεγόμενο «Πραξικόπημα του Ρεμ» η SA έχασε οριστικά τη σημασία της και η SS απέκτησε εφεξής βασικό ρόλο στη Ναζιστική Γερμανία.

Πηγές

  • Spielvogel, Jackson J. Hitler and Nazi Germany: A History. New Jersey: Prentice Hall, 2001.
  1. Ted Gottfried, Stephen Alcorn, Nazi Germany: The Face of Tyranny, Twenty-First Century Books, 2000 ISBN 0761317147
 Gleichschaltung
Θύματα της νύχτας των μεγάλων μαχαιριών
http://el.wikipedia.org/wiki/Νύχτα_των_Μεγάλων_Μαχαιριών

Δεν υπάρχουν σχόλια: