Η Τουρκία και το Δίκαιο της θάλασσας

Η Τουρκία -που απειλεί τη χώρα μας με casus belli σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ.- έχει επεκτείνει, ήδη από το 1964, τη δική την αιγιαλίτιδα ζώνη, στον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο, στα12 ν.μ.! Τα σχόλια περιττεύουν...

 

Η Τουρκία και το Δίκαιο της θάλασσας

Ο τρόπος με τον οποίο η Άγκυρα αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει τις διατάξεις και τις επιταγές του διεθνούς δίκαιου είναι γνωστός.

Το πιο πρόσφατο απτό, αλλά και πολύ παραστατικό παράδειγμα αποτέλεσε η αντίδραση του τούρκου επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων κ. Εγκεμέν Μπαγίς, στο πλαίσιο των εργασιών την Μεικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής ΕΕ - Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Όταν ο έλληνας ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος της Επιτροπής, κ. Κουμουτσάκος, έθεσε το θέμα της κύρωσης της Σύμβασης για το Δίκαιο την θάλασσαν από την Τουρκία, ο κ. Μπαγίς απάντησε ότι η χώρα του αρνείται να υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο την θάλασσαν, «επειδή υπάρχουν προβλήματα με την Ελλάδα για τα νησιά του Αιγαίου».

Στον κ. Μπαγίς θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε: Προφανώς λησμονεί ότι η Σύμβαση έχει υπογράφει από 160 κράτη. Λησμονεί επίσης ότι η Σύμβαση έχει κυρωθεί, τον Δεκέμβριο του 1989, από την Ευρωπαϊκή Ένωση και κατ' επέκταση αποτελεί μέρος της κοινοτικής έννομης τάξης που οφείλουν να σέβονται όλες οι υπό ένταξη χώρες και οι οποίες οφείλουν, κατά τον χρόνο την ένταξής τους, να εφαρμόσουν το κοινοτικό κεκτημένο. Και φυσικά τούτο αφορά και την Τουρκία.

Θα πρέπει λοιπόν κάποιος από τους συνομιλητές του τούρκου υπουργού-διαπραγματευτού να του υπενθυμίσει ότι η χώρα του δεν μπορεί επί μακρόν ακόμη να εφαρμόζει κατά το δοκούν τις επιταγές και διατάξεις του διεθνούς δικαίου, ανάλογα με τις διαθέσεις και τις επιδιώξεις της.

Βέβαια η τακτική αυτή δεν αποτελεί καινοτομία για την Άγκυρα. Είναι μια τακτική που αδιάλειπτα ακολουθεί, όταν το συμφέρον της το επιτάσσει.Χαρακτηριστικό παράδειγμα, για να μην ξεχνάμε, αποτελεί και το θέμα την αιγιαλίτιδας ζώνης.

Η χώρα μας, βάσει του όρθρου 3 της Σύμβασης των ΗΕ για το Δίκαιο την θάλασσας (Montego Bay, 1982), το οποίο αποτελεί παράλληλα και εθιμικό δίκαιο, έχει το κυριαρχικό δικαίωμα να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη τηw μέχρι τα 12 ν.μ. Σημειώνουμε μάλιστα ότι η συντριπτική πλειοψηφία των παράκτιων κρατών έχουν προσδιορίσει το εύρος την αιγιαλίτιδας ζώνης τους στα 12 ν.μ.

Η Ελλάδα επικύρωσε την παραπάνω Σύμβαση το 1995, δηλώνονταν ρητά ότι επιφυλάσσεται να ασκήσει σε οιονδήποτε χρόνο το δικαίωμα την να επεκτείνει τα χωρικά την ύδατα.

Στο σημείο αυτό εμφιλοχωρεί το παράδοξο: Η Τουρκία -που απειλεί τη χώρα μας με casus belli σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ.- έχει επεκτείνει, ήδη από το 1964, τη δική την αιγιαλίτιδα ζώνη, στον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο, στα12 ν.μ.! Τα σχόλια περιττεύουν...

Υπάρχουν όμως και άλλα παραδείγματα που δείχνουν πως η Άγκυρα επιλέγει, ανάλογα με τα συμφέροντα της, την κατά το δοκούν εφαρμογή διατάξεων, κανονισμών, νόμων και διαδικασιών.

Ένα από αυτά είναι και το θέμα της ευρωπαϊκής της πορείας: Ενώ έχει παρακαθήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, δηλαδή με όλα τα κράτη-μέλη της Ένωσης, αποφάσισε αίφνης να «κάνει διάλειμμα», μόλις η Κύπρος αναλάβει την προεδρία την ΕΕ, την 1η Ιουλίου.

«Θα κάνουμε ένα εξάμηνο διάλειμμα όταν ξεκινήσει η προεδρία των Ελληνοκυπρίων. Δεν θα ήταν δυνατόν η Τουρκία να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με μια χώρα που δεν αναγνωρίζει.., είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ερντογάν κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που έδωσε στην Άγκυρα τον περασμένο Απρίλιο, με ευκαιρία της εκεί επίσκεψης του Φιλανδού πρωθυπουργού.

Αν πιστέψουμε μάλιστα τις φήμες που κυκλοφορούν ότι με τον τρόπο αυτό προωθείται η ιδέα δημιουργίας παράλληλων διαδικασιών, προκειμένου, με την παράκαμψη της Λευκωσίας, η Άγκυρα να συνεχίσει τις συνομιλίες της με τις Βρυξέλλες, αντιλαμβανόμαστε πού απέβλεπε η αναφορά αυτή του τούρκου πρωθυπουργού.

Η a la carte  λοιπόν εφαρμογή των κοινοτικών κανονισμών και αυτού του κοινοτικού κεκτημένου ασΦαλώς και δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητη από τους λοιπούς εταίρους και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Το ερώτημα είναι ποια είναι η αντίδρασή τους.

Για τον λόγο λοιπόν αυτό, σκόπιμο είναι με κάθε ευκαιρία η χώρα μας αδιάλειπτα να τονίζει την ανάγκη της απαρέγκλιτης εφαρμογής του κοινοτικού κεκτημένου. Χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις Και συνεχώς να υπενθυμίζει ότι η Σύμβαση των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας έχει υπογράφει και επικυρωθεί από όλα τα κράτη-μέλη και την Κοινότητα και έχει ενσωματωθεί στην κοινοτική έννομη τάξη.

Την τελευταία οφείλουν όλοι να τη σέβονται και πρωτίστως η Τουρκία.

Απο την εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ"
24.6.2012