Γιατί; Γιατί... γλείφει το γατί!

«Γιατί τον γλείφει;». «Για να τον μαλακώσει και μετά να τον φάει», είναι η εύκολη απάντηση. Και μάλιστα αν η ερώτηση αφορά γατάκι που έχει μέσα του και λίγο από τίγρη, μπορεί να γίνει και πιστευτή. Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει πως είναι και η σωστή.

ΤΗΣ ΑΡΓΥΡΩΣ Κ. ΜΩΡΟΥ

«Όπως οι γάτες γλείφονται μεταξύ τους για να έχουν όλες την ίδια μυρωδιά, το ίδιο θέλουν να κάνουν και με τον άνθρωπο. Να είναι ομάδα, να είναι ζευγάρι», μας εξηγεί ο κτηνίατρος Πάνος Παναγιωτόπουλος.

Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα; Γιατί τα μικρά μας υπέροχα αιλουροειδή, όταν αρχίζουν να μας γλείφουν με τη γλωσσίτσα τους, που -κακά τα ψέματα- έχει την υφή γυαλόχαρτου, το κάνουν χωρίς αύριο; Και, τελοσπάντων, γιατί όταν γλείφουν μία άλλη γάτα, δεν το κάνουν με τον ίδιο ζήλο που επιστρατεύουν στην περίπτωση του είδους μας;

Ας τα πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή. Οι γάτες ουδέποτε «γλείφουν» ανθρώπους μεταφορικά· το έχει πει, άλλωστε, κι ο βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ, αναφέροντας γιατί προτιμά τα γουρούνια: «Οι σκύλοι μάς θεωρούν ανώτερους, οι γάτες κατώτερους και τα γουρούνια μάς φέρονται σαν ίσος προς ίσο».

Κι αφού μας βλέπουν κατώτερους -που, μη γελιόμαστε, ισχύει- γιατί τα θεία αυτά πλάσματα, μας κάνουν την τιμή να μοιραστούν μαζί μας αυτή την ιερή τελετουργία που χρησιμοποιούν για να καθαριστούν, θα αναρωτηθείτε εύλογα: «γιατί θέλουν να μας εκφράσουν αυτό που νιώθουν: βαθιά, αγνή αγάπη, αφοσίωση και εμπιστοσύνη», μας εξηγεί ο κτηνίατρος, Πάνος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος πριν από χρόνια πήρε την απόφαση να ασχολείται αποκλειστικά με γάτες.

Η διαδικασία αυτή, όπως αναφέρει ο ειδικός, θα μπορούσε να συγκριθεί με τα φιλιά των Εσκιμώων που τρίβουν τις μύτες τους. Άλλωστε, όπως τονίζει, τίποτα «δεν είναι τυχαίο», δεδομένου ότι «οι γάτες επιλέγουν συγκεκριμένα σημεία να γλείψουν τους ανθρώπους που αγαπούν».

«Η μύτη, το πηγούνι, το μάγουλο, η περιοχή γύρω από το σώμα, η εσωτερική πλευρά των καρπών και τα σημεία ανάμεσα στα δάκτυλα,

είναι σημεία από τα οποία περνούν βασικοί αδένες. Δηλαδή, σημεία απ' τα οποία οι γάτες μας μπορούν να πάρουν τη μυρωδιά μας που την αγαπούν», μας απαντά, και για να μας δώσει να καταλάβουμε καλύτερα τι εννοεί, διευκρινίζει: «εμείς γιατί φιλάμε έναν άνθρωπο; Επειδή τον αγαπάμε. Το γλείψιμο για τις γάτες είναι ακριβώς το ίδιο».

«Αν παρατηρήσετε, αμέσως μετά, οι γάτες αρχίζουν να γλείφουν τον εαυτό τους. Σκοπός τους δεν είναι να πάρουν το ντουζάκι τους, αλλά να μεταφέρουν με τη γλώσσα τους τη μυρωδιά μας στο σώμα τους για να νιώσουν ασφάλεια», εξηγεί ο κ. Παναγιωτόπουλος.

Στοργή, τρυφερότητα, εμπιστοσύνη, ασφάλεια. Υπάρχουν κι άλλα; «Ναι», μας απαντά. «Είναι το κοινωνικό φαινόμενο της ομάδας. Όπως οι γάτες γλείφονται μεταξύ τους για να έχουν όλες την ίδια μυρωδιά, το ίδιο θέλουν να κάνουν και με τον άνθρωπο. Να είναι ομάδα, να είναι ζευγάρι», μας λέει, προτρέποντας μας να παρακολουθήσουμε με προσοχή τη διαδικασία για να διαπιστώσουμε ότι η γάτα πριν ξεκινήσει να μας δίνει ...φιλάκια, «έχει προηγουμένως γλείψει τον εαυτό της, για να επιτύχει τη διαδικασία "ανταλλαγής οσμών" μεταφέροντας πάνω μας και τη δική της μυρωδιά».

Όσο για το γλείψιμο των μαλλιών μας, αυτό «θυμίζει λίγο από φωλίτσα και λίγο από μανούλα» και στις περιπτώσεις που το μήκος των μαλλιών ευνοεί τις καταστάσεις, δεν αποκλείεται να δείτε το αιλουράκι σας να τρυπώνει μέσα σε αυτά.

Τώρα, γιατί η πανέμορφη Φρουρού, του φίλου και αναγνώστη μας, όταν ξεκινάει να γλείφει ξεχνά να σταματήσει καθιστώντας αυτή την τόσο τρυφερή διαδικασία σε μαρτύριο χειρότερο από εκείνο της σταγόνας; Ρωτήσαμε και για αυτό τον κτηνίατρο Πάνο Παναγιωτόπουλο. Διότι «δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει. Και βρίσκει στο γλείψιμο διέξοδο από την άνοια. Αν η γάτα αυτή έμενε στον κήπο θα ασχολιόταν με πράγματα διαφορετικά».

Υπάρχει λύση γι' αυτό; «Φυσικά», απαντά. «Η πλέον εύκολη είναι τα διαδραστικά παιχνίδια μεταξύ της γάτας και του ιδιοκτήτη της. Ακόμη κι ένα μικρό μπαλάκι μπορεί να κάνει θαύματα. Αρκεί να συμμετέχει κι ο άνθρωπος στη διαδικασία και το παιχνίδι να κρύβεται, αμέσως μετά, για να μην χάνεται το ενδιαφέρον και ο ενθουσιασμός του».  ■

Η ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ 
Περιοδικό "Ε"