ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1973 : ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ ΤΗΣ Ε.Σ.Α

Ε.Σ.Α

Ελληνική Στρατιωτική Αστυνομία

Παντοδύναμη, πανίσχυρη, τρομακτική.

Οι βαθμοί της ιεραρχίας της  ξεκίναγαν  εκεί που τέλειωναν οι βαθμοί του στρατού.

Ο Δεκανέας της ΕΣΑ ήταν ανώτερος του Στρατηγού.

Έτσι τους έλεγαν. Έτσι τους φανάτιζαν.

Ο φόβος και ο τρόμος όχι μόνο των πολιτών.

Ο φόβος και ο τρόμος όσων από εμάς βρεθήκαμε να κάνουμε την θητεία μας στα δύσκολα χρόνια της χούντας και της παντοδυναμίας του στηρίγματος του καθεστώτος της ΕΣΑ.

 ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1973

Λίγο πριν ξεκινήσουν τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο βρίσκομαι στην Αθήνα με αποστολή.  

Επικεφαλής αξιωματικός, έφεδρος Ανθυπολοχαγός  Πυροβολικού, με τρία ΡΕΟ.

Η Μονάδα μου υπάγεται στην ΟΓΔΟΗ ΜΕΡΑΡΧΙΑ.

Δύο μέρες μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και την είσοδο των ομάδων καταστολής σε αυτό ξεκινώ από στρατόπεδο των Αθηνών επιστρέφοντας με προμήθειες και τα τρία ΡΕΟ της Μεραρχίας στη βάση μου στα Γιάννενα.

Έσπασε όμως  ο Διάολος το ποδάρι του. Συναντιέμαι με την ΕΣΑ.

Βλέπουν τα ΡΕΟ μου. Βλέπουν τους στρατιώτες μου με πολιτικά. Μας σταματούν.

Στις ερωτήσεις της ΕΣΑ οι στρατιώτες μου απαντούν.

-Μιλήστε με τον επικεφαλής αξιωματικό μας. Έτσι τους είχα δασκαλέψει από πριν σε περίπτωση που θα μας τύχαινε το κακό συναπάντημα.

Υποβάλει ο Δεκανέας ερωτήσεις. Είναι προκλητικότατος. Οι ερωτήσεις του πέφτουν σωρηδόν χωρίς να παίρνει απαντήσεις. Το πηλίκιο του χαμηλά κατεβασμένο στα μάτια για να επιβληθεί με την παρουσία του.

Του σπάω τον τσαμπουκά. Χαμηλώνω τους ώμους μου και  αφήνω το ριγμένο στην πλάτη μου τζάκετ να πέσει και να εμφανιστεί το ασημένιο άστρο του ανθυπολοχαγού. Προβάλλω λοιπόν τον βαθμό μου….

-Τί έγινε;;;; Οι βαθμοί δεν μετράνε πια;; Δεκανέα είσαι ο ;;;

Γκαρίζω

-Αναφέρσου κανονικά, ουρλιάζω επιτακτικά.

Όλα αυτά εκείνο το κρύο πρωινό στον Πειραιά.

Πηγαίνει στο τηλέφωνο. Παίρνει τον Διοικητή του.

Τώρα πρέπει να μιλήσω με τον Λοχαγό της ΕΣΑ.

Διατηρώ την ψυχραιμία μου.

-Κινούμαι με εντολή της ογδόης Μεραρχίας. Είμαι σε αποστολή. Ότι θέλετε να μάθετε θα ζητήσετε να το μάθετε από την Μεραρχία.

Περιμένω να με βρίσει. Να σκυλιάσει που δεν αποκαλύπτω την αποστολή.

Και ξάφνου πέφτω απ’ τα σύννεφα. Ακούω τον Λοχαγό της ΕΣΑ να μου λέει :

-Την αποστολή σου δεν θα την αποκαλύψεις σε κανένα. Ορθώς πράττεις. Οι στρατιώτες της ΕΣΑ και το τζιπ στις διαταγές σου.

Το ακουστικό κοντεύει να μου πέσει απ τα χέρια. Δεν πιστεύω στ αυτιά μου

Τσιμπιέμαι για να βεβαιωθώ ότι δεν ονειρεύομαι.

Τώρα το ακουστικό είναι στα χέρια του Δεκανέα της ΕΣΑ. Παίρνει εντολές απ τον Λοχαγό του. Κατεβάζει το ακουστικό. Με χαιρετά στρατιωτικά. Μιλά με ύφος σοβαρό

-Στις διαταγές σας κύριε ανθυπολοχαγέ, μου λέει.

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ  ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ και ευχαριστώ την καλή μου τύχη που δεν τους αποκάλυψα ότι μεταφέρω προμήθειες για το στρατιωτικό πρατήριο Ιωαννίνων.

Μπες στο τζιπ και άνοιγε δρόμο του λέω.

Ένα τζιπ, τρία ΡΕΟ θεόκλειστα. Μια κωμωδία.

Στις 25 Νοεμβρίου κατάλαβα.

Μονάδες ενίσχυσαν τον Ιωαννίδη από την Ογδόη Μεραρχία.

Ο Λοχαγός της ΕΣΑ με είχε περάσει ότι ανήκα σε μία απ’ αυτές.

Εκείνο το κρύο πρωινό του  Νοέμβρη επαναστάτης έγινα. ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΤΟ ΗΞΕΡΑ.

ΑΡΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟ ΞΕΡΑΝΕ ΑΥΤΟΙ..............

Θεοφάνης Γραικιώτης