Έπλεξα τα κουρασμένα μου όνειρα, μέσα στο μάλλινο πλεκτό.
Σιδέρωσα τις ρυτίδες μου στις τσάκες του παντελονιού σου.
Μπάλωσα τη γκρίνια μας, στον δικό σου αυταρχισμό.
Ξέπλυνα και το μαράζι απ΄το πρόσωπό μου, πούχε λιμνάσει στην Ένοχη Σιωπή της μοναξιάς.
Ύστερα τάισα στο σπλάχνο μας, μια μια τις προσδοκίες μου, καθώς τους χτύπους της
καρδιάς μου άκουγα, πάνω στης καινούργιας εγκυμοσύνης την ψυχή!
-Αμάν χριστιανή μου, μια ώρα τώρα λες, λες, λες κι ακόμα να μου πεις...τι έκανες και κουράστηκες σήμερα γυναίκα?
Χμ...καθάρισα και το κοκκινάδι απ΄ το εσώρουχό σου, με σβηστήρα της
δικής μου Ανοχής.
Α...ναι, ξαράχνιασα και το πτυχίο μου, για να μου θυμίζει την άκαρπη θυσία μου.
Ύστερα...σου΄ φτιαξα να φας, καθώς έψαχνα για την ομορφιά που τα βράδια
αναζητάς, μέσα απ΄τον καθρέπτη.
Μετά...την αίσθηση της αξιοπρέπειας μου αναζήτησα, μα αυτή...αναίσθητη
σερνότανε στης δουλοσύνης την αναξιοπρέπεια.
Τέλος...'εραψα το πανωφόρι της εκμηδένισης και να...μόλις έπεσα να ξαποστάσω.
Ναι, αλλά δεν μου είπες;
Τι έκανες σήμερα γυναίκα;
Τι έκανες;
Αυτό, που έπρεπε να κάνω από καιρό.
Την ΑΝΟΧΗ μου γκρέμισα
και στον βωμό της έστησα
τον ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ!!!
Για σας κορίτσια, με την ελπίδα, ότι η δική σας γενιά
θα ξεπλύνει την προσβολή της ανισοτιμίας, μέσα στην
οποίαν γεννήθηκαν και πέθαναν εκατομμύρια γυναίκες,
πριν συνειδητοποιήσουν, πως η χειραφέτηση και
η Ατομική Ελευθερία, δεν ήταν αντρικά προνόμια,
αλλά...ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!
Ο πίνακας του Νικολάου Γύζη.
''Η καλομάνα''
*** ***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου