Θεοφάνης Γραικιώτης : Αχ βρε πατέρα!!!!

Αχ βρε πατέρα!!!!

Πάνω στο τζάμι

Εκεί παίζανε

Οι μικρές σταγόνες της βροχής

Φτάνανε ορμητικές

Κτυπούσανε το τζάμι

Αυτό δεν αντιδρούσε.

Σταγόνες.

Πολλές σταγόνες

Ακίνητες

Στην κρύα γυάλινη επιφάνεια

Ύστερα το σκούντημα

Η μια σκουντούσε την άλλη

Η μια παρέσερνε την άλλη

Αγκαλιά σχημάτιζαν τον υδάτινο δρόμο

Και κυλούσαν, μικρό ποταμάκι πια

Κυλούσαν στη βάση του παραθύρου

Στην εξαφάνιση

Άλλες τώρα παίρναν την θέση τους

Έπρεπε να συνεχίσουν το παιγνίδι

Όχι. Δεν ήθελε να τον δει ο πατέρας

Δεν ήθελε να τον δει πως είχε δακρύσει

Να 'ναι καλά αυτές οι σταγόνες

Αυτές κοίταζε με τα βουρκωμένα μάτια

Δεν θα γύριζε να δει τον πατέρα του

τον κτυπημένο από εγκεφαλικό.

Μόνοι οι δυό τους στο σπίτι

Η μητέρα τις μέρες αυτές έλειπε

Θα 'λειπε για πάντα.

Είχαν σταματήσει να μιλούν γι αυτήν

Μαχαιριά η θύμησή της

Ο πόνος αβάσταχτος

Βαρειά η φροντίδα για τον πατέρα

Έκανε ότι μπορούσε

Μα τις δυνάμεις του μικρές τις έβλεπε

Προσπαθούσε όμως

Πολλές φορές τον έκανε να γελάσει

Πολλές φορές ακούγανε παλιά τραγούδια,

-παρέα στη μοναξιά τους-

Μια δυό φορές προσπάθησε να μαγειρέψει.

Οικτρά αποτυχία

Η Κουζίνα

Το Βασίλειο της μητέρας απαραβίαστο

Το σπίτι τέτοιες μέρες μοσχομύριζε

Το δένδρο, στολισμένο και φωτισμένο

Τώρα η θέση του άδεια

Προσπάθεια να συνδεθεί με το παρελθόν τα άλμπουμ

Παλιές φωτογραφίες

Όλοι μαζί. Μέρες ευτυχισμένες

Αντί ν' απαλύνουν τον πόνο τον μεγάλωναν.

Πήρε το βλέμμα απ το τζάμι

Άφησε τις σταγόνες στο παιγνίδι τους

Κοίταξε τον πατέρα

Εκεί στον καναπέ

Τον έβλεπε ν ανακατεύει

Να ανακατεύει τα μικρά πλακίδια με τα γράμματα

Να πελαγοδρομεί ανάμεσα στο Πι στο Ρο

Να ψάχνει τα γράμματα

Του χαμογέλασε

-Τι ψάχνεις βρε πατέρα τον ρώτησε

Απάντηση δεν θα έπαιρνε

Το εγκεφαλικό του στέρησε την λαλιά

-Τι ψάχνεις επανέλαβε

Του έπιασε στοργικά το χέρι

Ο πατέρας με το καλό χέρι συνέχισε να ψάχνει

Έπιανε τα γράμματα, τα σκόρπαγε, τα συνδύαζε

-Τι θέλεις;;; Να σε βοηθήσω.

Μα ο πατέρας συνέχιζε με το καλό το χέρι

Ύστερα με τα μάτια του γεμάτα ευτυχία

έδειξε στο γιό του αυτό που 'γραψε.

ΣΕ ΑΓΑΠΩ

Ο γιός έσκυψε και τον φίλησε

-Οι δυό μας πατέρα, του ειπε.

Δύσκολος δρόμος. Ανηφορικός

Μην φοβάσαι. Θα τον διαβούμε μαζί

Μετά γύρισε το βλέμμα προς το τζάμι

Οι μικρές σταγόνες της βροχής

συνέχιζαν το παιγνίδι τους………..

facebook/Theofanis Graikiotis