Όλα για μια ….
καναδέζα
Φώτα
Πολλά φώτα
Αριστερά και δεξιά του δρόμου.
Και κόσμος που περπατούσε,
που χάζευε,
που χαμογελούσε
που κρατούσε κουτιά με δώρα
που κρατούσε μπαλόνια,
Αυτά τα μεγάλα μπαλόνια
Τα πρωτοχρονιάτικα
Αυτά που γράφανε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Και οι πάγκοι
Ω αυτοί οι πάγκοι
Δένανε με το πρωτοχρονιάτικο τοπίο.
Τρέλαιναν τον κάθε μπόμπιρα
Εδώ το κουρδιστό γατάκι
στριφογυρίζει να πιάσει την μπάλλα.
Εδώ το αρκουδάκι να παίζει μουσική
Εδώ το τραινάκι
Στην ίδια πορεία πάνω στις ράγες
Εκεί στριφογύριζε
Εκεί στριφογύριζαν και τα μάτια των μπόμπιρων
Τι κι αν έκανε κρύο
Τι κι αν σταγόνες βροχής σε συντρόφευαν
Για σένα ήταν ανύπαρκτα
Υπαρκτός μόνο ο μικρός παράδεισος του πάγκου
Υπαρκτός μόνο ο μικρόκοσμος των παιγνιδιών…
Κολλημένος εκεί
Που να ξεκολλήσεις
Και ας σε τράβαγε η μητέρα απ το μανίκι
Ξεκολλάς εσύ;;; Δεν ξεκολλάς
-Πάμε παιδί μου;;;;;
Η φωνή της
Γλυκιά. Ικετευτική
-Μια στιγμή
Η απάντησή σου
Κρατούσες αντίσταση με τα πόδια
Αλλά και το χέρι σου έσπρωχνε το χέρι της
-Πάμε παιδί μου και κάνει κρύο.
Το τελευταίο που σε ενδιέφερε
Το βλέμμα σου, είχε τη λάμψη της πρωτοχρονιάς
Γιόρταζες ολόκληρος
-Μια στιγμή Μια στιγμή
Ω αυτή η στιγμή που με το βλέμμα σου
όλα τα παιγνίδια τα αγκάλιαζες
Υπέρτατη ευτυχία πρωτοχρονιάτικη
-ΑΥΤΟ
Ήταν η επιλογή σου
Ήξερες. Χατίρι δεν θα σου χάλαγε η μητέρα
-ΑΥΤΟ μητέρα.
Ήταν ένα αυτοκινητάκι
Όχι κούρσα. Όχι φορτηγό
Ένα αυτοκινητάκι τζιπ, αλλά όχι τζιπ ακριβώς.
Η επιλογή μου,
Η μητέρα τα' αγόρασε.
Το πάρκαρα στην αγκαλιά μου
την όμορφη εκείνη πρωτοχρονιά
Και το βράδυ μαζί κοιμηθήκαμε
Εγώ και το τζίπ, που δεν ήταν τζιπ
αλλά κάτι σαν τζιπ
Χρόνια αργότερα στην στρατιωτική μου θητεία
έμαθα ότι ήταν αυτοκίνητο στρατιωτικό τριών τετάρτων όπως το λέγαμε στο στρατό ή αλλιώς ΚΑΝΑΔΕΖΑ
Μπόμπιρας λοιπόν κατόρθωσα το ακατόρθωτο
Όχι μόνο να μπάσω στο παιδικό μου δωμάτιο μια Καναδέζα
αλλά και το κυριότερο να κοιμηθώ μαζί της
Για το παιδικό μου αυτό ολίσθημα
η μητέρα δεν έφερε ......καμιά αντίρρηση........
facebook/Theofanis Graikiotis
Καλή Πρωτοχρονιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου