Πριν τον Κολόμβο ...οι αργοναύτες στην Αμερική

Ελλάδα είναι όλη η γη

Πριν τον Κολόμβο ...οι αργοναύτες στην Αμερική

Γράφει η ΠΕΠΗ ΣΚΑΡΛΗ
Επιμέλεια ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ
Αν τα ονόματα των πόλεων Ινδιανάπολις, Διανόπολις ή Πεντάπολις, Εφύρα, Θέτις, Άρης, Ιππόλυτος, Αμαζόνες και πολλά άλλα δεν σημαίνουν τίποτα στη γλώσσα των Δυτικοευρωπαίων γειτόνων μας, στη δική μας γλώσσα σημαίνουν, ανακαλύπτουν κι εξιστορούν.

Πρόκειται για τις πόλεις που απλώνονται στη Β.Α. και κεντρική Νότια Αμερική, οι οποίες χρονολογούνται πριν, ίσως και ταυτόχρονα, με τον Τρωικό Πόλεμο, δηλαδή γύρω στο 1350 π.Χ.

Θα αναρωτηθείτε, βεβαίως, πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο, εφόσον η Αμερική ανακαλύφθηκε το 1492 από τον Χ. Κολόμβο.

Η εκδοχή ότι οι πόλεις αυτές βαπτίστηκαν από τους Ισπανούς και Πορτογάλους εισβολείς του 16ου και του 17ου αιώνα είναι μάλλον αδύνατη, γιατί θεωρούμε αδύνατο να ήξεραν τέτοιου είδους ονόματα που αναφέρονται μόνο σε αρχαία συγγράμματα του ελληνικού πολιτισμού, δεύτερον είναι πολύ δύσκολη η προφορά τους, και τρίτον η πουριτανική και ρωμαιοκαθολική παράδοση δεν θα επέτρεπε ποτέ τη χρήση ειδωλολατρικών ονομάτων στις νέες αποικίες.

Απειράριθμα ευρήματα ξεχασμένων πολιτισμών που μαρτυρούν την παράλληλη εξέλιξη με τον δικό μας (τοιχοδομία όπως των αρχαίων ελληνικών κτισμάτων, χώρος θεάτρου με κερκίδες, κτίσματα μυκηναϊκού ρυθμού, ποτήρι διακοσμημένο με τον αρχαίο ελληνικό μαίανδρο  κ.ο.κ.) κι επίσης ομοιότητες στη γλώσσα των Χαβανέζων με τη δίκη μας (όπως: αετός - νους - μανθάνω - λαός -μελωδία - φθάνω κτλ) και οι μαρτυρίες των κατοίκων του νησιού του Πάσχα που μιλάνε για λευκούς θεούς που έφτασαν σε αυτούς από τη θάλασσα, μαρτυρούν πως οι Έλληνες είχαν φτάσει εκεί πολύ πριν από τη γέννηση του Χριστού, και πολύ πριν την εμφάνιση άλλων λαών στο χάρτη και στην ιστορία.

Στην αρχαιοελληνική μας βιβλιοθήκη, θα βρούμε πλήθος αναφορών για παράξενες μακρινές πολιτείες και περιγραφών για τη μορφολογία, την πανίδα και χλωρίδα αλλά και τους ανθρώπους που ζούσαν εκεί.

ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΗ από την Αργοναυτική εκστρατεία και τις αναφορές για παράξενους κόσμους του Απολλώνιου Ρόδιου, Ομήρου, Στράβωνα, Πίνδαρου και άλλων, η Ενριέτα Μερτζ, Αμερικανίδα φυσιοδίφης, πραγματοποίησε το ταξίδι των Αργοναυτών, και αποκωδικοποιώντας τους μύθους, κατέληξε στα παρακάτω συμπεράσματα (στα μισά του αιώνα μας).

Οι Αργοναύτες βγήκαν από τη Μεσόγειο περνώντας τις Ηράκλειες Στήλες (πορθμός Γιβραλτάρ) με τη βοήθεια του Κολπίου Ρεύματος.

 ΑΡΠΥΙΕΣ

Αρχικά έψαχναν να βρουν χρυσό, χαλκό και μέταλλα. Όπως αναφέρουν τ' Αργοναυτικά, η Αργώ έφτασε στην Αμερική γιατί είχε τη Μεγάλη Άρκτο δεξιά. Έφτασε στη θάλασσα των Σαργασσών (τα νησιά που επέπλεαν και που υπάρχουν ακόμη), έφτασε στο Πουέρτο Ρίκο όπου ο Ιάσονας εξόντωσε τα πουλιά Αρπυιες (ΗΟΑΤΖΙΝ) που βασάνιζαν το μάντη Φινέα, και προχώρησε ύστερα μεταξύ Αϊτής και Κούβας, ανάμεσα στις Συμπληγάδες. Και οι Συμπληγάδες πέτρες δεν ήταν τίποτα άλλο, από τις κορυφές των βουνών που έμοιαζαν να πλησιάζουν και να απομακρύνονται, ανάλογα με την άμπωτη και την παλίρροια.

Πλέοντας νότια, οι αργοναύτες έχασαν σιγά σιγά τη Μ. Άρκτο καθώς περνούσαν τον κάτω μεσημβρινό της Γης. Πέρασαν τις εκβολές του Αμαζονίου και ακολούθησαν τις ακτές της Μεσημβρινής Βραζιλίας περνώντας από το στόμιο του Άδη κι έφτασαν στη γη του σιδήρου, τη σημερινή Βικτόρια.

Το μέρος είναι γνωστό στις μέρες μας όπου φορτώνονται υπέρογκες ποσότητες μεταλλευμάτων.  Συνεχίζοντας την πορεία της, η Αργώ έφτασε στον ποταμό Φασίν σημερινό Ρίο ντε λα Πάλμα.

Αν ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν πως η Αργώ ταξίδεψε προς την Ανατολή (Μαύρη Θάλασσα) κι όχι προς τη Δύση (Ατλαντικός) πρέπει να γνωρίζουν πως η Μεγάλη Αρκτος δεν εξαφανίζεται ποτέ στην πορεία για τη Μαύρη Θάλλασσα. Δεν είναι μόνο άποψη της κ. Μερτζ, αλλά και δική μας, ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν θαυμάσιοι θαλασσοπόροι γιατί είχαν πλήρη γνώση της κοσμογραφίας και γεωγραφίας με τα ναυσιπλοϊκά μέσα που διέθεταν. Η πορεία της Αργώς επιβεβαιώνεται και από τον Όμηρο, όταν ο ποιητής περιγράφει την έξοδο του Οδυσσέα από τη Μεσόγειο προς τον Ατλαντικό διαμέσου του πορθμού Γιβραλτάρ. Περιγράφοντας λοιπόν τον κίνδυνο της εξόδου σημειώνει (Μ, 70-74).

«Ένα μονάχο πέρασε πελαγοδρόμο πλοίο, η κοσμοξάκουστή Αργώ σαν ήρθε απ' του Αΐτη. Κι εκείνο τότε θα 'σπαγε, αν η Ηρα δεν το 'σωζε, το φίλο της Ιάσονα πονώντας».

Ζητώντας χρησμό ο Ιάσονας, από το Φινέα, έπρεπε να εξοντώσει τις Αρπυιες, πουλιά που λέρωναν την τροφή του μάντη και μύριζαν πολύ άσχημα.

ΠΩΣ  είναι λοιπόν δυνατόν να γνώριζαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι την ύπαρξη αυτών των πτηνών εάν κάποιος ή κάποιοι δεν τα είχαν δει ταξιδεύοντας στα μέρη τους; Πώς είναι δυνατόν να γίνεται πλήρης περιγραφή του Αμαζονίου (αναφερόμενου ως Θερμοδώντα) από τον Απολλώνιο το Ρόδιο, με τους παραποτάμους και την ορμητικότητα του, που δεν μοιάζει με κανέναν άλλο ποταμό της Μεσογείου, εάν οι προγονοί μας δεν είχαν άμεση επαφή με τούτο το άγνωστο περιβάλλον;

Απ. Ρόδιος, Book II & 1000: «Αυτό τρέχει κάτω στον κάμπο ανάμεσα από τα ψηλά βουνά που οι άνθρωποι λένε ότι ονομάζονται Αμαζόνια βουνά». Πώς είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για τη γη των χαλύβων, τη σιδηρομεταλλευτική περιοχή της Βραζιλίας που ξεκινά από την Παρναΐμπα και Σιέρα Ιμπάμπα, όπου περιγράφεται ένας λαός που δεν ασχολείται με τη γεωργία αλλά οι άνθρωποι σκάβουν κι ανταλλάσσουν μέταλλα μεταξύ τους για να ζουν; Η περιοχή μάς είναι γνωστή στους μοντέρνους καιρούς όπου στα μεταλλεία της βρέθηκε πληθώρα επιγραφών χαραγμένων στους τοίχους των, και είναι αρχαίας ελληνικής και φοινικικής προελεύσεως. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να χαράχτηκαν αυτές οι επιγραφές από τους ιθαγενείς στα αρχαία ελληνικά εάν οι ίδιοι οι πρόγονοι μας δεν ήταν παρόντες;

Όχι, αγαπητοί αναγνώστες! Ας σταματήσει κάποτε η υποτίμηση ενός λαού που δίδαξε τον πολιτισμό και τη σοφία, από κάποιους που θολώνουν με πέπλα πλάνης την ίδια την ιστορία.

Oi Αρχαίοι μας γνώριζαν πολύ καλά κι εκμεταλλευόντουσαν τον πλούτο των ορυχείων αυτών, πολύ πριν την εμφάνιση των Ευρωπαίων κατακτητών στην πανέμορφη αυτή ήπειρο.

Για μας, το παζλ του μυστηρίου της ανακάλυψης έχει, ήδη, λυθεί και το επαναβεβαιώνουμε.

Ένα έγγραφο που φυλάσσεται, ακόμη και σήμερα, στη βιβλιοθήκη της πόλης του Ρίο Ντε Τζανέιρο, έπεσε στα χέρια ενός Εγγλέζου αξιωματικού του βρετανικού στρατού και ερασιτέχνη εξερευνητή στις αρχές του αιώνα, του Ρ. Η. Fawcett. Το έγγραφο ανέφερε μια αποστολή που το 1743 ανακάλυψε μια κατεστραμμένη περιοχή που δεν αναφερότανε στο χάρτη της περιοχής BAHIA.

Ο Ρ. Η. Fawcett (δεξιά) στη ζούγκλα του Αμαζονιου

 

Περιέγραφε μια πόλη με πλίθινα κτίρια και λιθόστρωτους δρόμους κι ένα μεγαλοπρεπές κτίριο, που πρέπει να ήταν ανάκτορο ή ναός.

Πάνω από την κεντρική πύλη αυτού του κτιρίου βρισκόταν γλυπτό που παρίστανε ένα νέο στεφανωμένο με δάφνη και πιο κάτω μια επιγραφή που έμοιαζε με αρχαία ελληνικά.

Συχνά οι ιθαγενείς διηγούνται περίεργες ιστορίες για πέτρινα κτίρια και αρχαίες πολιτείες στα μυστικά της ζούγκλας. Πώς θα ήταν, όμως, ποτέ δυνατή η αποδοχή μιας τέτοιας αντίληψης από το δυτικοευρωπαϊκό τρόπο σκέψης, τη στιγμή που οι επιστήμονες δεν δέχονται και την υπόθεση ότι υπάρχουν ίχνη αρχαίου πολιτισμού στη Βραζιλία;

Ο ίδιος ο Fawcett, εκφράζοντας την πίστη του για την ύπαρξη αρχαίου πολιτισμού, είπε: «Δεν αμφιβάλλω ούτε στιγμή για την ύπαρξη αρχαίων πόλεων. Εγώ, ο ίδιος, έχω δει μέρος μιας από αυτές, και γι' αυτό αποφάσισα ότι έπρεπε οπωσδήποτε να ξαναπάω» και συνέχιζε κάνοντας έκκληση στις αρχαιολογικές υπηρεσίες για τη διαλεύκανση του μυστηρίου, Δυστυχώς, τα ίχνη του χάθηκαν κάπου στα δυτικά της ΒΑΗΙΑ το 1925. Κι επιτρέψτε μας να εκφράσουμε ακόμη ένα «δυστυχώς» για τα αρχαία ερείπια που κάλυπταν κάποτε την περιοχή της χαμηλότερης πεδιάδας, του Μισσισιπή, όπως αναφέρει η αρχαιολόγος Μερτζ και που καταστράφηκαν από κάποιους που φθονούν, αντιμάχονται και προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν την υπεροχή της φυλής μας, αποσιωπώντας την ιστορίας της.

Ο «Ihomas Report» που υπάρχει στην Εθνική Βιβλιοθήκη των Αθηνών παρουσιάζονται εικόνες αρχαίων ερειπίων ελληνικής προέλευσης, κτισμάτων σε τέλεια γεωμετρικά σχήματα διαμέτρου 400 ποδιών (σελ. 421-500) κι ένας τάφος όμοιος με το θησαυρό του «Ατρέως», όπου το γεωμετρικό του σχήμα είναι παρόμοιο με τον ελληνικό τρόπο κατασκευής. Αρχαιολογικές τοποθεσίες στο Μεξικό που είναι προφανώς ελληνικής προέλευσης βρίσκονται στο Ελ Τα-ζίν, στην πολιτεία της Βέρα Κρουζ (Σαρλ Μπέρλιτζ - «Μυστήρια από ξεχασμένους κόσμους»). Έχοντας περιγράψει ήδη την πορεία της Αργώς και την άφιξη της στην Αμερική κι έχοντας αναφέρει τα στοιχεία που βρήκε και χρησιμοποίησε η Μερτζ για την τεκμηρίωση των συμπερασμάτων της, η πληθώρα των ερειπίων και πόλεων που χρωματίζονται με αρχαιοελληνικά ονόματα στην Αμερική έρχεται σαν φυσικό επακόλουθο.

Στα σύνορα, μεταξύ της βρετανικής Γουιάνας και του Σουρινάμ, βρίσκεται η πόλη EPHYRA. Γνωρίζετε ότι Εγύρα ήταν το αρχαίο όνομα της Κορίνθου; Στην άκρη του ακρωτηρίου Χορν βρίσκεται ο κόλπος THETIS (Θετής).

Η Θέτις ήταν μητέρα του Αχιλλέα και σύζυγος του Πηλέα (ο οποίος ήταν μέλος της αργοναυτικής εκστρατείας) και κατά πάσα πιθανότητα αυτός που έδωσε το όνομα στην πόλη. Ανατολικά του Curco υπάρχει ένα μικρό χωριό LARIS. Στην Ελλάδα όλοι γνωρίζουμε τη Λάρισα, αλλά μάλλον αγνοούμε την ιστορία του ονόματος. Η Λάρισα ήταν μητέρα του Πελασγού, του Αχαιού και του Φθίου. Ένα μέλος της «Αργώς», ο Πολύφημος, ήταν από τη Λάρισα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, όταν η Αρμονία παντρεύτηκε τον Κάδμο, η Ήρα της χάρισε ένα μενταγιόν κι ένα πέπλο.

Πάνω: Άποψη στην περιοχή του Βαλέ ντε Πίσκο (περιοχή των Ίνκας), που μοιάζει καταπληκτικά με προϊ­στορικά κτίσματα της περιοχής του Σέσκλου στη Μαγνησία. Αριστερά» κτίσμα της περιοχής των Ίνκας, στη Νότιο Αμερική, που μοιάζει καταπληκτικά με την είσοδο του τάφου του Αγαμέμνονα, στις Μυκήνες. Δεξιά κάτι το απίστευτο. Ποτήρι με ελληνικά μαίανδρο, κοσμημένο με εγκεκυστρωμένα τιρκουάζ από την περιοχή των Ίνκας.

Τα δώρα, όμως, αυτά προκάλεσαν πανωλεθρία στους κληρονόμους του. Κι εδώ αξίζει να επισημαίνουμε το μέγεθος της έκπληξης μας, όταν πληροφορηθήκαμε ότι αυτή η ιστορία, όπως και το «Απωλεσθέν σανδάλιον» του Ιάσονα βρίσκονται σε μύθους των Ίνκας. Σύμφωνα με τον Στράβωνα, ο «Κραταιός» ήταν γνωστός μηχανικός ορυχείων. Τώρα πια δεν μας παραξενεύει το γεγονός ότι υπάρχει πόλη   CRATEUS στη μέση της περιοχής της Βορείου Βραζιλίας. Δύο πόλεις με το όνομα ATALEIA υπάρχουν στην Λατινική Αμερική.

Η μία βρίσκεται κοντά στα σύνορα Βραζιλίας, Κολομβίας και Περού και η άλλη βρίσκεται πάνω από το PUCALPA στο άνω UCAYALI. Ο Στράβωνας αναφέρει:  Κατόπιν εις πόλιν ονομαζόμενην Αττάλειον, ονομασθείσαν εκ του ιδρυτού της Αττάλου Φιλαδελφέως, ο οποίος επίσης απέστειλε αποικιαν εις Corycus.

Αμέτρητες είναι οι πόλεις που ακούνε σε αρχαία ελληνικά ονόματα που ανταποκρίνονται στη μυθολογία και ιστορία του τόπου μας, αγαπητοί αναγνώστες. Κάθε μία από αυτές είναι κι ένας κρίκος της αλυσίδας του μυστηρίου της ανακάλυψης της ηπείρου. Ένα μυστήριο που ίσως για εμάς δεν θα έπρεπε να είναι μυστήριο, εφόσον το παζλ έχει, ήδη, λυθεί, άσχετα αν εθελοτυφλούμε, φοβούμενοι τους δήμιους της ιστορίας μας, οι οποίοι χρόνια τώρα εξανδραποδίζουν τον ψυχικό και πνευματικό μας θησαυρό.

Στην Ιλιάδα αναφέρεται πως ο Γλαύκος ήρθε από μια μακρινή πόλη, διά μέσου του κυκλικού ποταμού Ξάνθου, για να βοηθήσει τους Τρώες. Όταν ρωτήθηκε από το Διομήδη ποιο ήταν το γενεαλογικό του δέντρο, αυτός ανέφερε τον προγονό του, Βελερεφόντη που εξορίσθηκε από το βασιλιά Προίτο και ήρθε από την Εφύρα στη Λυκία. Στη Λυκία ο βασιλιάς Λύκος του ανέθεσε τρεις άθλους: α) να σκοτώσει το τέρας Χίμαιρα, β) να πολεμήσει τους Σολύμους (τους πολεμοχαρείς γείτονες του) και γ) να εξοντώσει τις Αμαζόνες. Για τις Αμαζόνες γνωρίζουμε από τη μυθολογία ότι είχαν βοηθήσει τους Τρώες στον πόλεμο. Ήδη τις έχουμε εντοπίσει, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Απολλώνιου του Ρόδιου, στο στόμιο του ποταμού Θερμοδώντα που δεν είναι άλλος από τον Αμαζόνιο

Η μυθολογία, επίσης, αναφέρει ότι η Ιππολύτη (βασίλισσα των Αμαζόνων) παντρεύτηκε το Θησέα και ο γιος του Ιππόλυτος έδωσε το όνομα στην πόλη. Πραγματικά υπάρχει πόλη Ιππόλυτος - IPOLITOS. Όσο για τη φυλή των Σολύμων που αναφέρεται στο δεύτερο άθλο, η Μερτζ μας πληροφορεί ότι υπάρχει όνομα (περιγράφει το άνω μέρος του Αμαζονίου) - SOLIMOES - και όταν η ίδια βρισκόταν σε αυτό το σημείο ένας αξιωματικός παρατήρησε ότι εκεί βρισκόταν κάποτε μια πολεμοχαρής φυλή γνωστή στους Πορτογάλους σαν SOLIMOES.

Κι εμείς συμπεραίνουμε πως, εφόσον οι Λύκιοι συνόρευαν με τους Σολύμους, άρα η Λυκία ήταν στην Αμερική και ο κυκλικός ποταμός Ξάνθος δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από το Γκολφ Στριμ. Αν, λοιπόν, τα ονόματα Ινδιανόπολις, Διανόπολις ή Πεντάπολις, ΕΦΥΡΑ, ΑΤΑΛΕΙΑ, ΑΡΜΟΝΙΑ, CRATEUS, ΑΜΑΖΟΝΕS και πολλά άλλα δεν σημαίνουν τίποτα στις άλλες γλώσσες ούτε έχουν να κάνουν τίποτα με τους άλλους μύθους και ιστορίες, στη δική μας γλώσσα σημαίνουν, αποκαλύπτουν και εξιστορούν. Γι' αυτό πιστεύουμε πως... Ελλάδα είναι όλη η γη.

Ελληνικά ευρήματα και στην Αμερική

ΟΙ αρχαίοι Έλληνες είχαν αποβιβαστεί πρώτοι στην Αμερική. Αυτό τουλάχιστον πιστεύουν ερευνητές που ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με το μυστήριο των ελληνικών επιγραφών - μνημείων και πόλεων στην Λατινική Αμερική.

Ήδη παραπάνω έχουμε περιγράψει λεπτομερώς την πορεία της Αργούς στο υπερατλαντικό αυτό ταξίδι. Υποσχεθήκαμε όμως να αναφέρουμε κάποια στοιχεία για όσον αφορά την πορεία ενός πλοίου... κοσμοσκάφους, ή ηλιακού πλοίου, όπως στην περίπτωση της Αργούς, Θα αναρωτηθείτε ασφαλώς γιατί και ποια είναι η αναγκαιότητα μιας τέτοιας αναφοράς.

Δεν υπάρχει απάντηση, αγαπητοί αναγνώστες. Πιστεύουμε πως ο καθένας πρέπει να είναι "άγρυπνος" και να εξαντλεί τις πιθανότητες που του δίδονται όσον αφορά την αναζήτηση της αλήθειας. Είναι γεγονός ότι η ομάδα μας δεν κλείνει τις πόρτες στη θεωρία που υποστηρίζει την επίσκεψη και επαφή εξωγήινων όντων που βοήθησαν τον πολιτισμό επάνω στον πλανήτη.

Και ενώ μπερδεύεται η ιστορία της επιστροφής της Αργούς τόσο από τους σύγχρονους ερευνητές, όσο και από τους αρχαίους (Πίνδαρος -Απολλώνιος Ρόδιος), ο Θ. Αξιώτης παραδέχεται στο βιβλίο του "Αργώ" ότι η Αργώ πραγματοποίησε τουλάχιστον δύο δρομολόγια: ένα προς τον Εύξεινο Πόντο, τον Καύκασο κι ένα προς τον Αξενο Πόντο, τις Εσπερίδες (Αμερική).

Μέσα από την έρευνα του αντλώντας πληροφορίες από επιστημονικά και μυθολογικά στοιχεία, ο συγγραφέας πιστεύει ακράδαντα ότι σε αρχαίες και μυθικές εποχές, η τεχνολογία ήταν προηγμένη ώστε να εκτελούνται  εναέρια ταξίδια (όπως στην περίπτωση της Αργούς) και να χρησιμοποιούνται όπλα (όπως στην περίπτωση των ηλιακών ασπίδων των Αργοναυτών), όργανα ακατανόητα για την τεχνολογία του 20ού αιώνα.

Ας δούμε την εξήγηση που δίνει ο συγγραφέας για τον τυφλό μάντη Φινέα και τις Συμπληγάδες Πέτρες όπου τον συμβουλεύτηκε ο Ιάσονας, μόλις βγήκε από το Γιβραλτάρ. Καταδικασμένος από το Δία ήταν ο μάντης να χάσει για πάντα το φως του, επειδή αποκάλυπτε στους ανθρώπους τη μαντική τέχνη που του είχε διδάξει ο Απόλλωνας. Η ιστορία του Φινέα εμπλέκεται με τον Περσέα όπου κέρδισε τον έρωτα της Ανδρομέδας, εξαδέλφης του μάντη. Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο "ο Περσέας (1420 π.Χ.) είναι γνωστό ότι από τον Θαύμαντα είχε μυηθεί στον όρκο της Στύγας και είχε ταξιδέψει στην Αμερική. Η Στύγα ήταν το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του τριγώνου των Βερμούδων, που το συμβόλιζαν με τη Μέδουσα".

Αυτό το σημείο είναι πολύ πιθανό να είναι οι Συμπληγάδες Πέτρες. Το Τρίγωνο των Βερμούδων παραμένει άλυτο αίνιγμα ακόμη και στις μέρες μας.

"Ό Περσέας, κατά τον Απολλόδωρο, έδειξε στον Φινέα το τρομερό τέρας της Μέδουσας, δηλαδή τον μύησε στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα του Τριγώνου των Βερμούδων". Σύμφωνα με τα "Ορφικά" οι απόγονοι του Φινέα τυφλώθηκαν επίσης όταν έμαθαν το πέρασμα από τις πύλες του Αδη για τον Υπερίωνα.

Γιατί αυτό ήταν μυστικό που απαγορευόταν να διαρρεύσει στους κοινούς θνητούς.

Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο μάντης καθημερινά ήταν τα πουλιά Αρπυες που βρόμιζαν το φαγητό του μάντη.

Όπως αναφέρει ο Απολλόδωρος, οι φτερωτοί Αργοναύτες τράβηξαν τα σπαθιά τους και άρχισαν να τις κυνηγούν στον αέρα, και τις σκότωσαν με τους ήχους. Σήμερα γνωρίζουμε ότι οι ήχοι υπέρηχοι έχουν εφαρμοστεί σε όπλα που μπορούν να σκοτώσουν.

Είχαν άραγε οι Αργοναύτες μια τόσο εξελιγμένη τεχνολογία σε σημείο ώστε σε άλλη περίπτωση ο Ορφέας ο οποίος ήταν ημίθεος να μπορεί να κάνει κουβέντα μαζί μ' ένα σκάφος; "Και συ, ω Αργώ, άκουσε τώρα τη δική μου φωνή, διότι ήδη και πρωτύτερα με άκουσες...". (Θ. Αξ. σελ. 26).

Σε άλλη περίπτωση αναφέρεται ότι η Αργώ πέταξε γιατί έτσι το ήθελε η Αθηνά. Και αυτές δεν είναι οι μοναδικές αναφορές που γίνονται στα "Ορφικά".

Σε άλλη περίπτωση, όταν οι Αργοναύτες βρέθηκαν μπροστά στην πόρτα ασφαλείας που φύλασσε το χρυσόμαλλο δέρας, ήρθαν αντιμέτωποι με τον φοβερό δράκο, ο Ορφέας τον ακινητοποίησε με το φοβερό του όπλο, την φόρμιγγα.

Πέρα από τα "Ορφικά" που περιγράφουν τα ταξίδια της Αργούς και χρονολογούνται γύρω στον 13ο αιώνα π.Χ., ο Λουκιανός (120 μ.Χ.) εμπνευσμένος από τα "Ορφικά" πραγματοποίησε το ταξίδι στην Αμερική με πλήρωμα 50 ανθρώπους.

Παρόμοιες αντιξοότητες αντιμετώπισε και ο Λουκιανός. Όμως αυτό που είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτο είναι η εμπειρία του στο Τρίγωνο των Βερμούδων: "Κατά το μεσημέρι, όταν πια δεν βλέπαμε το νησί, ξαφνικά σηκώθηκε σίφουνας που στριφογύριζε το καράβι, το σήκωσε ψηλά, ίσαμε τριακόσια στάδια (55 χιλιόμετρα) και δεν το άφηνε να ξαναπέσει στη θάλασσα.

Ο σίφουνας που στριφογύρισε την Αργώ του Λουκιανού, είναι η Μέδουσα των Ελλήνων, που παραμόνευε στη Στύγα του Ωκεανού (την τέταρτη διάσταση του αόρατου κόσμου). Ο χώρος της Στύγας, το Τρίγωνο είναι η είσοδος του δίαυλου που οδηγεί μέχρι το Σείριο.

0 Σείριος είναι πλανήτης πέμπτου μεγέθους, έχει λατρευτεί όσο κανένα άλλο άστρο του πλανητικού μας συστήματος από διάφορους λαούς. Το ηλεκτομαγνητικό φάσμα της Μέδουσας έφερε την Αργώ στη Σελήνη. Εκεί ο Λουκιανός διαπίστωσε ότι ήταν κατοικημένη. Την ίδια άποψη είχαν Οι Πυθαγόρειοι και ο Αναξαγόρας. Το 1950 ανακοινώθηκε ότι σε μια πόρτα ενός ναού των Μαγιάς είχε βρεθεί ένας χάρτης με την αθέατη πλευρά της σελήνης" (Θ. Αξ. σελ. 68).

Πώς λοιπόν χωρίς δορυφόρο ή αεροσκάφος μπόρεσε ένας πρωτόγονος λαός ν' αποτυπώσει κάτι τέτοιο; Ποιο μυστικό για το Τρίγωνο των Βερμούδων γνώριζαν οι Έλληνες Θεοί (Αθηνά, Ερμής, Θαύμαντας που καταδίκαζαν όποιον μάθαινε το μυστικό;)

Πώς είναι δυνατόν να έχουν παρόμοια με την ελληνική, τη Θεογονία τους, οι Χόπι (φυλή της Αμερικής);

Πώς είναι δυνατόν να κάνουν λόγο για τους "Ευγενικούς Θεούς" που τους επισκέφθηκαν επάνω σε ιπτάμενες ασπίδες σε μυθικές εποχές πριν βουλιάξει το νησί τους;

Όταν επιτέλους μιλάμε για την Αργώ, για τι είδους πλοίο συζητάμε;

Και σ' αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει τίποτα που ν' αποκλείει κάτι άλλο.

Υπάρχει μονάχα η διαρκής αναζήτηση.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

S. Waisbard "L' air Incas" published 1980 / A. Verlag, S.A. Zurich published - Paris 1980 pages 65, 73, 76,125.

H. Stierlin «L' art Iucas» office du livre 3 A, Fribourg published 1983 pages 173-174-257-163.

Θ. Αξιώτη: "Αργώ", εκδ. Σμυρνιωτάκη.

Ιωάννη Πασσά: "Ή άγνωστη προϊστορία των Ελλήνων"

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 1.2.1994 ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ Η ΓΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 8.2.1994 ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ Η ΓΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 8.3.1995 ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ Η ΓΗ