Μάρω Λεονάρδου : Η μοναξιά της 50αρας….

 ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Η μοναξιά της 50αρας….

Από Μάρω Λεονάρδου

Αν είσαι κάπου εκεί λίγο πριν ή λίγο μετά τα 50 και είσαι από τις γυναίκες που όπως λέει και κάποιος γνωστός φίλος μου δημοσιογράφος που θα πρέπει να φοβούνται οι άλλοι, επειδή ομολογείς χωρίς δισταγμό την ηλικία σου, τότε το πιθανότερο είναι να λάβεις για απάντηση…. «μμμμ, στα καλύτερά σου!».

Το ερώτημα είναι για ποιον ακριβώς είσαι στα καλύτερά σου. Για τον καθρέφτη σου, που αν είσαι λίγο τυχερή και καλοδιατηρημένη πράγματι δικαιώνει την απάντηση; Για τον εαυτό σου, που μπορεί να αισθανθεί δικαιωμένος και περήφανος, ότι καλά τα κατάφερε μέχρι σήμερα; Πάντως για κάποιον άλλον το πιθανότερο είναι πως δεν θα έχει απολύτως καμιά σημασία.

Αν είσαι παντρεμένη, το πιθανότερο είναι πως ο άντρας σου έχει εδώ και χρόνια πάψει να ασχολείται μαζί σου. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, αισθάνεται τη στοργή και την αγάπη στην οποία υποτίθεται ότι εξελίσσεται ένας έρωτας που οδηγεί σε έναν πολυετή γάμο. Στην χειρότερη, ας μην το ψάξουμε, δε μας συμφέρει. Είσαι στα καλύτερά σου, για τα παιδιά σου και τις φίλες σου με τις οποίες βγαίνεις όταν βγαίνεις και εκεί τελειώνει η γυναικεία φιλαρέσκεια και ματαιοδοξία σου.

Αν είσαι ελεύθερη, εκεί τα πράγματα είναι λίγο έως αρκετά πιο δύσκολα. Αν είσαι τολμηρή, τότε είναι πολύ πιθανόν να αναζητήσεις τον έρωτα και τη συντροφικότητα στις μικρότερες ηλικίες, που σίγουρα θα εκτιμήσουν «τα καλύτερά σου», στο κομμάτι που τους αφορά, δηλαδή το σεξ. Στην καλύτερη περίπτωση θα κάνεις καλό σεξ, εάν και εφόσον βέβαια τολμήσουν και αυτοί. Γιατί πλέον έχουμε περάσει στην εποχή που ακόμη και οι νεαροί άντρες μάλλον αποφεύγουν παρά επιδιώκουν ακόμη και τη σχέση της μιας βραδιάς, τους είναι ευκολότερο να οραματίζονται και αυτοί την «κατάλληλη» (ηλικιακά, επαγγελματικά και οικονομικά) παρά να απολαύσουν έστω «την στιγμή» την οποία κατά τ άλλα έχουν εικόνα στο προσκεφάλι τους. Οι διάρκειες τους τρομάζουν, οι συναισθηματικές απαιτήσεις τους παραλύουν. Πολύ γρήγορα επιστρέφουν στη μητέρα και τον υπολογιστή, ή την επίσημη ανέραστη σχέση τους και θα στην πουν κιόλας, με αυτό το χυδαίο πλέον και εντελώς αγενές «εγώ δεν κάνω σχέσεις!», λες και τους ζήτησες να σε παντρευτούν κιόλας από την πρώτη ματιά! Εντάξει λοιπόν, ήταν μια λάθος επιλογή, πάμε γι άλλα, πιο ώριμα, λιγότερο σέξι αλλά ελπίζεις (μάταια) πιο σωστά, που αρμόζουν στην ηλικία σου.

Αν βρεις ελεύθερο και καλοστεκούμενο 50 – 55αρη, χωρίς κοιλιές, προγούλια και βαριά κατάθλιψη από τον διαλυμένο γάμο του, ή την εργένικη ζωή του, το πιθανότερο είναι πως τα «καλύτερά σου» θα του θυμίσουν τη χαμένη του νιότη. Κι έτσι αυτός μεν δεν θα αφήσει να πάει χαμένη η ευκαιρία ακόμη και του περιστασιακού σεξ (εννοείται, αν μπορούν), ανήκουν στη γενιά που δεν άφηναν τίποτα να τους προσπερνά χωρίς να το κατακτήσουν. Αν όμως του ζητήσεις κάτι περισσότερο, ή αφήσεις να εννοηθεί πως μπορεί και να το ήθελες, τότε αυτομάτως σου υπενθυμίζει την ηλικία σου (γιατί αυτός βλέπεις δεν είναι μεγάλος, κάθε άλλο), και τα «καλύτερά σου» βρίσκουν το δρόμο για τον σκουπιδοτενεκέ, την ώρα που 40αρες, 35αρες ακόμη και 25αρες εμφανίζονται πρόθυμες να του προσφέρουν απλόχερα αυτήν την ευκαιρία και υπενθύμιση της χαμένης νιότης( όταν εκείνος ήταν σε εκείνη την ηλικία, δεν ήθελε ούτε να ακούσει για σχέσεις και παιδιά με συνομήλικες).

Τί μένει λοιπόν για τα «καλύτερά σου»; Κάποιος ξεχασμένος, μοναχικός εξηντάρης ; Ούτε καν. Κι εκείνος, αν δεν έχει τελματώσει στο βωμό κάποιας μακρόχρονης γερασμένης σχέσης ( ή γάμου) και βρεθεί στα πρόθυρα της επιλογής, ευχαρίστως θα επέλεγε μια μικρότερη από εσένα. Οι συνομήλικες είναι όλες «φίλες» του επιστήθιες!

Βλέπετε, εδώ είναι Βαλκάνια και όχι Σουηδία, όπου όπως μου έλεγε πρόσφατα μια φίλη που ταξιδεύει συχνά στον σκανδιναβικό Βορρά, θεωρείται υποτιμητικό για άντρα να βγαίνει με μικρούλες και μικρότερες , επειδή υποτιμά τη νοημοσύνη του και δείχνει ανωριμότητα.

Θα μου πείτε, εκεί στο σκανδιναβικό Βορρά ζουν οι ξενέρωτοι… που όταν φτάσουν στο σημείο να απατήσουν τη σύντροφό τους χωρίζουν, που είναι μονογαμικοί και πιστοί όταν το πάρουν απόφαση να συζήσουν ή να παντρευτούν, και που ακόμη ανοίγουν την πόρτα σε μια κυρία να περάσει ή να μπει στο αυτοκίνητο (ναι, πρόκειται για προσωπικό βίωμα)….Ενώ εδώ στο μεσογειακό Νότο με το γεμάτο σεξαπίλ ταμπεραμέντο όπου ο άντρας είναι «άντρας» και μεγάλος γαμήκουλας (μπιπ) καταρχήν, έχουμε χάσει τ αυγά και τα πασχάλια και δεν ξέρουμε ποιος βγαίνει με ποιον και ποιος απατά ποια και το αντίστροφο.

Τί κι αν είσαι στα «καλύτερά» σου; Είσαι γυναίκα και 50 ! Κι αυτό ακούγεται στις μέρες μας σαν τη χειρότερη τιμωρία, αν έχεις επιλέξει να μην κάνεις συμβιβασμούς και υποχωρήσεις.

http://www.ihappy.gr/i-monaxia-tis-50aras/