ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Τζιχαντισμοί...

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Τζιχαντισμοί...

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Αλγεινή εντύπωση (κατά τον πιο ήπιο χαρακτηρισμό) προκάλεσε η χυδαία αυταρχική συμπεριφορά της Συριζαίας διευθύνουσας συμβούλου του Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ) Ελένης Γιαννακοπούλου.

Επειδή αυτή η «διευθύνουσα» είναι άθεη, νόμισε ότι ως κυβερνητικό στέλεχος έχει το δικαίωμα να προσβάλλει το θρησκευτικό συναίσθημα των ανθρώπων που εργάζονται εκεί, με μια ενέργεια που ούτε Οθωμανός δεν θα έκανε. Όπως καταγγέλλουν με έγγραφη αναφορά τους εργαζόμενοι σε αυτόν τον οργανισμό, η μαντάμ Γιαννακοπούλου μόλις μπήκε στο γραφείο εξοργίσθηκε επειδή είδε μιαν εικόνα της Παναγίας! Την άρπαξε και την πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων, ενώ επέπληξε μιαν υπάλληλο επειδή φορούσε στον λαιμό της σταυρό. Προσπάθησε να αφαιρέσει τον σταυρό, λέγοντας στην έκπληκτη γυναίκα: «Θα σε σώσει αυτό που φοράς;». Και για να «δικαιολογήσει» την ανήκουστη συμπεριφορά της, η κυρία διευθύνουσα, που πέταξε στο καλάθι την αγία εικόνα, δήλωσε: «Εδώ είναι υπηρεσία και δεν επιτρέπονται εικόνες…»!

Αυτά καταγράφονται στην έγγραφη αναφορά των εργαζομένων και η υπόθεση διερευνάται από τις εισαγγελικές αρχές.

Δεν είναι η πρώτη φορά, βέβαια, που οι τυχάρπαστοι αναρχοσουρεαλιστές Συριζαίοι επιχειρούν λυσσωδώς να χτυπήσουν την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία. Την ίδια περίοδο περίπου με το προαναφερόμενο περιστατικό, ο Νίκος Βούτσης θρασύτατα έκανε λόγο για τους… «Ταλιμπάν της Ορθοδοξίας»… Οι Συριζαίοι δεν μπορούν να χωνέψουν ότι η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων διακατέχεται από βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα και η πίστη τους στην Ορθοδοξία δεν κλονίζεται με τρομοκρατία. Κι ενώ τα άλλα κόμματα δεν έδειξαν να ευαισθητοποιούνται από την ανίερη αυτή συμπεριφορά της Γιαννακοπούλου, μόνον ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ύψωσε το ανάστημά του και έδωσε προς πάσα κατεύθυνση τη δέουσα απάντηση.

Το έχω ξαναγράψει ότι ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος, με το πολιτειακό αλλά και το επιστημονικό του κύρος, σε όλα τα κρίσιμα θέματα –εθνικά, πολιτικά, κοινωνικά–, με λόγο σαφή και λακωνικό, δίνει πάντα στο σωστό στίγμα και αφυπνίζει κοιμισμένες συνειδήσεις. Κατά τη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου, σε εκδήλωση προς τιμήν του στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας, είπε μεταξύ άλλων: «Η Ιστορία διδάσκει ότι σε δύσκολους χρόνους τούτο το κράτος είχε τη συμπαράσταση της Εκκλησίας. Και σήμερα ακόμα, σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς μιας κοινωνίας που χειμάζεται, ενός λαού που δοκιμάζεται, η συμβολή της Εκκλησίας είναι καθοριστική. Η Εκκλησία και η οικογένεια έχουν αποτρέψει, όπως επανειλημμένα έχω πει, τη ρήξη του κοινωνικού ιστού…».

Εύστοχα ο κ. Παυλόπουλος έθιξε την ουσία του προβλήματος. Διότι διάφοροι αρνησιπάτριδες και «Χριστιανομάχοι» αυτόν ακριβώς τον κοινωνικό ιστό θέλουν να διαλύσουν. Οι Συριζαίοι, που υποδύονται τους «αριστερούς» και θέλουν να εμφανίζονται ως… «προοδευτικοί», δεν γνωρίζουν ούτε την Ιστορία της παρατάξεως που υποκρίνονται ότι δήθεν εκφράζουν. Αστοιχείωτοι, ανιστόρητοι και αλαζόνες, θεωρούν ότι οφείλουν να περιφρονούν τη θρησκεία προκειμένου να αποκτήσουν «αριστερές περγαμηνές» και να καλύψουν την πλήρη υποταγή τους στον διεθνή καπιταλισμό. Δεν θα αναφερθώ τώρα στις ρίζες μας, στο ότι ο Χριστιανισμός και η ορθόδοξος περί αυτού αντίληψη υπήρξαν έργο της ελληνικής φυλής κατ’ εξοχήν. Και στο ότι η διάδοση του Χριστιανισμού επραγματοποιήθη διά της ελληνικής γλώσσας κυρίως. Θα έλθω στο πώς αντιμετώπιζαν την Ορθοδοξία κορυφαίες φυσιογνωμίες της κομμουνιστικής πλευράς.

Ο Άρης Βελουχιώτης είχε πάντα δίπλα του στο βουνό στρατιωτικό ιερέα στο Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ. Επρόκειτο για τον Αρχιμανδρίτη Γερμανό Κ. Δημάκο, τον γνωστό ως «Πατέρα Ανυπόμονο». Ο Άρης, όταν τον πήρε κοντά του, του είπε: «Εδώ, παππούλη μου, κόσμο για να πολεμάει έχουμε και κάθε μέρα μάς έρχονται κι άλλοι. Εσύ θα είσαι ο παπάς μας και θα προσεύχεσαι για μας. Θα φοράς το ράσο σου, το καλυμμαύχι σου, τον σταυρό σου. Θα είσαι ο παπάς μας…». Παρουσία του Άρη, έγινε στο Καρπενήσι Ιερατικό Συνέδριο, με εκπροσώπους ιερείς όλων των περιοχών της Φθιώτιδος και της Ευρυτανίας, το οποίο διήρκεσε τρεις ημέρες. Στις 29 Αυγούστου του 1943 έγινε η πρώτη πανηγυρική συνεδρία με αγιασμό και ομιλίες του Μητροπολίτου Κοζάνης Ιωακείμ, των εκπροσώπων του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και των ιερέων.

Τα Χριστούγεννα του 1943 οι αντάρτες έφτιαξαν μια μικρή χορωδία και έψαλαν στη νυχτερινή Θεία Λειτουργία. Κάποια μέρα, σε ώρα ανάπαυλας, ο Άρης ρώτησε τον Αρχιμανδρίτη Γερμανό, τον «Ανυπόμονο», τι μέρα ήταν η επομένη. Εκείνος του είπε και ο Άρης υπενθύμισε ότι ήταν του Αγίου Αθανασίου: «Με λένε Θανάση, παπά μου, και γιορτάζω αύριο. Είναι του Αγίου Αθανασίου, του μεγάλου Αθανασίου… Θα πάμε στην εκκλησία αύριο πρωί πρωί…». Και απευθυνόμενος προς όλους τους μαυροσκούφηδες, συνέχισε: «Λοιπόν, συναγωνιστές, θα πάμε όλοι στην εκκλησία με τάξη. Θα ανάψετε όλοι κεριά. Θα προσκυνήσετε τις εικόνες. Θα σταθείτε προσοχή. Και δεν θέλω να διαπιστώσω καμιάν αταξία. Θα δείτε τι θα κάνω εγώ και ο ‘‘Πάτερ Ανυπόμονος’’ και το ίδιο θα κάνετε κι εσείς. Θα πάμε να πάρουμε και αντίδωρο, θα φιλήσουμε και το χέρι του παπά…».

Όλα αυτά και πολλά άλλα τα γράφει στις αναμνήσεις του ο Αρχιμανδρίτης Γερμανός. Και είμαι της γνώμης ότι, εάν ζούσε σήμερα ο Άρης και έβλεπε τι έκανε η κυρία διευθύνουσα του ΕΟΠΠΕΠ, σίγουρα αυτή η «κυρία» θα είχε… κακά ξεμπερδέματα… Πάντως, κοινή είναι η πεποίθηση ότι ο Αλέξης –τουλάχιστον για να αμβλύνει τις δυσμενείς εντυπώσεις– θα πρέπει να αντικαταστήσει άμεσα τη μαντάμ Γιαννακοπούλου. Ας γυρίσουμε, όμως, στον Βελουχιώτη. Ο «Πατέρας Ανυπόμονος» γράφει στις αναμνήσεις του πως όταν οι μαυροσκούφηδες βρέθηκαν στο Αίγιο ο Άρης τού είπε: «Θέλω, παππούλη μου, να πάμε να επισκεφθούμε τον Δεσπότη. Θέλω να τον ιδώ γιατί τον σέβομαι. Τον είχαμε στη Λαμία ιεροκήρυκα και ήταν φίλος του πατέρα μου…». Ποιος ήταν εκείνος ο Δεσπότης; Επρόκειτο για τον Θεόκλητο, που αργότερα έγινε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών! Και η συνάντηση με τον Θεόκλητο υπήρξε πράγματι εξαιρετικά εγκάρδια.

Ας δούμε, όμως, τι έλεγε για την ορθόδοξη χριστιανική πίστη ο κορυφαίος ηγέτης του ΚΚΕ, ο Νίκος Ζαχαριάδης. Σε άρθρο του στον «Ριζοσπάστη» στις 9/9/1945 μεταξύ άλλων ανέφερε: «Η Ορθοδοξία, ιδεολογικά – πνευματικά, ανταποκρίνεται σε μια νοοτροπία λαϊκή, σ’ έναν εσωτερικό ψυχικό δεσμό, που ο ευρωπαίος κοσμοπολίτης ονομάζει ‘‘ανατολίτικο πνεύμα’’ και ο ξεπεσμένος και έκφυλος Λεβαντίνος περιφρονεί, μα που συγκεντρώνει και εκφράζει εσωτερική λαϊκή ενότητα και εκδηλώνει ανώτερα ιδεώδη και χαρίσματα (…). Η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία και η χριστιανική θρησκεία γενικότερα, όπως την εκφράζει η Εκκλησία αυτή, έπαιξαν όχι μόνο στη Ρωσία μα και στα Βαλκάνια έναν προοδευτικό ρόλο, τόσο ως παράγοντας που διευκόλυνε και επιτάχυνε την εθνική διαμόρφωση, συσπείρωση και ανάπτυξη, παρέχοντάς της ενιαία ιδεολογικά πλαίσια, όσο και ως στοιχείο που στα χρόνια του εξανδραποδισμού και της σκλαβιάς κάτω από την οθωμανική τυραννία συνέτεινε σημαντικά και ουσιαστικά στον εθνικοαπελευθερωτικό τότε αγώνα…». Και στη συνέχεια ο Ζαχαριάδης περιέγραφε το γεγονός ότι στα χρόνια της χιτλεροφασιστικής υποδούλωσης στην Ελλάδα ο κλήρος τάχθηκε στο πλευρό του λαού και πολέμησε μαζί του.

Γεγονός παραμένει ότι οι σοβαροί κομμουνιστές ηγέτες στον ευρωπαϊκό χώρο, ασχέτως εάν δεν είχαν στενούς δεσμούς με τη θρησκεία, ποτέ δεν προκαλούσαν. Φρόντιζαν να διατηρούν επαφή και διάλογο με την Εκκλησία και δεν παρεγνώριζαν το θρησκευτικό συναίσθημα των πολιτών. Ο γάλλος κορυφαίος κομμουνιστής ηγέτης, ο Μορίς Τορέζ, συνεχώς τόνιζε: «Δεν πρόκειται να κηρύξουμε τον πόλεμο ενάντια στη θρησκεία…». Ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ της Ιταλίας, χωρίς ο ίδιος να έχει ιδιαίτερη ευαισθησία σε τέτοια θέματα, συνόδευε πάντα τη σύζυγό του, που ήταν καθολική, στην εκκλησία και παρακολουθούσε τη Λειτουργία. Χαιρετούσε με σεβασμό τους ιερείς και είχε αποκτήσει συμπάθειες στον κλήρο. Ακόμα και ο Ένγκελς τόνιζε: «Η κήρυξη πολέμου κατά της θρησκείας ως πολιτική αποστολή του κόμματος των εργατών είναι απλώς μια αναρχική στάση…». Και ο γραμματέας του ΚΚ Ισπανίας Σαντιάγκο Καρίλιο υποστήριζε τη συνεργασία του κόμματός του με μεγάλα τμήματα καθολικών.

Συμπέρασμα: Κανείς σοβαρός παράγων της Αριστεράς ή της Κομμουνιστικής Αριστεράς, οποιεσδήποτε αντιλήψεις κι αν είχε περί θρησκείας, δεν άρπαζε τις άγιες εικόνες να τις πετά προκλητικά στον σκουπιδοτενεκέ. Κι ούτε τον έπιανε αμόκ επειδή οι άλλοι φορούσαν τον σταυρό στον λαιμό τους. Αυτά τα κάνουν μόνον τζιχαντιστές, άγριοι και βάρβαροι. Νομίζω ότι έγινα κατανοητός…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ