Μια εκκολαπτόμενη σταρ που την έλεγαν Σοφία Λόρεν

Το 1951 επιλέχθηκε ως κομπάρσα στην ταινία Κβο Βάντις που υπήρξε αφετηρία στην κινηματογραφική της καριέρα

Μια εκκολαπτόμενη σταρ που την έλεγαν Σοφία Λόρεν

ΣΟΦΙΑ ΛΟΡΕΝ: ΒΕΖΟΥΒΙΟΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ...

ΕΧΕΙ    ΤΙΣ    ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΕΣ    ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ

«Σε ηλικία 14 ετών αισθάνθηκα ότι ήμουν υπολογίσιμη. Από τότε έγινα  ευτυχισμένη και ξέγνοιαστη»

Το 1955 ήταν για την Φυσική επιστήμη το έτος της ειρηνικής χρησιμοποίησης    του    ατόμου. Για την Ιατρική  το έτος του ορού  Σώλκ και για τους αστρονόμους το έτος του διαστήματος. Για τον κινηματογράφο όμως ήταν το έτος της Σοφίας Λόρεν. της εκπληκτικής αυτής καλλονής πού ανεβαίνει τις βα­θμίδες της διασημότητας προτάσσοντας προκλητικά τα αναμφισβήτητα κάλλη της αλλά και το πηγαίο υποκριτικό της ταλέν­το.

«Είναι το ωραιότερο πράγμα που έχω δει» είπε ο Μάρλον Μπράντο όταν βρισκόταν στην Ρώμη. «Όταν την κοιτάζεις δεν θέ­λεις να πιστέψεις τα μάτια σου και όταν την  ξανακοιτάξεις δεν τα πιστεύεις  ακόμη». Και ο βετεράνος Τζωρτζ Ράφτ συμπλήρωσε: «Είναι ο Βεζούβιος, η Αίτνα και η Κρακατόα, ολα μαζί σε ένα υπέροχο συνδυασμό».

 ΡΩΜΑΪΚΗ ΒΟΜΒΑ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟ 2

Έτσι αποκαλούν στην Ιταλία και στον υπόλοιπο κόσμο την καινούργια αποκάλυψη της Ιταλικής οθόνης, Σοφία Λόρεν, η οποία εικονίζεται   ανωτέρω σε μια σκηνή της ταινίας «Άϊντα»

Στο εξωτερικό η Σοφία Λόρεν είναι περισσότερο γνωστή από τις φωτογραφίας της παρά από τις ταινίες της που λίγες είχαν προβληθεί εκτός Ιταλίας. Στην Ιταλία όμως λα­τρεύεται σαν θεά. Ο Ιταλός α­γρότης δεν προσέχει τον υπέροχο γαλάζιο ουρανό όταν καλλιεργεί το χωράφι του, ο καθολικός Ιερέας δεν προσέχει τα μνημεία που χιλιάδες ξένοι   έρχονται   να θαυμάσουν, και ο εργάτης δεν δίνει σημασία στο γλυκό ιταλικό κρασί πού όλοι το απολαμβάνουν. Κι’ ο εργάτης όμως και ο κληρι­κός και ο χωρικός θα στρέψουν το κεφάλι τους και θα θαυμάσουν την φωτογραφία της Σοφίας Λόρεν στα μεγάλα διαφημιστικά πανό.

Δεν περνά μια μέρα που να μη δημοσιευθεί και μία καινούρ­για φωτογραφία της, Τελευταίως μάλιστα μια φωτογραφία με μπικίνι  που τοιχοκολλήθηκε σ' όλα τα σταυροδρόμια έγινε αφορμή πολλών  συγκρούσεων και μικροατυχημάτων γιατί οι οδηγοί έστρε­φαν το κεφάλι τους για να την θαυμάσουν.

«Οι Ιταλοί οδηγοί  -έγραφε ένα περιοδικό-  θα θυμούνται για καλά την Σοφία Λόρεν». Και δεν είναι καθόλου αδικαιολόγητοι γιατί έκτος από τις τέλειες ανα­λογίες ύψους, στήθους και περιφερειών, η Λόρεν έχει δύο υπέροχα αμυγδαλωτά μάτια με μια γαλαζοπράσινη απόχρωση, που στε­φανώνονται από τα σκούρα χρυσαφένια μαλλιά της. Στην γοη­τεία όμως πού δεν μπορεί να αντισταθεί κανείς είναι η γοητεία των  χειλιών  της.

 ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΛΑΥΡΑ

.. Είναι στην κυριολεξία οι εμφανίσεις της   εκρηκτικής Σοφίας  Λόρεν στό φιλμ "Η γυναίκακα του ποταμού». Με την ταινία αύτη,   που αντιγράφει   πιστά παλιά επιτυχία της   Σιλβάνα  Μάγκανο  «Πόθοι  στους βάλτους», η Λόρεν λέγεται  ότι   κάνει  μια καταπληκτική επίδειξη

προκλητικότητας   και..    γύμνιας.

Η Σοφία Λόρεν είναι η επίδοξος διάδοχος της Τζίνας Λολομπριγκίτας, της σημερινής βασίλισσας τον Ιταλικού κινημα­τογράφου. Πολλοί προσπάθησαν να δημιουργήσουν σκάνδαλο μεταξύ των δυο γυναικών και είπαν στην Τζίνα ότι η Λόρεν είναι μία «γκραν μπέλλα ραγκάτσα» (μία πολύ ωραία κοπέλα). Διέδωσαν μάλιστα και διάφορες φήμες. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι, εκτός από την   δικαιολογημένη αντιζηλία,   οι  δύο   σειρήνες   του ιταλικού κινηματογράφου αποφεύγουν επιμελώς   την   σύγκρουση. Παρ' όλες όμως τις εκρηκτικές καλλονές του ο Ιταλικός κινηματογράφος γνωρίζει μια πρωτοφανή   κρίση.   Μετά   τις   μεγάλες επιτυχίες της νεορεαλιστικής σχολής, που του δημιούργησαν το σημερινό του γόητρο, οι παραγωγοί στράφηκαν προς τον «αισιόδοξο ρεαλισμό» που δεν φαίνεται να  σημείωσε επιτυχία.

Τα πιο περίεργο όμως είναι ότι ενώ ο Ιταλικός κινηματογράφος προσπαθεί με την «Αϊντα» να κάνει δραματική τέχνη η ίδια η ζωή της Λόρεν είναι το πιο ζωηρό   ρεαλιστικό  σενάριο.

Η Σοφία Σικολόνε γεννήθηκε το 1934 στην φτωχή συνοικία Ποζουόλι της Νάπολης. Οι γονείς της δεν είχαν παντρευτεί και την ανατροφή της ανέλαβε, η μητέρα της.

Γεννήθηκα γριά  -λέει η ίδια- γιατί ποτέ δεν γνώρισα παιδικά χρόνια. Όταν θέλω να φανώ λυπημένη στις ταινίες μου θυμάμαι τα παλιά χρόνια.

 Σκηνή από την ταινία "Το παιδί και το δελφίνι"

Μια από τις πιο ζωηρές αναμνήσεις της είναι η συμμαχική εισβολή. Ήταν τότε 9 ετών και κοιμότανε σ’ ένα σκοτεινό τούνελ κοντά στο σπίτι της. Μια μέρα κατρακύλησε από τις σκάλες και βρέθηκε στο χώμα με το πρόσωπο γεμάτο αίματα. «Θα πέθαινα από την πείνα ομολογεί αν δεν με συμμάζευαν κάτι αμερικανοί στρατιώτες που με φώναζαν bacchetta (ραβδάκι) και δεν μου έδιναν φαγητό. Δεν είχα φίλους κι' έμενα όλη τη νύκτα άγρυπνη, με το βλέμμα στο ταβάνι,   και  αναλογιζόμουν   τι   θα γίνω.     Όταν   όμως   τελείωσε  ο πόλεμος κατάλαβα ότι δεν  ήμουν πιά  μια άθλια ύπαρξη. Αυτό συνέβηκε   ένα  βράδυ,  Ήμουν   14  ετών, όταν    κάτι    αγόρια   γύρισαν   και με   κοίταξαν.   Ήμουν   ευτυχισμένη.

Την    ίδια    εποχή    δέχθηκε    την πρώτη  πρόταση   γάμου από ένα καθηγητή της που η Μάμα Ρομίλα τον πέταξε έξω από το σπίτι με... άψογο Ιταλικό τρόπο. Είχε άλλα σχέδια για την κόρη της. Σ' ένα διαγωνισμό  καλλονής,  από   τους  πολυάριθμους πού   γίνονται   κάθε   χρόνο   στην  Ιταλία, την έντυσε με ένα κόκκινο φόρεμα της γιαγιάς της. Οι κριτές δεν  την  πρόσεξαν αλλά  με τη θορυβώδη επέμβαση  της μαμάς της εξασφάλισε την δεύτερη θέση.

Μετά την πρώτη αύτη επιτυχία η Σοφία προσλήφθηκε ως φωτομοντέλο ενός περιοδικού της Ρώμης. Για την επιτυχία δεν έμενε παρά μόνο ένα βήμα και το βήμα αυτό έγινε όταν ο παραγωγός Κάρλο Πόντι είδε μια φωτογραφία της.  

Σήμερα η Λόρεν είναι φθασμένη ηθοποιός του Ιταλικού κινηματογράφου και επεκτείνει την φήμη της στο εξωτερικό. Το όνομά της είναι αρκετό να δώσει εμπορική αξία σε μια ταινία και οι φωτογραφίες της δεν λείπουν ποτέ από τα περιοδικά όλου τον κόσμου. Είναι η λάβα του Βεζούβιου σε δύο ροδοκόκκινα χείλη και δύο αμυγδαλωτά  μάτια.  

Από την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ /Σεπ. 1955

 

*Η Σοφία Λόρεν (Sophia Loren, 20 Σεπτεμβρίου 1934) είναι Ιταλίδα ηθοποιός βραβευμένη με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία του Βιττόριο ντε Σίκα Η Ατιμασμένη (La Ciociara, 1960). Θεωρείται από πολλούς η πιο δημοφιλής Ιταλίδα ηθοποιός της γενιάς της και είναι επίσης διάσημη ως ένα παγκόσμιο σύμβολο του σεξ.