Η
«Αϊτή» της Ευρώπης και η εισβολή ΜΚΟ
Με
πρόσχημα τόσο τους μετανάστες όσο και την οικονομική κρίση, διάφορες οργανώσεις
ήρθαν στη χώρα μας
Γράφει ο Δημήτρης Παπαγεωργίου
Την Πέμπτη διάβαζα για την
επίσκεψη του Αλέξη σε κάτι που ονομάζεται Impact Hub Athens. Και το οποίο
πληροφορήθηκα ότι είναι τμήμα ενός Παγκόσμιου Δικτύου με μέλη σε 120 πόλεις,
σκοπός του οποίου είναι να προσφέρει στήριξη σε εγχειρήματα Κοινωνικής
Αλληλέγγυας Οικονομίας. Κατά την επίσκεψή του, μάλιστα, ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε
διάφορων ειδών επιδοτήσεις και προνόμια για «επιχειρήσεις κοινωνικά αλληλέγγυας
οικονομίας»*.
Την ίδια ημέρα
δημοσιεύθηκε και το άρθρο του Τάκη Θεοδωρακόπουλου στο Taki’s Mag με τίτλο «Η
Αϊτή της Ευρώπης», στο οποίο περιγράφει με μελανά σημεία την κατάσταση της
πατρίδας μας και στο οποίο κατηγορεί την πολιτική ελίτ της χώρας μας για την
απόφασή της να θυσιάσει τη μεσαία τάξη της χώρας προκειμένου να παραμείνει
εντός της Ε.Ε., επειδή της αρέσει να επισκέπτεται τις Βρυξέλλες με συνοδεία από
μηχανές της Αστυνομίας.
Πρόκειται για μία από τις
«συμπτώσεις» που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Και αυτό διότι μετά τον σεισμό του
2010 η Αϊτή είναι μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός για να επιβιώσει βασίζεται σε
ένα τεράστιο ποσοστό του στην «ανθρωπιστική βοήθεια». Επτά χρόνια μετά τον καταστροφικό σεισμό, δισεκατομμύρια δολάρια έχουν
δοθεί μέσω ΜΚΟ, κρατικών οργανισμών και ιδιωτικών φιλανθρωπικών ιδρυμάτων στη
χώρα αυτή, αλλά σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει στην πραγματικότητα. Μάλιστα,
μελέτες που είδαν το φως της δημοσιότητας έδωσαν την εικόνα μιας τεράστιας
δοσοληψίας που έγινε με σκοπό να διασπαθιστούν πάρα πολλά χρήματα. Ο
Ερυθρός Σταυρός, παραδείγματος χάριν, κατηγορείται ότι έχτισε μόλις έξι σπίτια
στην Αϊτή με το σχεδόν μισό δισεκατομμύριο δολάρια που είχε στη διάθεσή του,
ενώ από την άλλη καταχώρισε εκατομμύρια δολάρια ως «εσωτερικά έξοδα».
Αυτός ο εσμός από ΜΚΟ,
οργανώσεις, συνεταιριστικές και «κοινωνικές επιχειρήσεις» έχει ένα
χαρακτηριστικό: Έχει πεδίο δράσης τριτοκοσμικές χώρες, όπου η οικονομία
κατευθύνεται από το κράτος. Και τα τελευταία χρόνια, με πρόσχημα τόσο τους
μετανάστες όσο και την οικονομική κρίση, έχουν εισβάλει και στη χώρα μας.
Αντιμετωπίζουμε πλέον μια τέτοιου είδους «μαζικοποίησή» τους, που σε λίγο είναι
πολύ πιθανό να αποτελούν ποσοστιαίο δείκτη της ελληνικής οικονομίας. Και η
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση.
Αυτό μπορεί να σημαίνει
δύο πράγματα: Είτε ότι είμαστε ήδη μια χώρα του Τρίτου Κόσμου, η «Αϊτή της
Ευρώπης» όπως έγραψε ο Sir Takis, είτε ότι σπεύδουμε να γίνουμε.
*Δεν
ξέρω τι ακριβώς σημαίνει αυτό στην πράξη, αλλά θυμήθηκα κατευθείαν τα λόγια του
Χάγιεκ: «Οφείλουμε στους Αμερικανούς ένα μεγάλο ευχαριστώ για τον εμπλουτισμό
της γλώσσας μέσω των αποκαλούμενων λέξεων-νυφίτσες (weasel words). Οι
“λέξεις-νυφίτσες” είναι αυτές τις οποίες, όταν επισυνάψουμε σε μια λέξη,
μπορούν να εξαφανίσουν κάθε περιεχόμενο και σημασία από τη λέξη αυτή. Νομίζω
ότι για παράδειγμα μια τέτοια λέξη-νυφίτσα είναι η λέξη “κοινωνικό”. Το τι
ακριβώς σημαίνει κανείς δεν γνωρίζει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μία κοινωνική
οικονομία της αγοράς δεν είναι οικονομία της αγοράς, ένα κοινωνικό κράτος
δικαίου δεν είναι κράτος δικαίου, μια κοινωνική συνείδηση δεν είναι συνείδηση,
η κοινωνική δικαιοσύνη δεν είναι δικαιοσύνη και -πολύ φοβάμαι- η κοινωνική
δημοκρατία δεν είναι δημοκρατία.
Δημήτρης Παπαγεωργίου
*Δημοσιογράφος
Το
άρθρο η «Αϊτή της Ευρώπης» θα το βρείτε εδώ :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου