Περί Εθνικής Παιδείας εισαγωγικών και εκπαίδευσης

Α. Επαναφορά Εθνικής Παιδείας

Κύριος σκοπός της εκπαίδευσης είναι να ανατρέφει Έλληνες. 

Η Παιδεία είναι πρώτη γραμμή εθνικής άμυνας και επίθεσης. Στο σπίτι και το σχολείο διαμορφώνεται η εθνική και κοινωνική συνείδηση. Και τώρα πια, που συχνά δεν ζουν και οι τρεις γενιές στο ίδιο σπίτι και οι παππούδες δεν έχουν την καθημερινή δυνατότητα να μεταδίδουν στα εγγόνια τους τα πρώτα στοιχεία λαϊκού πολιτισμού και πατριωτισμού, αλλά από σχεδόν βρέφη πάνε στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και ύστερα στους παιδικούς και στο σχολείο, το βάρος πέφτει κυρίως στην Παιδεία. Το θεωρητικό καθήκον της Παιδείας, από το τελευταίο νηπιαγωγείο και Δημοτικό έως τα μεταπτυχιακά και διδακτορικά των Πανεπιστημίων, το λέει το Σύνταγμα: εθνική, ηθική και θρησκευτική διαπαιδαγώγηση. Να το πούμε πιο απλά: σκοπός της Παιδείας είναι να ανατρέφει Έλληνες.  

Εδώ και χρόνια υπάρχει μια κολοσσιαία συνταγματική εκτροπή και η Δημόσια Παιδεία έχει μετατραπεί σε μηχανισμό αφελληνισμού και μηδενιστικής προπαγάνδας. Οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας, που χαράσσουν την εκπαιδευτική πολιτική και κυρίως προτείνουν τα βιβλία και την εν γένει διδακτέα ύλη, είναι στελεχωμένες με τα κατάλληλα παγκοσμιοποιημένα μηδενιστικά άτομα. Από εκεί ξεκινά η αμφισβήτηση στην εθνική διαχρονία, συνέχεια και ενότητα του Έθνους, η αμφισβήτηση στην ίδια την έννοια και ύπαρξή του, οι έμμεσες πάσες σε Τούρκους, Σκοπιανούς και Αλβανούς σοβινιστές, οι αμφισβητήσεις ηρώων, ιδεών, συμβόλων.

Αν νομίζετε πως η απάλειψη του «Εθνικής» μπροστά από το «Παιδείας και Θρησκευμάτων» ήταν κάτι τυχαίο, είσαστε αφελείς.

Λύση;  Η επαναφορά της Εθνικής Παιδείας στον συνταγματικό της σκοπό και εκδίωξη όλων των μηδενιστών που δεν συμμορφώνονται με το καθήκον τους και δεν τηρούν τον όρκο τους στο Σύνταγμα στο υπουργείο, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Εθνική, ηθική και θρησκευτική διαπαιδαγώγηση στα νάματα του Ελληνικού Τρόπου. Ενίσχυση και στήριξη της φυσιολογικής οικογένειας, του ηρωικού προτύπου που ανάθρεψε γενιές υγιών Ελλήνων. Ενίσχυση της Δημόσιας Παιδείας, βασικού εργαλείου της κοινωνικής κινητικότητας. Ιδιωτικά πανεπιστήμια υψηλού επιπέδου για να μην αιμορραγούμε οικονομικά προς Αγγλία κ.λπ. και, αντίθετα, να έρχονται εδώ ξένοι για σπουδές. Πειθαρχία, ιεραρχικός έλεγχος και αξιολόγηση.  Επένδυση στην έρευνα και δημιουργία προϋποθέσεων για να καταστήσουμε την Ελλάδα παγκόσμιο κέντρο κλασικών σπουδών, ιατρικής και νέων τεχνολογιών.

Απόσπασμα από άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη 

στην εφημερίδα «κυριακάτικη δημοκρατία»

Β. Περί εισαγωγικών και εκπαίδευσης

Ωραία κατάσταση αυτή με τις εξετάσεις! Τη μια ορίζονται δις ετησίως, την άλλη οι του Ιανουαρίου γίνονται προαιρετικές και δεν συμμαζεύεται! Μου φαίνεται ότι αυτόν τον καθηγητή Γαβρόγλου τον πάνε και τον φέρουν οι εκπαιδευτικές συντεχνίες της Αριστεράς και ή δεν το καταλαβαίνει ή το απολαμβάνει!

Να σας πω, θα προτιμούσα να μην υπάρχουν εξετάσεις, να μετράνε οι βαθμοί (με ποσοστά) του παιδιού στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και να μπαίνουν στα ΑΕΙ άνευ εξετάσεων για να γίνεται το ξεκαθάρισμα στο πρώτο έτος! Ούτε «συνταξιούχοι» ούτε «μπαϊράκια» ούτε νεολαίες ούτε τίποτα! Στην εποχή μου (έδωσα εξετάσεις το 1969) δεν είχαμε τα σημερινά κόλπα.

Τι θέλεις να γίνεις, παιδί μου; Δικηγόρος ή καταρτισμένος, γενικώς, για τη Δημόσια Διοίκηση; Διάλεγες Νομική και Πάντειο. Οι μεγάλες βαθμολογίες στη Νομική, οι χαμηλότερες στην Πάντειο, αφού ελάχιστοι δήλωναν πρώτη τη σχολή της Λεωφ. Συγγρού. Εξεταζόσουν στην Έκθεση, στην Ιστορία, στα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά.

Θέλεις να γίνεις γιατρός; Έδινες στις Ιατρικές Σχολές, τις οποίες επέλεγες κατά σειρά στο απογραφικό δελτίο σου, και εξεταζόσουν σε Φυσική, Χημεία, Ανθρωπολογία, Έκθεση.

Θες να πας στο Πολυτεχνείο; Δήλωνες τη σχολή που προτιμάς (αρχιτέκτων, πολ. μηχανικός, μηχανολόγος, ναυπηγός κλπ.) και εξεταζόσουν στα Μαθηματικά, στη Φυσική, στη Χημεία και την Έκθεση. Απλά πράγματα, δηλαδή. Και, βεβαίως, δεν υπήρχε περίπτωση να εισαχθείς σε σχολή με βαθμό κάτω από τη βάση του 10. Νομίζω ότι ακόμη και το 15 ήταν ήδη χαμηλός βαθμός για εισαγωγή...

Εμένα ο πατέρας μας με προόριζε για γιατρό, ως διάδοχο, δηλαδή, αφού κανείς από τα άλλα τέσσερα αδέλφια μου δεν έβαλε την άσπρη ποδιά!

Επειδή, όμως, δεν αντέχω τα αίματα, την τελευταία μέρα (αν και έκανα φροντιστήριο για Ιατρική) έκανα το δελτίο για Νομική! Παρ' ολίγον να με αποκληρώσει!

Τότε, όμως, σπούδαζες εκείνο που ήθελες να γίνεις (και μπορούσες, αφού η εύρεση εργασίας για έναν επιστήμονα ήταν δεδομένη) και δεν πήγαινες, λ.χ., για Πολυτεχνείο και κατέληγες σε κάποιο ΤΕΙ Ανθοκομικής ή Ιχθυολογίας!

Τώρα σπουδάζεις με διαδικασίες ρουλέτας, όπου σε ρίξει η μοίρα. Κάτι πρέπει να αλλάξει στην εκπαίδευση, είναι βέβαιο. Αλλά με προσοχή, παρακαλώ!

Ή Ακίς

akis@dimokratianews.gr