Χρήστος Κουκουσούρης : Άδικη δικαιοσύνη

Άδικη δικαιοσύνη

Είναι και κάτι άνθρωποι, θρασίμια, αληταράδες,

που ψάχνουν κάπου ν’ ακουμπούν μιλώντας γι’ αδικίες

και κάποιοι άλλοι που κοιτούν, χωρίς όμως να βλέπουν…

δουλεύοντας νυχθημερόν σκυφτοί, στους ταρσανάδες.

Εκεί στο περιθώριο που η μοίρα τους έχει ρίξει,

φτιάχνουν καράβια όνειρα κάπου να ταξιδέψουν,

οι άλλοι κρατούν το φυλαχτό, αυτό της νυχτερίδας

μια κι η ζωή τα δόντια της σ’ αυτούς δεν έχει τρίξει.

Είναι και κάτι άνθρωποι π’ έχουν θωριά ανθρώπου

μα είναι θεριά ανήμερα, αμολητά στον κόσμο

σαν κυνηγόσκυλα αλυχτούν πάνω απ’ το θήραμά τους

για του αφέντη του άτεγκτου, σκληρού και χαροκόπου.

Ψεύτρα η ζωή, σκοτάδιασε, το άδικο να κρύψει

‘κει που τα περιθώρια έχουνε πια στενέψει

μεροληπτώντας που έδινε ανάσες στους χαμένους

οσφυοκάμπτες, και ζητάει τα χέρια της να νίψει.

Δεν σε ξεπλένουν ποταμοί οργής των πικραμένων

δεν θα εξαγνιστείς ποτέ, άδικη πάντα θα ‘σαι

που τρέφεις το κηφηναριό, Τυφλή δικαιοσύνη

κι αφήνεις τον μικρόκοσμο, στρατιές αδικημένων.

Χρήστος Κουκουσούρης

05/12/2017