Η πρώτη Χριστουγεννιάτικη σχολική γιορτή

Η πρώτη Χριστουγεννιάτικη σχολική γιορτή

Δεκαετία του ’50. Ήμασταν τότε μαθητούδια και καθώς πλησίαζαν τα Χριστούγεννα ο δάσκαλος άρχισε να μας μιλά για τη μεγάλη γιορτή.

Ακούσαμε μέσα στην τάξη για το ολόλαμπρο αστέρι πού χρύσωσε με το φως του όλη τη φύση, γύρω από το ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ. Ακούσαμε για τις γλυκές ψαλμωδίες των αγγέλων. Μάθαμε για τους βοσκούς πού είχαν την τύχη, πρώτοι πρώτοι εκείνοι απ' όλους τους ανθρώπους, να δουν το ΧΡΙΣΤΟ μέσα στη φτωχική σπηλιά.

Μάθαμε ακόμη πώς οι ακτίνες, από το χρυσό αστέρι έφτασαν πολύ μακριά και φώτισαν τους τρεις μάγους με τα μακριά άσπρα μαλλιά για να ‘ρθουν να προσκυνήσουν το Θείο Βρέφος. Και ακούσαμε ακόμα πως ξεκίνησαν από τα μακρινά τους κάστρα και πήγαν να 'βρουν το Μεγάλο Βασιλιά. Πως πέρασαν κάμπους, πέρασαν γκρεμούς, διάβηκαν από φίλους κι απ' εχθρούς. Κι υπόφεραν πολύ. Κουράστηκαν σκληρά. Μα τ' άστρο συνέχιζε να τους φωτίζει και να τους οδηγεί. Και κάποια στιγμή ήρθαν στο σπήλαιο το μακρινό. Και βρέθηκαν μπροστά στο βρέφος για το οποίο είχαν μάθει πως θα ερχόταν να βασιλέψει στον κόσμο... Και τότε έπεσαν και Το προσκύνησαν προσφέροντας Του σαν δώρα σμύρνα, λιβάνι και χρυσό.

Και αυτή ήταν η εισαγωγή του, για να μας καλέσει στην προετοιμασία της μεγάλης γιορτής του σχολειού μας σε ανάμνηση εκείνης της μέρας.

Στη μεγαλύτερη αίθουσα του σχολείου στήθηκε μια όμορφη σπηλιά. Την κάμανε τα μεγαλύτερα παιδιά και οι δάσκαλοι με πέτρες και με τούβλα. Πάνω τη σκεπάσαν με χλωρά χορταράκια και σκορπίσανε χνούδι από μπαμπάκι, για να δείχνει, πώς ήταν χιονισμένη.

Στο βάθος της σπηλιάς βάλαμε ένα μικρό κουτάκι αντί για φάτνη. Μέσα υπήρχε ένα βρέφος καμωμένο από πηλό πού παράσταινε το Χριστούλη. Γύρω είχαν τον Ιωσήφ, την Παναγία, βοσκούς και προβατάκια. Όλα ήταν από πηλούς χρωματιστούς που τα είχαν φτιάξει συμμαθητές και συμμαθήτριες με πολλή προσοχή και με τέχνη.

Τα παράθυρα ήταν σκοτεινιασμένα με γαλάζιες κόλλες. Επάνω σ' αυτές υπήρχαν κολλημένες σκηνές από τη Γέννηση και την Πρωτοχρονιά:

Το λαμπρό άστρο με τις ολόχρυσες ακτίνες· οι μάγοι με τις καμήλες τους· οι μάγοι πού προσκυνούσαν, με τα δώρα στα χέρια· οι βοσκοί με τ’ αρνιά· οι άγγελοι· ο Άγιο-Βασίλης με τα δώρα· τα παιδιά που κρατούσαν καραβάκια, όπως συνηθιζόταν τα παλιά χρόνια στη χώρα μας, με τύμπανα και με τρυγονάκια και πού έλεγαν τα κάλαντα. Κι άλλες πολλές σκηνές, όμορφα τοποθετημένες, που φάνταζαν σαν αληθινές. Κι όλα μα όλα αυτά ήταν σχεδιασμένα και βγαλμένα με το ψαλίδι από χρυσόκολλες κι από άλλες διάφορες γυαλιστερές κόλλες.

Και ήταν όλα όμορφα, πολύ όμορφα στην στολισμένη αίθουσα της σχολικής μας γιορτής.

Και την ημέρα της γιορτής ήρθαν οι διάφοροι καλεσμένοι του σχολείου και οι γονείς μας. Και κοίταζαν παντού· δεν ήξεραν τί να πρωτοθαυμάσουν. Όλα τους άρεσαν!

Και άρχισε η γιορτή μας με τα κάλαντα:

Χριστός γεννάται σήμερον

στη Βηθλεέμ την πόλη,

οι Ουρανοί αγάλλονται

και χαίρει η φύσις όλη.

Είπαμε ποιήματα και τα μεγαλύτερα παιδιά τραγούδησαν Χριστουγεννιάτικα τραγούδια.

Τα μικρά παιδιά παρασταίνουν τους μάγους.

Τα μεγάλα παρασταίνουν τους βοσκούς με τους αγγέλους γύρω από τη σπηλιά.

Έπειτα άρχισαν ποιήματα και τραγούδια της Πρωτοχρονιάς.

Παιδιά μικρά και μεγάλα, κρατώντας στα χέρια το μεγάλο χάρτινο καράβι τους, άρχισαν :

Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά

κι αρχή καλός μας χρόνος.

······

Άγιο-Βασίλης έρχεται

από την Καισαρεία.

Κι αμέσως παρουσιάστηκε ο γέροντας με τα χιονάτα γένια, με τη χοντρή την κάπα του, φορτωμένος ένα σάκο με δώρα.

Τα παιδιά τον ρώτησαν :

Βασίλη, πόθεν έρχεσαι; και πόθεν κατεβαίνεις;

Ο γέροντας απάντησε:

Από τη μάνα μου έρχομαι και στο σχολειό πηγαίνω.

Τα παιδιά είπαν ·.

Βασίλη, ξέρεις γράμματα; πες μας την "Αλφα Βήτα" κι έλα κόψε μας την πίτα.

Κι αμέσως o γέροντας, έκοψε και μοίρασε την πίτα, που του παρουσίασαν κορίτσια από τις μεγάλες τάξεις. Και κάποιο παιδάκι ψάχνοντας την πίτα ξεφώνισε : «το βρήκα! το βρήκα!» Και ακούστηκαν φωνές «Εύγε, εύγε. Και τού χρόνου ! Και του χρόνου!... Χρόνια πολλά!».

Έπειτα μοίρασε και δώρα ο Άγιο-Βασίλης (δώρα που τα είχαν συνεισφέρει οι γονείς στο σχολειό) : κούκλες, τόπια, στρατιωτάκια, κάλτσες, ρούχα, παπουτσάκια, κασετίνες, μαντιλάκια, χαρτί, πένες, παιχνιδάκια.

Η γιορτή μας τελείωσε και οι γονείς με χαμόγελα ευχαρίστησαν τους  δάσκαλους και τις δασκάλες μας κι παίρνοντας μας από το χέρι ευχήθηκαν:

Καλά Χριστούγεννα και Καλή Πρωτοχρονιά!

Το ίδιο σας εύχομαι και εγώ καθώς αναθυμάμαι εκείνες τις τρυφερές μέρες της πρώτης δημοτικού…

(ΔΙΑΣΚΕΥΉ)