Δολοφονία Τσάπμαν (1971) - CIA εναντίον MI6 με φόντο το Κυπριακό;

Η δολοφονία της Αν-Ντόροθι Τσάπμαν το 1971

CIA εναντίον MI6 με φόντο το Κυπριακό;

·  Ένα πέπλο μυστηρίου πάνω από μια δολοφονία

·  Η δολοφονία της Αν-Ντόροθι Τσάπμαν το 1971

·  CIA εναντίον MI6 με φόντο το Κυπριακό;

·  Σιγήν ιχθύος τήρησε η Βρετανική Κυβέρνηση

·  Πολλά μυστικά σχετικά με τα κίνητρα της δολοφονίας

Γράφει ο Χρήστος Ιακώβου,

Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ)

Σήμερα υπάρχουν στην Ελλάδα αρκετοί άνθρωποι, οι οποίοι στο άκουσμα του ονόματος Αν-Ντόροθι Τσάπμαν ανακαλούν στις μνήμες τους τη νεαρή Βρετανίδα δημοσιογράφο η οποία βρέθηκε νεκρή, ένα απόγευμα του Οκτωβρίου του 1971, σε μια θαμνώδη περιοχή κοντά στο Καβούρι.

Το κακοποιημένο, μισόγυμνο και στραγγαλισμένο σώμα της Τσάπμαν έκρυβε πολλά μυστικά σχετικά με τα κίνητρα της δολοφονίας. Οι αρχές φόρτωσαν τον φόνο σε ένα τυχαίο άνθρωπο με το όνομα Νίκος Μουντής, τον οποίο αρχικά καταδίκασαν αλλά μετά από μερικά χρόνια αναγκάστηκαν να τον αθωώσουν.

Τόσο η Χούντα όσο και οι πρώτες Ελληνικές κυβερνήσεις που ακολούθησαν συνέχισαν το ίδιο μοτίβο. Για χρόνια, η εκδοχή για το θάνατό της ήταν ότι βγήκε από το ξενοδοχείο και βρήκε κάποιο άγνωστο με σκοπό να κάνει σεξ και ο οποίος τη στραγγάλισε. Εκδοχή που ακούγεται γελοία για μια ευφυή δημοσιογράφο και πτυχιούχο ψυχολογίας. Η συμπεριφορά της βρετανικής κυβέρνησης (η οποία εξ υπαρχής απεδέχθη αυτήν την ανεπαρκή εξήγηση) ήταν πέρα από πρωτοφανής: έκανε υπέρμετρες προσπάθειες να αποτρέψει την αναγνώριση των λειψάνων της Τσάπμαν από τους γονείς της, εμπόδισε την περεταίρω έρευνα και στη συνέχεια αποτέφρωσε παράνομα το σώμα της μετά από εντολή του υπουργείου Εσωτερικών. Για χρόνια μετά, ένα επίσημο πέπλο σιωπής εμπόδιζε την διατύπωση επίσημων σχολίων γύρω από την υπόθεση, μέχρι που ξεχάστηκε. Όλα αυτά προκαλούν το ερώτημα γιατί ήθελαν όλοι, πλην της οικογένειας της δολοφονηθείσας, να κλείσει τάχιστα η έρευνα για το φόνο της Τσάπμαν.

Ψάχνοντας για διαφωτιστικό αρχειακό υλικό στα βρετανικά αρχεία, πριν από δύο χρόνια, δεν μπόρεσα να εντοπίσω καμία αναφορά για το φόνο της Τσάπμαν. Το γεγονός αυτό, για όσους γνωρίζουν τη λογική αποδέσμευσης εγγράφων στα επίσημα βρετανικά αρχεία, καταδεικνύει και την ιδιότητα της Τσάπμαν. Παρά τις διάφορες εκδοχές που εξεφράσθησαν για το φόνο της, τείνω να συμφωνήσω κατά το πλείστον, με την εκδοχή του βρετανού δημοσιογράφου και πρώην Ευρωβουλευτή Ρίτσαρντ Κοτρέλ, ο οποίος μελέτησε την υπόθεση όσο κανείς άλλος.

Κατά τον Κοτρέλ, η Τσάπμαν εργαζόταν για τη βρετανική MI6 και πήγε στην Ελλάδα σε ένα ενημερωτικό ταξίδι για τουριστικούς πράκτορες, δήθεν για να προβάλει την ελληνική τουριστική βιομηχανία μέσω του Radio London, με το οποίο συνεργαζόταν. Η MI6 «αλίευσε» την Τσάπμαν από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ όταν ήταν φοιτήτρια. Από την αρχή, εκπαιδεύτηκε σε θέματα Ελλάδος και πραγματοποίησε την πρώτη αποστολή της παρακολουθώντας την ομάδα Καραμανλή στο Παρίσι, ενώ παρίστανε την φιλόλογο στο σχολείο Berlitz.

Ο Κοτρέλ υποστηρίζει ότι η αποστολή της Τσάπμαν στην Ελλάδα ήταν να ανακαλύψει έναν άνθρωπο των σοβιετικών ο οποίος βρισκόταν είτε στις τάξεις της MI6 είτε σε άλλους συνεργάτες της MI6 στους ελληνικούς πυρήνες αντίστασης. Τόσο οι Βρετανοί όσο και οι Αμερικανοί ανησυχούσαν έντονα για τις σημαντικές πληροφορίες που λάμβανε η Μόσχα αναφορικά με τις ενδότατες υποθέσεις της Χούντας και των σχεδιασμών των ΗΠΑ για το μέλλον της Κύπρου. Η CIA είχε επίσης υποψίες για ένα σοβιετικό κατάσκοπο στην MI6 και ξεκίνησε να αποκόπτει τους Βρετανούς από το δίκτυο πληροφοριών.

Σήμερα, πολλοί εν Ελλάδι πιστεύουν ότι υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στην Τσάπμαν και στην τραγωδία που ακολούθησε στην Κύπρο. Η επίσκεψή της στην Ελλάδα συνέπεσε με αυτή του Αμερικανού αντιπροέδρου, με ελληνική καταγωγή, Σπύρου Άγκνιου, ο οποίος θα συζητούσε με τη χούντα, μεταξύ άλλων, και το κρίσιμο θέμα της Κύπρου.

Η πρώτη εκδοχή υποστηρίζει ότι η αποστολή της Τσάπμαν ήταν να καταγράψει με ειδικό μηχάνημα τη συνομιλία στη συνάντηση μεταξύ του Γεώργιου Παπαδόπουλου και του Σπύρου Άγκνιου. Σκοπός ήταν να γνωρίζει η ΜΙ6 τι θα είχε διαμειφθεί για το Κυπριακό. Η εκδοχή αυτή όμως στερείται ισχυρών αποδεικτικών στοιχείων.

Η δεύτερη εκδοχή είναι αυτή του Κοτρέλ. Πιστεύει ότι ενοχοποιήθηκε διότι γνώριζε ένα μισοέτοιμο σχέδιο, από αντιφρονούντες της αεροπορίας, να ρίξουν το ελικόπτερό του Άγκνιου κατά τη διάρκεια προγραμματισμένου ταξιδιού αναψυχής στο Αιγαίο. Μέσω του καναλιού της ομάδας C, που δρούσε στο Λονδίνο, η MI6 υπέκλεψε αυτό το σχέδιο, το οποίο μαγείρεψαν στην ομάδα του Παπανδρέου στη Στοκχόλμη. Αλλά το πανίσχυρο κλιμάκιο της CIA στην Αθήνα, παραδόξως, δεν το υπέκλεψε. Ήταν εντελώς τυφλωμένοι από το σενάριο της μετατροπής της Κύπρου σε Κούβα της Μεσογείου.

Έτσι, προτού καν πατήσει το πόδι της στο αεροπλάνο για την Ελλάδα, η Τσάπμαν προδόθηκε από κύκλους στο Λονδίνο στην ελληνική υπηρεσία πληροφοριών (πλήρως ελεγχόμενη τότε από την CIA) ως πιθανή πράκτορας των Σοβιετικών. Το πιο πιθανόν πιάστηκε στη μέση μιας βεντέτας ανάμεσα στα μυστικά αφεντικά της στο Λονδίνο και την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών στην Αθήνα.

Σε αυτή την μάχη σώμα με σώμα ενεπλάκει η Τσάπμαν, της οποίας η μοίρα είχε σφραγισθεί με δύο τρόπους: τον ψίθυρο από το Λονδίνο και το γεγονός ότι το τοπικό κλιμάκιο της MI6 δεν είχε ενημερωθεί για την αποστολή της, ή ακόμη για το ποια ήταν. Γιατί όμως; Τέτοια γνώση θα καθιστούσε περιττή την αποστολή της. Ταξίδεψε ινκόγκνιτο με βρετανούς ταξιδιωτικούς πράκτορες όπου ανάμεσά τους ήταν και ένας πράκτορας της Ελληνικής ΚΥΠ που την παρακολουθούσε και ο οποίος λίγο μετά τη δολοφονία της Τσάπμαν σκοτώθηκε κάτω από περίεργες συνθήκες στο Λονδίνο.

www.geopolitics-gr.blogspot.com

Υπόθεση Τσάπμαν από τα αρχεία του Foreign Office

Η Αγγλίδα δημοσιογράφος Αν Τσάπμαν δολοφονήθηκε στην Ελλάδα το 1971 (15-16 Οκτώβρη) και ο πατέρας της αμφισβητούσε την επίσημη ελληνική εκδοχή για τις συνθήκες θανάτου της. Οι ελληνικές αρχές του έδωσαν άδεια να επισκεφθεί τον καταδικασθέντα για τη δολοφονία της κόρης του, Νίκο Μουντή στις φυλακές της Αίγινας, συνοδεία Άγγλου δημοσιογράφου και διερμηνέα. Η Μάργκαρετ Θάτσερ που ενημερώθηκε θεώρησε ότι το αίτημα του Τσάπμαν δεν ήταν παράλογο. Σημειώνεται εξάλλου ότι το κόστος για την Ντάουνινγκ Στριτ μετά από εννέα έτη αλληλογραφίας με τον πατέρα Τσάπμαν ήταν μεγάλο και για το λόγο αυτό με την υπόθεση θα έπρεπε να ασχολείται στο εξής το Φόρεϊν Όφις.

Σε επιστολή του προς τη Μάργκαρετ Θάτσερ ο Έντουαρντ Τσάπμαν την ευχαριστεί που είχε μεσολαβήσει να φτάσει γράμμα του στον πρωθυπουργό Ράλλη με το αίτημα επίσκεψης στο Μουντή. Δηλώνει ότι θα επισκεπτόταν την Ελλάδα, καθώς και ότι ο πρώην αναπληρωτής πρωθυπουργός της Τουρκίας τον είχε διαβεβαιώσει ότι η τουρκική κυβέρνηση είχε αρχειοθετημένους φακέλους με στοιχεία για την υπόθεση της κόρης του. Ζητά λοιπόν μεσολάβηση του βρετανικού προξενείου στην Άγκυρα για συνάντηση με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών.

Πάντως, όπως αναφέρεται σε έγγραφο του Φόρεϊν Όφις, οι διπλωμάτες τόσο στο Λονδίνο όσο και στην Αθήνα είχαν σχηματίσει την άποψη ότι η ορθή κρίση του Έντουαρντ Τσάπμαν επηρεαζόταν από τις συνθήκες του θανάτου της κόρης του. Σημειώνεται ότι ήταν συχνές οι αναφορές του σε επίσημη προσπάθεια συγκάλυψης από την ελληνική πλευρά και ότι θεωρούσε τη βοήθεια που λάμβανε ως αποδείξεις στήριξης της θεωρίας συνωμοσίας που είχε αναπτύξει. Παρά το γεγονός ότι ίσχυε η σύσταση να παρασχεθεί βοήθεια στον Τσάπμαν να συναντήσει τον Μουντή στη φυλακή, τονίζεται ότι θα έπρεπε να αποθαρρυνθεί από το να καταναλώνει τόσο πολύ χρόνο των βρετανικών αρχών την επόμενη δεκαετία. «Η καλοσύνη μας τρέφει την εμμονή του», σχολιάζεται χαρακτηριστικά, «και παρατείνει την άρνησή του να αποδεχθεί το θάνατο της κόρης του».

Στα αποχαρακτηρισθέντα απόρρητα έγγραφα υπάρχει επίσης σύσταση διακοπής της συνεχιζόμενης βοήθειας προς τον Έντουαρντ Τσάπμαν, λόγω καταγγελιών για συνέργεια του Φόρεϊν Όφις στην «επιχείρηση συγκάλυψης» της ελληνικής κυβέρνησης - εφόσον δεν τον βοηθούσαν να συναντήσει τον Μουντή στη φυλακή. «Κάθε ικανοποίηση επιθυμίας του φέρνει νέες απαιτήσεις, κοστίζοντας χρόνο και χρήμα», αναφέρουν οι Βρετανοί διπλωμάτες. Η εκτίμηση των Βρετανών είναι ότι ακόμα και αν είχε καταδικαστεί λάθος άνθρωπος, η φύση της δολοφονίας δεν ήταν διαφορετική από αυτή που είχε επισήμως καταγραφεί.

Ο Έντουαρντ Τσάπμαν δεν αποδεχόταν την επίσημη ελληνική εκδοχή, ότι δηλαδή η κόρη του Αν Τσάπμαν είχε δολοφονηθεί από τον εραστή της. Στην επιστολή του στη Βρετανίδα πρωθυπουργό τονίζει ότι η δολοφονία της κόρης του δεν είχε να κάνει με το σεξ, προσθέτοντας ότι το ίδιο είχαν υποστηρίξει τρεις από τους επτά δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου, όπως και ο Βρετανός ιατροδικαστής.

Συνεχίζει αναφέροντας ότι έπρεπε για την υπόθεση να αποφανθεί η ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Ήθελε να δει τον Μουντή για να τον πείσει να ζητήσει την επανεκδίκαση της υπόθεσης, αφού μόνο αυτός ή η κατηγορούσα αρχή μπορούσαν να το κάνουν. Χαρακτηρίζει δε τις απαντήσεις του Γεώργιου Ράλλη ως μη-ικανοποιητικές.

http://forza-grecia.pblogs.gr/2011/00/ta-arheia-toy-fore-n-ofis-gia-thn-ellada-toy-1980-meros-4o-kai-t.html

Ποιος σκότωσε  την Ann Chapman;

Ένας ανεξάρτητος ερευνητής σε μία από τις πιο διαβόητες δολοφονίες στην Ελλάδα του 1970 θεωρεί ότι ο θάνατος της Βρετανίδας ήταν αποτέλεσμα εμπλοκής  των ελληνικών υπηρεσιών πληροφοριών και τη CIA.

Γράφει ο  RICHARD COTTRELL

Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι ακόμα στην Αθήνα, οι οποίοι όταν αναφέρεται το όνομα της  Ann Chapman γυρίζουν την θύμησή τους στη νεαρή βρετανίδα που βρέθηκε ανάμεσα σε κουρέλια σε ένα θάμνο καθώς έπεφτε το σούρουπο ένα βροχερό απόγευμα του Οκτωβρίου στα 1971.

Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που μάζευε σαλιγκάρια για φαγητό βρήκε τυλιγμένο σε κουρέλια αναμεσα σε θάμνους κοντά στο Καβούρι το ημίγυμνο σώμα της Chapman, που είχε κακοποιηθεί και στραγγαλιστεί. Οι αρχές απέδωσαν την δολοφονία της σε ένα δύσμοιρο ηδονοβλεψία που ονομαζόταν Νικόλαος Μουντής.

Ο  δυναμικός πατέρας της Chapman, Edward, ποτέ δεν αποδέχθηκε αυτή την παράλογη ιστορία και αγωνίστηκε όσο ζούσε για την ανακάλυψη των πραγματικών δραστών. Ο Τσάπμαν δεν είχε την παραμικρή  αμφιβολία ότι η δολοφονία της  κόρη του είχε πολιτικά κίνητρα.

Ως ευρωβουλευτής έλαβα το αίτημά του, και μετά από μια βαθιά έρευνα που διατάχθηκε από το κοινοβούλιο στο Στρασβούργο, πέτυχα την αποφυλάκιση του Μουντή αν και ποτέ - αναίσχυντα - δεν του δόθηκε χάρη. Έγραψα μάλιστα ένα βιβλίο σχετικό με την υπόθεση αυτή στα 1987 το οποίο έφερε τον τίτλο "Blood on their hands" (Aίμα στα χέρια τους)*.

Όμως η μια ελληνική κυβέρνηση μετά την άλλη ήταν προσκολλημένες στην εκδοχή  που δόθηκε από την χούντα των συνταγματαρχών. Εδώ υπήρχε μια γυναίκα που μπλέχτηκε βαθιά στο δηλητηριώδες περιβάλλον της πολιτικής αντίστασης. Δυστυχώς όμως, αυτό ήταν σε αντίθετο με την  προβαλλόμενη δημόσια εκδοχή ότι μια πανέξυπνη δημοσιογράφος και μάλιστα απόφοιτος ψυχολογίας πήγε πίσω από έναν τοίχο, ενώ περίμενε στη στάση για το λεωφορείο, προκειμένου να επιδοθεί σε  σεξουαλική πράξη  με ένα μάλλον βρωμιάρη ξένο.

Η συμπεριφορά της βρετανικής κυβέρνησης (η οποία αποδέχθηκε αυτή την "εξήγηση") ήταν παραπάνω ​​από περίεργη: κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να αποφευχθεί ώστε τα υπολείμματα της σωρού της Chapman να αναγνωριστούν από τους γονείς της, εμπόδισε μια έρευνα και, στη συνέχεια, επέβαλε παράνομα να αποτεφρωθεί, με προσωπική εντολή του Υπουργείο Εσωτερικών. Για χρόνια μετά από την επιβολή ενός πέπλου σιωπής αποφεύγει ακόμα και σήμερα την παραμικρή συζήτηση για το θέμα.

Από την πλευρά τους, οι Έλληνες άφησαν χωρίς ουσιαστικό έλεγχο τον περίφημο Δρ. Δημήτριο Καψάσκη, που ήταν  τότε επικεφαλής της ιατροδικαστικής υπηρεσίας στην Αθήνα και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα σε θέματα συγκάλυψης "ενεργειών" δεξιών καθεστώτων Ο ίδιος χειρίστηκε το νυστέρι του για να παραμορφώσει τα χαρακτηριστικά της ώστε να μην αναγνωρίζεται. Υπενθυμίζεται ότι ο Καψάσκης διακρίθηκε ομοίως για τα ψευδή στοιχεία που βγήκαν στην περίπτωση του βουλευτή της αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη που  μαρτύρησε από ενέργειες ελλήνων παρακρατικών.

http://www.speroforum.com/a/10777/Who-killed-Ann-Chapman

By Greek or Greeks unknown

Dennis Sewell

*BLOOD ON THEIR HANDS  

by Richard Cottrell

Grafton, L12.95

Collectors of conspiracy theories should by now be familiar with many of the circumstances attending the murder in Greece of the freelance radio journalist, Ann Chapman. Since 1971 the case has appeared frequently in the headlines and has exercised the imaginations and insights of not a few investigative journalists. It has been Ann's father, Edward Chapman, who has refused to let the matter drop, reject- ing the explanations offered by successive Greek governments and alleging that the truth has been consistently covered up.

Finally, in May 1984, the European Parliament accepted the conclusion of its investigator, Euro-MP Richard Cottrell, that Ann had been murdered by 'agents of the Greek state'. This is rather like Miss Marple revealing that a murder at the country house has been committed by 'one of the domestic staff. Nor does Blood on Their Hands name the guilty men. Never- theless it is a useful pulling together of the available evidence and sets the killing clearly in the context of the political situation prevailing in Greece at that time. Whether one thinks of Greece today as an attractive holiday destination or as an irritating and duplicitous socialist republic forever whingeing about the Elgin Mar- bles, it is easy to forget that not so long ago it was Europe's token third world country complete with military dictatorship and thuggish secret police.

Cottrell's account of the behind the scenes machinations of the CIA is more plausible than one might expect by virtue of its not being burdened with any moral judgments on the part of the author. It seems that the Americans were determined to achieve partition in Cyprus when they saw Makarios showing all the signs of developing into a Mediterranean Castro. To get their way, they stage-managed the removal of King Constantine, the Col- onel's coup, Nicos Sampson's coup in Cyprus and the Turkish invasion of that island in 1974. Somehow (probably in search of a good story) Ann Chapman had become simultaneously involved with the Greek resistance movement and the secur- ity police. She was strangled and left bound hand and foot in a field at Kavouri, outside Athens.

To distract attention from any political dimension to the killing, the Greek author- ities found a scapegoat in the shape of Nicholas Moundis, a local factory worker who was tried and convicted of the Chap- man murder. However, in concocting the evidence the Greeks fell prey to their most noted national vice: sexual vanity. To convict Moundis they put together a story which involved Ann meeting him at a bus stop and, with only a few minutes before the arrival of the bus, consenting to go with him behind a wall for quick sex. No wonder the French and the Italians in the European Parliament, doubtless familiar with the frosty English rose type, found the official version unconvincing. Moreover, it was the implication that his daughter had been a woman of easy virtue that drove and sustained Edward Chapman through the years of battling against the Greek bureaucracy with little support from our own Foreign Office. Cottrell's account of Chapman's lonely, at times almost hope- less, fight breathes life into what otherwise might have been a somewhat sterile setting out of facts and inconsistencies in forensic evidence.

Unfortunately, the most interesting character in the narrative has only a walk-on part. Martin Packard, a Richard Hannay figure helped set up the resistance to the colonels (whilst still a serving naval officer) and later ran guns and explosives into Greece until MI6 told him to stop. One feels that he deserves his own book.

http://archive.spectator.co.uk/article/21st-march-1987/35/by-greek-or-greeks-unknown#.VF9iQvmsVAE