Η διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και τα παιγνίδια με την ξενοκρατία

Πώς θα ψηφίσουν οι «300» της Βουλής

Έναν μήνα πριν λήξει η θητεία τού εν ενεργεία Προέδρου της Δημοκρατίας συγκαλείται από τον πρόεδρο της Βουλής συνεδρίασή της με σκοπό την εκλογή του διαδόχου του.

Η ψηφοφορία γίνεται ονομαστικά, ψηφίζουν όλοι οι βουλευτές και δεν προηγείται συζήτηση. Αν και τους υποψηφίους τούς προτείνουν οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες, ψήφοι υπέρ προσώπων που δεν έχουν προταθεί δεν θεωρούνται άκυρες, εκτός από την 6η ψηφοφορία που θεωρούνται έγκυρες μόνο οι ψήφοι μεταξύ των δύο επικρατεστέρων.

Πρόεδρος εκλέγεται αυτός που στην πρώτη ψηφοφορία θα συγκεντρώσει τα 2/3 του συνόλου των βουλευτών (200 έδρες). Σε περίπτωση που δεν υπάρξει αποτέλεσμα, επαναλαμβάνεται η ψηφοφορία ύστερα από πέντε μέρες και αν και πάλι δεν επιτευχθεί αποτέλεσμα, πραγματοποιείται τρίτη ψηφοφορία, πάλι ύστερα από πέντε μέρες, αλλά αυτή τη φορά απαιτείται πλειοψηφία των 3/5 του συνόλου των βουλευτών (180 έδρες). Αν και πάλι δεν εκλεγεί κάποιος, η Βουλή διαλύεται μέσα σε δέκα μέρες και προκηρύσσονται εκλογές. Δεν απαιτείται η προσυπογραφή του Διατάγματος για την διάλυση της Βουλής από τον πρωθυπουργό.

Μετά το πέρας των εκλογών, η Βουλή συνέρχεται αμέσως και διεξάγει νέα ψηφοφορία στην οποία απαιτείται αρχικά πλειοψηφία των 3/5 του συνόλου, ήτοι 180 έδρες. Αν δεν επιτευχθεί ούτε αυτή η πλειοψηφία, προβλέπεται πέμπτη ψηφοφορία με την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών, ήτοι 151 έδρες. Στην περίπτωση που δεν αναδειχθεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας ούτε και τότε, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μεταξύ των δύο επικρατεστέρων, δηλαδή αυτών που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους και εκλέγεται αυτός που θα συγκεντρώσει τη σχετική πλειοψηφία.

Αν οι δύο αυτοί ισοψηφήσουν, τότε πραγματοποιείται κλήρωση.

Από το "ΕΘΝΟΣ"

Παιγνίδια με την ξενοκρατία

Η κορύφωση της πολιτικής έντασης και σίγουρα της αγωνίας των πολιτικών ηγετών αναμένεται να σημειωθεί με την έναρξη των διαδικασιών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Τα βλέμματα όλων, όχι μόνον στην Ελλάδας, αλλά και στην Ευρωζώνη, θα είναι στραμμένα στο ελληνικό Κοινοβούλιο, όταν την 22α Φεβρουαρίου (ημέρα που κατά πάσα πιθανότητα θα διεξαχθεί η πρώτη ψηφοφορία) θα γίνει η αρχική καταγραφή των συσχετισμών. Σύμφωνα με τη διαδικασία, στην πρώτη και τη δεύτερη ψηφοφορία απαιτούνται 200 ψήφοι για την εκλογή Προέδρου, ενώ στην τρίτη ο σχετικός αριθμός «πέφτει» στους 180. Εάν και σε αυτή την ψηφοφορία δεν εκλεγεί Πρόεδρος, τότε η χώρα οδηγείται σε πρόωρες εκλογές...

Μεταξύ των τριών ψηφοφοριών, ωστόσο, μεσολαβούν δυο εξαιρετικά κρίσιμα (εκ των πραγμάτων) πενθήμερα, κατά τη διάρκεια των οποίων οι της συγκυβέρνησης θα προσπαθήσουν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη με φοβίες και απειλές υποτιθέμενων κινδύνων ώστε να επηρεαστούν οι επιρρεπείς σε αυτά βουλευτές, είτε από μόνοι τους. είτε από την πίεση της  "κοινης γνώμης " του εσωτερικού να ψηφίσουν έτσι ώστε να συγκεντρωθεί ο μαγικός αριθμός των 180 βουλευτών.

Σε αυτή την προσπάθειά τους θα επιζητήσουν την συνδρομή και από όλους εκείνους των οποίων τα συμφέροντα υπηρετούν εις βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Πιθανότατα θα προβληθεί ο φόβος πολιτικής αστάθειας (λες και οι εκλογές δεν είναι διαδικασία πολιτικής σταθερότητας) ενώ οι ξένοι πάτρωνες των συγκυβερνώντων θα συνεργήσουν στην εκτίναξη των spreads. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, την ίδια περίοδο να υπάρξουν και πολιτικές τοποθετήσεις από ξένους ηγέτες, προς την κατεύθυνση της "νηφαλιότητας" και της "ψυχραιμίας".

Σε κάθε περίπτωση θα γίνει προσπάθεια ώστε με το διαμορφούμενο κλίμα εκείνων των ημερών θα γίνει προσπάθεια μεταστροφής ορισμένων βουλευτών υπέρ των "προθύμων". Στελέχη της ΝΔ θεωρούν ότι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνη την περίοδο δεν θα μπορέσει να μιλήσει για εκβιασμό, καθώς όλες οι αντιδράσεις θα προέρχονται από το εξωτερικό και είναι σαφές ότι θα προβληθεί ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί ούτε θα μπορούσε να ελέγξει τις αγορές, προκείμενου να πιέσει τους αναποφάσιστους βουλευτές.

Θα ταυτίσουν, οι της συγκυβέρνησης, τον κ. Τσίπρα με την αστάθεια και θα τον κατηγορήσουν προσωπικά ότι προτάσσει το κομματικό του συμφερόντων από την εθνική ανάγκη ενώ ο  ίδιος ο πρωθυπουργός θα εμφανιστεί ως ο εγγυητής της οικονομικής σταθερότητας

Ο «βομβαρδισμός» με μηνύματα "αστάθειας", "κινδύνου πτώχευσης", απομάκρυνσης από την ευρώπη, επιστροφής στη δραχμή που θα προέρχονται τόσο από εγκάθετους στο εσωτερικό όσο και των δανειστών και μεγαλοκαρχαριών από το εξωτερικό πιστεύεται, εκ μέρους των μνημονιακών συμμάχων, ότι δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορους όσους από τους βουλευτές, που εκείνη την ώρα θα αμφιταλαντεύονται. Για τον λόγο αυτόν τόσο ο κ. Σαμαράς όσο και ο κ. Βενιζέλος μιλούν το τελευταίο διάστημα για την ανάγκη ανάληψης των ευθυνών από τον καθένα βουλευτή ξεχωριστά.