Θέμα χρόνου ο θάνατος Ρωμανού

Εισαγγελική εντολή για αναγκαστική σίτιση

Ο νεαρός Νίκος Ρωμανός που βρίσκεται στην 19η ημέρα απεργία πείνας, διατρέχει τεράστιο κίνδυνο καθώς έχει υπάρξει ραγδαία επιδείνωση στην υγεία του, και πλέον είναι θέμα χρόνου ο θάνατός του. Ο δικηγόρος του Φραγκίσκος Ραγκούσης με δελτίο τύπου που εξέδωσε την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου  απεύθυνε επειγον κάλεσμα και προειδοποίησε για την απερχόμενη ανακοπή για την οποία όπως λέει θα έπρεπε να φωνάζουμε αντί να ψιθυρίζουμε.

Η σημερινή ανακοίνωση του δικηγόρου του Ν. Ρωμανού, Φραγκίσκου Ραγκούση, αναφέρει τα παρακάτω:

"O Nίκος Ρωμανός κρατούμενος και απεργός πείνας από τις 10 Νοεμβρίου δίνει στο Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς την πιο οδυνηρή μάχη απέναντι στην αναλγησία της κρατικής εξουσίας που τόσο πολέμησε ενάντιά της.

Με τους παλμούς της καρδιάς του να φτάνουν τους 170, η ανακοπή δυστυχώς είναι αναμενόμενη όπως κάποιοι ψιθυρίζουν, ενώ θα έπρεπε να το φωνάζουν.

Το κείμενο αυτό δεν έχει επικοινωνιακό χαρακτήρα, δεν θα ζητιανέψει εκφράσεις λύπης και συμπαράστασης. Δεν ταιριάζουν άλλωστε στον χαρακτήρα του Ρωμανού.

Είναι διαμαρτυρία και κάλεσμα. Ο Ρωμανός θα χάσει τη μάχη για τη ζωή όχι γιατί είναι αυτοκαταστροφικός, αλλά επειδή κάποιοι τον εξαναγκάζουν να διεκδικήσει μ΄αυτόν τον τρόπο δύο από τα πολυτιμότερα αγαθά του ανθρώπου: Την ελευθερία και τη Δικαιοσύνη.

Στην πολυήμερη και επικίνδυνη απεργία πείνας αντί για δικαίωση ήρθε η σκληρή εντολή από την εισαγγελέα των φυλακών για αναγκαστική σίτιση, παραβιάζοντας κάθε έννοια νομιμότητας και στοιχειοθετεί το αδίκημα του βασανισμού κρατουμένου, αφού από την πρώτη στιγμή με θάρρος και παρρησία ο Νίκος Ρωμανός δήλωσε ότι δεν επιθυμεί τη λήψη τροφής καθ’ οποιονδήποτε τρόπο και ότι θα συνεχίσει την απεργία πείνας έστω και αν βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή του.

Προς τιμήν τους οι θεράποντες γιατροί ασκούν τα καθήκοντά τους με ποιότητα και ευαισθησία κάτω από την εποπτεία και το αμέριστο ενδιαφέρον του Διοικητή του Νοσοκομείου για να τον σώσουν και να τον στηρίξουν στη σκληρή αυτή δοκιμασία του".

Η γιατρός Λίνα Βεργοπούλου μιλώντας νωρίτερα στο ραδιοφωνικό σταθμό "Στο Κόκκινο" για την κατάσταση της υγείας του Νίκου Ρωμανού είπε: 

«Σε άμεσο κίνδυνο η ζωή του Ρωμανού»

«Πλέον δεν κινδυνεύει η υγεία του αλλά και η ζωή του». Η γιατρός Λίνα Βεργοπούλου μίλησε στο Κόκκινο για την κατάσταση της υγείας του Νίκου Ρωμανού που συνεχίζει την απεργία πείνας και νοσηλεύεται στο «Γεώργιος Γεννηματάς».   «Πλέον δεν κινδυνεύει η υγεία του αλλά και η ζωή του». Η γιατρός Λίνα Βεργοπούλου μίλησε στο Κόκκινο για την κατάσταση της υγείας του Νίκου Ρωμανού που συνεχίζει την απεργία πείνας και νοσηλεύεται στο «Γεώργιος Γεννηματάς».

«Η κατάστασή του είναι κρίσιμη, κινδυνεύει άμεσα από μέρα σε μέρα με νεφρική και καρδιακή ανεπάρκεια. Πρέπει να δοθεί δημοσιότητα στο τι ακριβώς συμβαίνει, απεργία ξεκίνησε και ο Μιχαηλίδης ως συμπαράσταση στο Νίκο.

Ο Ρωμανός είναι σε κρίσιμη κατάσταση, δεν ξέρουμε πως θα είναι αύριο, κινδυνεύει η υγεία του και η ίδια η ζωή του. Φέρονται εκδικητικά σε νέους ανθρώπους. Ελπίζω σύντομα το υπουργείο να καταλάβει...

Ο Νίκος θα συνεχίσει μέχρι το τέλος, δεν θα σταματήσει... Οι σύντροφοι του του συμπαραστέκονται και άλλα παιδιά θα μπουν στην απεργία από την Δευτέρα», τόνισε η κ. Βεργοπούλου.

http://www.alfavita.gr

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

(Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.)
Αρθ. Ιδρ. Απόφασης Πρωτοδ. Αθηνών 20376/58
Χαλκοκονδύλη 13, 104-32, Αθήνα
Τηλ: 5238148, 5230819
Fax: 5230819
oiele@ath.forthnet.gr

www.oiele.gr

Αθήνα, 29/11/2014 

Αριθμ. Πρωτ: 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ 

ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ

Ένας νέος άνθρωπος δίνει σήμερα μάχη για τη ζωή του παλεύοντας για το αυτονόητο, το δικαίωμά του για πρόσβαση στο δημόσιο αγαθό της Παιδείας.

Νέα παιδιά μέσα σε αντίξοες συνθήκες, στις φυλακές ανηλίκων του Αυλώνα, κατόρθωσαν κάτι αξιέπαινο πετυχαίνοντας στις εισαγωγικές εξετάσεις για την ανώτατη εκπαίδευση. Για το κατόρθωμά τους αυτό απέσπασαν επαίνους από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης. Ωστόσο σε μια πράξη πρωτοφανούς εκδικητικότητας και σκληρότητας η ελληνική πολιτεία αρνείται να τους χορηγήσει εκπαιδευτικές άδειες.

Ένας από αυτούς, ο Νίκος Ρωμανός, ξεκίνησε απεργία πείνας διεκδικώντας το αναφαίρετο δικαίωμα που του παρέχει το Σύνταγμα για μόρφωση. Σήμερα, μετά από είκοσι ημέρες δοκιμασίας, οι δυνάμεις του σταδιακά τον εγκαταλείπουν και εκφράζονται από τους θεράποντες ιατρούς του φόβοι ακόμη και για τη ζωή του.

Η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας εκφράζει τη συμπαράστασή της στο δίκαιο αγώνα του Νίκου Ρωμανού. Θεωρούμε ότι η Πολιτεία οφείλει να αντιμετωπίζει όσους παραβαίνουν το νόμο, ιδίως όταν αυτοί είναι νέοι άνθρωποι, με σκοπό τη διαπαιδαγώγηση και την ομαλή τους επανένταξη στην κοινωνία. Η άρνηση χορήγησης των εκπαιδευτικών αδειών κανέναν άλλο σκοπό δεν εξυπηρετεί από την οριστική περιθωριοποίησή τους και αποτελεί μια ακραία μορφή βίας που αναπόφευκτα θα απαντηθεί με ακόμη περισσότερη βία τροφοδοτώντας έναν ατέρμονο φαύλο κύκλο.

Ζητούμε την άμεση παρέμβαση της κυβέρνησης και δη των Υπουργείων Δικαιοσύνης, Προστασίας του Πολίτη και Παιδείας, ώστε να χορηγηθούν οι εκπαιδευτικές άδειες στους νέους φυλακισμένους. Το απαιτούν ο νομικός μας πολιτισμός και οι βασικές αρχές ανθρωπισμού που οφείλουν να διέπουν κάθε σύγχρονη, ευνομούμενη πολιτεία. Η εκπαίδευση είναι αγαθό για όλους και ουδείς δικαιούται να το στερεί από οιονδήποτε.

 http://www.14ekloges.gr

Η πολιτεία χρωστάει στον Νίκο Ρωμανό. Δεν χρωστάει ο Νίκος Ρωμανός στην πολιτεία.

 

Όπως είναι γνωστό, ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 10 Νοεμβρίου. Του συμπαραστέκεται ο Γιάννης Μιχαηλίδης, κι αυτός καταδικασμένος για τη ληστεία στο Βελβεντό. Ο Ηρακλής Κωστάρης διέκοψε χθες τη δική του απεργία πείνας, για λόγους που εκθέτει σε ανακοίνωσή του. Όλα δείχνουν πως ο Ν. Ρωμανός δεν έχει σκοπό να διακόψει τη δική του απεργία, ενώ σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η κατάσταση της υγείας του είναι πολύ άσχημη…

Έχουν υπάρξει διάφορες προσπάθειες νομικής αιτιολόγησης του γιατί το αίτημα του Ν. Ρωμανού να του επιτραπεί να παρακολουθήσει τη σχολή του πρέπει να γίνει δεκτό. Αλλά, κατά τη γνώμη μου, το ζήτημα δεν είναι αυτό. Δεν είναι το ζήτημα διότι δεν πιστεύω ότι η στάση της πολιτείας και του δικαστικού σώματος απέναντι στον Ν. Ρωμανό οφείλεται σε κάποιου είδους κενό νομικής κατανόησης του αιτήματός του. Αλήθεια, το πιστεύει κανένας;

Προφανώς και η νομική αιτιολόγηση πρέπει να υπάρξει. Ακόμη περισσότερο, πρέπει να υπάρξει μια νέα κυβέρνηση που θα καταργήσει μεμιάς όλες τις νομοθεσίες που καταστρατηγούν τη δημοκρατία, από τον «τρομονόμο» ως τις φυλακές «Γ” τύπου». Αλλά το πρώτιστο επιχείρημα πρέπει να είναι πολιτικό και να συναρτάται με το πνεύμα της δικαιοσύνης όπως πρέπει να κατοικεί στην καρδιά της δημοκρατίας, μιας δημοκρατίας που διαρκώς μετράει πρώτα και κυρίως τις δικές της ευθύνες και αποτυχίες, μιας δημοκρατίας που αναστοχάζεται συνεχώς τα όριά της, τους αποκλεισμούς της και τους μονοδρόμους της, μιας δημοκρατίας διευρυνόμενης και ζωντανής. 

 

Δεν πιστεύω λοιπόν ότι η πολιτεία θα έπρεπε να ικανοποιήσει το αίτημα του Ν. Ρωμανού επειδή αυτό είναι το νόμιμο. Αλλά επειδή αυτό είναι το δίκαιο.

Επιπρόσθετα, όμως, μ” όλο που ούτε αναρχικός είμαι ούτε βλέπω έστω με συμπάθεια τις αναρχικές ιδέες κι ακόμη λιγότερο τον «ένοπλο αγώνα» σε τούτη τη συγκυρία, θα πω αυτό που ακόμη και στην Αριστερά, δυστυχώς, ελάχιστοι λένε: Η πολιτεία χρωστάει στον Νίκο Ρωμανό. Δεν χρωστάει ο Νίκος Ρωμανός στην πολιτεία.

Ένας νέος άνθρωπος, ένα παιδί τότε, που είδε τον καλύτερό του φίλο, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, να πεθαίνει στα χέρια του, δολοφονημένος εν ψυχρώ από αστυνομικό, δεν είναι ούτε απρόσμενο ούτε παράξενο να αντιδράσει με τον τρόπο που αντέδρασε ο Ν. Ρωμανός. Πόσο μάλλον που έχουμε εικόνα, από την σύντομη παρουσία του στη δίκη Κορκονέα-Σαραλιώτη, για το βαθύ του τραύμα, το οποίο τον οδήγησε να διακόψει την ως τότε ζωή του. Έχει απόλυτο δίκιο ο πατέρας του Α. Γρηγορόπουλου που είχε δηλώσει πως ο Ν. Ρωμανός ήταν το δεύτερο θύμα των Κορκονέα και Σαραλιώτη. Κι όταν έπεσε στα χέρια του νόμου, τι έκαναν οι εκπρόσωποι του νόμου, οι συνάδελφοι του δολοφόνου του καλύτερού του φίλου; Τον βασάνισαν.

Μια ζωντανή δημοκρατία θα τα τοποθετούσε όλα αυτά στο κέντρο της αντιμετώπισής της, όχι στο περιθώριο. Θα προσέφερε στον Ν. Ρωμανό βοήθεια για να σκεφτεί πως η δίκαιη οργή του δεν οδηγεί με μια λιγότερο ή περισσότερο περίπλοκη συνεπαγωγή στα όπλα και στη ληστεία· πως υπάρχουν λόγοι που αυτό είναι λάθος πέρα από την ψευδεπίγραφη «νομιμότητα» τούτου του κράτους· πως οι λόγοι που αυτό είναι λάθος κατοικούν ακριβώς στις έννοιες της ελευθερίας και της χειραφέτησης που τον εμπνέουν. Αλλά μια ζωντανή δημοκρατία δεν θα τιμωρούσε ούτε με μια μέρα φυλακή τον Ν. Ρωμανό. Ούτε με μια ώρα.

Αντιθέτως, θα επέβαλε τη μεγαλύτερη δυνατή ποινή στους βασανιστές του. Και στους ηθικούς αυτουργούς των βασανισμών, την αστυνομική ηγεσία και τον υπουργό Ν. Δένδια, που συγκάλυψαν για μια ακόμη φορά τα γεγονότα. Ναι, σε μια χώρα όπου η αστυνομία σκοτώνει παιδιά, σε μια χώρα όπου η αστυνομία βασανίζει, όποιος πιστεύει ότι το θέμα που πρέπει πρωτίστως να συζητήσουμε είναι η βία που άσκησε ο Ρωμανός είναι είτε χαλασμένος είτε συνειδητός εχθρός της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Το είχαμε υποστηρίξει αυτό μαχητικά τον καιρό εκείνων των γεγονότων, όταν πολλοί μας έψεξαν για το εξώφυλλό μας, κι εξακολουθούμε να το υποστηρίζουμε.

Κι αν νομίζει κανείς ότι όλα αυτά που υποστηρίζω περιορίζονται μόνο στον Ν. Ρωμανό, κάνει λάθος. 

Μπορεί η περίπτωσή του να διευκολύνει, επειδή τη διακρίνει αφενός το έντονο υπόβαθρο της σχέσης με τον Α. Γρηγορόπουλο, αφετέρου η αντιδιαστολή της άρνησης των ληστών του Βελβεντού να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους με τον βασανισμό τους από την αστυνομία· αλλά πρόκειται απλώς για διευκόλυνση. Όλη η υπόθεση με τη «νέα τρομοκρατία» και τους «Πυρήνες της Φωτιάς», αυτό το σκοτεινό και βρωμερό παιχνίδι της κυβέρνησης, των υπηρεσιών, της αστυνομίας και των δικαστικών με την χειραγώγηση της κοινής γνώμης και της δικαιοσύνης, αποτελεί κόλαφο για τη δημοκρατία. Αντιδημοκρατικοί νόμοι, δίκες φρονημάτων, απουσία στοιχείων, αποτυπώματα που ξεφυτρώνουν από δω κι από κει, αναξιόπιστοι αντιτρομοκρατικάριοι, βασανισμοί, εξοντωτικές ποινές, διαστροφή της διαδικασίας, δίκες παρωδία. Από τη μία η ολοκληρωτική χάλκευση του πραγματικού μεγέθους της απειλής για την κοινωνία, από την άλλη η ολοκληρωτική τύφλωση ως προς τις ευθύνες της πολιτείας για το γεγονός ότι όχι μόνο αυτή η οργή είναι γέννημα των δικών της εγκλημάτων αλλά και ότι αυτή η δράση αναπτύσσεται σε συνομιλία με την καταστολή της, με θρυαλλίδα τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου και τον Δεκέμβρη του 2008: η ελληνική πολιτεία έχει κατασκευάσει τη «νέα τρομοκρατία» από κάθε άποψη. Κι αν εδώ δεν είναι τόσο εύκολο να πει κανείς τι θα έπρεπε να γίνει σε τελική ανάλυση με τους κατηγορούμενους όσο είναι στην περίπτωση του Ν. Ρωμανού, το βέβαιο είναι ότι δεν θα έπρεπε να γίνεται αυτό που γίνεται. Τις παρακολουθούμε λοιπόν στενά αυτές τις δίκες και θα φροντίσουμε να καταγραφούν ως η προσβολή στη δημοκρατία που είναι. Διότι, όχι, δεν αληθεύει ότι η δημοκρατία απλώς υψώνει ένα όριο στη βία που στρέφεται εναντίον της αλλά αντιθέτως η αλήθεια είναι ότι οφείλει στην ίδια την οικοδόμηση αυτού του ορίου να εντάσσει διαρκώς τη δική της ευθύνη, το δικό της έλλειμμα και τον αναστοχασμό της πάνω στη δική της καταστατική ή και συγκυριακή βία.

Τέλος, ελπίζω ότι δεν υπάρχουν αυτοί, είτε στους παρακρατικούς θύλακες είτε στις τάξεις των φωτισμένων σαμαρικών μυαλών, οι οποίοι τρίβουν τα χέρια τους διότι πιστεύουν πως εδώ θα βρουν την εστία ανάφλεξης που δεν τους χάρισαν οι διαδηλωτές το τριήμερο της 17ης Νοεμβρίου. Ελπίζω ότι το σενάριο πρόκλησης αναταραχής που εξύφαιναν ορισμένοι το τελευταίο διάστημα δεν ήρθε να συναντήσει αναπάντεχα το αίτημά τους να πάρουν τη ρεβάνς για τον Δεκέμβρη του 2008, γεννώντας τη συνθήκη εκείνη που διαμιάς περισώζει τη χρεωκοπημένη κυβέρνηση και εμβληματοποιεί το δόγμα της αυταρχικής «νομιμότητας» της Ελλάδας της κρίσης. Ελπίζω ότι δεν είδαν κάποιοι ως θεόσταλτο δώρο για τα σχέδιά τους την πιθανότητα αυτός ο νέος άνθρωπος να πεθάνει διεκδικώντας την ίδια του την ανθρωπιά.

http://unfollow.com.gr/web-only/15451-romanos/