ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Η αξία του «ΟΧΙ»

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Η αξία του «ΟΧΙ»

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Ίσως ποτέ άλλοτε δεν νιώσαμε τόσο έντονα την αξία του «ΟΧΙ», όσο στις μέρες μας. Με την άρνηση γράφονται οι μεγάλες σελίδες της Ιστορίας, ποτέ με το «ναι σε όλα». Μισητό ήταν το καθεστώς της «4ης Αυγούστου». Κι ο δικτάτορας Μεταξάς δεν είχε συμπάθειες μέσα στον λαό. Έφτασε όμως μια κρίσιμη στιγμή, με το «ΟΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου 1940, για να τον διασώσει μέσα στην Ιστορία.

Την ίδια άρνηση αντέταξε στον εισβολέα και ο λαός, αγωνιζόμενος στα βουνά και στις πόλεις. Αλλά αυτό έγινε λίγο αργότερα. Διότι αν εκείνο το βράδυ, στην κατοικία του στην Κηφισιά, ο Μεταξάς έλεγε «ναι», η πορεία των γεγονότων θα εξελισσόταν διαφορετικά. Αυτήν την πραγματικότητα ανεγνώρισε και ο δημοκρατικός αστικός πολιτικός κόσμος, οι ηγέτες του οποίου, μάλιστα, βρίσκονταν στις εξορίες. Το παραδέχθηκε ακόμα και ο Νίκος Ζαχαριάδης, όταν στην πρώτη επιστολή του ετόνιζε: «Στον πόλεμο αυτόν, που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως καμία επιφύλαξη…».

Αλλά η ελληνική Ιστορία, από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι γεμάτη από τέτοια «ΟΧΙ». Σήμερα βιώνουμε τον Γ' Παγκόσμιο -οικονομικό- Πόλεμο. Είναι χειρότερος και πιο επικίνδυνος από τους δύο προηγούμενους. Κι αυτό διότι: α) Ο κόσμος δεν διδάχτηκε τίποτα από τη νοοτροπία και τους στόχους της Γερμανίας, που παραμένουν πάντοτε οι ίδιοι. β) Οι λαοί του Νότου στενάζουν κάτω από τη γερμανική αποικιοκρατία, αλλά δεν έχουν ηγεσίες να σηκώσουν ανάστημα. γ) Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν κατάλαβαν ότι το υπερόπλο του «ευρώ» είναι απείρως πιο «αποτελεσματικό» από βόμβες και συμβατικά όπλα. δ) Στους προηγουμένους πολέμους ήξερες ποιος ήταν ο αντίπαλός σου. Τον είχες απέναντι και έδινες τη μάχη σου. Σήμερα ο εχθρός είναι «αόρατος» μέσα στα «άντρα» του Βερολίνου και των Βρυξελλών και παίρνονται αποφάσεις χωρίς να μπορείς να ξεσηκωθείς για να τις πολεμήσεις. Κι έχουμε πάλι εξόντωση αθώων πολιτών κατά χιλιάδες, με άλλα μέσα. Να το καταλάβουμε: Όσο βρισκόμαστε κάτω από το σκήπτρο της Μέρκελ, ποτέ δεν θα ανασάνουμε. Διότι η καγκελαρία παίρνει τώρα τη «ρεβάνς» για τις δύο προηγούμενες ήττες της.

Κάποτε, στα 1946, ο Στάλιν, κουβεντιάζοντας με τον φιλοξενούμενό του γιουγκοσλάβο αξιωματούχο Μίλοβαν Τζίλας, εξέφρασε τη γνώμη ότι η Δύση θα έκανε τη Γερμανία δική της, γι' αυτό ήταν ανάγκη να μείνει αυτή η χώρα διχασμένη. Φαίνεται ότι τελικά δεν είχε άδικο. Οι Δυτικοί πολύ εύκολα λησμόνησαν τα τρομακτικά εγκλήματα της Γερμανίας.

Η κυβέρνηση του «θιάσου των ηνωμένων μνημονιακών» Σαμαρά - Βενιζέλου έχει εφαρμόσει στην πολιτική της το «ναι σε όλα». Η «τρόικα», τα Μνημόνια και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μπορεί να αλλάζουν «κοστούμι», αλλά βρίσκονται πάντα εδώ, ως «αρχές κατοχής». Και Νέα Δημοκρατία - ΠΑΣΟΚ είναι μια «αχυρένια» κατοχική κυβέρνηση, που έχει τόση «ανεξαρτησία», όση είχαν κι εκείνες οι κυβερνήσεις των Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου και Ράλλη. Ο δεύτερος κατοχικός «πρωθυπουργός», ο Κων. Λογοθετόπουλος, στο διάγγελμά του στις 2 Δεκεμβρίου 1942 ανέφερε: «Είμεθα ελεύθεροι να διοικήσωμεν τα εσωτερικά μας, κατά την ίδιαν ημών θέλησιν, και να αναδιοργανώσωμεν την Κρατικήν μηχανήν, χρησιμοποιούντες τα φιλοπονέστερα στελέχη της». Το ίδιο «ελεύθερη» είναι και η σημερινή συγκυβέρνηση να διοικήσει τα εσωτερικά μας και να χρησιμοποιήσει τα «φιλοπονέστερα» στελέχη της κρατικής μηχανής, με τις «αξιολογήσεις» που ζητά η «τρόικα», ώστε να υπάρξει κύμα απολύσεως. Το κύμα των απολύσεων δεν υπήρξε κατά την περίοδο 1941-1944. Ούτε πήραν τότε τα σπίτια των πολιτών, όπως τώρα. Ούτε εφαρμόστηκαν «κεφαλικοί» φόροι σε εκείνη την Κατοχή. Βλέπουμε όμως την ίδια εικόνα· οι άλλοτε νοικοκυραίοι να περιμένουν σε συσσίτια και να στερούνται ακόμα και το ψωμί, παρά τις νέες… «χιλιάδες θέσεις εργασίας» που οραματίζεται ο κ. Σαμαράς και τη μείωση της ανεργίας που βλέπει στον ύπνο του. Και προσπαθούν άνθρωποι, κάποτε ευκατάστατοι, να πουλήσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να πληρώσουν τον εγκληματικό ΕΝΦΙΑ και τους άλλους παρανοϊκούς φόρους του μαθητευόμενου μάγου Χαρδούβελη, διαδόχου του επίσης ολετήρα Στουρνάρα, τον οποίο, για να επιβραβεύσει για τις «υπηρεσίες» του, το Δ' Ράιχ τον έβαλε (ως άνθρωπο εμπιστοσύνης του) να διοικεί την Τράπεζα της Ελλάδος.

Η περίπτωση φέρνει στη μνήμη αυτό που έγινε τον Αύγουστο του 1944, όταν ο υπ' αριθμόν 1 γερμανόφιλος αντιπρόεδρος της «κυβέρνησης» Έκτωρ Τσιρονίκος, φίλος του πληρεξουσίου Νοϊμπάχερ, οργάνωσε την «έξοδό» του στη Βιέννη και ετοιμαζόταν το ίδιο να κάνει ο διαχειριζόμενος τα οικονομικά Σπύρος Χατζηκυριάκος. Η αντιστασιακή δεξιά εφημερίδα «Ελληνικόν Αίμα» έγραφε στις 10 Σεπτεμβρίου 1944: «Ο πολύς Σπύρος Χατζηκυριάκος, το κάθαρμα που τιτλοφορήθηκε από τους Γερμανούς ''Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος'', αποπειράθηκε μαζί με τον γερμανό παρατηρητή της Τραπέζης Πάουλ Χαν, να το σκάσει για τη Γερμανία». Ας σημειωθεί ότι ο Χατζηκυριάκος, μιλώντας σε ανωτέρους υπαλλήλους της Τραπέζης, έπλεξε το εγκώμιο της Γερμανίας, τονίζοντας: «Εγώ ήμουνα και θα είμαι γερμανόφιλος, γιατί η Γερμανία είναι το σπουδαιότερο κράτος της οικουμένης…». Τον ίδιο θαυμασμό προς τη Μέρκελ επιδεικνύουν οι Σαμαράς - Βενιζέλος και το οικονομικό τους επιτελείο. Είναι αυτοί που δεν τολμούν να πουν κανένα «ΟΧΙ» στην καγκελαρία. Ούτε βέβαια τολμούν να πουν λέξη για το τι μας χρωστά η Γερμανία.

Ο αείμνηστος καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος είχε τονίσει το 1991 ότι: «Έναν περίπου χρόνο πριν από τη λήξη του πολέμου, οι ίδιοι οι Γερμανοί ομολογούσαν ότι είχαν πάρει 38.000.000 χρυσές λίρες. Μέχρι τη λήξη του, είναι λογικό να εικάσουμε ότι πήραν συνολικά γύρω στα 45.000.000 χρυσές λίρες…». Κι επειδή ο κ. Τσίπρας, κατά τη συζήτηση στη Βουλή για την περιβόητη «ψήφο εμπιστοσύνης» (όχι λαϊκής, βέβαια), ξεκαθάρισε ότι την αυριανή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τη δεσμεύει καμία συμφωνία του Σαμαρά, αν προηγουμένως δεν έχει ενημερωθεί η αξιωματική αντιπολίτευση, πρωθυπουργός και Βενιζέλος κατελήφθησαν από αμόκ. Αφρίζοντας, επεδόθησαν σε ένα πρωτοφανές υβρεολόγιο κατά του κ. Τσίπρα προσωπικά και τον εκατηγόρησαν ότι «υπονομεύει την εθνική προσπάθεια»… Και θεωρούν «εθνική προσπάθεια» να μη στενοχωρήσουμε τη Μέρκελ. Αυτό μας θυμίζει την προδικτατορική περίοδο, που είχε γίνει πολύς θόρυβος στη Βουλή για κάποιο στέλεχος της ΕΡΕ (ας μην αναφέρουμε το όνομά του, αν και είναι γνωστό), που κατά την Κατοχή, ως νομάρχης, είχε δηλώσει ότι: «Πας πολεμών τους Γερμανούς, δεν είναι Έλλην…»! Κάτι ανάλογο περίπου μας είπε ο επίδοξος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Μάκης Βορίδης. Στην τελευταία «μάχη» στη Βουλή ο κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος, υπερασπιζόμενος την κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική, εδήλωσε: «Εμάς μάς ακολουθούν όλοι οι ΚΑΛΟΙ Έλληνες…»! Η δήλωσή του ήλθε σαν ανατριχιαστική ηχώ εκείνου του βασιλικού διαγγέλματος της προδικτατορικής εποχής, που έκανε λόγο για «μιάσματα»! Έτσι αποκαλούσαν τότε όχι μόνο τους αριστερούς, αλλά και όποιον ερχόταν σ' επαφή μαζί τους. Κι ο θυμόσοφος Πρόεδρος της ΕΔΑ, ο Γιάννης Πασαλίδης, είχε χαρακτηρίσει τους έξαλλους ακροδεξιούς, που τα έλεγαν αυτά, ως… «εθνικοπαράφρονες»! Η αντίληψη περί «μιασμάτων» διακωμωδήθηκε με χρονογραφήματα, γελοιογραφίες και σατιρικά νούμερα των θεατρικών επιθεωρήσεων. Προφανώς για τον κ. Βορίδη, λοιπόν, όποιος αμφισβητεί την εθνοκτόνο πολιτική της συγκυβέρνησης, δεν είναι «καλός Έλλην» και αποτελεί… «μίασμα».

Ο παλιός κατοχικός πρωθυπουργός, ο Λογοθετόπουλος, κατηγορούσε στο προαναφερόμενο διάγγελμά του, του 1942, εκείνους που «υπονόμευαν» το «έργο» της κυβερνήσεώς του, ως «ανθρώπους του σκότους», «ασυνείδητους ταραξίες» και κομμουνιστές. Το ίδιο λένε σήμερα οι Σαμαράς-Βενιζέλος για όσους δεν εννοούν να ενστερνιστούν το δικό τους μακάβριο κυβερνητικό έργο. Μας ξαναγύρισαν στο Σικάγο του 1886, στους επικούς αγώνες των εργαζομένων, που πληρώθηκαν με αίμα για να κατοχυρώσουν το «οκτάωρο». Τόσο πίσω μας έφερε η Ευρωπαϊκή Ένωση της Μέρκελ. Αυτή η ψυχοκόρη του μακαρίτη Αδόλφου, που τρέμει μην τυχόν και φύγουμε από το ευρώ, διότι τότε -όπως η ίδια είπε- η Ευρωζώνη θα αρχίσει να ξηλώνεται! Όσο για εμάς, τους… «κακούς Έλληνες», που δεν μας θαμπώνει η ευρωλαγνεία, θυμίζουμε στους ξεσκονιστές της γερμανικής καγκελαρίας τον στίχο του μεγάλου βάρδου μας Τάσου Λειβαδίτη: «Ό,τι κι αν κάνουν, θα νικήσουμε. Ο κόσμος μάς ανήκει….».