Ευχές σε μια Ευρώπη που ξυπνάει
(Αναδρομές)
Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
πρώην βουλευτή, πρ. ευρωβουλευτή και πρ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής
Η
τετριμμένη και φθαρμένη λόγω κατάχρησης ρήση «κάθε πέρυσι και καλύτερα»
δεν είναι για πέταμα. Πρώτα πρώτα ευνοεί όλους τους ανθρώπους
ανεξαιρέτως, επειδή ήταν κατά έναν χρόνο νεότεροι. Και δεύτερον, επειδή
οι πλείστοι ήταν και βιολογικά λιγότερο επισφαλείς. Αυτά σε προσωπικό
επίπεδο. Σε πολιτικό, πολιτιστικό και κοινωνικό επίπεδο
μπορεί να ισχύει και το εκ διαμέτρου αντίθετο. Πράγμα που ενδέχεται να
συμβεί ή να μη συμβεί, ανάλογα με την εκάστοτε χρονολογική τομή των
γεγονότων εντός και εκτός των συνόρων της χώρας μας.
Η χρονιά που θα εγγραφεί στο παρελθόν σε έξι ημέρες υπήρξε χείριστη για την πατρίδα μας. Ήταν, όμως, καλύτερη από την προηγούμενη. Τότε που μας κυβερνούσαν δουλοπρεπέστατα οι φρικαλέοι Σαμαροβενιζέλοι. Ανδράποδα και ανδρείκελα της Μέρκελ και του Σόιμπλε, πουλώντας αναίσχυντα ανέφικτες ελπίδες. Τάλε κουάλε με τους Σαμαροβενιζέλους και ο προηγηθείς δοτός πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, που εκτελούσε υπέρ το δέον πιστά τις καταστροφικές για την Ελλάδα εντολές του Βερολίνου με την προκλητική υποστήριξη του Σαμαρά.
Το 2015 άρχισε με αίσιο τρόπο για τους δυσανασχετούντες και οικονομικά δυσπραγούντες Έλληνες. Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου οδήγησαν σε άνετη νίκη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με 162 βουλευτές. Η κυβέρνηση αυτή υπέπεσε, ωστόσο, εξαρχής σε διττό σφάλμα. Ο συνδυασμός επιπόλαιου ενθουσιασμού και έλλειψης κυβερνητικής εμπειρίας λειτούργησε ευεργετικά για το στημένο παιχνίδι της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Οι οποίοι δεν τους επέτρεψαν καν να διαπραγματευθούν επί ένα ολόκληρο εξάμηνο! Με αποτέλεσμα την άνευ όρων παράδοση του Αλέξη Τσίπρα το ξημέρωμα της 13ης Ιουλίου και τη συνακόλουθη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρά ταύτα, δηλαδή τον τεράστιο εκβιασμό που επέφερε το τρίτο Μνημόνιο, οι Έλληνες εμπιστεύτηκαν και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, και, στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου, τους επανέφεραν στην εξουσία, έστω με λιγότερους κατά επτά βουλευτές. Γεγονός απίστευτο και λίαν εξοργιστικό για τους ξένους δυνάστες μας, οι οποίοι περίμεναν εντελώς διαφορετικό εκλογικό αποτέλεσμα, τρομάρα τους!
Οι Βερολινοβρυξελλιανοί έβαλαν αμέσως στα σκαριά την υπονόμευση και της νέας κυβέρνησης, που, όντας ίδια με την προηγούμενη, διαθέτει πλέον –έπαθε και έμαθε– απτή εμπειρία. Υφίσταται τώρα, άλλωστε, και το αντίπαλο δέος στην Ευρώπη. Οι ευρωσκεπτικιστές αυξάνονται και πληθύνονται. Η Μαρίν Λεπέν, παρά την ήττα της στον β' γύρο, αποτελεί φόβητρο. Στην Πορτογαλία κυβερνάει φιλολαϊκή κυβέρνηση συνασπισμού με τη συμμετοχή του κομμουνιστικού κόμματος της χώρας. Στην Ισπανία, ο πολιτικός φίλος του Σαμαρά, Ραχόι, θεωρείται εξοφλημένος. Η πορεία της Μαδρίτης προδιαγράφει κατεύθυνση λυτρωτική για τους ισπανούς πολίτες. («Οι δυνάμεις που υπερασπίζονται την κοινωνία μπήκαν δυναμικά στο πολιτικό σκηνικό», δήλωσε ο Τσίπρας συγχαίροντας τον Πάμπλο Ιγκλέσιας.)
Όσο για τον πρωθυπουργό της Ιταλίας, Ματέο Ρέντσι, μάσησε τα λόγια του. Εξέφρασε την ελπίδα «να μεγαλώσει η παρέα που θα ταχθεί υπέρ και όχι κατά της Ευρώπης». Μίλησε για… παρέα (!), αποφεύγοντας αντιμνημονιακές διατυπώσεις κατά της λιτότητας. Στην ουσία, για να μην τον αδικήσω, είπε πάντως το ίδιο πράγμα περί διαγραμμάτου.
Αυτές οι εξελίξεις σε τρεις χώρες της Νότιας Ευρώπης είναι ελπιδοφόρες. Ωχριούν, όμως, σε σύγκριση με τις καταπελτικές δηλώσεις του ηγέτη των σοσιαλδημοκρατών και αντικαγκελάριου Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. Ο κ. Γκάμπριελ, αναφερόμενος σε πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές με τους χριστιανοδημοκράτες, οι οποίοι άγονται και φέρονται από το ακραίο δίδυμο Μέρκελ και Σόιμπλε, καταφέρθηκε δημοσίως και με έντονο τρόπο εναντίον της λιτότητας. Είπε ότι «η πολιτική της λιτότητας διαμορφώνει ιστορικά ρήγματα στην Ευρώπη και υποθάλπει φαινόμενα ενίσχυσης της Ακροδεξιάς και του ρατσισμού». Δηλώσεις σταράτες και μη επιδεχόμενες αμφισβήτηση, που ενδέχεται να διανοίξουν προοπτική ριζικής αλλαγής των υφιστάμενων συσχετισμών. (Σύγκρινε τα μόλις αναφερθέντα –άκουσα πρόσφατα τη φωνή του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ σε γερμανικό ραδιόφωνο– με το τέλος του θαυμάσιου άρθρου του Μενέλαου Γκίβαλου στο «ΠΑΡΟΝ» της περασμένης Κυριακής.)
Ο πρώτος γύρος των εκλογών για την ανάδειξη αρχηγού της ΝΔ περατώθηκε με καθαρό προβάδισμα του Ευάγγελου Μεϊμαράκη και κατατρόπωση του Σαμαρά που είχε υποστηρίξει Τζιτζικώστα και Γεωργιάδη! Ο άκρως νεοφιλελεύθερος Κυριάκος Μητσοτάκης τερμάτισε δεύτερος και προκρίθηκε για τον διεξαχθησόμενο στις 10 Ιανουαρίου του 2016 δεύτερο γύρο. Εικάζω ότι οι μέχρι τότε ζυμώσεις θα είναι έντονες και δεν αποκλείω αναθυμιάσεις από τα βρώμικα ρούχα που θα ανέλθουν στην επιφάνεια μέσω… πρόθυμων τρίτων. Ελπίζω σε καθαρή νίκη του Ευάγγελου Μεϊμαράκη. Ειδάλλως θα ταλαιπωρηθεί η χώρα από τριβές διαρκείας, απροσπέλαστες ρωγμές ή και χαίνουσες πληγές.
ΥΓ.: Ο τίτλος «Αναδρομές», τον οποίο εκ των υστέρων δεν έχει νόημα να αλλάξω, είναι προδήλως κάλπικος. Αρχικά ήθελα να καταφύγω στο παρελθόν, συνδυάζοντας αντικειμενικές κατά το δυνατόν αναδρομές με προσωπικές αναμνήσεις. Κάτι που δεν μου βγήκε. Με αποτέλεσμα το άρθρο που μόλις διαβάσατε να καταντήσει μελλοντοτραφές!
Η χρονιά που θα εγγραφεί στο παρελθόν σε έξι ημέρες υπήρξε χείριστη για την πατρίδα μας. Ήταν, όμως, καλύτερη από την προηγούμενη. Τότε που μας κυβερνούσαν δουλοπρεπέστατα οι φρικαλέοι Σαμαροβενιζέλοι. Ανδράποδα και ανδρείκελα της Μέρκελ και του Σόιμπλε, πουλώντας αναίσχυντα ανέφικτες ελπίδες. Τάλε κουάλε με τους Σαμαροβενιζέλους και ο προηγηθείς δοτός πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, που εκτελούσε υπέρ το δέον πιστά τις καταστροφικές για την Ελλάδα εντολές του Βερολίνου με την προκλητική υποστήριξη του Σαμαρά.
Το 2015 άρχισε με αίσιο τρόπο για τους δυσανασχετούντες και οικονομικά δυσπραγούντες Έλληνες. Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου οδήγησαν σε άνετη νίκη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με 162 βουλευτές. Η κυβέρνηση αυτή υπέπεσε, ωστόσο, εξαρχής σε διττό σφάλμα. Ο συνδυασμός επιπόλαιου ενθουσιασμού και έλλειψης κυβερνητικής εμπειρίας λειτούργησε ευεργετικά για το στημένο παιχνίδι της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Οι οποίοι δεν τους επέτρεψαν καν να διαπραγματευθούν επί ένα ολόκληρο εξάμηνο! Με αποτέλεσμα την άνευ όρων παράδοση του Αλέξη Τσίπρα το ξημέρωμα της 13ης Ιουλίου και τη συνακόλουθη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρά ταύτα, δηλαδή τον τεράστιο εκβιασμό που επέφερε το τρίτο Μνημόνιο, οι Έλληνες εμπιστεύτηκαν και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, και, στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου, τους επανέφεραν στην εξουσία, έστω με λιγότερους κατά επτά βουλευτές. Γεγονός απίστευτο και λίαν εξοργιστικό για τους ξένους δυνάστες μας, οι οποίοι περίμεναν εντελώς διαφορετικό εκλογικό αποτέλεσμα, τρομάρα τους!
Οι Βερολινοβρυξελλιανοί έβαλαν αμέσως στα σκαριά την υπονόμευση και της νέας κυβέρνησης, που, όντας ίδια με την προηγούμενη, διαθέτει πλέον –έπαθε και έμαθε– απτή εμπειρία. Υφίσταται τώρα, άλλωστε, και το αντίπαλο δέος στην Ευρώπη. Οι ευρωσκεπτικιστές αυξάνονται και πληθύνονται. Η Μαρίν Λεπέν, παρά την ήττα της στον β' γύρο, αποτελεί φόβητρο. Στην Πορτογαλία κυβερνάει φιλολαϊκή κυβέρνηση συνασπισμού με τη συμμετοχή του κομμουνιστικού κόμματος της χώρας. Στην Ισπανία, ο πολιτικός φίλος του Σαμαρά, Ραχόι, θεωρείται εξοφλημένος. Η πορεία της Μαδρίτης προδιαγράφει κατεύθυνση λυτρωτική για τους ισπανούς πολίτες. («Οι δυνάμεις που υπερασπίζονται την κοινωνία μπήκαν δυναμικά στο πολιτικό σκηνικό», δήλωσε ο Τσίπρας συγχαίροντας τον Πάμπλο Ιγκλέσιας.)
Όσο για τον πρωθυπουργό της Ιταλίας, Ματέο Ρέντσι, μάσησε τα λόγια του. Εξέφρασε την ελπίδα «να μεγαλώσει η παρέα που θα ταχθεί υπέρ και όχι κατά της Ευρώπης». Μίλησε για… παρέα (!), αποφεύγοντας αντιμνημονιακές διατυπώσεις κατά της λιτότητας. Στην ουσία, για να μην τον αδικήσω, είπε πάντως το ίδιο πράγμα περί διαγραμμάτου.
Αυτές οι εξελίξεις σε τρεις χώρες της Νότιας Ευρώπης είναι ελπιδοφόρες. Ωχριούν, όμως, σε σύγκριση με τις καταπελτικές δηλώσεις του ηγέτη των σοσιαλδημοκρατών και αντικαγκελάριου Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. Ο κ. Γκάμπριελ, αναφερόμενος σε πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές με τους χριστιανοδημοκράτες, οι οποίοι άγονται και φέρονται από το ακραίο δίδυμο Μέρκελ και Σόιμπλε, καταφέρθηκε δημοσίως και με έντονο τρόπο εναντίον της λιτότητας. Είπε ότι «η πολιτική της λιτότητας διαμορφώνει ιστορικά ρήγματα στην Ευρώπη και υποθάλπει φαινόμενα ενίσχυσης της Ακροδεξιάς και του ρατσισμού». Δηλώσεις σταράτες και μη επιδεχόμενες αμφισβήτηση, που ενδέχεται να διανοίξουν προοπτική ριζικής αλλαγής των υφιστάμενων συσχετισμών. (Σύγκρινε τα μόλις αναφερθέντα –άκουσα πρόσφατα τη φωνή του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ σε γερμανικό ραδιόφωνο– με το τέλος του θαυμάσιου άρθρου του Μενέλαου Γκίβαλου στο «ΠΑΡΟΝ» της περασμένης Κυριακής.)
Ο πρώτος γύρος των εκλογών για την ανάδειξη αρχηγού της ΝΔ περατώθηκε με καθαρό προβάδισμα του Ευάγγελου Μεϊμαράκη και κατατρόπωση του Σαμαρά που είχε υποστηρίξει Τζιτζικώστα και Γεωργιάδη! Ο άκρως νεοφιλελεύθερος Κυριάκος Μητσοτάκης τερμάτισε δεύτερος και προκρίθηκε για τον διεξαχθησόμενο στις 10 Ιανουαρίου του 2016 δεύτερο γύρο. Εικάζω ότι οι μέχρι τότε ζυμώσεις θα είναι έντονες και δεν αποκλείω αναθυμιάσεις από τα βρώμικα ρούχα που θα ανέλθουν στην επιφάνεια μέσω… πρόθυμων τρίτων. Ελπίζω σε καθαρή νίκη του Ευάγγελου Μεϊμαράκη. Ειδάλλως θα ταλαιπωρηθεί η χώρα από τριβές διαρκείας, απροσπέλαστες ρωγμές ή και χαίνουσες πληγές.
ΥΓ.: Ο τίτλος «Αναδρομές», τον οποίο εκ των υστέρων δεν έχει νόημα να αλλάξω, είναι προδήλως κάλπικος. Αρχικά ήθελα να καταφύγω στο παρελθόν, συνδυάζοντας αντικειμενικές κατά το δυνατόν αναδρομές με προσωπικές αναμνήσεις. Κάτι που δεν μου βγήκε. Με αποτέλεσμα το άρθρο που μόλις διαβάσατε να καταντήσει μελλοντοτραφές!
| "ΠΑΡΟΝ" |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου