ΜΕ
ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Όσα
δεν λένε…
Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ
Η έννοια της ελευθερίας
παραμορφώνεται και σβήνει μέσα στη γερμανοευρωπαϊκή ένωση. Και αυτομάτως
χάνεται και η έννοια της δημοκρατίας. Παραμορφωμένη η ευρωπαϊκή ιδέα μέσα στο
«Νταχάου» της παγκοσμιοποίησης, έπαψε να εκφράζει τα ιδανικά που συγκινούσαν
τις περασμένες γενεές.
Έτσι, η λέξη «Ευρώπη»
δίνει σήμερα αφορμή για αρκετές συγχύσεις, σε έναν κόσμο που έχει γονατίσει
μέσα στον εργασιακό Μεσαίωνα που μας έφερε η Νέα Τάξη Πραγμάτων, κάτω από τη
γερμανική ηγεμονία. Κάποτε, ο Saint-Just έλεγε: «Η ευτυχία είναι μια ιδέα
καινούργια στην Ευρώπη». Σήμερα η καινούργια «ιδέα» της Ευρώπης είναι ο
«διεθνισμός της δυστυχίας».
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
κ. Προκόπης Παυλόπουλος, μιλώντας σε μιαν εκδήλωση του «Athens Democracy
Forum», υπογράμμισε: «Για να μπορεί να υπάρχει ελευθερία του πνεύματος, πρέπει
να υπάρχει ελευθερία του πολίτη». Πολύ
εύστοχα, με τη λακωνική του φράση, ο Πρόεδρος έθεσε επί τάπητος το τεράστιο
πρόβλημα της εποχής μας. Διότι στις μέρες μας ο πολίτης έχει απολέσει τις
ουσιαστικές του ελευθερίες, αφού οι τύχες του καθορίζονται από το «ιερατείο»
των Βρυξελλών.
Σήμερα βιώνουμε τον «Βοναπαρτισμό της παρακμής» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Βοναπαρτισμός» για όσους δεν
γνωρίζουν είναι η συγκέντρωση όλων των εξουσιών στα χέρια ενός ανθρώπου (ή
αλλιώς Καισαρισμός).
Η συγκέντρωση όλων των
εξουσιών στα χέρια της μαφίας των «εταίρων» έχει καταργήσει την εθνική μας
ανεξαρτησία και έχει διαστρεβλώσει την έννοια της δημοκρατίας. Ο
«Βοναπαρτισμός» της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκαλεί τη φτωχοποίηση των λαών. Ο
οικονομολόγος κ. Νίκος Ιγγλέσης επεσήμανε σε ένα τελευταίο άρθρο του: «Στον
ευρωπαϊκό χώρο, η παγκοσμιοποίηση υλοποιείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την
Ευρωζώνη. Έτσι, έχουμε μια συνεχή μεταφορά κυριαρχικών δικαιωμάτων από τις
εθνικές κυβερνήσεις προς την αδιαφανή εξουσία των Βρυξελλών. Και η νομισματική
ανεξαρτησία έχει εκχωρηθεί ήδη στην Κεντρική Τράπεζα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η
Ευρωζώνη υποβαθμίζουν τα εθνικά κράτη σε επαρχίες και διαβρώνουν τα σύνορα προς
όφελος της ηγεμονεύουσας δύναμης του γερμανικού Δ’
Ράιχ. Όλα καλύπτονται πίσω από το αφήγημα της ευρωπαϊκής ιδέας και του κοινού νομίσματος, του
ευρώ…».
Αυτή, λοιπόν, τη
φρικιαστική πραγματικότητα δεν τολμά κανείς να τη θίξει. Ούτε ο Τσίπρας ούτε ο
Μητσοτάκης ούτε κανείς άλλος από το μνημονιακό τσίρκο της αντιπολίτευσης (πλην
ΚΚΕ). Όλοι τους σπεύδουν να εκδηλώσουν τη γλοιώδη αφοσίωσή τους στους
αποικιοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να τους διαβεβαιώσουν για την πίστη
τους στη δικτατορία των ξένων τραπεζιτών. Όσα «μέτρα» και «ελαφρύνσεις»
υποσχέθηκαν οι δύο προαναφερόμενοι αρχηγοί στη ΔΕΘ δεν έχουν κανένα αντίκρισμα,
αφού οποιοδήποτε μέτρο πρέπει να έχει την έγκριση της Ύπατης Αρμοστείας. Μας
κοροϊδεύουν άπαντες. Το τέρας του καπιταλισμού διατάζει διεθνώς τους
υποτακτικούς του πολιτικάντηδες, αυτούς που με τη θλιβερή εμφάνισή τους ως ανοήτων
κομπάρσων του «ιερατείου» των Βρυξελλών προκαλούν θλίψη και οργή: «Πρέπει να
κραυγάζετε προς τα έθνη σας πως έχουν άδικο, μόνο και μόνο επειδή είναι έθνη,
και ότι τα συμφέρει ο ευρωπαϊκός
πολτός των εθνών! Πρέπει να κάνετε τους πολίτες να βογκούν με
τις μεταρρυθμίσεις. Να τους ξεγελάτε ότι δεν υπάρχει
άλλος δρόμος…». Γι’’ αυτό και
εδώ κυβέρνηση και αντιπολίτευση διακηρύσσουν ότι «πρέπει να κλείσει γρήγορα η
αξιολόγηση»! Διαταγή των κατακτητών, «και τα σκυλιά δεμένα».
Η Ευρώπη θέλει να
μεταβάλει την Ελλάδα σε μια «δημοκρατία» τύπου Ντιτρόιτ. Τι εννοούμε; Αυτό που
επεσήμανε τον περασμένο Αύγουστο στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο συνάδελφος Γ.
Τσιάρας. Ο Δήμος του Ντιτρόιτ είναι εδώ και μερικά χρόνια ένα «Μουσείο του
Μέλλοντος» όλων μας. Μετά τη χρεοκοπία του 2013 και την είσοδο «αναγκαστικού
διαχειριστή» απευθείας από τη Wall Street, που ξεπούλησε τα πάντα για να
πληρώσει τις πιστώτριες τράπεζες, η άλλοτε πλούσια πόλη ερημώθηκε και μετεβλήθη
σε νεκροταφείο, σε πόλη-φάντασμα! Έτσι θα μας καταντήσουν με την… ευρωπαϊκή προοπτική.
Για να μη χάνει την
ισορροπία της η ζωή ενός έθνους, για να μη μολύνει την ψυχή του η ηθική σύγχυση
και για να μην καραδοκεί το κλίμα μιας ενδημικής ανωμαλίας, το έθνος πρέπει να
είναι σε θέση να προβάλλει έναντι όλων έναν πίνακα αξιών, που η Ιστορία
επιβάλλει και για το παρόν και για το μέλλον. Επειδή και η εθνική συνείδηση των
συγχρόνων πρέπει να ικανοποιείται και η εθνική συνείδηση των επιγιγνομένων πρέπει
να διαφωτίζεται και να διαμορφούται, οφείλουμε να ξεσκεπάσουμε τον μανδύα του
ψεύδους της «ευρωπαϊκής προοπτικής». Τα υφιστάμενα κόμματα δεν είναι άξια για
τέτοιο ρόλο. Οι ευρωλάγνοι διαθέτουν εμετική υστεροβουλία, φθηνή ιδιοτέλεια,
τον ψυχρό υπολογισμό εκείνου που προτιμά να βολεύεται, να υποκύπτει στους
ισχυρούς, προκειμένου να επιβιώσει σε μια ευτελισμένη εξουσία. Αυτές είναι οι
ιδιότητες των «ευρωπαϊστών», των ερπετών, των οσφυοκαμπτών, που δεν
αντιστέκονται ποτέ, όχι γιατί είναι άβουλοι, μα γιατί είναι δειλοί. Όχι γιατί
δεν μπορούν, μα γιατί δεν θέλουν. Αποστρέφονται τον αγώνα επειδή φοβούνται για
το «πολιτικό τους μέλλον» και καταφεύγουν στην κερδοφόρα προσαρμογή, που
αποτελεί τον στόχο τους. Τα δίνουν όλα για την εξουσία που θα τους εξασφαλίσουν
οι ξένοι πάτρωνες.
Η Γερμανία ο διαχρονικός κακός δαίμων κυβερνά. Επί Κάιζερ, οι διαβάτες υποχρεώνονταν
να του κάνουν τόπο να περάσει και να τον χαιρετούν με σεβασμό. Ο Σόιμπλε
απαιτεί να του φερόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Αυτός υπαγορεύει την πολιτική που
ασκείται στην Ελλάδα και διατάσσει εξοντωτικά μέτρα. Το μήνυμα της
Γαλλικής Επανάστασης του 1789 «Ελευθερία –
Ισότητα – Αδελφοσύνη», που έδωσε τη διατύπωση των
αιτημάτων για τα οποία αγωνίζονταν επί αιώνες κοινωνικές τάξεις, έθνη, φυλές,
κουρελιάστηκε μέσα στην Ευρώπη σήμερα, γεγονός που θα έπρεπε να προβληματίσει
τον κ. Μακρόν. Αυτό που έλεγαν οι παλιοί δικοί μας «Εσπερία», δηλαδή η Δυτική
Ευρώπη, διέρχεται στην εποχή μας πρωτοφανή κρίση, διότι οι λαοί στενάζουν κάτω
από τη σκλαβιά του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης. Το παγκόσμιο
καπιταλιστικό σύστημα αρέσκεται περιοδικά να καταφεύγει στη μαζική καταστροφή
των παραγωγικών δυνάμεων της ανθρωπότητας. Αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα. Ο Μαρξ
έγραφε: «Το κεφάλαιο στην πρακτική του μένει αδιάφορο τόσο μπροστά στην
επερχόμενη κατάπτωση και το ολοκληρωτικό ξεκλήρισμα του ανθρωπίνου γένους όσο
και μπροστά στην πιθανή πτώση της γης πάνω στον ήλιο…».
Ο Τσίπρας, βουτηγμένος στο
τέλμα του αχαλίνωτου ψεύδους, ανεδείχθη ως «ο πιο καλός ο μαθητής» των ξένων
αποικιοκρατών, οι οποίοι κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους με αυτόν παρά με
οποιαδήποτε «Δεξιά». Αυτός, όμως, είναι ο ρόλος της «Αριστεράς»; Με τις πράξεις
της αυτή η παράταξη ακυρώνει αυτομάτως την ονομασία της. Και ο Μητσοτάκης στη
ΔΕΘ είπε την αλήθεια, έστω και ασυναίσθητα. Εδήλωσε: «Θα διεκδικήσω μείωση των φόρων και θα πετύχω». Αλλά ο
πρωθυπουργός μιας ανεξάρτητης χώρας δεν «διεκδικεί», ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ! Και, φυσικά, οι ξένοι πάτρωνες δεν πρόκειται να του
χαρισθούν. Όλοι οι μνημονιακοί είναι απλοί «υπάλληλοι», που τους προσλαμβάνουν
και τους απολύουν οποιαδήποτε στιγμή. Οι δανειστές
καθορίζουν εάν και πότε θα γίνουν εκλογές. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί με άπειρα
εξοντωτικά μέτρα σε βάθος χρόνου και τα Μνημόνια δεν πρόκειται να σταματήσουν.
Επομένως, «λαϊκιστές» αποδεικνύονται ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και όλα
τα φαιδρά μνημονιακά κομματίδια. Οι πολίτες διαισθάνονται αυτήν την
πραγματικότητα, την οποία δεν τολμούν να ομολογήσουν τα κόμματα. Γι’’ αυτό και τα κόμματα έχουν πέσει σε πλήρη
ανυποληψία.
Όταν όμως οι πολιτικές
ηγεσίες «διεκδικούν» και δεν έχουν τη δυνατότητα να «αποφασίζουν», η δημοκρατία
έχει καταλυθεί. Βιώνουμε ξενική δικτατορία, με μια Βουλή που έχει ρόλο μόνο να
δίνει «δημοκρατικοφάνεια» σε ό,τι προστάζουν οι ξένοι. Γι’’ αυτό ο
Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Πρ. Παυλόπουλος πολύ σωστά είπε: «Για να υπάρχει
ελευθερία του πνεύματος, πρέπει να υπάρχει ελευθερία του πολίτη». Και ο πολίτης
σήμερα έχει στερηθεί την ελευθερία του. Είναι θλιβερό το ότι ένα πανάρχαιο
έθνος σαν το δικό μας, επειδή εδώ και χρόνια στερείται προσωπικοτήτων με κύρος,
δεν διέβλεψε το τι αντιπροσωπεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν εχάραξε άλλο δρόμο
και άλλη εξωτερική πολιτική.
Θα ανατρέξω σε μια παλιά
ιστορία, που μου την είχε αφηγηθεί ο καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος: Στα 1956, στην
επέτειο της Κινεζικής Επαναστάσεως, η Λαϊκή Κίνα είχε προσκαλέσει αντιπροσώπους
από όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου, για να παρακολουθήσουν από κοντά το
«κινέζικο πείραμα». Στην ελληνική αντιπροσωπεία μετείχαν ο Ηλίας Τσιριμώκος, ο
Στέλιος Αλλαμανής, ο καθηγητής Άγγελος
Αγγελόπουλος και άλλοι. Η κινεζική ηγεσία τούς δέχθηκε με ιδιαίτερες
φιλοφρονήσεις, μόνο και μόνο γιατί ήσαν Έλληνες. Και ο πρωθυπουργός Τσου – Εν – Λάι,
προσωπικότητα με διεθνές κύρος, τους είπε: «Η Κίνα, η Ελλάδα και η Αίγυπτος
αποτελούν τους τρεις πιο αρχαίους πολιτισμούς. Γι’’ αυτό πρέπει να διατηρούν στενές
σχέσεις μεταξύ των. Και οι τρεις αυτές χώρες, επειδή έχουν προϊστορία αιώνων,
μπορούν και πρέπει να παίξουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση των διεθνών σχέσεων…».
Θέλω να πω ότι έθνη με
μεγάλη Ιστορία, όταν έχουν κατάλληλη, εμπνευσμένη ηγεσία, μπορούν να χαράξουν
άλλους δρόμους, έξω από τα συμφέροντα και τις παγίδες εκείνων που επιδιώκουν να
κηδεμονεύουν τον κόσμο. Οι λαοί έχουν τη θέληση της ενότητας. Η Ιστορία έχει
ανάγκη μεγάλων ανδρών, που να μη «διεκδικούν», αλλά να αποφασίζουν και να χαράζουν
εθνική ανεξάρτητη πολιτική. Και ο σοσιαλισμός σήμερα, για να έχει νόημα, πρέπει
να αναλάβει την άμεση ηγεσία των λαϊκών αγώνων και να ταυτίσει την τύχη του
μαζί τους. Αυτό θα όφειλε να πράξει μια «Αριστερά», εάν υπήρχε. Και όχι να
κοροϊδεύει ασύστολα.
Είναι τραγικό το γεγονός
ότι η δουλοφροσύνη όλων των μνημονιακών τούς κάνει να αδιαφορούν για το κακό
που προξενούν στον λαό. Ο Καρυωτάκης έλεγε στις «υποθήκες» του: «Όταν οι
άνθρωποι θέλουν το κακό, του δίνουν όψη ν’
αρέσει, του δίνουν χρυσά λόγια, που νικούν με το ψέμα». Με «χρυσά λόγια» και με το ψέμα κυβέρνηση και
αντιπολίτευση ωραιοποιούν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Μακιαβέλι ετόνιζε: «Οι λέξεις
θα πρέπει να συγκαλύπτουν τα γεγονότα. Αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει με τέτοιο
τρόπο, ώστε να μην το αντιλαμβάνεται κανείς. Ή, εάν γίνει
αντιληπτό, θα πρέπει οι δικαιολογίες να παρουσιάζονται αμέσως». Είναι ακριβώς η
πολιτική που εφαρμόζουν οι ευρωλάγνοι για να συγκαλύπτουν τη φρίκη της
Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι «Νεκρές ψυχές» του συγγραφέα Νικολάι Γκόγκολ δίνουν ανάγλυφα
την εικόνα της κοινωνικής και οικονομικής αδράνειας που προκαλούσε η διατήρηση
ενός απηρχαιωμένου συστήματος. Οι έλληνες πολίτες μετεβλήθησαν σε «νεκρές
ψυχές» εξαιτίας του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος. Αυτή είναι η αλήθεια,
την οποία οι πολιτικές ηγεσίες δεν τολμούν να θίξουν.
…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου