Σκιρτήματα του νου
Ξυλόκαστρο
Άπλωσα δειλά το χέρι, να πιάσω το βλέμμα σου,
βυθισμένο ήταν, στα νερά του Ξυλοκάστρου…
Ένας μικρός σεισμός σε τάραξε,
συνηθισμένο φαινόμενο για τους ντόπιους,
ανείπωτος φόβος για σένα.
Το χέρι σου σφιγμένο σε γροθιά,
χτυπούσε νευρικά το γόνατο.
Τα αφρισμένα κύματα πιτσιλούσαν τα πόδια σου,
καθώς έσκαγαν στον ειδικά κατασκευασμένο προβλήτα.
Περίμενα.
Να δώσω ήθελα…
να καθησυχάσω την αγωνία σου
να σου πω πως, όλα είναι όπως και πριν,
τίποτε δεν άλλαξε, τίποτα δεν αλλάζει.
Οι Αλκυονίδες ημέρες,
πιστές στο ραντεβού των εποχών,
θα ‘ρθουν στην ώρα τους,
θα γαληνέψει η ψυχή,
θα καταλαγιάσει το μένος της γης,
σιωπηλοί οι αγέρηδες και η επιφάνεια θα λαδώσει
να ξεκουράσει το μάτι ως απέναντι,
στα βράχια της Στερεάς Ελλάδας.
Όλα θα είναι ίδια, όλα στάσιμα,
όλα ένα τέλμα…
Ξυλόκαστρο. 08/07/2014
Από την ποιητική συλλογή : Σκιρτήματα του νου.
......................................Χρήστος Κουκουσούρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου