Ράντυαρντ Κίπλινγκ "ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ"

Το διάβασα στο διαδίκτυο και σας το μεταφέρω :

Το πρωτοδιάβασα στο δημοτικό. Λίγο με αφορούσε. Το διάβασα στο λύκειο. Με ενέπνευσε. Προσπάθησα και κατάφερα να αποστηθίσω μερικούς στίχους. Πάλι όμως δεν πίστευα ότι με πολυαφορά. Ξανάπεσε στα χέρια μου πρόσφατα, εδώ στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, τώρα που είμαι αρκετά μεγάλος πια και βλέπω όλα να καταρρέουν γύρω μου. Δεν προσπάθησα καν να αποστηθίσω τους υπόλοιπους στίχους. Δεν θα μπορούσα άλλωστε, αλλά συνειδητοποίησα πόσο αφορούν όλους όσους θέλουν να λέγονται ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Ποιος δεν αναγνωρίζει κομμάτια της ζωής του σε κάποιους στίχους αυτού του υπέροχου ποιήματος;

Διάβασα επίσης και αυτό :

Αυτό μου άφησε πάνω στο γραφείο μου ο πατέρας μου σε κάποιες δύσκολες στιγμές στη ζωή μου, τον ευγνωμονώ για πολλά πράγματα αλλά αυτή ήταν μια στιγμή που δεν ξεχνιέται ποτέ!

Γι αυτό, με τη σειρά μου, το αφιερώνω σε όλη την Ανθρωπότητα:

Ράντυαρντ Κίπλινγκ

ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ...

Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι ψηλά όταν γύρω σου όλοι

τον εαυτό τους εχάσαν δειλά, και για τούτο μαζί σου τα βάζουν,

στον εαυτό σου αν μπορείς να 'χεις πίστη όταν όλοι για σένα αμφιβάλλουν

μα κι αδιάφορος να 'σαι κι ορθός στις δικές τους μπροστά αμφιβολίες,

αν μπορείς να υπομένεις χωρίς ν' αποστάσεις ποτέ καρτερώντας,

ή μπλεγμένος με ψεύτες, μακριά να σταθείς, αν μπορείς απ' το ψέμα

κι αν γενείς μισητός, να μη δείξεις στρατί στο δικό σου το μίσος,

κι ούτε τόσο καλός να φανείς κι ούτε τόσο σοφά να μιλήσεις,

αν μπορείς να ονειρεύεσαι δίχως να γίνεις του ονείρου σου σκλάβος,

αν μπορείς να στοχάζεσαι δίχως τη σκέψη να κάνεις σκοπό σου,

αν μπορείς την λαμπρήν ανταμώνοντας Νίκη ή τη μαύρη φουρτούνα,

να φερθείς με τον ίδιο τον τρόπο στους δυο κατεργάρηδες τούτους,

αν μπορείς να υποφέρεις ν' ακούς την αλήθεια που ο ίδιος σου είπες,

στρεβλωμένη από αχρείους, να γενεί μια παγίδα για ηλίθιους ανθρώπους,

ή αν τα όσα η ζωή σού έχει δώσει αντικρίσεις συντρίμμια μπροστά σου,

κι αφού σκύψεις, ν' αρχίσεις ξανά να τα χτίζεις με σκάρτα εργαλεία,

αν μπορείς να σωριάσεις μαζί τ' αγαθά και τα κέρδη σου όλα,

κι αν τολμήσεις με μια σου ζαριά όλα για όλα να παίξεις

και να χάσεις τα πάντα και πάλι απ' την πρώτη σου αρχή να κινήσεις,

και να μην ψιθυρίσεις ποτές ούτε λέξη για τα όσα έχεις χάσει,

κι αν μπορείς ν' αναγκάσεις με βία, την καρδιά σου, τα νεύρα, το νου σου,

να δουλέψουν για σένα ακόμα κι αφού τσακιστούνε στο μόχθο,

και ν' αντέξεις σ' αυτό σταθερά όταν τίποτε εντός σου δεν θα 'χεις

άλλο εξόν απ' τη θέληση που όρθια θα κράζει σε τούτα «Κρατάτε»,

αν μπορείς να μιλάς με τα πλήθη κι ακέριος στο ήθος να μένεις,

ή αν βρεθείς με ρηγάδες χωρίς τα μυαλά σου να πάρουν αέρα,

κι αν ποτέ, ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί να σε κάνουν μπορούν να πονέσεις,

τον καθένα αν ζυγιάζεις σωστά και κανέναν πιο πρόσβαρα απ' άλλον,

αν μπορείς να γεμίζεις το αμείλιχτο ένα λεφτό της κάθε ώρας

στην αξία των εξήντα μοιραίων δευτερόλεφτων της διαδρομής του,

τότε θα 'ναι όλη η Γη σα δικιά σου, ως και κάθε που υπάρχει σε τούτη,

και —περισσότερο ακόμα— θε να 'σαι ένας άνθρωπος πλέριος, παιδί μου.

μτφρ. Άγγελος Δόξας (1900-1985)

RUDYARD KIPLING

(Βομβάη 1865 - Σάσσεξ 1936).

Άγγλος πεζογράφος και ποιητής. Από εύπορη οικογένεια, σπούδασε στην Αγγλία περνώντας δύσκολες στιγμές, τις οποίες αποτύπωσε στις πρώιμες συλλογές διηγημάτων του Ο μικρούλης Ουίλλη Ουίνκη (1888) και Στόκυ και Σία (1899). Το 1882 επέστρεψε στην Ινδία, όπου εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Στο διάστημα αυτό της ζωής του έγραψε, μεταξύ άλλων, έξι τόμους με μικρές ιστορίες (1887-89), με τις οποίες άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός, ενώ η φήμη του μεγάλωσε με τις Μπαλάντες από το δωμάτιο ενός στρατώνα (1892). Βρέθηκε για κάποιο διάστημα με την Αμερικανίδα γυναίκα του στις ΗΠΑ, όπου έγραψε τα δύο Βιβλία της ζούγκλας (1894 και 1895). Επέστρεψε στην Αγγλία, όπου και έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Το πιο σημαντικό έργο αυτής της περιόδου είναι το παιδικό μυθιστόρημα Κιμ (1901). Το 1907 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ. Άλλα κύρια έργα του: Ενδιάμεσα χρόνια (1919), Ταξιδιωτικά γράμματα (1923), Παραμύθια της ξηράς και της θάλασσας (1923).

Ο Κίπλινγκ υπήρξε συγγραφέας κυρίως πεζογραφημάτων που αναπαριστούν την εμπειρία του από τη ζωή του στην Ινδία, ο Κίπλινγκ με τα ποιήματα του, τα περισσότερα από τα οποία είναι εμπνευσμένα από τα επιβλητικά επιτεύγματα της Μεγάλης Βρετανίας του 19ου αιώνα, γίνεται ο υμνητής της θαλασσοκρατορίας της και της αποικιακής αίγλης της βικτωριανής εποχής. Ο διδακτικός τόνος, ο οποίος στα περισσότερα από τα ποιήματα αυτά είναι διακριτικός, στο «Αν μπορείς...», γίνεται αισθητός, χωρίς ωστόσο να ενοχλεί, όπως συμβαίνει με τον τόνο άλλων ποιημάτων του Κίπλινγκ, τα οποία σήμερα έχουν χάσει τη λάμψη τους εξαιτίας των εθνοκεντρικών αναφορών τους. Απεναντίας, θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο επιτυχημένος έλεγχος της ρητορείας, την οποία ενέχει η απαρίθμηση των ψυχικών και ηθικών ιδιοτήτων που κατά τον ποιητή δικαιώνουν την ανθρώπινη ζωή, και η καταλογική παράθεση τους δίνουν στο διδακτικό στοιχείο μια ποιητική ένταση όχι συνηθισμένη σε ποιήματα αυτού του είδους.

Βέβαια στο "ΑΝ" του Κίπλινγκ υπάρχει και η παράφραση που έκανε ο δικός μας Κώστας Βάρναλης και θα ήταν παράλειψη να μην την αναφέρω.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ

ΠΑΡΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ "ΑΝ" ΤΟΥ ΚΙΠΛΙΝΓΚ

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ

ΤΟ «ΑΝ» ΤΟΥ ΚΙΠΛΙΝΓΚ

Αν μπορείς την παλαβή να κάνεις, όταν οι άλλοι

σου κάνουνε το γνωστικό κι όλοι σε λένε φταίχτη·

αν δεν πιστεύεις τίποτα κι άλλοι δε σε πιστεύουν·

αν σχωρνάς όλα τα δικά σου, τίποτα των άλλων·

κι αν το κακό, που πας να κάνεις, δεν το αναβάλλεις

κι αν σ' όσα ψέματα σου λεν με πιότερ' απανταίνεις·

κι αν να μισείς ευφραίνεσαι κι όσους δε σε μισούνε

κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλόνε κάνεις.

Αν περπατάς με την κοιλιά κι ονείρατα δεν κάνεις

κι αν να στοχάζεσαι μπορείς μονάχα το ιντερέσο·

το νικημένο αν παρατάς και πάντα διπλαρώνεις

το νικητή, μα και τους δυο ξετσίπωτα προδίνεις·

αν ό,τι γράφεις κι ό,τι λες, το ξαναλέν κι οι άλλοι

γι' αληθινό - να παγιδεύουν τον κουτό κοσμάκη·

 αν λόγια κι έργα σου καπνόν ο δυνατός αέρας

τα διαβολοσκορπά κι εσύ ξαναμολάς καινούριον.

Αν όσα κέρδισες μπορείς να τα πληθαίνεις πάντα

και την πατρίδα σου κορώνα γράμματα να παίζεις·

κι αν να πλερώνεις την πεντάρα, που χρωστάς, αρνιέσαι

και μόνο να πληρώνεσαι σωστό και δίκιο το 'χεις·

αν η καρδιά, τα νεύρα σου κι ο νους σου εν αμαρτίαις

γεράσανε κι όμως εσύ τα στύβεις ν' αποδίδουν·

αν στέκεις πάντα δίβουλος και πάντα σου σκυμμένος

κι όταν φωνάζουν οι άλλοι «εμπρός!» εσύ φωνάζεις «πίσω!»

Αν στην πλεμπάγια να μιλάει αρνιέται η αρετή σου

κι όταν ζυγώνεις δυνατούς, στα δυο λυγάς στη μέση·

κι αν μήτε φίλους μήτ' εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις

και κάνεις πως τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν

αν δεν αφήνεις ευκαιρία κάπου να κακοβάνεις

και μόνο, αν κάνεις το κακό, η ψυχή σου γαληνεύει,

δικιά σου θα 'ναι τούτ' η Γης μ' όλα τα κάλλη που 'χει

κι έξοχος θα 'σαι Κύριος, αλλ' Ανθρωπος δε θα'σαι!

http://users.sch.gr/symfo/sholio/kimena/xeni/kiplig_an.htm

http://users.sch.gr/symfo/sholio/kimena/varnalis_an-kiplig.htm

http://web.mit.edu/btyung/www/if.jpg