ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΣ : Η Πολιτεία βάλτωσε το Ασφαλιστικό

Η Πολιτεία βάλτωσε το Ασφαλιστικό

 

Πολλά έχουν γραφτεί και πολλά ακόμη, ίσως και περισσότερα, αναμένεται ότι θα γραφτούν το επόμενο διάστημα κι ανάλογα με την εξέλιξη που θα έχει το Ασφαλιστικό, αλλά η διαχρονική ευθύνη της ελληνικής Πολιτείας για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει δεν έχω δει να επισημαίνεται στον βαθμό που πρέπει. Από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια βοήθησαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις για να φτάσουμε στη σημερινή προβληματική κατάσταση.

Πρώτα το κίνητρο ήταν η ανάπτυξη. Και στον βωμό αυτού του ευγενούς στόχου τα αποθεματικά των Ταμείων αποτέλεσαν αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης. Μέχρι και το 1981 παρέμειναν άτοκα. Τα χρήματα των εργαζομένων «αξιοποιούνταν» από την κυβέρνηση και τον επιχειρηματικό κόσμο χωρίς τα ασφαλιστικά ταμεία να εισπράττουν έστω και μία δραχμή.

Το 1981 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επέβαλε να είναι έντοκες οι καταθέσεις των αποθεματικών, αλλά στη φάση εκείνη τα Ταμεία φορτώθηκαν την υποχρέωση να συμβάλουν στην κοινωνική πολιτική των κυβερνώντων. Το αποτέλεσμα ήταν να αναλάβουν την ιατροφαρμακευτική και τη συνταξιοδοτική κάλυψη χιλιάδων πολιτών που ουδέποτε είχαν καταβάλει ασφάλιστρα. Κι από κοντά ακολούθησαν και οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις στις διάφορες ΔΕΚΟ, τα εξωφρενικά ποσοστά αναπλήρωσης του 120% και οι χαριστικές για πολλούς θύλακες του δημόσιου τομέα ρυθμίσεις.

Για όλα αυτά μόνιμο επιχείρημα εφησυχασμού ήταν η διαβεβαίωση ότι για τη λειτουργία και τις δαπάνες των Ταμείων εγγυάται η εκάστοτε κυβέρνηση. Και είναι αλήθεια ότι πρόθυμα κατέβαλλαν οι εκάστοτε κυβερνώντες τα χρήματα όσο είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν, πλην όμως ξαφνικά φτάσαμε στο σημείο να μην είναι σε θέση να ανταποκριθούν στη δέσμευσή τους, όταν μάλιστα τα ελλείμματα αβγάτισαν και λόγω ανεργίας αλλά και λόγω αδυναμίας καταβολής ασφαλίστρων. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που ξέρουμε. Τα Ταμεία έχουν φορτωθεί εδώ και πέντε χρόνια και την υποχρέωση επίλυσης του δημοσιονομικού προβλήματος.

Και το κερασάκι στην τούρτα αυτής της απαράδεκτης για ευνομούμενο κράτος πορείας είναι η προσπάθεια υπέρβασης των δημοσιονομικών κυβερνητικών αδιεξόδων μέσω μιας «χειρουργικής» επέμβασης που φιλόδοξα προβάλλεται ως «ασφαλιστική μεταρρύθμιση». Προβλήματα που σε άλλες χώρες θέλουν χρόνια και συναίνεση, στην Ελλάδα του 2015 λύνονται, λέει, μέσα σε δύο μήνες και χωρίς να ερωτηθεί κανένας.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22790&subid=2&pubid=64291491