Η Υπαπαντή του Κυρίου - 2 Φεβρουαρίου

Η Υπαπαντή του Κυρίου -   2 Φεβρουαρίου

Στην αυλή του μεγαλόπρεπου ναού του Σολομώντος πηγαινοέρχεται πολύς κόσμος. Άλλοι παίρνουν προσφορές στο ναό κι άλλοι προσεύχονται. Οι ιερείς απασχολημένοι.

Ποιος είναι ο γέροντας που κάθεται στην άκρη της βεράντας; Τι να περιμένει άραγε;

Είναι ο Συμεών, ο σεβάσμιος ιερέας. Πολλά χρόνια πριν, ο θεός του’ χε δώσει μια υπόσχεση. Πως δηλαδή πριν πεθάνει θα δει το Χριστό, το Σωτήρα του κόσμου. Θα έχει  το μοναδικό προνόμιο να  τον υποδεχτεί στο ναό αυτό.

Και να! Ξαφνικά κάτι νιώθει. Κοιτάζει με τα’ αδύνατα μάτια του. Βλέπει ένα ζευγάρι φτωχών ανθρώπων να έρχονται δειλά στο ναό για ν’ αφιερώσουν το μικρό αγόρι τους στο Θεό, όπως ήταν συνήθεια των Εβραίων. Ήταν ο Ιωσήφ και η Μαρία. Η Μαρία κρατούσε το νεογέννητο Ιησού που ήταν πια σαράντα ημερών. Ο Ιωσήφ κρατούσε ένα ζευγάρι περιστέρια, για θυσία στο ναό.

--- Έλα κόρη μου, δώσε μου το παιδί. Θα το οδηγήσω εγώ μπροστά στο ναό.

Παίρνει στα γέρικά του χέρια το μικρό Ιησού και τον οδηγεί μπροστά στην πύλη του ναού. Νιώθει να πλημμυρίζει η ψυχή του από χαρά. Συγκινημένος άρχισε να δοξάζει το Θεό:

« Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου … Φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ».

Δηλαδή:

«Τώρα, Κύριε, μπορείς να με πάρεις ειρηνικά, όπως μου υποσχέθηκες, διότι είδαν τα μάτια μου το Σωτήρα, που είναι φως για να φανερωθεί στα έθνη και δόξα του λαού σου του Ισραήλ».

Κατόπιν στράφηκε προς την Παναγία:

« Αυτό εδώ το παιδί θα γίνει αιτία να σωθούν, αλλά και να χαθούν πολλοί από το Ισραήλ. Όσοι θα πιστέψουν σ’ αυτόν θα αναστηθούν, όσοι δεν πιστέψουν θα χαθούν. Τη δική σου όμως καρδιά θα τη διαπεράσει σα μαχαίρι ο πόνος.»

 Στο ναό ήταν και η Άννα, μια γριά ογδόντα τεσσάρων χρόνων που ζούσε με νηστείες και προσευχές. Κι αυτή, λοιπόν σαν είδε το Χριστό, άρχισε να μιλά με χαρά σ ’ όλους και να λέει πως αυτός θα φέρει τη σωτηρία στους ανθρώπους.

Η υποδοχή του μικρού Ιησού στο ναό από το Συμεών είναι γνωστή ως η Υπαπαντή του Κυρίου.

Γιορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 2 Φεβρουαρίου. Ο εορτασμός της καθιερώθηκε επίσημα από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό τον 6ο αιώνα μ.Χ.

Αυτή τη μέρα ο λαός μας τη θεωρεί ακόμα μια γιορτή της Παναγίας.

Με δύο ονόματα ονόμασε ο ευλαβής, δίκαιος και Θεοδόχος Συμεών τον Κύριο:

Σωτηρία που ετοίμασε ο θεός για κάθε άνθρωπο και Φως που θα φωτίσει όλα τα έθνη.

Ότι ο Χριστός είναι αληθινά ο Σωτήρας μας, μαρτυρεί το όνομα Ιησούς, το οποίο Άγγελος Κυρίου ανακοίνωσε στον Ιωσήφ:

«Και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν, αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών».

Ότι δε ο Κύριος είναι το αληθινό Φως, μας το βεβαιώνει ο Ίδιος λέγοντας:

«Εγώ ειμί το Φως του κόσμου».

Εκείνος που με ακολουθεί δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το Φως της ζωής.

http://www.schools.ac.cy

Υπαπαντή του Κυρίου: Τι γιορτάζουμε στις 2 Φεβρουαρίου

Σήμερα 2 Φεβρουαρίου, η Χριστιανική πίστη γιορτάζει την Υπαπαντή του Χριστού, μία από τις 12 μεγάλες γιορτές (Δωδεκάορτον) της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας.

Η ημέρα της Υπαπαντής εορτάζεται σε ανάμνηση του ερχομού Του στο Ναό των Ιεροσολύμων και στον καθαρισμό της Παναγίας από τη λοχεία. Ετυμολογικά σημαίνει προϋπάντηση και στον αγγλόφωνο κόσμο είναι γνωστή ως Candlemas.

Το εκκλησιαστικό γεγονός εξιστορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς (β' 22-38) και αναφέρει ότι συνέβη σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση του Ιησού. Επειδή, σύμφωνα με το νόμο, ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας , έπρεπε να αφιερωθεί στον Θεό και συγχρόνως οι γονείς να προσφέρουν σε Αυτόν μία μικρή θυσία από ένα ζευγάρι περιστέρια.

Το ζευγάρι του Ιωσήφ και της Μαρίας προϋπάντησε στο ναό ο υπερήλικας Συμεών, ο οποίος δέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του και φωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα.

Τα βυζαντινά χρόνια, η Υπαπαντή γιορταζόταν ως μικρή γιορτή στις 14 Φεβρουαρίου, ωστόσο ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός την ανήγαγε σε δεσποτική το 542 και επέβαλε να εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, ζητώντας τη βοήθεια του Θεού για έναν λοιμό που έπληττε την επικράτεια του.

Σήμερα, μόνο η Αρμενική Εκκλησία τιμά την Υπαπαντή στις 14 Φεβρουαρίου, ενώ οι «παλαιοημερολογίτες» γιορτάζουν την Υπαπαντή στις 15 Φεβρουαρίου.

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάζεται η Υπαπαντή του Κυρίου και στην Καλαμάτα, όπου πανηγυρίζει ο ομώνυμος Ναός. Οι θρησκευτικές εκδηλώσεις ξεκινούν στις 27 Ιανουαρίου και ολοκληρώνονται στις 9 Φεβρουαρίου.

Την ημέρα της Παναγίας της Παπαντής αργούν οι μυλωνάδες της Κρήτης. Τιμούν την Παναγία τη Μυλιαργούσα, που την έχουν για προστάτιδά τους. Την αργία τηρούν και οι αγρότες για να μην πέσει χαλάζι και καταστρέψει τη βλάστηση. Χαρακτηριστικές και οι μετεωρολογικού περιεχομένου παροιμίες της ημέρας: «Καλοκαιρία της Παπαντής, μαρτιάτικος χειμώνας» και «Ο,τι καιρό κάνει της Παπαντής, θα τον κάμει σαράντα μέρες».

Απολυτίκιο Υπαπαντής

    Χαίρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε· εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της

    δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τους εν σκότει. Ευφραίνου και συ

    Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις, τον ελευθερωτήν των ψυχών ημών,

    χαριζόμενον ημίν, και την Ανάστασιν.

Κοντάκιο Υπαπαντής

    Ο μήτραν παρθενικήν αγιάσας τω τόκω σου, και χείρας του Συμεών ευλογήσας

    ως έπρεπε, προφθάσας και νυν έσωσας ημάς, Χριστέ ο Θεός. Αλλ' ειρήνευσον

    εν πολέμοις το πολίτευμα, και κραταίωσον βασιλείς, ους ηγάπησας, ο μόνος

    φιλάνθρωπος.

 

 http://www.iefimerida.gr/

https://www.sansimera.gr/articles/596