Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και οι μαθητές

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και οι μαθητές

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, απαντώντας σε ερώτηση μαθητών λυκείου, είπε:

Αμφισβητώ κάθε μέρα τον Θεό, όμως το παλεύω!

Στην οικονομική κρίση μάς οδήγησε η παρακμή

 «Η κρίση είναι πρώτα πνευματική και μετά οικονομική. Η παρακμή μάς οδήγησε στην κρίση. Γιατί η παρακμή είναι η αλλοίωση της ανθρώπινης φύσης».

Την επισήμανση αυτή έκανε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος την περασμένη Τετάρτη στους μαθητές της Α΄ και Β΄ Λυκείου της Ελληνογερμανικής Αγωγής, που τους επισκέφθηκε στις εγκαταστάσεις της Σχολής στην Παλλήνη και συνομίλησε μαζί τους.

«Ο παρακμιακός άνθρωπος γίνεται μοναχικός και ξένος προς τον εαυτό του», τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος. «Γίνεται μονομερής. Η σοφία χωρίζεται στα δύο, σε αυτήν που παίρνουμε από το σχολείο και τις σπουδές, την κοσμική σοφία. Όμως μόνο με αυτήν μπορεί να γίνουμε και επικίνδυνοι άνθρωποι. Υπάρχει και η άνωθεν κατερχόμενη σοφία, αυτή που μαθαίνει στον άνθρωπο να μοιράζεται, να προσφέρει. Εκεί που συναντιούνται αυτά τα δύο είδη σοφίας, εκεί βρίσκουμε τον χαρισματικό άνθρωπο, το πρότυπο, και αυτό ακριβώς λείπει σήμερα. Λείπουν πρότυπα. Αν δεν υπάρξουν πρότυπα, δεν θα υπάρξουν και αλλαγές σε όσα είναι άσχημα γύρω μας», συνέχισε.

Στο τέλος της ομιλίας του ο κ. Ιερώνυμος τόνισε: «Εμείς οι μεγάλοι θέλουμε να ακούμε τις δικές σας απόψεις, τις δικές σας σκέψεις. Γιατί τις περισσότερες φορές παίρνουμε αποφάσεις για εσάς χωρίς εσάς. Κι όμως, οι δικές σας απόψεις είναι οι πιο χρήσιμες, γιατί είναι αυτές που μας φωτίζουν και αυτές που μας προσγειώνουν».

Στην ερώτηση πώς αποφάσισε να ακολουθήσει την ιεροσύνη και αν έχει αμφισβητήσει ποτέ τον Θεό, ο κ. Ιερώνυμος απάντησε:

«Είχα από πολύ μικρή ηλικία πολύ καλή σχέση με την εκκλησία. Ήμουν ένα παιδί που πήγαινε πάντα στην εκκλησία. Αγαπούσα πολύ τον χώρο αυτό και αγαπούσα πολύ να βοηθάω τους άλλους ανθρώπους. Τελείωσα τη Φιλοσοφική, την Αρχαιολογική και τη Θεολογική Σχολή. Θα γινόμουν ένας πολύ καλός αρχαιολόγος, ένας πολύ καλός καθηγητής πανεπιστημίου, όμως κάποια στιγμή συνάντησα έναν γέροντα, αυτόν που επινόησε τη νοηματική γλώσσα. Εκείνος άλλαξε την πορεία της ζωής μου. Φτιάξαμε μαζί ένα οικοτροφείο, για παιδιά που δεν είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθούν το σχολείο. Από τότε αποφάσισα ότι στη ζωή μου θέλω να βοηθάω τους άλλους. Για το αν αμφισβητώ τον Θεό; Κάθε μέρα. Και τότε και τώρα. Όμως το παλεύω».

Σε ερώτηση για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει σήμερα η νέα γενιά, ο Αρχιεπίσκοπος απάντησε:

«Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι αν συνειδητοποιούμε όλοι τον κίνδυνο και κατά πόσο τον συνειδητοποιούμε. Σήμερα έχουν αλλάξει τα πράγματα από την εποχή μου. Στα χρόνια μου τα αγόρια φορούσαμε ένα καπέλο με ένα νούμερο, το δικό μου ήταν το 244. Με αυτό μας ήλεγχαν εύκολα οι γονείς και οι καθηγητές μας για το πού πηγαίναμε, τι λέγαμε, τι ακούγαμε, ακόμα και για την ταινία που βλέπαμε στον κινηματογράφο. Εσείς σήμερα είστε ελεύθεροι. Αλλά υπάρχει μία προϋπόθεση, να μπορείτε να διαλέγετε, να επιλέγετε. Αυτό ονομάζεται διάκριση. Σήμερα χτίζετε εσείς μόνοι σας υπεύθυνα τη ζωή σας. Διαλέγετε, και η επιλογή αυτή σημαίνει ευθύνη. Η ελευθερία είναι πια εύκολη. Ο κίνδυνος είναι να μου επιτρέπονται όλα, αλλά εγώ να μπορώ να επιλέγω όσα θα με βοηθήσουν. Μπορείτε σήμερα να κάνετε ό,τι θέλετε, αλλά πρέπει να έχετε τη διάκριση στις επιλογές σας για όσα θέλετε να ζήσετε».

Στην ερώτηση ποια είναι η σημαντικότερη αρετή και τα πολυτιμότερα εφόδια για να προχωρήσουν οι νέοι στη ζωή τους, ο κ. Ιερώνυμος είπε:

«Είστε ακόμα παιδιά. Είστε στη φάση που ψάχνετε τον εαυτό σας. Ζείτε αυτό το ανακάτεμα του εαυτού. Θα πρέπει να στοχεύετε να γίνετε αυτό που θέλετε, να μη φοβάστε τις αλλαγές γύρω σας και μέσα σας, να μην υποστέλλετε τη σημαία στα όνειρά σας. Το βασικότερο εφόδιο είναι ο χαρακτήρας του ανθρώπου, οι στόχοι που βάζει, το ξεκαθάρισμα μέσα του, η υπομονή, η επιμονή, τα πρότυπα που έχει και η σχέση του με τους άλλους ανθρώπους. Είναι ένα πλέγμα ο εφοδιασμός μας για τη ζωή. Είναι πάρα πολλά αυτά που θα χρειαστείτε, κυρίως όμως είναι η σχέση που θα έχετε με τον εαυτό σας και τους άλλους».

Στην ερώτηση αν θα πρέπει να εξακολουθήσουν να βαφτίζονται οι άνθρωποι από νήπια ή θα έπρεπε να βαφτίζονται αργότερα, όταν θα μπορούν μόνοι τους να αποφασίζουν αν το θέλουν, ο Αρχιεπίσκοπος τόνισε:

«Πολλά πράγματα καθιερώνονται από την κοινωνία. Κάποτε αυτό το θεωρούσαν φυσικό και έτσι επιβλήθηκε. Πολλές φορές κάνουμε το λάθος να συγκρίνουμε σημερινά γεγονότα με παλαιότερα. Δεν επαναλαμβάνονται ποτέ τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο, όπως δεν περνάει ποτέ το ίδιο νερό από το ποτάμι. Η πρώτη φορά κρύβει μέσα της το ξεκίνημα. Δεν αποκλείεται αυτό που γίνεται σήμερα με τη βάφτιση μηχανικά κάποια στιγμή στο μέλλον να αλλάξει. Όμως σημασία έχει το μυστήριο. Και το ίδιο το μυστήριο δεν χάνει σε καμία περίπτωση την αξία του».

Τέλος, στην ερώτηση ποια πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στον θάνατο και αν θα πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε με φόβο ή με ελπίδα, απάντησε:

«Δεν το έχω λύσει ακόμα αυτό. Το ψάχνω κι εγώ. Εξαρτάται πώς βλέπουμε τη ζωή μας και τον εαυτό μας. Όταν μεγαλώσετε, θα βάλετε τα πράγματα και την αγάπη σε βαθμίδες. Αν στη ζωή νιώθουμε ότι ο Θεός μάς αγαπάει, τότε έχουμε εμπιστοσύνη. Αν βλέπουμε τον Θεό ως τιμωρό, εκεί καλλιεργείται φόβος. Η στάση μας στον θάνατο εξαρτάται από τη στάση μας στη ζωή. Όμως σημασία έχει το πώς περνάει κανείς τη ζωή του. Και αυτό που πρέπει να έχουμε στον νου μας είναι ότι η ζωή πρέπει να περνάει με αγάπη».