Γεώργιος Λεονταρίτης : Ο Ροβεσπιέρος..

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Ο Ροβεσπιέρος...

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Ο Πρόεδρος Τραμπ, πολύ ορθά, μας έδειξε τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε. Είπε: «Εάν θέλετε, Έλληνες, να σωθείτε, φύγετε από την Ευρωζώνη και από το ευρώ…». Αυτό που θα έπρεπε να έχουμε κάνει εδώ και πολύ καιρό μάς το συνιστά τώρα ο πλανητάρχης. Τα διάφορα σαπρόφυτα του ψευδοπροοδευτισμού και οι ποικίλοι ευρωλάγνοι έπαθαν αμόκ και κρίση υστερίας.

Γνωρίζουν ότι ο Τραμπ μπορεί να διαλύσει τη συμμορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι εμείς έχουμε συμφέρον να συμπορευθούμε σήμερα –κάτω από τις τρέχουσες συνθήκες ξενικής κατοχής– με τις ΗΠΑ και όχι να είμαστε δούλοι των «εταίρων». Ο Τραμπ, ο Πούτιν και η Λεπέν στη Γαλλία θα σχηματίσουν το Μέτωπο που θα γκρεμίσει το Δ’ γερμανοευρωπαϊκό Ράιχ. Μόνο από τη συμμαχία αυτών των δυνάμεων θα ξαναβρούμε την εθνική μας ανεξαρτησία και θα αναπνεύσουμε από τα βάρβαρα οικονομικά μέτρα των διεστραμμένων εγκεφάλων. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια, την οποία φοβούνται οι σύγχρονοι «γερμανοτσολιάδες».

Οι κήρυκες του μύθου της «ευρωπαϊκής προοπτικής» έχουν αποστολή τους να παγιδεύουν τη συνείδηση των πολιτών, να παραπλανούν την κοινή γνώμη με το χυδαίο ψεύδος ότι, εάν φύγουμε από το ευρώ, δήθεν θα καταστραφούμε και σπείρουν ψευδαισθήσεις και νοσηρούς οπτασιασμούς για τον… «ρόλο» μας στον «πυρήνα των ευρωπαϊκών εξελίξεων»! Μόνο που ο ρόλος αυτός δεν είναι εκείνος του εταίρου αλλά του σκλάβου. Μάταια οι εξωνημένοι ευρωλάγνοι των διαφόρων μνημονιακών κομμάτων επιχειρούν να ωραιοποιήσουν τον ρόλο του… σκλάβου! Σε αυτήν τους την προσπάθεια επιδίδονται και στην εννοιολογική αλλοίωση των λέξεων. Συγκαλύπτουν τις έννοιες προκειμένου να περάσουν τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης. Και είναι τούτο μια σιωπηλή αναγνώριση της μεγάλης –σχεδόν μαγικής– σημασίας που ασκούν στην κοινή συνείδηση οι λέξεις και οι έννοιες των λέξεων. Διότι με τις λέξεις αυτές και το εννοιολογικό τους περιεχόμενο έχουν συνδεθεί αισθήματα, πεποιθήσεις, προσδοκίες, αγώνες. «Ευρωπαϊκός πολιτισμός», «ευρωπαϊκή ιδέα», «δημοκρατία», «διεθνισμός» και πολλά άλλα έχουν γίνει λεκτικά «ταμπού», που τρέμει να τα μετακινήσει κανείς και οι επιτήδειοι τα εκμεταλλεύονται για να εξαπατούν τους λαούς όταν θέλουν να επιβάλλουν ιδέες, συστήματα ζωής πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και άλλα, εντελώς διαφορετικά από αυτά που έχει οικειωθεί και ανέχεται ο ανθρώπινος βίος.

Αυτό συμβαίνει με ό,τι έχει σχέση με τον ευρωπαϊκό χώρο, που καταδυναστεύεται από τις δυνάμεις του άκρατου καπιταλισμού και τη Γερμανία του αγύρτη Σόιμπλε. Οι παράγοντες της ευρωπαϊκής συμμορίας και οι «γερμανοτσολιάδες» καλλιεργούν τη λεκτική μεταμφίεση επειδή προσφέρεται για να καταστήσει αποδεκτό ό,τι με την πραγματική λέξη που το χαρακτηρίζει θα ήταν απαράδεκτο και μισητό. (Η ευρωπαϊκή δικτατορία, π.χ., ονομάζεται «δημοκρατία»). Αυτή η λεκτική απάτη δεν ανάγεται στην αδυναμία των λεξιλογίων να προσφέρουν την ακριβή ορολογία αλλά στην εσκεμμένη παραπλάνηση των λαών με την ευρεία χρησιμοποίηση του ευφημισμού. Θυμίζει κάπως η τακτική την αθώα πανουργία των παλαιών γαστρίμαργων καλογήρων που βάφτιζαν το κοτόπουλο ψάρι! Αλλά, επιτέλους, οι καλόγηροι εκείνοι δεν κορόιδευαν παρά τον εαυτό τους και τον Θεό, που συγχωρεί τα νηστευτικά παραπτώματα. Η άλλη απάτη, όμως, η πολιτική των ευρωπαίων «εταίρων», έχει πολύ ευρύτερες συνέπειες, γιατί τα θύματά της είναι οι λαοί και οι ελευθερίες των λαών.

Αλλά και οι μνημονιακοί μας πολιτικοί (ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Δημοκρατία κ.λπ.) εφαρμόζουν την παραπλάνηση ακόμα και με τον όρο «δημοκρατία», τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση την έχει καταργήσει, όπως και την εθνική ανεξαρτησία. Τι είναι, αλήθεια, η δημοκρατία, τι προϋποθέτει, ποια είναι η πραγματική έννοια της λέξεως, το ξέρουμε από τα αρχαία χρόνια. (Σήμερα θέλουν να την απαλείψουν από τα σχολεία οι «εκσυγχρονιστές» με την περιθωριοποίηση των αρχαίων ελληνικών). Η πραγματική έννοια; Ο λαός αποφασίζει, ο λαός βουλεύεται, ο λαός ουσιαστικά κυβερνά, αφού αυτοί που τον κυβερνούν εκλέγονται από αυτόν και καταργούνται από τον ίδιο. Σήμερα δεν αποφασίζει ο λαός αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι υπηρέτες της. Και τώρα οι εκλογές που μεθοδεύονται θα είναι ΝΟΘΕΣ, διότι η επιλογή θα γίνει μεταξύ ευρώδουλων. Συντεταγμένη αντιμνημονιακή παράταξη δεν υφίσταται.

Οι παλαιοί είχαν την ειλικρίνεια των λέξεων και των εννοιών. Όταν έλεγαν δημοκρατία, εννοούσαν δημοκρατία. Κι όταν δεν είχαν δημοκρατία, έλεγαν πως είχαν ολιγαρχία ή αριστοκρατία ή τυραννία. Δεν βάφτιζαν το ολιγαρχικό πολίτευμα δημοκρατία για να εξαπατήσουν τον λαό ούτε αργότερα η φεουδαρχία διετείνετο ότι κυβερνούσε δημοκρατικά. Αν μη τι άλλο, τα πολιτεύματα και τα καθεστώτα είχαν την τόλμη να πιστεύουν στη χρησιμότητα και στην αξία της πολιτειακής τους μορφής. Εδώ μας κρύβουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι τίποτε άλλο από μια ευρωγερμανική δικτατορία, ελεεινής μορφής. Ο άκρατος καπιταλισμός στην πιο απαίσια μορφή του. Κι όμως, αυτόν υπηρετούν πρωθυπουργός και αρχηγός της ΝΔ. Ο Τσίπρας, αντί να συμπορευθεί στην προσπάθεια Αμερικής – Ρωσίας να γκρεμίσουν τη γερμανοευρωπαϊκή ένωση, πήγε στην Ουκρανία, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια του Πούτιν. Οι ανόητες δηλώσεις του Βούτση για τον Τραμπ αποτέλεσαν δείγμα υποταγής στο Βερολίνο. Και ο Κυριάκος, βέβαια, συναγωνίζεται σε εκδηλώσεις πίστης προς την καγκελαρία του Σόιμπλε. Όλοι τους είναι σαν να διακηρύσσουν: «Ανήκομεν εις την Γερμανίαν…». Αυτοί ανήκουν. Όχι ο ελληνικός λαός, που έχει συνείδηση ότι η Γερμανία είναι εχθρική χώρα. Τα ίδια τα μεγάλα έντυπα της Γερμανίας παραδέχονται ότι η Ελλάδα έγινε αποικία τους. Ο Αλέξανδρος Σβώλος τόνιζε: «Η εθνική ελευθερία ενός λαού σημαίνει και εθνική ανεξαρτησία…». Σήμερα στερούμεθα και ελευθερίας και ανεξαρτησίας, διότι καταντήσαμε αποικία χάριν του ευρώ.

Χρειάζεται, επομένως, να γίνει αυτό που πέτυχε η Γαλλική Επανάσταση του 1789 (ελπίζουμε να το κάνει η Λεπέν). Δηλαδή, η Γαλλική Επανάσταση δεν ανέτρεψε μονάχα έναν θρόνο. Ανέτρεψε τη σημασία των πολιτευμάτων και έφερε ως πρώτο παράγοντα της πολιτικής ευρυθμίας τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτου (αυτά τα δικαιώματα που κατήργησε η Ευρωπαϊκή Ένωση). Από τότε η έννοια της δημοκρατίας απέκτησε την ηθική παντοδυναμία της και ρίζωσε στις συνειδήσεις των ανθρώπων ως αμετακίνητο ιδεώδες. Ο αείμνηστος ηγέτης Ηλίας Τσιριμώκος, όταν ήταν αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ενώσεως υπέρ των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτου, έλεγε: «Η Γαλλική Επανάσταση, με την κατάργηση των φεουδαρχικών προνομίων και των εμποδίων που αυτά έστηναν στην οικονομική και κοινωνική πρόοδο, χάρισε δύο αγαθά. Πρώτον, έσπρωξε σ’ ένα άλμα προς την άνοδο του Ανθρώπου ως κοινωνικού όντος. Και, δεύτερον, με τη θεμελίωση της δημοκρατίας, δημιούργησε το πλαίσιο μέσα στο οποίο οι άνθρωποι μπορούσαν ελεύθερα να επιδιώξουν την περαιτέρω ανάπτυξη και πρόοδό τους…». Αυτήν την «άνοδο του Ανθρώπου» και την ελευθερία των πολιτών να επιδιώκουν την οικονομική τους ανάπτυξη, έξω από τις αλυσίδες των ευρωπαίων αποικιοκρατών, απαιτούμε τώρα. Να κατεβάσουμε τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως κατέβασαν ο Γλέζος και ο Σάντας τη γερμανική σβάστικα από την Ακρόπολη.

Για την «αξιολόγηση» και τις «μεταρρυθμίσεις» κρώζουν σαν γύπες οι Βρυξέλλες και το ΔΝΤ. Δηλαδή, ανυπομονούν για την πλήρη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού. Τον έκαναν ζητιάνο, του άρπαξαν ό,τι είχε και δεν είχε, αλλά ο ευρωπαϊκός Μινώταυρος απαιτεί κι άλλο αίμα. Και ο σάπιος δικός μας «πολιτικός κόσμος», αυτός που έχει μεταβληθεί σε ταπεινό υπηρέτη των ξένων αφεντάδων, σπεύδει να ικανοποιήσει τις ανώμαλες ορέξεις των «ευρωπαίων επιβητόρων». Ψευδοαριστεροί, δεξιοί και το υπόλοιπο οπερετικό πολιτικό συνονθύλευμα ωρύονται: «Να κλείσει η αξιολόγηση, γρήγορα οι μεταρρυθμίσεις»! Να οδηγηθούν, δηλαδή, οι εξαθλιωμένοι πολίτες στα κρεματόρια των «εταίρων». Και δεν έχουν τύψεις αυτοί οι «πολιτικοί» για τον επαίσχυντο ρόλο τους. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ, μέσα στην κρίση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, είχε προφητεύσει τη συμφορά της εποχής μας: «Η οικονομική και κοινωνική ζωή των καπιταλιστικών χωρών θα κατρακυλάει σε μια δίνη αναταραχών, διεθνών συγκρούσεων και αναστατώσεων, ανεξέλεγκτων και απρόβλεπτων, μέσα στην οποία τα αστικά κοινοβούλια θα κλυδωνίζονται όπως ένα κομμάτια ξύλο σε μια τρικυμισμένη θάλασσα…».

Επαληθεύτηκε πλήρως η Ρόζα. Μας οδηγούν σε νέο εμφύλιο, πολύ χειρότερο από τους παλιούς. Η κατάσταση θα γίνει ανεξέλεγκτη και απρόβλεπτη. Οι μάζες, χωρίς ηγεσία και καθοδήγηση, θα προχωρήσουν δικαιολογημένα σε αιματηρές συγκρούσεις και δεν θα ελέγχονται, διότι οι απελπισμένοι πολίτες δεν θα έχουν πλέον τίποτε άλλο να χάσουν πέρα από τις αλυσίδες τους. Έναν Ροβεσπιέρο αναζητούμε σήμερα, που θα παραμερίσει τους προσκυνημένους και τους νέους δυνάστες της φεουδαρχικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα κάνει πράξη αυτό που έλεγε εκείνος ο αδιάφθορος της γαλλικής εποποιίας για επαναστατική κυβέρνηση: «Η Επαναστατική Κυβέρνηση είναι η δικτατορία της ελευθερίας πάνω στην τυραννία…».

ΤΟ ΠΑΡΟΝ