Πάνω από όλα είναι η πατρίδα και ο λαός

Πάνω από όλα είναι η πατρίδα και ο λαός.

Αν όλοι βάζετε τη χώρα πάνω από την καρέκλα, πείτε επιτέλους όλοι μαζί ένα ΟΧΙ

του ΜΑΚΗ ΚΟΥΡΗ

Τα καταφέραμε να είμαστε για άλλη μια φορά μόνοι, να μας έχουν του κλότσου και του μπάτσου και όλοι να θέλουν να αρπάξουν ό,τι μας έχει απομείνει - Τσακώνονται τα δύο βουβάλια, το καθένα για το δικό του συμφέρον, και την πληρώνουμε εμείς

Ζούμε επτά χρόνια τώρα ένα θέατρο του παραλόγου... Με την παράσταση να μη λέει να τελειώσει. Παρότι ο πρωταγωνιστής –εμείς– έχει εξαντληθεί, έχει φθάσει λίγο πριν από το «τετέλεσται»... Γιατί οι δύο «συγγραφείς» του έργου τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιο θα είναι το τέλος. Ο καθένας θέλει να πέσει η αυλαία με αυτό που εξυπηρετεί το... όραμά του! Κάπως έτσι ανεβαίνει τον Γολγοθά της η Ελλάδα, με αποκλειστική ευθύνη όλων των κυβερνώντων, εκείνων που της έβαλαν το ακάνθινο στεφάνι αλλά και των σημερινών, που συνεχίζουν στην ίδια ρότα, έχοντας όμως λιγότερες ευθύνες από τη στιγμή που το έγκλημα είχε συντελεστεί...

Όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε στην τελευταία πράξη του δράματος. Που κάθε άλλο παρά φαίνεται ότι θα έχει καλή κατάληξη για τον ελληνικό λαό. Ότι θα πάρει αποφυλακιστήριο... Ή έστω κάποια μικρή άδεια εξόδου... Αντίθετα, το θέατρο συνεχίζεται με πολύ σκληρές σκηνές, με τους «συγγραφείς» να έχουν βγάλει τα μαχαίρια τους, διεκδικώντας ποιος θα το βάλει πιο βαθιά στον πρωταγωνιστή, στο θύμα... Σε αυτήν τη φάση βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις για την περιβόητη αξιολόγηση ανάμεσα στους Ευρωπαίους και στους Αμερικανούς, που κατά... σύμπτωση είναι και οι δύο σύμμαχοί μας. Και με τον Ευρωπαίο, μάλιστα, είμαστε και κάτι παραπάνω, είμαστε και συνέταιροι. Αυτές, όμως, οι... ιδιότητες δεν μετράνε. Το δικό τους συμφέρον, το ποιος θα μας έχει μόνιμα υπόδουλους, είναι αυτό που μετράει. Και μόνο κάποιοι θεόστραβοι, και μάλιστα δικοί μας, κάνουν πως δεν το βλέπουν, γιατί ξέρουν ότι μόνο έτσι μπορούν να έχουν την καρέκλα.

Αυτό που ζούμε τον τελευταίο μήνα θυμίζει... λασπομαχία δύο βουβαλιών, που τσαλαπατούν τη δική μας γη. Που μαλώνουν για το ποιος θα διαφεντεύει από δω και πέρα το ευρωπαϊκό χωράφι...

Μόνο... αόμματοι ή δέσμιοι της καρέκλας δεν βλέπουν πού μας πάνε, δεν αντιλαμβάνονται τους ωμούς εκβιασμούς με τα... ονειρικά πλεονάσματα που απαιτούν, δεν καταλαβαίνουν ποιο αύριο μαγειρεύουν για τη χώρα μας, που έχει μπει για άλλη μια φορά στο μάτι όλων και εκβιάζεται για νέες υποχωρήσεις. Αλλά και για εθνικές απώλειες... Που κάθε άλλο παρά μια απλή υπόθεση είναι... Τυχαία πήγε, εντελώς ξαφνικά, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες στην Άγκυρα να συζητήσει με τον... νεο-Σουλτάνο Ταγίπ Ερντογάν για το Κυπριακό;

Μπροστά σε αυτήν την αρπακτικότητα, εν όψει του νέου ασφυκτικού κουστουμιού που μας έχει ράψει ο μόνιμος ανθέλληνας κ. Σόιμπλε, η απάντησή μας πρέπει να είναι ένα ηχηρό «ΟΧΙ» από ΟΛΟ τον πολιτικό κόσμο μαζί.

Είναι το τελευταίο όριο πριν μας οδηγήσουν στην καταστροφή, και μάλιστα με τη δική μας συναίνεση.

Αυτές τις στιγμές, οι διαφωνίες, οι τσακωμοί, τα «εσύ φταις που μας έφερες εδώ» και «εσύ έκλεβες», γενικά οι αλληλοκατηγορίες για υπαρκτές παραλείψεις, ακόμη και για παρανομίες, είναι πολυτέλεια, γιατί απέναντί μας έχουμε τον εχθρό, που μας θέλει μόνιμα σκλάβους.

Αργότερα, αν περάσουμε τον κάβο και αποφύγουμε τον γκρεμό, θα υπάρχει χρόνος για να λύσουν τα κόμματα και οι ηγεσίες τους τις διαφορές τους.

Αυτήν την ώρα πρέπει να μπουν τα... σπαθιά στα θηκάρια τους. Πάνω από όλα είναι η πατρίδα και ο λαός.

Αν αυτές τις κρίσιμες ώρες δεν υπάρξει εκεχειρία, για ό,τι έρθει, για ό,τι συμβεί στη χώρα, ΘΑ ΦΤΑΙΤΕ ΟΛΟΙ, θα είστε ένοχοι απέναντι στον ελληνικό λαό.

Κανείς δεν θα είναι αναμάρτητος...

ΤΟ ΠΑΡΟΝ